บทที่ 111 ของขวัญของเถ้าแก่เจี่ย
ทุกคนที่เข้าร่วมงานการพนันหินครั้งนี้ ต่างก็ด่าทอว่าสวีตงฮ่านร้ายกาจ และพวกเขาแสดงตนว่าจะไม่เชื่อเขาอีกต่อไป
หลินเทียนหยาก็จ้องไปที่สวีตงฮ่านอย่างเย็นชาและด่าว่า ” เถ้าแก่สวี แค้นครั้งนี้ ตระกูลหลินจำเอาไว้อย่างดีแล้ว!”
เมื่อได้ยินทุกคนด่าทอสาปแช่งสวีตงฮ่าน คนที่ดีใจมากที่สุดก็คงเป็นเถ้าแก่ของภูมรวมทรัพย์ เจี่ยจิ้งอานแล้วล่ะ
คราวนี้ เจี่ยจิ้งอานลงจากเวทีด้วยตนเอง และส่งเอาพลอยทับทิมที่มีเพชรเลือดอยู่ด้านในให้กับเฉินโม่ และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “คุณเฉิน ขอบคุณที่ช่วยผมในครั้งนี้ ช่วยเปิดโปงแผนการสมคบคิดของ สวีตงฮ่าน เมื่องานพนันหินจบลง คุณอย่าเพิ่งไปไหน ผมมีของขวัญขอบคุณ!”
มีคนให้ของขวัญ เฉินโม่ไม่รับไว้ก็เสียของอยู่ดี จึงพยักหน้าและพูดว่า ” หากเป็นเช่นนี้ ขอขอบคุณเถ้าแก่เจี่ยก่อนเลย!”
ฉู่เหวินสงยิ้มและพูดว่า “เจ้าอ้วนเจี่ย ของขวัญขอบคุณของนายอย่าได้ชิ้นเล็กเกินไปล่ะ!”
เจี่ยจิ้งอานกลอกตาใส่ฉู่เหวินสง “ไม่ต้องกังวล ฉันไม่ใช่คนขี้เหนียว!”
เฉินโม่โยนไพลินมีแดงให้เฉินซงจื่อ ” นายช่วยฉันเก็บเอาไว้!”
เฉินซงจื่อตกตะลึงเล็กน้อย จากนั้นจึงเก็บมันไว้ด้วยความเคารพ “รับทราบครับ!”
ด้านนอกนั้น หยางเชี่ยนเชี่ยนและคนอื่นๆ มองดูเฉินโม่โยนอัญมณีเลอค่านี้ให้เฉินซงจื่อเก็บไว้ ราวกับของชิ้นนี้ไม่มีราคา
พวกเขาตะลึงอย่างมาก “นั่นเป็นเพชรเลือดที่เลอค่าอย่างมาก เฉินโม่ไว้ใจให้คนอื่นเก็บไว้ขนาดนี้เลยเหรอ?”
สีหน้าของมู่หรงยานเอ๋อร์เต็มไปด้วยความชื่นชม เธอคิดในใจว่า ” เมื่อเทียบกับเฉินโม่แล้ว หลินทาว จางเสี่ยนและเพื่อนร่วมชั้นที่ร่ำรวยนั้น ดูเหมือนเด็กกระโปกที่ยังไม่เลย ส่วนเฉินโม่นั้นถือเป็นลูกผู้ชายตัวจริง!”
อานเข่อเยว่ตะลึงอย่างมาก นี่เป็นครั้งแรกที่เธอให้ความสำคัญกับเฉินโม่มากกว่าเจิ้งหยวนฮ่าว!
เอียนชิงเฉิงประหลาดใจเช่นกัน แม้ว่าเธอจะไม่ให้ความสำคัญกับเงินเท่าไหร่ แต่เธอมองไปที่พลอยทับทิมนั่นด้วยสีหน้าครุ่นคิด ไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่
จนกระทั่งเฉินซงจื่อเก็บไพลินสีทองเอาไว้ เอียนชิงเฉิงก็พูดกับซังซังอย่างกะทันหันว่า ” เธอคิดว่าถ้าเอาเพชรเลือดนั้นมาทำเป็นแหวนเพชร จะสวยไหม?”
ซังซังตะลึงอย่างมาก เพชรเลือดราคา200 ล้าน เอามาทำเป็นแหวนเพชร มันยิ่งกว่าคำว่าสวยซะอีก
ทันใดนั้นซังซังก็เข้าใจทันทีว่าเอียนชิงเฉิงกำลังคิดอะไร
ถ้าเฉินโม่รู้ว่าเอียนชิงเฉิงมีความคิดเช่นนี้ เขาคงหมดหนทางอย่างมาก ไม่ว่าผู้หญิงจะสวยแค่ไหน สุดท้ายก็ไม่สามารถปฏิเสธสิ่งล่อใจอย่างเครื่องประดับและเพชรได้! เอียนชิงเฉิงเองก็เป็นเช่นกัน!
เจี่ยจิ้งอานยังคงตะโกนต่อไป “เอาล่ะ ต่อไปนำหินหมายเลขที่6ออกมา!”
คราวนี้ไม่มีใครเชื่อสิ่งที่สวีตงฮ่านกล่าว สวีตงฮ่านเองก็รู้ตัวดีจึงไม่ได้กล่าวอะไร เขาเข้าร่วมการประเมินเป็นครั้งคราว ราวกับผู้ร่วงงานธรรมดาคนหนึ่ง
แต่ฉู่เหวินสงกลับขอคำแนะนำจากเฉินโม่ซ้ำแล้วซ้ำอีก และได้ทำกำไรมหาศาลจากการพนันหินในครั้งนี้
หลังจากที่เฉินโม่รับพลอยทับทิมไปแล้ว เขาก็นั่งเงียบ ๆ และไม่เข้าร่วมการประมูลจนกว่าหินหมายเลข7ขึ้นมา เฉินโม่เสนอราคาประมูลคนแรก
“ห้าล้าน!” นี่เป็นเงินส่วนที่เหลือของเขา
อย่างไรก็ตาม ทุกคนคิดว่าเฉินโม่ต้องรู้ว่าด้านในหินนี้อาจมีอัญมณีเลอค่าซ่อนอยู่ ดังนั้นจึงตามราคากันไปเรื่อยๆ
ฟางปู้ถงผู้ที่ร่ำรวยที่สุดในชิงหยางเสนอราคาทันที “6ล้าน”
ฉู่เหวินสงก็ร่วมสนุกเช่นกัน “7ล้าน!”
หลินเทียนหยาเสนอราคาไปทันที “10ล้าน!”
แม้แต่สวีตงฮ่านเองก็กัดฟันและเพิ่มราคาเป็น”11ล้าน!”
เมื่อเห็นทุกคนแย่งกันเสนอราคาเช่นนี้ เจี่ยจิ้งอานดีใจจนยิ้มตาหยี ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเฉินโม่ทั้งนั้น รอให้งานจบลง เขาจะต้องขอบคุณเฉินโม่อย่างดี
เฉินโม่รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ภายในหินก้อนนี้ มีแค่หยกทิพย์ธาตุไม้ ซึ่งเป็นหยกที่มีพลังชะตาในฟ้าดินธาตุไม้ แน่นอน เมื่อเทียบกับหยกธาตุไม้ในโลกบำเพ็ญเซียน ถือเป็นเศษขยะเหมือนกัน
แต่เมื่อเรียกตามชื่อของดาวไอกา หยกนี้เป็นแค่หยกธรรมดา ราคาสูงสุดหลักร้อยล้าน