“ในเมื่อจัดงานแถลงข่าวแล้ว ก็ไม่มีเหตุผลที่จะยกเลิก” ใบหน้าของหลินเจียต้งเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
อีกแค่ก้าวเดียวเท่านั้น เขาก็จะประสบความสำเร็จแล้ว ทำไมฮ่อหยุนเฉิงต้องกลับมาตอนนี้ด้วย!
ทำไมเขาไม่สามารถทำได้สำเร็จเลย
“หยุนเฉิง ระหว่างที่นายไม่อยู่ ฉันได้เป็นผู้ดูแลฮ่อกรุ๊ปแล้ว ซึ่งเป็นสิ่งที่คุณปู่ของของนายต้องการ” หลินเจียต้งกล่าว
“งั้นเหรอ? นี่คือสิ่งที่ปู่ของผมต้องการจริง ๆ เหรอ?” ใบหน้าหล่อเหลาของฮ่อหยุนเฉิงเคร่งขรึมขึ้นทันที และเขาก็พ่นลมหายใจออกจากจมูกของเขาอย่างเย็นชา
“หลินเจียต้ง เพื่อจะยึดอำนาจ คุณแอบวางยาคุณปู่ทำให้ท่านหัวใจวาย แล้วกักตัวเขาไว้ คุณคิดว่าผมไม่รู้เหรอ?”
ทันทีที่ฮ่อหยุนเฉิงพูดสิ่งเหล่านี้ออกมา ราวกับว่าโยนก้อนหินลงไปในทะเลสาบที่ยังไม่สงบ ทำให้เกิดคลื่นหลายต่อหลายครั้ง
ผู้คนต่างก็กระซิบกระซาบกัน
“ท่านผู้เฒ่าฮ่อถูกกักบริเวณงั้นเหรอ?”
“เขาไม่ได้มีอาการหัวใจวายหรอกเหรอ?”
“หลินเจียต้งทำอย่างนั้นจริงๆเหรอ? แต่ท่านผู้เฒ่าฮ่อเป็นพ่อบุญธรรมของเขานะ”
“พ่อบุญธรรมแล้วยังไง? เดี๋ยวนี้มีพ่อลูกบุญธรรมที่ไม่ถูกกันน้อยซะที่ไหนล่ะ?”
“……”
หลินเจียต้งได้ยินคำวิพากษ์วิจารย์เหล่านี้ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที จ้องไปที่ฮ่อหยุนเฉิง “หยุนเฉิงอย่าพูดไร้สาระ!”
ฮ่อหยุนเฉิงรู้เรื่องพวกนี้ได้อย่างไร?
เขาหายไปตั้งหลายวันไม่ใช่เหรอ?
ทำไมแม้แต่เรื่องเขากักขังผู้เฒ่าฮ่อไว้ฮ่อหยุนเฉิงก็รู้เรื่องล่ะ?
หลินเจียต้งค่อยๆ กำมือแน่นขึ้น และหัวใจของเขาก็ตื่นตระหนกมากขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อเห็นท่าทางของหลินเจียต้ง ริมฝีปากบาง ๆ ของฮ่อหยุนเฉิงก็ยกยิ้มเยาะเย้ย “ฉันพูดไร้สาระเหรอ? งั้นก็ให้คุณปู่มาบอกคุณเองก็แล้วกันว่าฉันพูดเรื่องไร้สาระหรือเปล่า?”
หลังจากที่เขาไปช่วยท่านผู้เฒ่าฮ่อออกมาแล้ว เขาก็รีบมางานแถลงข่าวทันที
ดูจากเวลาแล้ว ท่านผู้เฒ่าฮ่อก็น่าจะมาถึงเร็วๆ นี้
ทันทีที่ฮ่อหยุนเฉิงพูดจบ ทุกคนต่างก็ฮือฮาขึ้นอีกครั้ง “ท่านผู้เฒ่าฮ่อ! ท่านผู้เฒ่าฮ่อมาแล้วจริงๆ !!”
เมื่อมองไปที่ประตูหอประชุม บอดี้การ์ด 2 คนในชุดดำ คอยพยุงผู้เฒ่าฮ่อที่เดินโซเซเข้ามาในห้องประชุม
“คุณปู่” ฮ่อหยุนเฉิงรีบเดินไปที่ประตู
ซูฉิงก็ยืนขึ้นในเวลาเดียวกัน หยักยิ้มขึ้นและมองไปที่ฮ่อหยุนเฉิง
ทั้งสองมองหน้ากันและยิ้ม พวกเขาเดินไปที่ประตู และช่วยพยุงผู้เฒ่าฮ่อทางซ้ายและขวา “คุณปู่ ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?”
ผู้เฒ่าฮ่อดูเหนื่อยล้า ฝืนยิ้มและพูดว่า “ไม่เป็นไร”
ทั้งสองพยุงผู้เฒ่าฮ่อไปที่กลางเวที
“ท่านพ่อ ท่านไม่ใช่…” ทันทีที่เขาเห็นผู้เฒ่าฮ่อ สีหน้าของหลินเจียต้งก็เปลี่ยนไปทันที
ตอนนี้ผู้เฒ่าฮั่วควรจะนอนอาการโคม่าอยู่ในโรงพยาบาลไม่ใช่เหรอ?
ทำไมจู่ๆ ก็มาปรากฎตัวในงานแถลงข่าวได้ล่ะ?
มันจบแล้ว…ตอนนี้ทุกอย่างจบแล้ว!
“ท่านพ่อ ท่านมาที่นี่ได้ยังไง?” หลินเจียต้งถามอย่างใจเย็น
ผู้เฒ่าฮ่อแค่นหัวเราะอย่างเย็นชา “แน่นอนว่าแกไม่อยากให้ฉันมาที่นี่”
“จะเป็นอย่างนั้นได้ยังไงล่ะครับ?” หลินเจียต้งพูดด้วยท่าทีเสแสร้ง “ท่านไม่เป็นไร ก็เป็นเรื่องที่น่าดีใจมากแล้วครับ”
“หลินเจียต้งแกต้องการจะครอบครองฮ่อกรุ๊ป แกเลยวางยาฉัน ปล่อยข่าวว่าฉันป่วยหนัก และกักขังฉันไว้ แต่น่าเสียดายที่มันไม่เป็นอย่างที่แกคิด!” ผู้เฒ่าฮ่อจ้องไปที่หลินเจียต้งด้วยสายตาเย็นชา และพูดอย่างงเคร่งขรึม
“ท่านพ่อ ผมเปล่านะ” หลินเจียต้งก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว เหงื่อที่หน้าผากของเขาแตกพลั่ก
“ทำหรือไม่ได้ทำ ใจแกรู้ดี” ผู้เฒ่าฮ่อก้าวขึ้นไปแท่น และกระแอมในลำคอ “ฉันขอประกาศยกเลิกงานแถลงข่าววันนี้ และฮ่อหยุนเฉิงยังคงเป็นประธานของฮ่อกรุ๊ปต่อไป
จากนี้ไปหลินเจียต้งจะพูดไล่ออกจากตำแหน่งรองประธาน และเขาจะไม่ดำรงตำแหน่งใด ๆ ในฮ่อกรุ๊ปอีกต่อไป”
ต่อหน้าทุกคนผู้เฒ่าฮ่อได้ไว้หน้าหลินเจียต้งแล้ว
เพราะยังไงเขาก็เป็นลูกบุญธรรมที่เขาเลี้ยงมากับมือ แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่ามันจะลงเอยด้วยการมาทำร้ายเขาเอง
เสียใจเพราะเคราะห์ร้าย โกรธเพราะทำอะไรไม่ได้
ในท้ายที่สุดผู้เฒ่าฮ่อก็ยังเหลือทางให้หลินเจียต้งเดินได้อยู่ แต่แค่ขับไล่เขาออกจากฮ่อกรุ๊ปเท่านั้น
การแถลงข่าวจบลงเพียงเท่านั้น และนักข่าวก็เข้ามารุมสัมภาษณ์ผู้เฒ่าฮ่อ
“ท่านผู้เฒ่าฮ่อคะ ที่เมื่อกี้คุณพูดว่าคุณถูกหลินเจียต้งกักตัวคือยังไงคะ?”
“หลินเจียต้งเป็นลูกบุญธรรมของคุณ ทำไมเขาถึงทำเช่นนี้ครับ?”
“ผู้เฒ่าฮ่อคะ คุณจะตัดขาดความสัมพันธ์พ่อลูกบุญธรรมกับหลินเจียต้งไหมคะ?”
ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้วทันทีเมื่อได้ยินคำถามที่รัวถามท่านผู้เฒ่าฮ่อ หลินเหยียนเฟิงก้าวเข้าไปข้างหน้าทันที “ขออภัยครับทุกท่าน วันนี้ผู้เฒ่าฮ่อยังไม่ให้สัมภาษณ์ครับ”
ฮ่อหยุนเฉิงและซูฉิงพยุงผูเฒ่าฮ่อออกจากห้องประชุม
ทันทีที่เดินออกมาจากประตู ก็มีร่างสูงเดินตรงเข้ามาหาซูฉิงอย่างรีบร้อน
ซูฉิงเงยหน้าขึ้นไปมอง คือเฉินจุนเหยียนนั่นเองที่ปรากฏอยู่ในสายตาของเธอ
“ซูฉิงดีนะที่คุณไม่เป็นไร!” ขณะที่เขาเห็นซูฉิง ดวงตาของเฉินจุนเหยียนก็เปล่งประกายทันที และเขาก็รีบเดินเข้ามาหาซููฉิง
ซูฉิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย และถามว่า “เฉินจุนเหยียน ทำไมคุณถึงอยู่ที่ฮ่อกรุ๊ปล่ะ?”
เฉินจุนเหยียนเดินตรงไปหาซูฉิง และจับมือเธอ “ซูฉิงคุณหายไปตั้งหลายวัน รู้ไหมว่าผมเป็นห่วงคุณมากแค่ไหน? ผมไปตามหาคุณทุกที่ เห็นในงานแถลงข่าวเมื่อกี้ว่าคุณไม่เป็นไร ผมรีบมาที่นี่ทันที ค่อยยังชั่วที่คุณไม่เป็นไร”
ต่อหน้าผู้คนมากมายเฉินจุนเหยียนได้เปิดเผยความรู้สึกที่แท้จริงของเขาออกมา แต่ซูฉิงกลับรู้สึกทำตัวไม่ถูก
เธอดึงมือของเธอออกมา และยิ้มเบา ๆ “ฉันไม่เป็นไร คุณไม่ต้องเป็นห่วงแล้ว”
“ซูฉิง…” เฉินจุนเหยียนอยากจะพูดมากกว่านี้ แต่ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงอันเย็นยะเยือก
สีหน้าของฮ่อหยุนเฉิงเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด “เฉินจุนเหยียนคุณว่างมากเหรอ? ที่นี่ไม่ใช่ที่ของคุณ กลับไปที่สตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์ของคุณซะ”
สีหน้าของเฉินจุนเหยียนก็เคร่งขรึมขึ้น “สตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์ไม่ใช่ของฉัน มันคือ… ”
ซูฉิงขมวดคิ้ว เฉินจุนเหยียนเขากำลังจะทำอะไร?
เธอยังไม่อยากถูกเปิดโปงฐานะที่แท้จริงนะ!
ซูฉิงรีบขัดเฉินจุนเหยียน “เฉินจุนเหยียนครั้งที่แล้วที่เพื่อนของฉันขอรูปถ่ายพร้อมลายเซ็นต์จากคุณ คุณยังไม่ได้ให้ฉันเลยนะ”
เฉินจุนเหยียนมองซูฉิงอย่างลึกซึ้ง “ไปเอาที่สตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์กับฉันสิ”
ซูฉิงพยักหน้าและมองไปทางฮ่อหยุนเฉิง “หยุนเฉิง พาคุณปู่ฮ่อกลับไปพักผ่อนก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องคุยกับเฉินจุนเหยียนหน่อย”
ใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงซีดเผือด พอซูฉิงเจอหน้าเฉินจุนเหยียนเธอก็จะไปเอารูปถ่ายพร้อมลายเซ็นเนี่ยนะ หมายความว่าอย่างไร ?
แต่ซูฉิงก็ไม่สนใจฮ่อหยุนเฉิงอีกเลย เธอลากเฉินจุนเหยียนออกไปทันที
มีบางอย่างที่เธอต้องคุยกับเฉินจุนเหยียนให้รู้เรื่อง
ซูฉิงและเฉินจุนเหยียนเดินออกจากฮ่อกรุ๊ปไปท่ามกลางสายตาที่เย็นชาของฮ่อหยุนเฉิง
“ซูฉิงคุณยังไม่ถอนหมั้นกับฮ่อหยุนเฉิงอีกเหรอ?” เฉินจุนเหยียนถามอย่างใจร้อน
ซูฉิงส่ายหัว “ฉันจะไม่ถอนหมั้น”