ฉินหร่านเป็นฝ่ายเดียวที่ประกาศถอนตัวออกมานานแล้วหลายปี
แต่ทางด้านทีมOSTกลับยังไม่ได้แก้สัญญา ตอนที่โค้ชจ่ายเงินในแต่ละเดือน เงินเดือนขั้นต่ำก็ถูกโอนไปที่บัตรใบหนึ่ง
โค้ชถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินที่ฉินหร่านพูด ในไม่ช้าเขาถึงจะรู้ตัวว่าฉินหร่านกำลังพูดถึงอะไร เขาจึงรีบตอบไปว่า “มี! อวิ๋นกวงกรุ๊ปส่งของใหม่มาให้ทุกปี!”
ทุกปีจะมีชุดประจำทีมเพิ่มมาหนึ่งชุด
ขณะนี้เกมแรกเพิ่งเริ่มต้นการแข่งขัน โค้ชไม่รู้ว่าทักษะของฉินหร่านเป็นอย่างไรหลังจากที่ไม่ได้ฝึกซ้อมมาเป็นเวลานาน
และสิ่งสำคัญที่สุดคือฉินหร่านไม่เคยเข้าร่วมการฝึกซ้อมกับลูกทีมคนอื่นมาก่อน
การแข่งขันขึ้นอยู่กับทักษะการควบคุมส่วนตัวและความร่วมมือระหว่างคนในทีม หากโดนไพ่โจมตีแล้วคนอื่นตามไม่ทันหรือเกิดอีกฝ่ายได้รับความช่วยเหลือโดยการใช้ไพ่เสริม ความพยายามที่ทุ่มเทไปล้วนเสียเปล่า
ตอนนี้หยางเฟยลงสนามไม่ได้และยังมอบหน้าที่ให้ฉินหร่าน หากชนะได้ก็ดีอกดีใจกันถ้วนหน้า แต่ถ้าแพ้ ฉินหร่านจะต้องได้รับความกดดันและคำตำหนิจากชาวเน็ตอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
หลังจากที่โค้ชอยู่ในอาการตกตะลึง ในใจก็รู้สึกหนักอึ้ง เขาไม่ต้องการให้ฉินหร่านกลายเป็นคนแบกรับข้อหาดังกล่าวในตอนท้าย
แต่ถึงอย่างไรหยางเฟยก็เป็นคนตามฉินหร่านมาในเวลานี้และบอกเองว่าเชื่อศักยภาพในตัวฉินหร่าน
พอคิดดูแล้วโค้ชก็ลืมเรื่องนี้ไปชั่วขณะ เขาไม่เต็มใจที่จะเห็นyanลงสนามมากกว่าเมื่อเทียบกับฉินหร่าน โค้ชมองไปทางฉินหร่าน “เมื่อก่อนเธอใช้ไอดีอะไร? ฉันเอาไอดีใหม่ให้เธอเอาไหม?”
ไอดีเกมของทีมOSTเป็นไอดีเกมมืออาชีพ นอกจากไพ่เทพแล้วก็มีการ์ดไพ่อื่นๆ ครบครัน
แต่ผู้เล่นมืออาชีพต่างก็ชอบใช้ไอดีเกมของตัวเองเมื่อลงสนาม เมื่อก่อนหยางเฟยกับอี้จี้หมิงก็เคยใช้ไอดีสังเวียนในการต่อสู้มาก่อน
ฉินหร่านพิงพนักเก้าอี้แล้วส่ายหน้า “ไม่ต้อง ฉันจะใช้ไอดีตัวเอง”
“งั้น…” เดิมทีโค้ชคิดจะให้ฉินหร่านใช้ไอดีเกมของทีม เพราะที่จริงแล้วทางทีมมีไอดีเกมมืออาชีพอยู่หลายอันที่มีการกำหนดค่ามาตรฐานไพ่เทพ “ก็ได้ ฉันจะไปเอาชุดประจำทีมมาให้เธอและมอบหมายลูกทีมเสียหน่อย”
โค้ชเดินออกไปโดยไม่พูดอะไรมาก
**
ห้องพักรับรองของลูกทีมคนอื่นๆ ในทีมOSTใหญ่กว่าห้องพักรับรองส่วนตัวของหยางเฟย
โค้ชเดินตรงไปยังที่ของตัวเองและหยิบชุดประจำทีมออกมาหนึ่งชุด
ตอนที่ออกเดินทางมาที่นี่ตอนบ่าย จู่ๆ หยางเฟยก็ให้เขาพกมันมาด้วย ตอนนั้นโค้ชยังคิดว่ามือหยางเฟยมีปัญหาเพียงเล็กน้อย แม้จะแปลกใจกับการตัดสินใจของหยางเฟย แต่เขาก็หยิบมันมาด้วย
ตอนนี้ดูแล้วหยางเฟยคงรู้แล้วว่าสภาพร่างกายตัวเองมีปัญหาแน่ๆ
yanนั่งอยู่ในตำแหน่งด้านในสุด เขายังคีบบุหรี่ไว้ในมือ
ก้มหน้าเลื่อนดูเวยป๋อ
ประเด็นร้อนล้วนเป็นการต่อสู้อันดุเดือดระหว่างอันดับหนึ่งแห่งประเทศ h และอันดับแห่งประเทศจีน
(ถึงเวลาที่จะได้เห็นเทพพระอาทิตย์ผู้หล่อเหลาจนหุบขาไม่ลงแล้วสิ!)
(นี่ยังต้องเดากันอีกเหรอ? แค่ดูผลงานในสนาม ผลลัพธ์ที่ออกมาแทบจะไม่ต้องสงสัย ดูเทพพระอาทิตย์ของฉันก็จบเรื่องแล้ว)
(…) ยังมีความคิดเห็นอื่นๆ อีกมากมายนับไม่ถ้วน
yanเลื่อนดูอยู่เป็นเวลานานพลางยิ้มเยาะ
คอยดูเถอะ ถึงอย่างไรเทพพระอาทิตย์ของพวกเธอก็ลงสนามไม่ได้!
เดิมทีเขาก็เป็นคนดังในทีมอื่นและยังถือว่าพอมีชื่อเสียงอยู่บ้างในแวดวงกีฬาอีสปอร์ตในประเทศ แต่เนื่องจากในทีมOSTยังมีสมาชิกเก่าอยู่หลายคน เขาถูกจัดอันดับตามหลังหยางเฟยและอี้จี้หมิงเท่านั้น
ทุกครั้งที่เขาเล่นกับเด็กฝึกหัด แม้จะลงสนาม แต่ทุกคนก็เห็นเพียงความพยายามของหยางเฟยเท่านั้นหลังจากที่แข่งเสร็จ
แทบจะไม่มีใครเห็นความสามารถของเขาที่ระเบิดออกมา
คนที่ได้รับการสนับสนุนจากทีมเล็กๆ อย่างyanจะทนได้อย่างไร?
วันนี้เขาแค่ต้องการพิสูจน์ว่าเขาก็สามารถยืนอยู่ในจุดสูงสุดเหมือนหยางเฟยได้เช่นกัน ไม่มีหยางเฟยเขาก็สามารถพาทีมOSTชนะได้!
แววตาเต็มไปด้วยความดื้อรั้น เขาอ่านความคิดเห็นเหล่านี้พลางยิ้มเยาะ จากนั้นก็ปิดเวยป๋อเงยหน้ามองไปที่โค้ช
ยาที่คนพวกนั้นให้เขา ตอนนี้ก็น่าจะออกฤทธิ์แล้ว
ตอนนี้โค้ชที่อยู่ในห้องพักรับรองของหยางเฟยมาตลอดได้อธิบายให้คนที่กำลังจะลงแข่งในลำดับถัดไปเกี่ยวกับการ์ดไพ่ที่ทีมWATมักจะใช้ในการแข่งขัน
การที่โค้ชมาที่นี่กะทันหัน yanแทบจะไม่ต้องคิดอะไรมาก ต้องเป็นเพราะเกิดปัญหากับหยางเฟยแน่ๆ โค้ชถึงมาหาเขาเพื่อไปเล่นแทนหยางเฟย
พอนึกถึงเมื่อวานตอนเย็นที่โค้ชบอกเขาว่าจะยอมใช้ผู้เล่นใหม่ที่ไม่เคยลงแข่งมาก่อนอย่างเสี่ยวอวี๋ลงสนามและไม่ยอมใช้เขา yanก็ยิ้มเยาะ
พอตอนนี้โค้ชจะมากราบแทบหัว เขาก็จะไม่ตอบตกลงง่ายๆ
yanคิดอยู่ตลอดว่าโค้ชจะชักชวนตัวเอง แต่โค้ชแค่ไปหยิบชุดประจำทีมในกระเป๋า แทบจะไม่ชายตามองเขาเลยด้วยซ้ำ
เริ่มแรกyanยังคงใจเย็น แต่เมื่อเห็นโค้ชหยิบชุดประจำทีมออกไปโดยไม่พูดสักคำ เขาก็เริ่มนั่งไม่ติดที่
“โค้ช” yanยืนขึ้นและมองไปทางโค้ช เขายิ้มมุมปาก “ยังเหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมงก็ถึงตาพวกเราแล้ว พวกอี้จี้หมิงเตรียมตัวพร้อมหรือยังฮะ?”
โค้ชหยุดฝีเท้า
หยางเฟยและฉินหร่านไม่ได้บอกโค้ชเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาคาดเดาเอาไว้
ซึ่งโค้ชก็คิดมาตลอดว่านี่เกิดจากปัญหาทางร่างกายของหยางเฟย แต่พอyanพูดประโยคความนัยมาถึงขนาดนี้ โค้ชก็หรี่ตาลงโดยไม่รู้ตัว
เขาหันไปด้วยสีหน้าไม่ค่อยเข้าใจ พูดน้ำเสียงราบเรียบ “พร้อมแล้ว”
yanมีสีหน้าแข็งทื่อราวกับไม่อยากจะเชื่อ แม้จะเป็นเพียงชั่วขณะ แต่โค้ชกลับสังเกตเห็นได้ถึงสายตาครุ่นคิด
เขามองyanเพียงแวบเดียวก็เดินไป
yanที่อยู่ข้างหลังกำหมัด เขาหลุบตาลง แววตาเต็มไปด้วยความเคียดแค้น
โค้ชไม่ได้หาคนเปลี่ยนตัว เพราะฉะนั้นหยางเฟยยังสบายดี?
ยาที่พวกเขาบอกเขาว่าจะทำให้หยางเฟยลงสนามไม่ได้ชั่วคราวเป็นของปลอม?
เวลานี้โค้ชไม่มีเวลามาสนใจเรื่องyan เขาออกไปและสั่งการอย่างเป็นทางการ
ทำการเปลี่ยนชื่อหยางเฟยเป็นฉินหร่าน
“คุณแน่ใจนะว่าจะเปลี่ยนตัวหยางเฟย?” เมื่อเจ้าหน้าที่ที่เป็นแฟนคลับของทีมOSTได้ยินที่โค้ชบอก เขาก็ถึงกับช็อก
จะแข่งขันต่อไปได้อย่างไรถ้าเปลี่ยนตัวหยางเฟย?
คู่ต่อสู้ก็เป็นถึงอันดับที่สองในรอบชิงชนะเลิศ ไม่ใช่ทีมธรรมดาทั่วไป
“โค้ช คุณต้องคิดให้ดีๆ นะ!” เขาพูดอย่างรวดเร็ว
โค้ชส่ายหน้า “คุณไปจัดการเถอะ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้แล้ว”
ถ้าแฟนคลับรู้เรื่องหยางเฟยก่อนล่วงหน้า พอถึงเวลาโค้ชกลัวว่าฉินหร่านจะแบกรับความกดดันไม่ไหว
**
หลังจากแก้ปัญหาเหล่านี้แล้ว โค้ชก็ไปหาฉินหร่านที่ห้องพักรับรองของหยางเฟยและมอบเสื้อให้เธอ “เธอลองใส่ดูซิว่าพอดีไหม”
ชุดประจำทีมจะมีการเปลี่ยนทุกปี ซึ่งจะวัดตามไซต์ของแต่ละคน
ชุดประจำทีมสีดำ พิมพ์ตัวอักษรสามตัว “OST” สีขาวที่แขนเสื้อ
โค้ชไม่รู้ว่าชุดประจำทีมที่เตรียมไว้สำหรับฉินหร่านจะมีการเปลี่ยนแปลงไปในแต่ละปีหรือไม่ เขากลัวว่ามันจะใหญ่ไป
สนามการแข่งขันทั้งหมดเป็นห้องปรับอากาศ เมื่อเข้ามาฉินหร่านก็ถอดเสื้อนอกออกและถือโอกาสสวมชุดประจำทีมที่โค้ชเอามาให้เธอ
เฉิงเจวี้ยนเอนตัวไปข้างๆ เพื่อคอยดูเธอค่อยๆ สวมชุดประจำทีม เพียงแวบเดียวก็ดูออกว่าชุดนี้ถูกตัดตามไซต์เธออย่างเห็นได้ชัด
เขาอดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกไปเคาะบนโต๊ะอย่างส่งๆ เลิกคิ้วสวย นี่ยังพอดีอีกเหรอ?
โค้ชผงะไปสักพัก เขาไม่คิดว่าฉินหร่านไม่ได้ร่วมทีมมาถึงสามปีแล้วแต่เธอก็ยังสวมชุดประจำทีมได้พอดีตัว
“พวกนายห้าคนต้องการจะนัดแนะกันก่อนไหม?” ยังมีเวลาอีกครึ่งชั่วโมงกว่าก่อนจะเริ่มการแข่งขัน โค้ชอดไม่ได้ที่จะกระแอมเสียงเมื่อมองไปที่พวกเขาห้าคนที่รวมตัวกันอยู่
การรวมตัวของทั้งห้าคนนี้ เสี่ยวอวี๋ยังไม่เคยลงสนามอย่างเป็นทางการมาก่อน ส่วนฉินหร่านเองก็ไม่เคยเล่นร่วมทีมกับสมาชิกคนอื่นๆ ด้วยเช่นกัน
โค้ชจึงรู้สึกกังวลใจ
อี้จี้หมิงที่กำลังถือโทรศัพท์ส่งเวยป๋ออยู่ก็ยังไม่เงยหน้าขึ้น “โค้ช พวกเรากำลังจะลงสนามกันแล้ว นัดแนะกันเวลานี้มันสายไปแล้วและยังส่งผลต่อสภาพจิตใจของคนอื่นๆ ในทีม โค้ชให้เทพฉินประจำที่แทนเทพพระอาทิตย์ก็พอแล้ว ส่วนเรื่องอื่นโค้ชไม่ต้องเป็นห่วง”
อี้จี้หมิงเองก็เป็นผู้เล่นที่มีประสบการณ์ เขาดูมั่นใจโดยไม่กังวลเลยแม้แต่น้อย ถึงขนาดบอกโค้ชให้ใจเย็น
โค้ชพยักหน้า “ก็ได้”
สิบนาทีผ่านไป ทั้งสองทีมแข่งจบเกมแรก
โค้ชพาพวกฉินหร่านและสมาชิกทีมไปพื้นที่เตรียมตัว
ฉินหร่านหยิบผ้าปิดจมูกสีดำบนที่นั่งของหยางเฟย
“นี่มันอะไร…ของหยางเฟยเหรอ?” เฉิงเจวี้ยนยกมือขึ้น ชี้ไปที่โต๊ะอย่างส่งๆ พลางเลิกคิ้วมองฉินหร่าน
ขณะที่ฉินหร่านกำลังสวมผ้าปิดจมูกก็ตอบอย่างคลุมเครือ “อือ..ที่นั่งของเขาก็คงจะใช่ของเขาแหละมั้ง?”
เฉิงเจวี้ยนพยักหน้าพลางเหลือบมองไปที่ผ้าปิดจมูก เขาคิดว่านี่ยังไม่ได้ถามหยางเฟยเลยว่าเคยใส่มันมาแล้วหรือยัง
เขาก้มหน้าพลางเดินตามหลังฉินหร่านไปอย่างเงียบๆ
ฉินหร่านต้องไปพื้นที่เตรียมตัว ส่วนเขา ลู่จ้าวอิ่ง และเฉิงมู่ไปที่ที่นั่งผู้ชม
ลู่จ้าวอิ่งกดคางแล้วกระซิบถามเฉิงเจวี้ยน “คุณชายเจวี้ยน นายว่าฉินเสี่ยวหร่านไปเป็นเพื่อนร่วมทีมกับเทพพระอาทิตย์ตั้งแต่เมื่อไหร่? การแข่งขันครั้งนี้เธอจะมีปัญหาอะไรไหม? เธอไม่ได้เป็นแค่ไพ่เสริมหรอกมั้ง เพราะเสี่ยวอวี๋คนนั้นเป็นคนเล่นไพ่เสริม…”
ลู่จ้าวอิ่งก็กังวลว่าชาวเน็ตในโลกออนไลน์จะส่งผลกระทบต่อฉินหร่านในทางที่ไม่ดีเหมือนโค้ช
เขากับเฉิงเจวี้ยนต่างจากคนเหล่านี้ หลังจากแพ้เกมการแข่งขัน ชาวเน็ตบนโลกออนไลน์เหล่านี้มักจะชอบหาเรื่องตำหนิได้ตลอดเวลา
ถ้าคราวนี้แพ้ ฉินหร่านจะต้องโดนด่าอย่างไร้ความปรานี…
เขาอุตส่าห์พูดไปตั้งนานสองนาน เฉิงเจวี้ยนก็ยังไม่ขยับ หน้าตายังคงเรียบเฉย
และเย็นชาเล็กน้อย
ฉินหร่านตามโค้ชไปพื้นที่เตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว เฉิงเจวี้ยนยืนอยู่ตรงทางเดินและมองตามแผ่นหลังฉินหร่านอยู่เป็นเวลานานถึงจะจากไป
**
WATเป็นทีมอันดับหนึ่งของประเทศ h ที่ได้ที่สองตลอดกาลในการแข่งขันระดับเอเชีย
แต่เดิมการแข่งขันรอบก่อนชิงชนะเลิศ แม้ว่าจะเป็นการแข่งขันอย่างเป็นทางการ แต่ก็จะไม่จัดให้อันดับที่หนึ่งและอันดับที่สองปะทะกัน อย่างไรก็ตามทางWATได้ซื้อตัวเจ้าหน้าที่อย่างลับๆ ไว้แล้ว
เพื่อที่จะเหยียบทีมเทพที่ไม่เคยพ่ายแพ้ให้จมดินในรอบการแข่งขันรอบก่อนชิงชนะเลิศ
โค้ชของพวกเขากำลังก้มหน้าคุยกับชายที่สวมหมวกแก๊ป “แน่ใจนะว่าเห็นหยางเฟยไปแล้ว?”
“แน่ใจครับ สภาพจิตใจของโค้ชทีมOSTดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่”
“ถ้าเป็นอย่างนี้แสดงว่าyanนั่นลงมือแล้วสินะ เลวจริงๆ แต่เลวแบบนี้ก็ดีแล้ว” โค้ชทีมWATสูบบุหรี่และหยิบเงินจำนวนหนึ่งให้ชายคนนั้นพลางยิ้ม “ไม่มีหยางเฟยแล้วมันยังจะกล้าพึ่งyanกับอี้จี้หมิงและยังคนเล่นใหม่ที่ไม่ได้ฝึกมาอีกเหรอ คิดจะสู้กับlungของเราเนี่ยนะ? คราวนี้ฉันจะทำให้พวกมันไม่ผ่านเข้ารอบสี่ทีมสุดท้าย!”
ชายคนนั้นรับเงินและหัวเราะออกมา
lungเป็นไพ่ไม้ตายของทีมWATในประเทศ h ซึ่งมีสถานะไม่ต่างกับหยางเฟย
แค่ไม่ได้รับความนิยมเท่าหยางเฟย
ในช่วงสามปีที่ผ่านมาตราบใดที่ทีมOSTเข้าร่วมการแข่งขัน ทีมWATก็จะแตะได้เพียงอันดับสองเท่านั้น
ไม่ใช่ว่าคนของทีมWATไม่เคยคิดจะซื้อตัวคนของทีมOSTในการล้มมวยเพื่อให้พวกเขาแพ้สักยก แต่อย่างไรก็ตามวิธีการนี้ก็ไม่สำเร็จ แม้ว่าราคาจะสูงก็ตามก็ซื้อตัวใครมาไม่ได้
ไม่ง่ายเลยที่จะพบyanที่เป็นจุดบอดของทีม
โค้ชทีมWATให้เงินเสร็จก็เดินไปที่ห้องพักรับรองของพวกเขา จากนั้นก็เรียกลูกทีมของพวกเขาไปที่พื้นที่เตรียมตัว
ทั้งสองทีมลงสนามตามกันมาติดๆ
และเจอกับพวกฉินหร่าน อี้จี้หมิง และคนอื่นๆ เข้าพอดี
lungก็เจอแล้วเช่นกัน เขามองไปที่คนของทีมOSTอย่างเงียบๆ แต่ไม่พบหยางเฟยในหมู่พวกเขา
“หยางเฟยล่ะ?” เขาถามโค้ชด้วยภาษาจีนที่ไม่ค่อยคล่อง
โค้ชทีมOSTตอบอย่างสงบเยือกเย็น “เขามีธุระ มาไม่ได้ชั่วคราว”
ในฐานะที่หยางเฟยเป็นถึงนักกีฬาอีสปอร์ตอันดับหนึ่งในจิ่วโจวอีสปอร์ตทัวร์นาเมนต์ ตราบใดที่เป็นผู้เล่นมืออาชีพก็ไม่มีใครที่ไม่อยากจะเอาชนะเขา lungก็เช่นกัน ดังนั้นพอวันนี้lungไม่เจอหยางเฟย เขาก็ถึงกับขมวดคิ้ว
ทั้งสองทีมเข้าสู่สนาม lungรู้สึกแปลกๆ โค้ชทีมWATเองก็ขมวดคิ้ว
เขาไม่เห็นหยางเฟยอยู่ท่ามกลางสมาชิกทีมOSTและไม่พบyanตามที่คาดการณ์ไว้
เห็นเพียงผู้หญิงที่เป็นผู้เล่นหน้าใหม่ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทีมOSTมีลูกทีมเป็นผู้หญิง จึงไม่ได้ประหลาดใจมากนัก
แต่พวกเขาแปลกใจที่ไม่เห็นyanลงสนามมากกว่า
ชายที่เพิ่งรับเงินมานั่งอยู่ข้างๆ พูดเสียงเบาว่า “น่าจะเป็นเพราะพวกเขาจับได้ว่าyanเป็นคนวางยา ถึงได้ไม่ให้เขาลงแข่ง”
หัวหน้าทีมWATพยักหน้าและคิดว่าที่เขาพูดก็มีเหตุผล
“น่าเสียดายจริงๆ” เขามองไปยังกลุ่มคนของทีมOSTพร้อมกับยิ้มอย่างคลุมเครือ “เดิมทีมีyanก็แพ้อย่างน่าอนาถอยู่แล้ว ตอนนี้ยังมีผู้เล่นหน้าใหม่ที่ไม่เคยได้ยินชื่ออีกสองคน…”
ทั้งสองวางแผนมากมายหลายอย่างเพื่อให้OSTแพ้และพยายามอย่างหนักในการใช้เล่ห์เหลี่ยมเพื่อไม่ให้เป็นผลดีต่อหยางเฟย
แต่ไม่คิดเลยว่าคราวนี้แผนพวกเขาจะมุ่งเป้าไปที่หยางเฟยโดยตรง
หยางเฟยลงสนามไม่ได้ แต่พวกเขากลับแหย่ลูกพี่ที่น่ากลัวกว่าหยางเฟยหลายเท่าตัว
**
ช่วงพักเบรกระหว่างการแข่งขันสิ้นสุดลงแล้ว
การแข่งขันระหว่างOSTและWATจะเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการในเกมที่สอง
ช่วงเวลานี้OSTไม่ได้ประกาศเปลี่ยนตัวหยางเฟยเนื่องจากกลัวเสียจังหวะและส่งผลกระทบต่อสภาพจิตใจของฉินหร่าน
แฟนคลับในสนามต่างตะโกนเรียก “เทพพระอาทิตย์” ดังลั่น
ผู้ชมทุกคนที่เฝ้าชมการถ่ายทอดสดต่างก็รอคอยหยางเฟยปรากฏตัวอย่างใจจดใจจ่อ
เจ้าภาพยิ้มพร้อมกับถือไมโครโฟน “ตอนนี้ขอเรียนเชิญทีมที่ทุกคนตั้งตารอคอยกันมากที่สุด——เชิญทีม OSTเข้าสู่สนาม!”
เสียงปรบมือดังสนั่นหวั่นไหว
ทีมOSTปรากฏตัวทีละคนตามลำดับ เริ่มตั้งแต่อี้จี้หมิงและลูกทีมคนอื่นอีกสองคนไปจนถึงเสี่ยวอวี๋
ผู้ชมที่อยู่ในสนามที่กำลังรอคอยหยางเฟยต่างก็เริ่มร้อนรน เสียงเรียก “เทพพระอาทิตย์” ดังขึ้นกว่าเดิม
คนสุดท้ายเดินตามหลังเสี่ยวอวี๋มาติดๆ
สวมผ้าปิดจมูกพร้อมด้วยชุดประจำทีมแบบพอดีตัว มองเห็นหน้าค่าตาไม่ค่อยชัด เห็นเพียงดวงตาอันเยือกเย็นคู่หนึ่ง
ลูกทีมหญิง ไม่รู้จักและไม่เคยได้ยินมาก่อน
ตอนนี้ทุกคนที่ชมอยู่ในสนาม คนที่นั่งดูการอยู่ในร้านอินเทอร์เน็ต หอพัก หรือที่บ้านตัวเองต่างก็มีเสียงระเบิดดัง “ตู้ม” ออกมา
“ฉันเคยเห็นเสี่ยวอวี๋ในเวยป๋ออี้จี้หมิง แต่ว่าคนสุดท้ายคือใคร?”
“เทพพระอาทิตย์ล่ะ? เทพพระอาทิตย์ไปไหน? พวกเราจะดูเทพพระอาทิตย์!”
“เกิดอะไรขึ้นกับทีมOST? ไม่มีเทพพระอาทิตย์ลงแข่งแล้วจะเล่นกันยังไง?”