บทที่ 187 ท่วงท่านี้ชัดเจนมาก![รีไรท์]
หวูฉางเฟิงพุ่งลงมา ฉู่ชวิ๋นพุ่งจากข้างล่างขึ้นไปข้างบนเป้าหมายของพวกเขาทั้งคู่คือ หลิวเซียงหรู!!!
แต่เห็นได้อย่างชัดเจนว่า ฉู่ชวิ๋นนั้นเร็วกว่าหวูฉางเฟิงมากพริบตาเดียวฉู่ชวิ๋น ก็เร่งความเร็วไปยังสำนักสวรรค์ฟ้าชั้นที่สองแล้ว
“ฉู่ชวิ๋น! แกมันบ้าไปแล้ว!!” เสียงคำรามดังก้อง เดิมทีสำนักสวรรค์ฟ้าชั้นที่สองนี้เป็นสถานที่ซึ่งผู้อาวุโสอาศัยอยู่ เมื่อเห็นฉู่ชวิ๋นวิ่งเข้าสู่ชั้นที่สอง ผู้อาวุโสที่อยู่ในนั้นก็โกรธมาก หวูฉางเฟิงเป็นหัวหน้าของผู้อาวุโส ใบหน้าพวกเขามืดครึ้มและอยากจะจัดการฉู่ชวิ๋นให้สิ้นซาก
หลังจากที่ผู้อาวุโสคำราม เขาก็รีบพุ่งเข้าไปหาฉู่ชวิ๋น ทั่วทั้งร่างกายพลุ่งพล่านและเขาซัดฝ่ามือออกไปตรงไปที่ฉู่ชวิ๋น
เขารู้ว่าฉู่ชวิ๋นนั้นทรงพลัง ไม่มีทางที่สังหารเขาได้โดยปรมาจารย์ขั้นที่หก แต่จุดประสงค์ของเขาคือหยุดฉู่ชวิ๋น สักครู่หนึ่งเพื่อยื้อเวลาให้กับหวูฉางเฟิง
ดวงตาของฉู่ชวิ๋นเปรียบเสมือนดวงดาวอันเยือกเย็นมองไปที่พลังฝ่ามือที่ซัดเข้ามาภายใต้สายตาอันเย็นชา เขาก็ยกมือขึ้นเพื่อปัดมันออกไปโดยที่ความเร็วไม่ได้หยุดลงเลยและในเวลาเดียวกันก็สวนหมัดกลับไป กำปั้นมีความรุนแรงเหมือนสายฟ้าคำราม
“ตู้มมมมม”
“กึกก!”
กำปั้นของฉู่ชวิ๋นฉีกร่างกายของคู่ต่อสู้แล้วกระแทกหน้าอกอย่างแรง
ทันใดนั้นละอองหมอกเลือดก็ฟุ้งกระจายไปในอากาศ ปรมาจารย์ขั้นที่หก กระอักเลือดออกมาเพราะช่วงอกของเขาเป็นรูโบ๋ด้วยหมัดของฉู่ชวิ๋น!
ปรมาจารย์ขั้นหกจากปกติกลายเป็นคนตายอย่างน่าหวาดกลัว ในตอนนี้เขารู้ว่าเขาไร้เดียงสาเกินไปที่จะหยุดฉู่ชวิ๋น แม้เพียงครู่เดียวเขาก็ไม่คู่ควร!!!
ฉู่ชวิ๋นพุ่งผ่านเขาไปโดยไม่สนใจเลยแม้แต่น้อยเขายังตรงไปที่หลิวเซียงหรู
“ฉู่ชวิ๋น แกกล้าดียังไง…” หวูฉางเฟิงคำราม ฉู่ชวิ๋นปรากฏตัวต่อหน้าหลิวเซียงหรู และมองไปที่หวูฉางเฟิงแสดงให้เห็นถึงการเย้ยหยัน
ตู้มม!
เมื่อร่างปรมาจารย์ขั้นที่หก ร่างล้มลงกับพื้นฉู่ชวิ๋นก็ถึงตัวหลิวเซียงหรูแล้ว!!
รูม่านตาของหลิวเซียงหรูขยายตัวขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเขาไม่คิดว่าฉู่ชวิ๋นจะโหดร้ายขนาดนี้
“ฉู่…ฉู่ชวิ๋น…พวกเราเป็น…” ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาก็ถูกเส้นไหมวิญญาณจำนวนมาก
“พวกเราเป็นแค่ศัตรูกัน” ใบหน้าของฉู่ชวิ๋นไร้ความเมตตา หลังจากที่ฉู่ชวิ๋น พูดจบ เขาใช้นิ้วดีดกระแทกหัวของหลิวเซียงหรูอย่างแรงพลังการฝึกตนของเขาถูกทำลายทิ้งโดยฉู่ชวิ๋น
จากนั้น ฉู่ชวิ๋นก็โบกมือของเขาเบา ๆ หลิวเซียงหรูลอยขึ้นไปกลางอากาศและตกลงลงมาจากภูเขาที่อยู่เหนือพื้นดินสองร้อยเมตร
“อ่าาา…” หลิวเซียงหรู กรีดร้องด้วยความหวาดกลัวและร่วงลงไปอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นครู่หนึ่งก็มีเสียงกระแทกพื้นอย่างแรงดังขึ้นและเสียงร้องของหลิวเซียงหรูก็หยุดลง
แทบไม่ต้องจินตนาการถึงจุดจบของหลิวเซียงหรูที่ไร้ซึ่งพลังภายในและต้องตกลงมาจากที่สูงสองร้อยเมตร คาดว่าแม้กระทั่งก้อนเนื้อก็ยังรวมได้ไม่ครบ
ดวงตาของฉู่ชวิ๋นจางลงเหมือนสายน้ำ มองไปที่หวูฉางเฟิงผู้ซึ่งพุ่งเข้ามา
เสียงฝีเท้าของหวูฉางเฟิงหยุดนิ่งและมองมาที่ฉู่ชวิ๋น ใบหน้าที่เหมือน ผู้อาวุโสใจดีถูกทำลายด้วยความโกรธภายในดวงตาของเขา ลำคอของเขาแห้งผาก จอมมารฉู่ ตบหน้าเขาแล้ว
หวูฉางเฟิงตกใจมากเขาวิ่งจากสำนักสวรรค์ฟ้าชั้นสามลงสู่ชั้นสอง ซึ่งเป็นระยะทางสั้น ๆ
แต่ฉู่ชวิ๋นขึ้นจากด้านล่างมาด้านบนเป็นระยะทางหลายร้อยเมตรไกลกว่าหวูฉางเฟิงมาก แต่ฉู่ชวิ๋นกลับมาถึงก่อน ไม่ใช่เพียงแค่ฆ่าหลิวเซียงหรูเท่านั้น แต่ยังฆ่าผู้อาวุโสหลิวปินอีกด้วย ทุกคนรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดของหวูฉางเฟิง
“เกิดอะไรขึ้น เสี่ยวชวิ๋นเจออันตรายหรอ?” ดวงตาหลิวหรานนั้นมืดบอด แต่การได้ยินและความรู้สึกของเธอนั้นไวมากและเธอก็รู้สึกได้ว่าบรรยากาศเปลี่ยนแปลงไป
“เสี่ยวชวิ๋นไม่เป็นไร แต่หลิวเซียงหรูเขา…เขา” หัวใจของ ฉู่เทียนเหอเองก็สั่นไหว ในตอนแรกเมื่อหลิวเซียงหรูกล่าวว่าฉู่ชวิ๋นได้ฉายาว่าจอมมารฉู่และจอมเชือดฉู่ พวกเขาไม่เชื่อเรื่องนี้เลยและไม่คิดว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นแต่ตอนนี้เขาได้เห็นจอมมารฉู่ด้วยสายตาตัวเองแล้ว
เวลาเพียงแค่สี่ปี ลูกชายของเขาแข็งแกร่งขึ้นมาก เขาไปเจอกับอะไรมา?
“เสี่ยวชวิ๋น ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว!” หลิวหรานพูดขึ้น เธอสนใจแค่ฉู่ชวิ๋นเท่านั้น สำหรับหลิวเซียงหรูนั้นจะเป็นตายยังไงเธอไม่สนใจ
ฉู่ชวิ๋นมองหวูฉางเฟิงอย่างเฉยเมย พลังภายในร่างกายของเขาใช้ออกไปอย่างรวดเร็ว เพราะต้องพุ่งขึ้นมาและฆ่าไปอีกสองคน! แต่เขายังไม่หยุด!
“หวูฉางเฟิง ตายซะเถอะ!” ฉู่ชวิ๋นยื่นมือออกไป ความเกลียดชังของเขาที่มีต่อหวูฉางเฟิงก็ไม่ได้น้อยไปกว่าหลิวเซียงหรูเลย ใบหน้าหวูฉางเฟิงบิดเบี้ยว เขาถูกตบหน้าสองครั้งโดยฉู่ชวิ๋น เขาโกรธมากและอยากฆ่าฉู่ชวิ๋นให้เร็วที่สุด
สายตาของทุกคนมองไปที่หวูฉางเฟิง เขาจะตอบโต้จอมมารฉู่ยังไง?
“แกไม่คู่ควรที่จะตายด้วยน้ำมือของฉันคนนี้ด้วยซ้ำ!” หวูฉางเฟิงตะโกนออกมาอย่างโกรธแค้น
“ผู้อาวุโสใหญ่สำนักสวรรค์ฟ้า แกกลัวฉันสินะ?” ฉู่ชวิ๋นหัวเราะเยาะ
เปลือกตาหวูฉางเฟิงกระตุกอย่างรุนแรงและมุมปากของเขาก็กระตุกด้วย
“ไร้สาระจริง ๆ ” ฉู่ชวิ๋นพูดอย่างเฉยเมย ในวินาทีต่อมาฉู่ชวิ๋นพุ่งเข้าไปจู่โจมหวูฉางเฟิงทันที ทุกคนในยุทธภพที่เห็นแบบนี้รู้สึกตื่นเต้น ข่าวลือเป็นจริงใครที่มาที่นี่จะได้เห็นการต่อสู้ที่แท้จริงมัน โหดร้าย เรียบง่ายและแข็งแกร่ง!!!
ความเร็วของฉู่ชวิ๋นเร็วเกินไป เขาเคลื่อนที่เพียงแค่พริบตาเดียวก็ไปได้ถึงร้อยเมตร ฝ่ามือของเขาพุ่งไปที่ใบหน้าของหวูฉางเฟิงแล้ว
ใบหน้าแก่ ๆ ของหวูฉางเฟิงกลายเป็นสีเขียวด้วยความหยิ่งผยองเกินไปของฉู่ชวิ๋น ฉู่ชวิ๋นเลยเลือกโจมตีเข้าที่ใบหน้าโดยตรง หวูฉางเฟิงกรีดร้องออกมาความโกรธ ฉู่ชวิ๋นยิ้มอย่างเย็นชา แต่เขาเปลี่ยนใจร่างของเขาถอยหลังไปหลายก้าว จนห่างออกไปสิบเมตร หวูฉางเฟิงที่มึนงง ก็อดไม่ได้ที่จะชะงักไปครู่หนึ่ง ทุกคนเองก็รู้สึกสับสน พวกเขาไม่รู้ว่า ทำไมฉู่ชวิ๋นต้องถอยหนี
แต่พริบตาเดียวฉู่ชวิ๋นก็พุ่งเข้าไปอีกครั้ง เขาเตะไปที่ใบหน้าของหวูฉางเฟิง หวูฉางเฟิงลอยไปกระแทกเข้ากับหินก้อนใหญ่ก้อนหนึ่งที่ห่างออกไปนับสิบเมตร
ทุกคนตะลึงในที่สุดพวกเขาก็เข้าใจ ฉู่ชวิ๋นอยากจะตบหน้า… ไม่สิ ครั้งนี้เขาอยากเตะใบหน้าของหวูฉางเฟิง
“แกกกกกกก….” หวูฉางเฟิงคำรามและกระโดดขึ้นสูง มีร่องรอยเลือดที่มุมปากของเขาเท่านั้น ไม่มีอาการบาดเจ็บอื่น
เขาตะโกนออกมา “มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะที่จะทำให้ปรมาจารย์ได้รับบาดเจ็บ!” ฉู่ชวิ๋นมองหวูฉางเฟิงที่คลุ้มคลั่งราวกับว่ามีดวงดาวอยู่ในดวงตาของเขา ฉู่ชวิ๋นเงยหน้าขึ้นมองแล้วชี้ไปที่เฉินหวูฮุยอย่างไม่แยแส
“กลิ้งลงมาสิ แล้วฉันจะได้ฆ่าพวกแกทั้งหมดในวันนี้แหละ!” หัวใจทุกคนเต็มไปด้วยเลือดที่เดือดพล่าน สิ่งที่เรียกว่าความหยิ่งยโส ฉู่ชวิ๋นเป็นตัวแทนของคำคำนี้ได้อย่างชัดเจน สีหน้าของเฉินหวูฮุยขุ่นมัว ดวงตาที่เย็นชาของเขาจ้องมองที่ฉู่ชวิ๋นตอนนี้ภายในจิตใจของเขาเต็มไปด้วยจิตสังหารที่ไม่มีที่สิ้นสุด!
“ฉู่ชวิ๋น อย่าหยิ่งผยองนัก…” เมื่อทุกคนถูกดึงดูดด้วยคำพูดของเฉินหวูฮุย ฉู่ชวิ๋นก็เคลื่อนไหวอย่างฉับพลันรวดเร็วราวกับการกะพริบตา
เพี๊ยะ!
เสียงตบที่ชัดเจนทำให้คำพูดของเฉินหวูฮุยหยุดลงอย่างกะทันหัน มีร่างร่างหนึ่งลอยไปชนกำแพงหินของสำนักสวรรค์ฟ้าอย่างแรง ชายคนนั้นถูกฝังอยู่ในกำแพงหินครึ่งตัว! ทุกคนหยุดชะงักและพวกเขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี เพราะคนที่พุ่งออกไปนั้นยังคงเป็นหวูฉางเฟิง ฉู่ชวิ๋นตบหน้าเขาไปอีกครั้ง!
หวูฉางเฟิงถูกที่ตบใบหน้าอีกครั้ง ทุกคนที่เห็นสภาพของเขารู้สึกแบบเดียวกันว่า เขาช่างโชคร้ายนัก…ทุกคนรู้สึกว่าหน้าตอนนี้ไม่เหลือซากแล้ว! เขาโดนตบทั้งจิตใจและร่างกายโดยฉู่ชวิ๋น
ฉู่ชวิ๋นลูบมือของตัวเองอย่างรังเกียจ “หนังหนาจริง ๆ มือของฉันเจ็บไปหมดแล้วนะ คุณปรมาจารย์”
ทุกคนพูดไม่ออก คนโดนตบยังคงถูกฝังอยู่ในกำแพงหิน แต่คนที่ตบกับลูบมือตัวเองแล้วบอกเจ็บ?
ใบหน้าของเฉินหวูฮุยกลายเป็นสีเขียว จิตสังหารทำให้ดวงตาของเขาเป็นสายเลือด ขมับของเขาปรากฏเส้นเลือดสีเขียวออกมาจนเห็นได้ชัดเจน เขารู้สึกว่าสำนักสวรรค์ฟ้าเสียหน้ามากไปแล้ววันนี้ จากฝีมือของฉู่ชวิ๋น
ตอนนี้วิธีเดียวที่จะกอบกู้ภาพลักษณ์ของสำนักได้ก็คือการฆ่าฉู่ชวิ๋นทิ้งซะ!