บทที่ 193:กิจกรรมที่รอคอยมานาน
ครั้งสุดท้ายที่ระบบมีกิจกรรมคือเมื่อไหร่?
โรเอลต้องคิดย้อนไปเมื่อนานมาแล้ว เพื่อค้นหาคำตอบสำหรับคำถามนั้น ส่วนเหตุใดที่ทำให้มันเป็นคำถามที่ควรค่าแก่การไตร่ตรองน่ะเหรอ?
หากโรเอลจะอธิบายถึงระบบของเขาล่ะก็ คงจำกัดความได้ด้วยคำว่า ‘ขี้เกียจ’ แน่นอน
แม้ว่ามันจะเข้ามามีบทบาทในชีวิตของโรเอล แต่มันจะจัดกิจกรรมก็ต่อเมื่อเกิดเหตุการณ์พิเศษเท่านั้น โดยครั้งสุดท้ายที่มันทำก็คือ ตอนที่โรเอลกลับมาจากสถานะผู้เฝ้ามองพร้อม ๆ กับนอร่า จากนั้นมันก็เงียบสนิทไปโดยสิ้นเชิง เรียกได้ว่าตลอดเวลาที่โรเอลหมกตัวอยู่ในคฤหาสน์เพื่อค้นหาบันทึกทางประวัติศาสตร์ต่าง ๆ มันไม่เคยจัดกิจกรรมอีกเลยแม้แต่ครั้งเดียว
โรเอลคิดว่าอาจจะมีเหตุการณ์อะไรรอเขาอยู่ หลังจากออกมาจากสถานะผู้เฝ้ามองครั้งที่สอง แต่แล้ว ระบบก็ยังไม่ได้ตอบสนองอะไรเลย ทำให้เด็กชายเริ่มสงสัยว่ามันเป็นเพราะการที่เขากู้เงินจากระบบไปรึเปล่า
และวันนี้เอง ในที่สุดความสงสัยของโรเอลก็ได้รับการยืนยัน
【กริ๊ง!】
【การชำระคืนหนี้ เสร็จสมบูรณ์】
【เริ่มต้นเปิดระบบ ‘กิจกรรม’ ใหม่ 10%, 20%, 30%…】
【การเริ่มต้นใหม่เสร็จสมบูรณ์】
【กิจกรรมใหม่ : รำลึกถึงการชำระหนี้
ความกล้าหาญและสติปัญญาเป็นจุดแข็งที่สำคัญในการเอาชนะความท้าทาย แต่ความมั่งคั่งเองก็เช่นกัน เมื่อผ่านพ้นวิกฤติการเงินไปได้แล้ว อนาคตย่อมสดใส】
“ดูเหมือนว่าฉันจะประเมินแกต่ำเกินไปสินะ? จริง ๆ แล้วแกมีมาตรการรับมือทุกรูปแบบ สาเหตุที่แทบไม่มีกิจกรรมโต้ตอบใด ๆ เลย เป็นเพราะฉันเป็นหนี้แกนี่เอง”
【ระบบจะถูกบังคับให้ปิด หากผู้ใช้ไม่สามารถชำระหนี้ได้ เพื่อปลดปล่อยผู้ใช้จากการล่อลวงและสนับสนุนการชำระหนี้ ระบบ ‘กิจกรรม’ จึงถูกปิดใช้งานไปบางส่วนในช่วงระยะเวลาที่ยังมียอดหนี้ค้างชำระ】
“…”
โรเอลเงียบไปครู่ใหญ่ เด็กชายยอมรับอย่างไม่เต็มใจว่าระบบนั้นพูดถูก ส่วนลดของระบบนั้น ค่อนข้างเป็นข้อเสนอที่ดี ทำให้มันเป็นไปไม่ได้เลยสำหรับคนอย่างเขาที่มักจะซื้อม้วนกระดาษชำระและสินค้ามากมายตอนช่วงลดราคาในอดีตชาติ จะต่อต้านมัน
ถ้าระบบไม่ได้ปิดส่วนระบบกิจกรรมของมัน โรเอลคงจะลงเอยด้วยการใช้เงินฟุ่มเฟือยไปกับสิ่งของต่าง ๆ ในร้านค้าของระบบ จนอาจจะพลาดกำหนดเวลาในการชำระหนี้ จากนั้นระบบก็จะปิดตัวลง ทำให้มันสายเกินกว่าจะแก้ปัญหาได้อีก
“ดีมาก! ยังไงซะก่อนหน้านี้ มันก็ไม่มีความหมายที่แกจะเปิดใช้ระบบกิจกรรมอยู่แล้ว เพราะฉันไม่มีเงินสดเหลืออยู่เลย… แต่ตอนนี้มันต่างไปจากเดิมแล้วล่ะนะ!”
โรเอลพึมพำกับตัวเองก่อนจะวางถ้วยน้ำชาในมือลง เหยียดหลังอย่างเกียจคร้านแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง
นี่ก็ผ่านมาเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงแล้วนับจากที่ชาร์ล็อตเสนอเงินชดเชยให้กับโรเอลในตอนเช้า หลังจากที่เธอสงบศึกกับเขาได้สำเร็จ เด็กสาวก็เริ่มตรวจสอบสภาพร่างกายของอีกฝ่ายทันที ทำให้พบว่าพลังเวทในขวดเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งทองคำนั้นได้หายไปจนเกือบหมดแล้ว ซึ่งหมายความว่ามันได้ถูกเปิดใช้งานมาตลอดทั้งคืน
เมื่อวานนี้ ชาร์ล็อตกำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมเอกสารสำหรับการประชุมคณะกรรมการบริหารของตระกูลโซโรฟยา ดังนั้นเธอจึงยังไม่ได้นอนพักเลย แต่ก่อนที่จะออกเดินทาง เด็กสาวก็ตรวจสอบให้แน่ใจว่าตนได้เติมพลังเวทในจิตวิญญาณแห่งทองคำแล้ว เท่ากับว่าเธออยู่ห่างจากโรเอลเพียงแค่สามชั่วโมงเท่านั้น
เมื่อรู้ว่าอาการของโรเอลแสดงผลขึ้นเป็นอย่างน้อยหนึ่งครั้งทุก ๆ สามชั่วโมง ผิวของชาร์ล็อตก็ซีดลง จากสภาพแล้ว เธอคงจะต้องเลื่อนแผนการพาโรเอลออกไปเที่ยวเล่นรอบเมืองโรซ่าในอีกสามวันต่อจากนี้ไปก่อนยาว ๆ และมุ่งเน้นไปที่การรักษาอาการของเขาก่อน ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังต้องเร่งผลิตจิตวิญญาณแห่งทองคำเพิ่มอีกด้วย
มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ชาร์ล็อตต้องจัดการ เธอจึงรีบออกจากห้องไปทำธุระต่อ
โรเอลเองก็ไม่ได้นิ่งเฉยอยู่นิ่ง ๆ ระหว่างที่ชาร์ล็อตไม่อยู่ เขารีบอาบน้ำและดื่มชาที่คนรับใช้เตรียมไว้ให้ จากนั้นก็สั่งให้คนรับใช้ย้ายเกวียนเหรียญทองไปที่ระเบียงเปิด
“…”
ไม่นานนัก เหล่านกก็มารวมตัวกันรอบภูเขาเหรียญทองด้วยความอยากรู้อยากเห็น ร้องจิ๊บ ๆ อย่างสนุกสนาน ภาพนี้ทำให้โรเอลยืนยันได้อีกครั้งว่าทุกอย่างเป็นเรื่องจริง เขารู้สึกเหมือนได้บรรลุความปรารถนาอันยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างหนึ่งในอดีตชาติของตน ความรู้สึกเป็นอิสระทางการเงินทำให้เขามีแรงจูงใจมากมายสำหรับอนาคต
เด็กชายนั่งสบาย ๆ บนโซฟา หมกมุ่นอยู่กับความรู้สึกสำเร็จนี้
มันสงบมากจนโรเอลรู้สึกว่าเขากำลังจะหลับไปอีกครั้ง… จนกระทั่งนกตัวหนึ่งคาบเหรียญทองของเขาไป
“เอ๋?”
ทันทีที่นกในสวนร้อยปักษาของตระกูลโซโรฟยาหลบหนีไปพร้อมกับเหรียญทองสองเหรียญในปากของมัน โรเอลก็แข็งทื่อไปในทันที อารมณ์สบาย ๆ ระเบิดออกมาดั่งฟองสบู่
หา? นี่มันเกิดอะไรขึ้น? นี่เรากำลังโดนนกปล้นเงินเหรอเนี่ย!
ถ้าถูกมนุษย์ปล้นก็พอจะเข้าใจได้ แต่นกของตระกูลโซโรฟยาเนี่ยนะ พวกนี้เองก็คิดที่จะขโมยเงินจากเราด้วยงั้นเหรอ?
การโจรกรรมโดยไม่คาดคิดทำให้โรเอลงุนงง เสียงนกร้องจิ๊บ ๆ อย่างร่าเริงทำให้คนรับใช้รอบ ๆ สังเกตเห็นได้อย่างรวดเร็ว ในไม่ช้า พ่อบ้าน สาวใช้ และองครักษ์ก็รีบรุดมาที่เกิดเหตุ เพื่อต่อสู้กับนกเหล่านั้น
การต่อสู้ดำเนินไปเป็นเวลาสิบนาทีก่อนที่พวกนกจะแยกย้ายกลับไปในที่สุด หลังจากนั้นพ่อบ้านก็รีบเดินมาหาโรเอล ขอโทษสำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และสัญญาว่าจะพยายามหาเหรียญทองมาใช้คืนให้กับเขา
“ช่างมันเถอะ มันก็แค่เหรียญทองสองสามเหรียญ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”
เมื่อเห็นถึงความลำบากใจของพ่อบ้านที่เปียกโชกไปด้วยเหงื่อ โรเอลจึงตัดสินใจปล่อยเรื่องนี้ไป เขารู้ดีว่ามีนกบางชนิดที่ชอบสะสมวัตถุแวววาว ซึ่งเป็นเพียงสัญชาตญาณ นี่คงจะเป็นวิธีการระบายความโกรธต่อเหล่าคนรับใช้ของพวกมัน นอกจากนี้มันก็เป็นความผิดของโรเอลด้วยส่วนหนึ่งที่นำเหรียญทองออกมาในที่โล่งแจ้ง
พ่อบ้านและคนรับใช้ของสวนร้อยปักษา รู้สึกโล่งใจอย่างยิ่งที่ได้ยินว่าโรเอลไม่มีปัญหาอะไรกับเรื่องนี้
คล้ายกับคนรับใช้ในคฤหาสน์ตระกูลแอสคาร์ด พวกเขาเองก็มีกลุ่มใหญ่เป็นของตัวเอง คนรับใช้ของตระกูลโซโรฟยาในสวนร้อยปักษานั้น เป็นคนที่คอยดูแลชาร์ล็อตมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา เฝ้ามองเธอเติบโตจากเด็กน้อยกลายเป็นหญิงสาวที่ดี จึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่พวกเขาจะวิตกกังวล เมื่อได้ยินว่าชาร์ล็อตกำลังพาคู่หมั้นกลับมาที่คฤหาสน์
นี่เป็นครั้งแรกที่คนรับใช้ของที่นี่ได้มีปฏิสัมพันธ์กับโรเอลนับตั้งแต่เขามาถึง ความประทับใจแรกของพวกเขาที่มีต่อโรเอลนั้นค่อนข้างดีเลยทีเดียว นอกจากตำแหน่งอันทรงเกียรติของเด็กชายในฐานะผู้สืบทอดของตระกูลแอสคาร์ด และรูปลักษณ์อันหล่อเหลาแล้ว เขายังมีบุคลิกที่อ่อนโยนและเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่อีกด้วย คุณสมบัติทั้งหมดนี้ ทำให้โรเอลถือเป็นคู่หูที่เหมาะสมสำหรับชาร์ล็อตในมุมมองของเหล่าคนรับใช้ แต่ปัญหาก็คือ…
ร่างกายของนายน้อยโรเอลนั้นอ่อนแอเกินไป
เนื่องจากชาร์ล็อตเป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติ อีกทั้งยังมีสายเลือดของไฮเอลฟ์ ซึ่งหมายความว่าอายุขัยของเธอนั้นจะยาวนานกว่ามนุษย์ทั่วไปมาก คงจะน่าสลดใจ หากสามีของเธอต้องตายไปเสียก่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อคุณสมบัติแก่นแท้ต้นกำเนิดของตระกูลโซโรฟยาคือความภักดี
ทว่าโรเอลไม่ได้สนใจความกังวลของพวกคนรับใช้เลยสักนิด เขาเปิดดูรายการสิ่งของในหน้ากิจกรรมของระบบอย่างเอาจริงเอาจัง
【ไม้เท้าอสรพิษเก้าหัว (ไม่สมบูรณ์)
โบราณกาล มีราชาอสรพิษร้ายได้ถือกำเนิดจากสัตว์อสูร พิษของมันน่ากลัวมากพอที่จะคุกคามเหล่าทวยเทพ อีกทั้งยังมีความสามารถในการฟื้นฟูร่างกายที่แทบจะเป็นอมตะ ต้องใช้เวลาหลายพันปีกว่าจะตัดหัวทั้งเก้าและโค่นมันลง ก่อนที่ผู้คนจะดึงถุงพิษของมันออกมา ใช้ส่วนที่ปลอดภัยที่สุดในการสร้างไม้เท้านี้
ความสามารถ : หัวงูจะถูกอัญเชิญออกมา เมื่อใส่พลังเวทลงไปในไม้เท้า งูเหล่านี้จะมีความสามารถในการฟื้นฟูอันทรงพลัง และการโจมตีด้วยพิษอันร้ายแรง
ผลข้างเคียง : ลดความเร็วในการเคลื่อนที่
ราคา: 1,000,000 เหรียญทอง】
【กิจกรรมรำลึกถึงการชำระหนี้
สินค้าลด 70% ทุกรายการ!
…
ไม้เท้าอสรพิษเก้าหัว (ไม่สมบูรณ์)
ราคาลดพิเศษ: 300,000 เหรียญทอง】
“…”
โรเอลนั่งจิบชาบนโต๊ะกลมที่ระเบียง ตรวจสอบรายการที่มีอยู่ในระบบอย่างจริงจัง เขาค่อย ๆ เปรียบเทียบข้อดีข้อเสียของแต่ละรายการ ประเมินมูลค่าต่าง ๆ ส่วนลด 70% สำหรับทุกรายการในหน้ากิจกรรมนั้นล้วนน่าดึงดูดใจเกินกว่าที่โรเอลจะพลาดได้!
อาจเป็นเพราะไม่มีกิจกรรมใด ๆ นานเกินไป หรือไม่ระบบก็อาจจะรู้สึกผิดที่แอบซ่อนกิจกรรมจากเขามานาน แต่ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด ส่วนลดที่เสนอในครั้งนี้นั้นสูงที่สุดเท่าที่เคยมีมาเลยก็ว่าได้ บางคนอาจจะโต้แย้ง โรเอลสามารถประหยัดเงินได้ 100% หากไม่ซื้ออะไรเลย แต่ในความจริงก็คือ เขาไม่ได้ซื้อของพวกนี้เพียงเพื่อตอบสนองความต้องการในฐานะผู้บริโภคเท่านั้น ตรงกันข้าม สำหรับโรเอล นี่คือการลงทุนที่จำเป็นสำหรับเขาเพื่อเสริมความแข็งแกร่งโดยแลกกับเงิน
เพื่อให้ได้บางสิ่งมา ก็ต้องสละบางสิ่งก่อน
เหตุผลที่โรเอลสามารถจิบชาได้สบาย ๆ พลางเฝ้ามองดูกองเหรียญทองในตอนนี้ เป็นเพราะเขาเต็มใจจะใช้จ่ายเงินเพื่อสิ่งที่สำคัญ ถ้าเด็กชายไม่ได้กู้เงินจากระบบและรับคาถาเวทสัมผัสแห่งธารน้ำแข็งมา ทั้งโรเอลและชาร์ล็อตคงจะตายไปแล้วในสถานะผู้เฝ้ามอง แค่ผู้ใช้วิชาหุ่นเชิดดอยล์ก็น่าจะเพียงพอแล้วที่จะจบชีวิตพวกเขาทั้งสอง ไม่ต้องถึงมือบิดาแห่งความมืดด้วยซ้ำ
คราวนี้สิ่งที่ดึงดูดสายตาของโรเอลก็คือไอเทมที่เรียกว่า ไม้เท้าอสรพิษเก้าหัว ซึ่งเป็นสินค้าที่แพงที่สุดในหน้ากิจกรรมของระบบ มันคืออุปกรณ์เวทที่เป็นอาวุธ เป็นสิ่งที่โรเอลไม่เคยซื้อจากระบบมาก่อน
‘ถ้าต้องการบางสิ่งบางอย่าง ก็จงลุยให้สุดทาง’ นี่เป็นคติที่แย่มากในการใช้ชีวิต แต่มันก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง สำหรับสินค้าลดราคา
แม้จะผ่านมาหลายปีแล้วหลังจากที่โรเอลได้รับระบบนี้มา แต่เขาก็ยังไม่ได้ใช้เงินมากเท่าไหร่นักในร้านค้าเหรียญทอง สาเหตุหนึ่งก็เพราะเขายากจน ส่วนอีกเหตุผลหนึ่งก็คือ…
โรเอลจดจ่ออยู่กับการพัฒนาตนเองในฐานะผู้มีพลังเหนือธรรมชาติมากกว่า หากเปรียบเทียบกับการใช้อุปกรณ์เวท โดยพื้นฐานแล้วเขาใช้เงินไปกับการเสริมสร้างร่างกาย และยกระดับแก่นแท้ของตน
ทว่าสถานการณ์ในตอนนี้มันแตกต่างออกไปมาก ร่างกายของโรเอลอ่อนแอถึงขั้นย่ำแย่ ทำให้เขาอ่อนแอลงมาก แม้ว่าเด็กชายจะมั่นใจในระบบการรักษาความปลอดภัยของตระกูลโซโรฟยา แต่เขาก็ไม่คิดว่ามันฉลาดเท่าไหร่นัก ที่จะเชื่อมั่นอย่างหลับหูหลับตาให้คนอื่นดูแลความปลอดภัยของตัวเอง
ทหารทุกคนที่เคยอยู่ในสนามรบย่อมเข้าใจตรรกะนี้ นี่เป็นหนึ่งในคำแนะนำที่บรรพบุรุษของตระกูลแอสคาร์ดส่งต่อไปยังรุ่นสู่รุ่น ซึ่งโรเอลก็เข้าใจถึงคำเหล่านั้นได้เป็นอย่างดี
ดังนั้น เมื่อโรเอลตระหนักว่า ตนไม่สามารถพึ่งพาความสามารถของตัวเองได้อีกต่อไป เด็กชายจึงรู้สึกว่า มันถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องหาอาวุธที่มีประโยชน์มาใช้ บางอย่างที่จะสามารถปกป้องเขาได้ ซึ่งไม้เท้าอสรพิษเก้าหัว ก็ดูเหมาะที่จะใช้สำหรับทั้งการโจมตีและการป้องกัน เป็นตัวเลือกที่ยอดเยี่ยมเลยทีเดียว
ทว่ายังมีข้อสงสัยเล็กน้อยอยู่ข้อหนึ่งเกี่ยวกับการซื้อสินค้าชิ้นนี้…
“คำว่า ‘ไม่สมบูรณ์’ ในบริบทนี้หมายถึงอะไรกัน…”
โรเอลพึมพำกับตัวเองอย่างครุ่นคิด ตามคำอธิบายจากระบบ มันน่าจะเป็นสิ่งของที่สร้างขึ้นจากซากของสัตว์อสูรในตำนาน หลังจากที่มันถูกสังหารลงไปแล้วหลายปี ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจได้ในทันที บางทีวัสดุที่ใช้สร้างนั้นน่าจะเสื่อมสภาพ
มันเป็นความรู้โดยทั่วไป การเก็บเกี่ยววัตถุดิบจากสัตว์อสูรนั้นควรจะทำทันทีหลังจากที่ปราบมันได้สำเร็จ มิฉะนั้นพลังเวทในร่างกายของมันจะค่อย ๆ เสื่อมสภาพลง ปกติแล้ว 15 วันหลังจากถูกปราบ ซากของสัตว์อสูรก็เกือบจะกลายเป็นซากสัตว์ธรรมดาไปแล้ว
แน่นอน สำหรับสัตว์อสูรในตำนาน อสรพิษเก้าหัวไม่ใช่สัตว์อสูรธรรมดา ๆ ดังนั้นจึงไม่ควรประเมินด้วยมาตรฐานเดียวกัน แต่หลังจากผ่านไปหลายพันปี วัตถุดิบของมันก็น่าจะสูญเสียศักยภาพดั้งเดิมไปมาก ดังนั้นคำว่า ‘ไม่สมบูรณ์’ น่าจะหมายถึงจุดนี้
แบบนี้แล้ว มันยังควรค่าแก่การซื้อหรือไม่?
โรเอลครุ่นคิดกับคำถามนี้อย่างระมัดระวัง เด็กชายมองดูภูเขาเหรียญทองตรงหน้าพร้อมกำหมัดแน่นอยู่ข้างใต้โต๊ะ ไม่นานนักเขาก็ถอนหายใจออกมายาว ๆ
“ระบบ ฉันต้องการซื้อไม้เท้าอสรพิษเก้าหัว”