ฉินเทียนยุ่งอยู่กับสวนสัตว์ร้ายในตอนกลางวัน กลับบ้านมาก็ดึกแล้ว ได้ยินว่าซูซูยังไม่เลิกงาน เขาก็รู้สึกแปลกๆ
ว่าแล้ว ก็กดโทรหาซูซู
ในตอนนี้ ซูซูที่เมาเล็กน้อย ตอนที่ไม่ได้สนใจเหตุการณ์อะไร มือถือถูกปิดโดยซูหนานอย่างเงียบๆ
พวกเขากำลังเดินทางไปคฤหาสน์หงส์ขาว
ไม่สามารถติดต่อซูซูได้ ฉินเทียนรีบโทรไปที่แผนกต้อนรับของบริษัท
พนักงานสาวที่เป็นเวรบอกว่า หัวหน้าซูออกไปตั้งแต่เลิกงานแล้ว
อะไรนะ？
ฉินเทียนตกใจ รู้สึกว่ามันแปลกๆ ได้ในทันที
“แม่ครับ ผมจะไปรับซูซูเลิกงาน” พูดจบก็ขับรถออกไป
ระหว่างทาง เขาโทรมาอู๋เฟยก่อนเป็นอันดับแรก: “ที่ฉันให้นายติดตามเซวเหริน เป็นไงบ้าง?”
“ตอนนี้ผู้ชายคนนั้นอยู่ที่ไหน?”
สัญชาตญาณทำให้เขารู้สึกว่าการหายตัวไปของซูซู ต้องเกี่ยวข้องกับเซวเหริน
น้ำเสียงของอู๋เฟยค่อนข้างตื่นตระหนก แต่เขาบอกฉินเทียนว่า เซวเหรินอยู่ที่สโมสรของตระกูลเซวลงทุนทั้งวันที่คฤหาสน์หงส์ขาว ไม่ได้ไปไหน
ที่จริงแล้วเมื่อคืนเขาเห็นกับตาตัวเอง ซูหนานตามเซวเหรินไปที่โรงแรม เช้านี้ ซูหนานพาเซวเหรินไปที่ตระกูลซู
ไม่นานหลังจากนั้น เซวเหรินก็จากไปอย่างอารมณ์ดี
เหตุผลที่ฉินเทียนไม่ได้รับข่าวคราวนี้ ก็เป็นเพราะความเห็นแก่ตัวของอู๋เฟย
อดีตภรรยาที่ไม่อยากได้ของตน หวังสูงปีนขึ้นต้นไม้ใหญ่อย่างเซวเหรินเร็วนัก
คิดถึงฉากที่พวกเขาอยู่ในโรงแรม ในใจของอู๋เฟยก็ยิ่งรู้สึกอึดอัดมาก แล้วก็รู้สึกว่ามันแปลกๆ
รู้สึกเหมือนถูกซูหนานแก้แค้นเคืองและตบหน้า
ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกว่าซูซานและเซวเหรินอยู่ด้วยกัน ไม่น่าจะเกี่ยวอะไรกับซูซู
และตามรายงานของลูกน้องที่คอยเฝ้าระวังภายใต้ของเขา หลังจากที่เซวเหรินออกจากตระกูลซู เขาก็เข้าไปในคฤหาสน์หงส์ขาว และไม่ได้ออกไปไหนเลย
ดังนั้นก็เลยไม่ได้บอกฉินเทียน
ฉินเทียนโทรหาเหลยเป้าทันที: “ตรวจสอบกล้องวงจรปิดทันที แล้วเช็คว่าคุณซูจะไปไหนหลังจากเลิกงาน”
วิธีนี้เห็นผลมากๆ เหลยเป้ามีฐานะพิเศษ เขาโทรไป แผนกจราจรให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่
ได้ตรวจสอบได้ทั้งเมือง ไม่นาน ก็รู้ว่าหลังจากเลิกงาน ซูซูก็นั่งแท็กซี่ไปที่ตระกูลซูเพียงคนเดียว
หลังจากนั้นสองชั่วโมง ก็นั่งรถซูหนานออกไป
“ไปที่ไหน？”
“คฤหาสน์หงส์ขาว”
อะไรนะ? เมื่อได้ยินชื่อนี้ ฉินเทียนก็นึกถึงคำพูดของอู๋เฟยทันที
เซวเหรินใช้เวลาทั้งวันลงทุนอยู่ในสมาคมของตระกูลเซว
สโมสรนั้นคือคฤหาสน์หงส์ขาว
สถานการณ์จริงกำลังจะเปิดเผย ฉินเทียนก็โกรธขึ้นมาทันที ตาแทบลุกเป็นไฟ
“เซวเหริน ครั้งนี้นายได้ตายสมใจแน่！”
คำรามออกมาด้วยความโกรธ เขาขับรถแลนด์โรเวอร์ รีบไปที่คฤหาสน์หงส์ขาว
กลัวว่าเวลาจะสายเกินไป เขาจึงส่งข้อความเสียงให้เหลยเป้า เถียหลินเฟิงและอู๋เฟยพร้อมกัน
ขอให้ลูกน้องทุกคน โดยเฉพาะคนที่อยู่ใกล้คฤหาสน์หงส์ขาว รีบไปที่นั่นให้เร็วที่สุด
เหลยเป้าเรียกรวมคนของเขา รีบออกเดินทาง
ด้วยคำสั่งจากเถียหลินเฟิง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตระกูลเถีย จึงรีบไปที่คฤหาสน์หงส์ขาว
เขาไม่สบายใจ ในขณะเดียวกันก็ ออกคำสั่งให้สมาชิกสมาคมการค้าคนอื่นๆ
พลังของพ่อค้าเหล่านี้ แต่ละรายไม่ควรมองข้าม ลูกน้องพวกเขาถูกส่งไปในระยะเวลาอันสั้น
บางคนรีบออกจากบ้าน บางคนรีบออกจาก KTV รวมถึงสถานที่ต่างๆ เช่น โรงแรม อินเทอร์เน็ตคาเฟ่ ห้องเล่นเกม บ่อนการพนัน และที่อื่นๆ
กระโดดขึ้นรถ และขับมาด้วยควมเร็วสูง
อู๋เฟยฟังคำสั่งฉินเทียนแล้ว รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ รีบพาคนไปด้วยตัวเองทันที
ในเวลาเดียวกัน คนนับหมื่น และยานพาหนะหลายพันคัน ก็สร้างความตื่นตาตื่นใจให้คนเกือบครึ่งเมือง
มีจุดหมายเดียว ก็คือคฤหาสน์หงส์ขาว!
“อย่านะ！”
ในห้อง เผชิญหน้ากับเซวเหริน ซูซูตกใจกลัว และพยายามหลบหลีกอย่างสุดกำลัง
แต่ว่า เธอสวมชุดแต่งงานที่ยาวมาก ทำให้เคลื่อนไหวไม่สะดวก
เสียงแควกดังขึ้น เสื้อผ้าบนไหล่ถูกฉีกขาด เผยให้เห็นผิวสวยราวกับหยกข้างใน
เซวเหรินเหมือนหมาป่าที่ได้ดมกลิ่นเลือด ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที
ตอนแรกเขาถอดเสื้อผ้าตัวจนเหลือแต่กางเกงขาสั้น จากนั้น เขาก็คว้าชุดยาวบนพื้นของซูซู ก่อนเริ่มฉีกมันช้าๆ
ซูซูที่สิ้นหวังและหมดหนทาง เป็นเหมือนหนอนไหมที่ถูกห่อหุ้ม ค่อยๆ ถูกฉีกออกจากเปลือก
เซวเหรินเป็นบ้าไปแล้ว ลูกกระเดือกในลำคอของเขากลิ้งไปมา คำรามเบาๆ แล้วกระโจนเข้าใส่
“ใคร？”
“หยุดเดี๋ยวนี้！”
ทันใดนั้นเห็นรถจำนวนนับไม่ถ้วนหยุดลง กลุ่มคนชุดดำก็พุ่งเข้ามา ล้อมรอบๆ คฤหาสน์ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายสิบคนรีบวิ่งขึ้นไปทันที
แต่ว่า พวกเขาไม่สามารถต้านทาน ถูกควบคุมโดยเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตระกูลเถีย
เสียงรถดังขึ้น ฉินเทียนก็ขับรถแลนด์โรเวอร์ พุ่งชนประตูคฤหาสน์โดยตรง
“โครม！”
เสียงโครมครามอย่างรุนแรง ทำให้เซวเหรินที่กำลังคลุ้มคลั่งตกใจ
เขารีบหยิบวิทยุสื่อสารออกมาแล้วพูดว่า “เกิดอะไรขึ้น?”
“อะซาน ตอบกลับเดี๋ยวนี้！”
อะซานเป็นหัวหน้าผู้รักษาความปลอดภัยของคฤหาสน์แห่งนี้
เขาเป็นบอดี้การ์ดมืออาชีพที่ได้รับการว่าจ้างจากตระกูลเซวด้วยเงินค่าจ้างสูง เขามีความสามารถโดดเด่น และจงรักภักดี
แต่ในขณะนั้น มีเสียงที่แยกไม่ออก ไม่มีการตอบกลับจากอะซาน
เซวเหรินตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ กำลังจะหันหลังออกไปตรวจสอบ ก็มีเสียงปังดังขึ้น ประตูรักษาความปลอดภัยที่แข็งแรงก็ถูกเตะเปิดออก
สีหน้าเย็นชา ฉินเทียนที่แววตาเต็มแด้วยความโกรธ ก็ปรากฏตัวขึ้นที่ประตู
“ฉินเทียน！” เสียงที่เหมือนหมดหวังของซูซดังขึ้น พุ่งเข้ามา ในอ้อมกอดของฉินเทียน
เพราะความกลัวมากเกินไป ร่างกายที่บอบบางจึงสั่นสะท้าน
“รีบไป！”
“รีบพาฉันไปจากที่นี่！” เธอพูดอย่างหวาดระแวง
เซวเหรินถอยหลังกลับอย่างตื่นตระหนก พอได้สติ ก็เอ่ยตอบโต้อย่างป่าเถื่อน: “นามสกุลฉิน แกกล้าดียังไงมาอยู่ที่นี่!”
“พอดีเลย ฉันจะให้แกเห็นด้วยตาของแกเองว่าภรรยาของแกตกเป็นของฉันอย่างไง!”
“ใครก็ได้ เข้ามา！”
“อะซาน จับมัดผู้ชายคนนี้ไว้!”
จากนั้น ไม่มีใครตอบกลับเขา อะซานคนที่คาดหวังไม่ก็ปรากฏขึ้น
เหลยเป้าเข้ามาเงียบๆ ยืนข้างหลังฉินเทียนและกระซิบว่า “ท่านครับ พาภรรยาท่านกลับไปก่อน ที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผม”
ฉินเทียนกลับส่ายหัวไปมา
“ไม่ ครั้งนี้ฉันจะลงมือเอง”
“เหลยเป้า ลำบากนายแล้ว พาคุณผู้หญิงออกไป”
“แล้วก็บอกพี่น้องข้างนอกให้ออกไปด้วย ช่วยฉันขอบคุณพวกเขาแทนฉันด้วย”
เมื่อเห็นดวงตาของฉินเทียนเหมือนเทพเจ้าแห่งความตายในนรก หัวใจของเหลยเป้าก็แข็งทื่อ เขาก็ถือเป็นชายที่ผ่านสนามรบมาเยอะ แต่เขาไม่เคยเห็นแววตาที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้มาก่อน
ออร่าแห่งการฆ่าของฉินเทียน ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ จิตใต้สำนึกลึกๆ อยากจะหนีจากที่นี่
“ครับ นาย！”
“คุณผู้หญิง กรุณาตามผมมาเถอะ”
หลังจากที่ซูซูออกไป ฉินเทียนก็ปิดประตูอีกครั้ง จากนั้นเขาก็เหยียดมือออก ค่อยๆ ดึงเข็มขัดสีดำที่ทำขึ้นพิเศษรอบเอวของเขาออกช้าๆ
“แกจะทำอะไร？”
“ไอ้สารเลว ฉันบอกแกแล้วไง ว่ากล้าแตะต้องฉัน แกจะไม่ตายดี!
“ฉันเป็นเจ้าสำนักของตระกูลเซว!” เซวเหรินตะโกนอย่างบ้าคลั่ง
ฉินเทียนสีหน้าไม่มีอารมณ์ เอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ฉันสัญญา นายจะร้องไห้สามวันสามคืนและตายไป”
“ขาดไปแค่วินาทีเดียว นับว่าฉันแพ้”
จากนั้นจับปลายเข็มขัดด้านหนึ่ง แล้วโยนปลายหัวเข็มขัดเหล็ก ไปทางเป้าของเซวเหริน