ตอนที่ 128 – การต่อสู้กลางป่า
องครักษ์ทั้งสี่แยกตัวออกมาทันทีและคนสองคนก็เริ่มพุ่งไปที่เจี้ยนเฉินพร้อมกับยกอาวุธเซียนของพวกเขาขึ้น พวกเขาเข้าสู่การต่อสู้อย่างรวดเร็วและเริ่มโจมตีเจี้ยนเฉินพร้อมกับชายวัยกลางคนที่มีความแข็งแกร่งระดับเซียนผู้เชี่ยวชาญขั้นสูงสุด
องครักษ์ที่เพิ่งเข้าร่วมนั้นเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญขั้นต้นเพียง 2 คนเท่านั้น เมื่อเข้าร่วมแล้วแรงกดดันของเจี้ยนเฉินก็พลันเพิ่มขึ้นอย่างมากทันที อย่างไรก็ตามด้วยย่างก้าวพริบตาและกระบี่ที่รวดเร็วของเขา เขาก็ยังคงรับกับสามเซียนผู้เชี่ยวชาญอย่างเท่าเทียมกันและไม่พบร่องรอยของการเสียเปรียบ
ชายหนุ่มก็รู้สึกกลัวด้วยเช่นกัน ภายใต้การคุ้มครองขององครักษ์เซียนผู้เชี่ยวชาญขั้นสูงอีก 2 คน เขาก็รีบออกจากพื้นที่ทันทีร่างของเขาก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะรู้สึกได้ถึงการจากไปของชายหนุ่ม แต่เขาก็ไม่ได้พยายามไล่ตามเขา เซียนผู้เชี่ยวชาญสามคนต่อหน้าเขา แน่นอนว่าจะไม่ยอมให้เขาจากไปและทำอันตรายต่อนายน้อยของตระกูลเทียนซ่ง
เจี้ยนเฉินต่อสู้อย่างดุเดือดกับองครักษ์ของตระกูลเทียนซ่งทั้งสามในป่า บรรดาสัตว์ที่อยู่รอบข้างจำนวนมากได้รับผลกระทบจากการต่อสู้และในไม่ช้าพื้นที่ทั้งหมดก็กลายเป็นยุ่งเหยิง ต้นไม้หนาและแข็งแรงสองสามต้นได้ถูกตัดครึ่ง
อีกครั้งหนึ่งที่หลบกระบี่ขนาดใหญ่ที่พุ่งเข้ามาหาเขาจากด้านข้าง เจี้ยนเฉินได้เริ่มการโจมตีอย่างดุเดือดที่เซียนผู้เชี่ยวชาญขั้นต้น ตระเตรียมทะลวงฝ่าด่านของพวกเขา
ในขณะที่เสียงกระบี่ผ่าอากาศ กระบี่วายุโปรยของเจี้ยนเฉินก็กลายเป็นภาพพร่ามัวทันทีที่มันพุ่งเข้าหาเซียนผู้เชี่ยวชาญขั้นต้นในรูปแบบของกระบี่ที่นับไม่ถ้วน สิ่งนี้บังคับให้ชายคนนั้นตกใจและทำให้เขาไม่มีเวลาที่จะตั้งท่าป้องกัน ในที่สุดเจี้ยนเฉินก็สามารถทะลวงการป้องกันของชายคนนั้นได้ การใช้ประโยชน์จากการทะลวงเหล่านี้ กระบี่วายุโปรยสั่นสะเทือนอย่างฉับพลันในขณะที่ประกายของสายฟ้าพุ่งทะลุไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่ค่อนข้างเร็วกว่าเมื่อก่อน ก่อนที่เซียนผู้เชี่ยวชาญจะตอบโต้ กระบี่วายุโปรยก็ได้ฝังลึกลงไปในลำคอของชายคนนั้น จุดที่มีเลือดปนออกมาจากคออีกด้านหนึ่ง
“เฮล ! “
เมื่อเห็นชายคนนั้นถูกแทงทะลุที่คอ การแสดงออกของคนอีกสองคนก็เปลี่ยนไปทันทีเมื่อพวกเขาตะโกนด้วยน้ำเสียงที่ปนไปด้วยความเศร้าโศก
แขนของเจี้ยนเฉินไม่ได้หยุดเลย หลังจากกระบี่วายุโปรยเจาะทะลุคอของชายคนนั้น เขาก็ดึงมันออกมาทันทีแล้วเปลี่ยนความสนใจของเขาไปที่อีกสองคน ร่างกายของเขาสั่นไหวในขณะที่เขาปรากฏตัวต่อหน้าเซียนผู้เชี่ยวชาญขั้นต้นอย่างไร้ร่องรอยเหมือนปีศาจ กระบี่วายุโปรยเปล่งประกายราวกับสายฟ้าเงินอีกครั้ง
ท่าทีของชายวัยกลางคนเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เขายกอาวุธเซียนของเขาขึ้นทันทีและถือไว้ด้านหน้าลำคอของเขาเมื่อเขาเห็นกระบี่วายุโปรยมุ่งหน้าเข้ามาหาเขา ทันใดนั้นกระบี่วายุโปรยที่พุ่งต่ำลงก็ดูเหมือนกระบี่หลบกระบี่ใหญ่ที่ปกป้องร่างกายของชายคนนั้นและเริ่มเจาะเข้าหาชายคนนั้นด้วยความแหลมคมจากด้านใต้อาวุธเซียนของเขา
ชายวัยกลางคนไม่สามารถตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของกระบี่วายุโปรยได้ ในที่สุดดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความไม่เชื่อเมื่อกระบี่ทะลุคอของเขา
ในขณะนั้นลมเย็นที่พัดผ่านก็ถูกพัดผ่านหลังเจี้ยนเฉิน กระบี่สองมือขนาดใหญ่กว้างสามนิ้วตัดผ่านอากาศด้วยพลังที่แข็งแกร่งของพลังเซียน ก่อนที่มันจะไปถึงเจี้ยนเฉิน แรงกดดันจากลมที่เกิดขึ้นทำให้เสื้อผ้าของเจี้ยนเฉินติดแน่นกับหลังของเขา
เมื่อรู้สึกถึงลมเย็น เจี้ยนเฉินดึงกระบี่ออกจากลำคอของผู้ชายคนนั้นทันทีแล้วหันหลังกลับเพื่อปกป้องด้านหน้าของเขาด้วยกระบี่ของเขาโดยไม่ลังเล
“ติ๊ง!”
กระบี่สองมือขนาดใหญ่ที่มีพลังแห่งแรงปะทะกับกระบี่วายุโปรยอย่างรุนแรง ปริมาณพลังที่มันสร้างขึ้นบังคับให้เจี้ยนเฉินถอยหลังไปสองสามก้าว
หลังจากส่งเจี้ยนเฉินไปข้างหลังด้วยการโจมตี หลังจากการโจมตี การจ้องมองของชายวัยกลางคนเปลี่ยนไปเป็นองครักษ์ที่ถูกแทงทะลุคอโดยเจี้ยนเฉิน ขณะนี้เลือดสีแดงเข้มพุ่งออกมาจากลำคอราวกับน้ำพุ ขณะที่พลังชีวิตเริ่มค่อย ๆ จางหายไปจากแววตาของเขา ท่าทางของเขาก็ยังคงถูกแช่แข็งค้างด้วยความไม่เชื่อ อีกไม่นาน ร่างของเขาก็ล้มลงกับพื้นอย่างช้า ๆ
ด้วยดวงตาสีแดง ชายผู้จ้องมองที่เจี้ยนเฉินอย่างดุดันเหมือนสัตว์กระหายเลือดและดุร้าย เขาระเบิดด้วยความโกรธ” แม้ว่าข้าจะต้องตายในวันนี้ ข้าก็ต้องฆ่าและตัดหัวเจ้าเพื่อเป็นการแก้แค้นให้กับพี่น้องของข้า” พลังเซียนเริ่มรวบรวมบนกระบี่ขนาดใหญ่ในมือของชายวัยกลางคน เขายกปลายกระบี่ขึ้นและกระทืบเท้าอย่างแรงลงบนพื้น เขาพุ่งเข้าหาเจี้ยนเฉินอย่างรวดเร็ว
เจี้ยนเฉินจ้องมองอย่างแข็งกร้าวในขณะที่เขาจับตามองอยู่ที่ชายวัยกลางคน เขาอดไม่ได้ที่จะจับกระบี่วายุโปรยของเขาแน่นขึ้น เขาได้เห็นแผนการของชายวัยกลางคนที่จะฆ่าเขาแล้ว เมื่อต้องเผชิญกับเซียนผู้เชี่ยวชาญขั้นสูงผู้ซึ่งไม่กลัวตาย เจี้ยนเฉินประสบกับปัญหาบางอย่าง ท้ายที่สุดความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขาอยู่ที่เซียนระดับสูงขั้นกลางเท่านั้น ความแตกต่างระหว่างสิ่งนั้นกับเซียนผู้เชี่ยวชาญขั้นสูงยังคงเป็นช่องว่างที่ค่อนข้างใหญ่
ชั้นของแสงสีขาวหนาทึบที่ล้อมรอบใบมีดนั้นมีความหนาแน่นมากกว่าที่เคยเป็นมาก่อน ปราณกระบี่ที่ยังบุกทะลวงอย่างหนักถูกปล่อยออกมาจากกระบี่วายุโปรย ขณะที่ชายวัยกลางคนกำลังพุ่งไปข้างหน้า ไหล่ขวาของเจี้ยนเฉินก็จู่โจมอย่างกะทันหันและกระบี่วายุโปรยในมือของเขาก็ผ่าอากาศออกจากกัน เข็มปราณกระบี่สีเงินผอมบางถูกยิงออกมาจากปลายกระบี่แล้วพุ่งไปหาชายวัยกลางคนด้วยความเร็วที่มองเห็นด้วยตาเปล่าได้ยาก
การได้เห็นปราณกระบี่ที่เรียวยาวแต่หนาแน่นนี้ทำให้ชายวัยกลางคนไม่กล้าที่จะประมาทกระบี่ลอยมาที่เขาอย่างรวดเร็วจนไม่มีเวลาหลบ ดังนั้นจึงไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านอกจากปล่อยพลังเซียนทั้งหมดของเขาลงไปในกระบี่เมื่อเขาเหวี่ยงมันลงมา
ในขณะที่กระบี่ยักษ์สองมือของชายคนนั้นได้สัมผัสกับปราณกระบี่ของเจี้ยนเฉิน กระบี่สองมือนั้นก็แตกออกจากกันอย่างง่ายดายด้วยปราณกระบี่หลังจากมีแรงต้านทานเพียงเล็กน้อย ในเวลาเดียวกัน เจี้ยนเฉินก็หันไปหาชายคนที่อยู่ตรงด้านหน้าของเขา ห่างไปไม่กี่เมตรซึ่งทำให้เขาดูเหมือนภาพพร่ามัวด้วยกระบี่วายุโปรยของเขาพร้อมที่จะโจมตี
ชายวัยกลางคนถอนกระบี่ขนาดใหญ่ออกมาทันทีเพื่อป้องกันการโจมตีของเจี้ยนเฉิน หลังจากนั้นทั้งสองก็เริ่มต่อสู้กันอย่างดุเดือดอีกครั้ง
ในโลกก่อนหน้านี้ เพลงกระบี่ของเจี้ยนเฉินมาถึงจุดสูงสุดแล้ว และถึงแม้ว่าชายวัยกลางคนนี้จะแข็งแกร่งกว่าเขา แต่ความเข้าใจของชายคนนี้เกี่ยวกับวิถีแห่งกระบี่นั้นเป็นเพียงแค่หยดน้ำในถังเมื่อเทียบกับเขา กระบี่ของเขามีความเร็วที่ไม่น่าเชื่อและวิธีที่เขาใช้มันก็มาถึงระดับที่สมบูรณ์แบบแล้ว สำหรับชายวัยกลางคนที่แข็งแกร่งกว่าเขาไม่สามารถต่อสู้กับกระบี่ของเจี้ยนเฉินได้นานกว่านี้เพราะการป้องกันของเขาจะไม่สามารถรักษาไว้ได้
เจี้ยนเฉินเริ่มโจมตีทุกส่วนของร่างกายด้วยความแม่นยำอย่างรวดเร็ว การใช้กระบี่วายุโปรยของเขามันก็เหมือนภาพพร่ามัวที่เป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นการเคลื่อนที่ของใบมีด และด้วยสิ่งนี้เจี้ยนเฉิน ยังคงโจมตีชายคนนั้นอย่างรวดเร็วจนถึงจุดที่การต่อต้านกลายเป็นงานที่ท้าทาย
นอกจากนี้การโจมตีด้วยกระบี่วายุโปรยทุกครั้งก็เป็นอันตรายถึงกับชีวิต บังคับให้ชายวัยกลางคนที่จะสูญเสียโอกาสที่เขาจะทำให้เจี้ยนเฉินได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก ในขณะนี้ชายวัยกลางคนรู้สึกเสียใจอย่างยิ่งต่อการกระทำของเขา ในเวลาเดียวกัน เขาเกลียดนายน้อยของตระกูลเทียนซ่ง ในขั้นต้นการเดินทางครั้งนี้ปราศจากอุบัติเหตุอย่างสมบูรณ์ น่าเสียดายที่นายน้อยตระกูลเทียนซ่งผู้ซึ่งไม่รู้ความแตกต่างระหว่างสวรรค์และโลกได้ตัดสินใจที่จะยั่วยุศัตรูนี้ต่อหน้าเขา การเข้าไปมีปัญหาอย่างไร้เดียงสานั้นเป็นเรื่องดี แต่ในท้ายที่สุด มันได้ทำร้ายพวกเขาจนถึงจุดที่พี่น้องสองคนที่เขารู้จักมานานหลายสิบปีแล้วได้ตายลงไป นอกจากนี้ตัวเขาเองก็ติดอยู่ในสถานการณ์ที่เป็นอันตราย เขาคงไม่มีโอกาสได้อยู่หลังจากวันนี้
ในขณะที่ทั้งสองคนต่อสู้เหมือนสายฟ้า ในที่สุดชายวัยกลางคนก็ไม่สามารถปัดป้องได้ทันเวลาและกระบี่วายุโปรยของเจี้ยนเฉินแทงเข้าที่หัวใจ