ตอนที่ 351 คุณเป็นภรรยาของฟังจือหัน?
หลินจยาอวี่กลับบ้าน เห็นดอกไม้สดอยู่บนโต๊ะก็นึกถึงตอนที่กินข้าวฟังจือหันจู่ๆ ก็ลุกออกไปจึงเอ่ยถาม “ฟังจือหันมาเหรอ”
อวี๋กานกานส่ายหน้า
ไม่ได้มา?
แค่ให้คนมาส่งดอกไม้?
หลินจยาอวี่ไม่เข้าใจเล็กน้อย “แต่ว่าเขาไม่ได้กินข้าว ได้ยินว่าคุณไม่สบายก็ออกไปเลย ฉันนึกว่าเขามาหาคุณแล้ว”
อวี๋กานกานนึกถึงตอนที่เธอนอนหลับสะลึมสะลือเหมือนจะได้ยินเสียงกริ่งประตูและยังดังต่อเนื่องอยู่ค่อนข้างนาน
ตอนนั้นยังนึกว่าฝัน หรือนั่นไม่ใช่ความฝันนะ
หนึ่งวันก่อนงานแต่ง ครอบครัวกับเพื่อนสนิทของหลินจยาอวี่จากเมืองไป๋หยางมากันหมด
ซูจือจิ่งก็พาเสี่ยวเฮ่าเฮ่ามาและยังมีลู่จิ่งอีพี่สาวของลู่เสวี่ยเฉินร่วมทางมาด้วย
เสี่ยวเฮ่าเฮ่าพอเห็นอวี๋กานกานก็วิ่งมาหาและโถมตัวสู่อ้อมกอดอวี๋กานกานทันที “พี่เสี่ยวอวี๋…”
เด็กชายน่ารักน่าเอ็นดู พอไม่เจอกันหนึ่งเดือนเหมือนจะโตขึ้นตัวสูงขึ้นไม่น้อยบวกกับเสื้อผ้าดูภูมิฐาน อวี๋กานกานอยากจะอุ้มเขาก็อุ้มไม่ไหว
“เสี่ยวเฮ่าเฮ่าสูงขึ้นแล้ว พี่อุ้มไม่ไหวแล้ว”
“พี่ครับ ผมยังจะโตขึ้นอีก สูงให้เหมือนกับคุณพ่อจะได้แต่งงานกับพี่”
พูดจาประสาเด็กน้อยทำให้หลายคนหัวเราะออกมาในทันที
ซูจือจิ่งยิ้มพลางอธิบายให้ลู่จิ่งอี “คราวก่อนที่เฮ่าเฮ่าไม่สบายกานกานเป็นคนรักษาให้ นับตั้งแต่ครั้งนั้นเขาเจอใครก็ชอบบอกว่าเขามีพี่สาวคนหนึ่งที่เก่งสุดยอด เป็นเหมือนกับหมอเทวดาในหนัง แค่จิ้มเข็มก็สามารถรักษาคนให้หายได้ ภาพกานกานในใจของเขาตอนนี้เป็นฮีโร่หญิงค่ะ”
อวี๋กานกานยิ้มพลางกอดเฮ่าเฮ่า “พี่ไม่ได้เก่งขนาดแบบที่พูดเลย”
เฮ่าเฮ่าเอ่ยย้ำ “พี่เก่งที่สุด”
ซูจือจิ่งยิ้มพร้อมกับลูบหัวของเสี่ยวเฮ่าเฮ่า มองอวี๋กานกานแล้วเอ่ย “ลูกแต่งกับพี่สาวไม่ได้แล้ว พี่เขามีเจ้าของแล้ว รอให้พี่เขามีลูกสาวค่อยแต่งกับลูกนะ”
เสี่ยวเฮ่าเฮ่าเขินมาก หลบในอ้อมกอดอวี๋กานกานด้วยความเขินอาย
ซูจือจิ่งหัวเราะออกมาพลางพูดหยอกอวี๋กานกาน “คุณกับคุณฟังเตรียมจะมีลูกเมื่อไหร่คะ”
สิ้นคำพูดนี้สีหน้าของลู่จิ่งอีแปรเปลี่ยนเป็นประหลาดใจ
เดิมทีลู่จิ่งอีไม่ได้มีอวี๋กานกานอยู่ในสายตา ตอนที่ได้ยินว่าเป็นเพื่อนของหลินจยาอวี่ก็เอ่ยทักทายตามมารยาทเท่านั้น
เกี่ยวกับการที่น้องชายแต่งกับภรรยาคนนี้ เธอก็ไม่ใช่ว่าจะพอใจสักเท่าไหร่
ในใจเธอน้องชายของเธอยอดเยี่ยมที่สุด ยังควรค่ากับผู้หญิงที่ดีกว่านี้ ตระกูลของหลินจยาอวี่ก็ไม่เลว แต่ที่เหมาะกับน้องชายเธอก็คือเป็นลูกสาวเศรษฐี
คนที่สามารถทำให้ซูจือจิ่งเรียกว่าคุณฟังได้เป็นใคร เธอน่าจะรู้ดีกว่าใคร
ถึงอย่างไรตอนนี้คนที่มีความสัมพันธ์ดีที่สุดกับน้องชายเธอก็คือฟังจือหัน
ฟังจือหันเป็นผู้ชายที่ยอดเยี่ยมขนาดนั้น เป็นผู้ชายเพียงคนเดียวที่เธอยอมรับอยู่ในใจว่ายอดเยี่ยมกว่าน้องชายของเธอ
ถ้าจะบอกว่าเธอไม่ได้สนใจฟังจือหัน ใครเจอเขาก่อนก็ควรได้เขาก่อน นั่นคงเป็นไปไม่ได้！
เพียงแต่ฟังจือหันโอหังถือดีเกินไปจริงๆ ไม่ว่าจะตอนไหนก็ปฏิบัติกับคนอื่นอย่างห่างเหินเย็นชา แม้ว่าเขาจะมีความสัมพันธ์อันดีกับน้องชายเธอแต่เขายังคงปฏิบัติตัวกับเธอดังเช่นคนแปลกหน้า จากที่เจอกันมาหลายครั้ง ไม่ต้องถึงกับพูดคุยเลย แม้แต่ชายตามองเธอก็ยังน้อยครั้ง
บางครั้งเธอสงสัยเสียจริงว่าฟังจือหันชอบผู้ชายหรือเปล่า
รวมกับข่าวลือข้างนอกอีก บางครั้งเธอก็จะมีความเข้าใจผิดว่าฟังจือหันกับน้องชายของตนเป็นคู่รักกัน
ตอนน้องชายแต่งงาน เธอยังคิดสมน้ำหน้าฟังจือหันโดนน้องชายเธอทิ้งแล้วใช่ไหม
ในตอนนี้พอได้ยินคำพูดของซูจือจิ่ง อวี๋กานกานคนนี้กับฟังจือหันแต่งงานกันแล้วเหรอ
เธอโพล่งถามออกไป “คุณเป็นภรรยาของฟังจือหัน?”
ตอนที่ 352 วางแผนไว้ว่าจะไม่วางแผน
รอยยิ้มบนใบหน้าของอวี๋กานกานกระอักกระอ่วนเล็กน้อย
หลินจยาอวี่เข้ามาแก้สถานการณ์ให้อวี๋กานกานได้พอดี เธอมองเสี่ยวเฮ่าเฮ่าแล้วเอ่ยถาม “เสี่ยวเฮ่าเฮ่า ถ้าป้ามีลูกสาว เธอก็มาแต่งกับลูกสาวของป้าเป็นไง”
เสี่ยวเฮ่าเฮ่าไม่คล้อยตามในทันที เขากอดแขนอวี๋กานกานเอาไว้ “ไม่เอาๆ ผมต้องการพี่เสี่ยวอวี๋…”
ซูจือจิ่งหัวเราะยกใหญ่ “เจ้าเด็กโง่คนนี้ ระวังแฟนเสี่ยวอวี๋กานมาจัดการล่ะ พี่หลินของเธอยอมยกลูกสาวให้แต่งกับเธอ เธอน่าจะแอบยิ้มไปสิยังกล้าบอกไม่เอาอีก”
อวี๋กานกานเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม “รอให้เขาโตขึ้นแล้วคงจะนึกเสียใจที่ตัวเองเคยพูดว่าจะแต่งกับยัยแก่คนหนึ่ง”
หัวข้อจึงถูกพาไป ลู่จิ่งอีก็ไม่ได้ซักไซ้ถามอวี๋กานกานแต่สายตาของเธอมักจะวกกลับไปที่ตัวอวี๋กานกานอยู่เสมอ
อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเริ่มพิธีแต่งงานแล้ว
หลินจยาอวี่นอนไม่ค่อยหลับ นอนบนเตียงกับอวี๋กานกาน ทั้งสองพูดคุยกันจนดึก
“เมื่อวานฉันเจอหลี่หนานเซิง ตอนที่เห็นเขา ฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี แม้จะบอกว่าไม่สนใจแล้วแต่พอเห็นในใจก็ยังกังวลอยู่ ที่จริงหลี่หนานเซิงก็ไม่ได้ดีแบบที่ฉันคิด อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้รักเขาหรือชอบเขามากแบบที่ฉันคิดเลย”
อวี๋กานกานส่งยิ้มให้เธอ “เดิมทีเขาก็ไม่มีอะไรคู่ควรกับความรักของคุณอยู่แล้ว ฉันคิดว่าคุณน่าจะไม่พอใจเสียมากกว่า ถ้าเปลี่ยนเป็นฉัน ฉันก็คงมีความคิดแบบเดียวกับคุณ ชอบคนๆ หนึ่งหมดหัวใจ ผลกลับถูกเขาและเพื่อนสนิทที่สุดของตัวเองทรยศ นี่มันน่าเจ็บใจเสียจริง จะไม่โมโหได้ยังไง จะไม่พอใจได้ยังไง”
หลินจยาอวี่ยิ้มบางๆ เอ่ยด้วยความประทับใจ “ฉันดีใจมากที่ได้เจอคุณ กานกาน”
อวี๋กานกานก็ดีใจมาก ได้รู้จักเพื่อนที่ดีแบบหลินจยาอวี่ หวังว่าเธอจะมีความสุข
“จยาอวี่ คุณคิดว่าลู่เสวี่ยเฉินเป็นคนยังไง”
“ก็เป็นแบบนั้นแหละ บอกไม่ถูก เขาเป็นคนดีแต่ก็ไม่ใช่คนชั่วอะไรแน่นอน”
“คุณเคยคิดบ้างไหมว่าจะพัฒนาไปกับลู่เสวี่ยเฉินสักหน่อย เป็นแบบนี้ก็จะดีกับลูกด้วย”
“เด็กก็ไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของเขา ภายหลังเขาก็จะต้องหาผู้หญิงที่ชอบแล้วมีลูกที่เป็นของตัวเองอย่างแน่นอน”
ตอนนี่หลินจยาอวี่รู้สึกว่าลู่เสวี่ยเฉินคนนี้บางทีก็ไม่ได้ซื่อบื้อแบบที่ตนเองคิด แต่ก็ไม่ใช่คนดีคนหนึ่งอย่างแน่นอน ยิ่งกว่านั้นเธอก็ไม่เชื่อว่าผู้ชายแบบลู่เสวี่ยเฉินจะยอมเป็นพ่อคนง่ายๆ”
เธอใช้มือเท้าคางพลางหลุบตาลง “ไม่ต้องมาพูดเรื่องฉันเลย มาพูดเรื่องคุณกับฟังจือหันเถอะ คุณคิดเอาไว้ว่ายังไง”
ทำยังไง อวี๋กานกานไม่ได้คิดไว้เลย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ระหว่างเธอกับฟังจือหันจะจัดการยังไง หลังจากนี้จะติดต่อกันยังไง เธอไม่ได้คิดเอาไว้เลยสักนิด
เธอแค่อยากให้อาจารย์กลับมาอย่างปลอดภัย
หลินจยาอวี่พูดอีกครั้ง “หลังจากนี้ถ้าคุณไม่ได้คบกับฟังจือหันแล้ว ด้วยข้อตกลงของการแต่งงาน ฉันไม่ยอมให้ลู่เสวี่ยเฉินพาฟังจือหันมาปรากฏตัวตรงหน้าฉันอย่างเด็ดขาด”
อวี๋กานกานหัวเราะออกมาแห้งๆ “คุณอย่าเป็นแบบนี้สิ”
“ความรู้สึกฉันที่มีต่อฟังจือหันผู้ชายคนนั้นที่จริงไม่ค่อยน่าไว้ใจ ตอนนั้นเขาโผล่มาที่เมืองไป๋หยาง เห็นคุณกับเขาอยู่ด้วยกัน ฉันก็ตกใจหมด ฉันนึกว่าเขากินอาหารหรูจนเบื่อแล้วเลยมาลองชิมคุณที่เป็นอาหารจืด ช่างเป็นคนที่มีจุดประสงค์ร้ายจริง”
“ดังนั้นที่ตอนนั้นจู่ๆ คุณก็พูดกับฉันโดยไม่มีสาเหตุว่าพวกที่มีความรักโดยไม่มีการแต่งงานเป็นจุดหมายต่างก็เป็นพวกอันธพาลทั้งนั้น”
“ฉันคิดว่าเขาน่าจะก็ชอบคุณอยู่มาก เพียงแต่ไม่รู้ว่าความชอบนี้จะสามารถไปถึงจุดไหน จะทำให้พวกเขาไม่เอาเรื่องทุกอย่างมาปะปนกันได้หรือไม่”