บทที่ 237
บุคคลในตำนาน
“ท่านพ่อ! ท่านอาวุโส….. ข้าได้พบกับเฉินหงแล้ว หลังจากได้ยินคำถามของเฉินเหยียนและเฉินเป่าแล้ว เฉินหลิวก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่เขาก็ยังเริ่มพูด ใบหน้าของเขาซีดเซียว เพราะเขารู้ว่าเขาจะต้องสูญเสียความเชื่อใจจากบิดาและผู้อาวุโสของเขา
“แล้ว?”เมื่อได้ยินว่าเฉินหลิวและเฉินหงได้พบกัน เฉินเหยียนและผู้อาวุโสก็โล่งใจและรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง
“ ตอนนี้ไปรับคนมาแล้ว เกิดอะไรขึ้น เฉินเหยียนใบหน้าไร้รอยยิ้ม ท่าทางของเขากลายเป็นจริงจังและเริ่มตั้งคำถามกับเฉินหลิว
ใช่….เหตุใดถึงกลับมาคนเดียว? มีอะไรอีกเกิดขึ้น? ทุกคนอดไม่ได้ที่จะคาดเดาในใจ
“ท่านพ่อ! มันเป็นเรื่องใหญ่แล้ว เฉินหลิวขาอ่อนแรง คุกเข่าตรงหน้าเฉินเหยียน พูดด้วยใบหน้าตื่นตระหนก
ได้ยินคำอุทานของเฉินหลิว ไม่ใช่แค่เฉินเหยียน แต่ทุกคนที่อยู่ในขณะนี้ ต่างก็รู้สึกใจเต้นรัว และสายตาของพวกเขาก็จดจ่อไปที่เฉินหลิว ในใจพวกเขาสงสัยว่า เฉินหลิวทำให้ เฉินหงและคนอื่น ๆ ขุ่นเคืองหรือไม่? เพราะเขากลับมาเพียงคนเดียว
อย่างไรก็ตามเฉินเหยียนไม่คิดว่าเฉินหลิวจะทำให้เฉินหงขุ่นเคือง ท้ายที่สุดแม้ว่าเฉินหลิวจะมีชื่อเสียงไม่ดี แต่เขาก็ยังคงรอบคอบในการทำงาน เมื่อรู้จักฐานะของเฉินหงอย่างชัดเจน เขาจะสร้างปัญหาได้อย่างไร
“เกิดอะไรขึ้น…….. ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใด ใบหน้าของ เฉินเหยียนมืดมน และเขาก็อุทานด้วยน้ำเสียงเย็นชา ผู้อาวุโสคนอื่น ๆ มองเฉินหลิวอย่างประหม่า
“ท่านพ่อ! เรื่องเป็นเช่นนี้ … ” เฉินหลิวรู้ว่าวันนี้ เขาไม่สามารถหลบหนีได้อีกต่อไป เขาจึงเล่าเรื่องโดยละเอียด แน่นอนเขาให้ความรับผิดชอบหลักกับหลี่เทียนรุ่ยและสุ่ยฉี
อย่างไรก็ตาม เฉินหลิวยังโชคดีเล็กน้อย ถ้าไม่ใช่สุ่ยฉี และ หลี่เทียนรุ่ยที่กระตือรือร้นที่จะปรากฏตัว และโจมตีหลินเว่ย เขาก็คงจะไม่สามารถคุกเข่าที่นี่ได้ในตอนนี้ และเขาจะไม่สามารถเปลี่ยนความรับผิดชอบให้กับคนพวกนั้นได้ในภายหลัง
แน่ใจหรือว่าได้ยินถูกต้อง…..แน่ใจว่าเป็นหลินเว่ยจากสถานศึกษาเทียนหยู? “หลังจากฟังคำบรรยายของเฉินหลิวแล้ว เฉินเหยียนก็ขมวดคิ้วและถามท่าทางของเขาเรียบเฉย
ไม่เพียง แต่เฉินเหยียนเท่านั้น แต่ใบหน้าของผู้อาวุโสคนอื่น ๆ ก็ดูเรียบเฉย ชื่อของหลินเว่ยต่างเป็นที่รู้จัก
“ท่านพ่อ! ในเวลานั้นข้าสามารถรับประกันได้ว่า เขาถูกเรียกว่า หลินเว่ย” จากลูกพี่ลูกน้องเฉิน “เฉินหลิวพยักหน้าและพูดในเชิงบวก
“น่าจะเป็นเช่นนั้น! ในฐานะของเขา คนเดียวที่สามารถบังคับเฉินหงเป็นแบบนี้ได้ ก็คือสถานศึกษาเทียนหยู ข้าไม่คาดคิดมาก่อนว่าผู้คว้าชัยในการแข่งขันระดับสถานศึกษาเทียนหยู จะมาที่นี่จริงๆ ที่เมืองกู่เยว่ของเรา” เฉินหลิวกล่าวอย่างหมดหนทาง
เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเหยียน ผู้อาวุโสทุกคนต่างก็น้ำตาไหลและเสียใจที่ตระกูลเฉินตกอยู่ในความโชคร้ายจริง ๆ เดิมทีเฉินหง ก็ยากที่จะมาที่นี่ และพวกเขาต้องการที่จะมีโอกาสติดต่อกัน อย่างไรก็ตาม หลี่เทียนรุ่ยและคนอื่น ๆ รังแกหลินเว่ย
และต้องการที่จะปล้นผู้หญิงของหลินเว่ย ผลก็คือเฉินหงก็โชคร้ายไปด้วยเช่นกัน
ครั้งนี้ไม่เพียงแต่ พวกเขาไม่ได้สร้างความขุ่นเคืองกับ เฉินหงเท่านั้น แต่พวกเขายังทำให้อีกฝ่ายขุ่นเคือง และทำให้เกิดความสูญเสียซึ่งกันและกัน ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากความสัมพันธ์ของเฉินหลิว พวกเขาก็ทำให้หลินเว่ยขุ่นเคือง มันเหลือเชื่อมาก ที่เรื่องนี้โชคร้ายที่บังเอิญไปพบกับเขา
มีใครบางคนกำลังมา “ในขณะที่ทุกคนกำลังครุ่นคิด เฉินเหยียนก็เงยหน้าขึ้นและขมวดคิ้ว รับรู้จากที่ไกล ๆ
หลังจากนั้นไม่นาน ร่างหนึ่งก็วิ่งไปที่ตระกูลเฉิน ชายคนนั้นมองไปที่เฉินหลิวที่คุกเข่าอยู่ที่พื้น และหันหน้าไปทาง เฉินเหยียนที่อยู่ข้างหลังเขา เขากล่าวถ่ายทอดคำพูดของหลินเว่ย โดยไม่ตกหล่นสักคำ ก่อนที่ตระกูลเฉินจะเปิดปาก
เขาก็เร่งรีบออกไปโดยตรง
เฉินเหยียนและคนอื่น ๆ เฝ้าดูคนของเหลียนจินจากไป แต่ไม่มีใครขวางเขาเอาไว้ หลังจากนั้น ใบหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนเป็นสีม่วงคล้ำ
สมบัติเจ็ดส่วน อีกฝ่ายกล้าพูดได้อย่างไร นี่คือชีวิตของพวกเขา!
แต่เมื่อเทียบกับการขุดรากถอนโคนตระกูลแล้ว สมบัติเจ็ดส่วน ก็ถือว่าไม่ได้สำคัญอันใด
“ พี่ชาย! เราต้องมอบทรัพย์สมบัติให้เขาเจ็ดส่วนจริง ๆหรือ?” เฉินเหยียนมองไปเฉินเป่าอย่างไม่เต็มใจ และถามด้วยน้ำเสียงทุ้ม การตัดสินใจครั้งใหญ่เช่นนี้ แม้ว่าเขาจะเป็นผู้นำ แต่ก็ยากที่จะตัดสินใจในขณะนี้
เมื่อได้ยินคำถามของเฉินเหยียน ผู้อาวุโสคนอื่นๆ ก็เงียบลง
“ท่านผู้นำ! เขากล้าทำลายตระกูลของเราทั้งหมดงั้นหรือ? อย่างไรก็ตามพวกเราก็เป็นสาขาหนึ่งของตระกูลเฉิน ซึ่งเป็นชนชั้นนำของเมืองเฟิงหยู เขาไม่คำนึงถึงผลที่ตามมาหรือ?” เมื่อเห็นว่าผู้อาวุโสไม่ได้พูดอะไรออกมา มารดาของเฉินหลิวก็อ้าปากพูดด้วยสีหน้าเยาะเย้ย เห็นได้ชัดว่าคิดว่าหลินเว่ยแค่ข่มขู่
“เขาคงไม่กล้า….อย่าลืมเบื้องหลังเขามีอรหันต์ทั้งสามคน แต่ตระกูลเรามีเพียงคนเดียวเท่านั้น” ผู้อาวุโสอีกคนพูดด้วยน้ำเสียงต่ำ
“นี่…!” ผู้อาวุโส หลังจากได้ยินคำพูดของเขาก็ตะลึง
“ท่านผู้นำ! ในความคิดของข้า เราใช้เงินเพื่อหลีกเลี่ยงหายนะเถอะ! สมบัติเป็นของนอกกาย” ผู้อาวุโสที่เงียบที่สุด กล่าวออกมา
“ตามที่ท่านพูด กลับไปเตรียมตัวกันเถอะ” เฉินเหยียนถอนหายใจ และพูดอย่างหมดหนทาง
ก่อนหน้านั้น พวกเขาคิดว่าหลินเว่ยแค่ข่มขู่ แต่พวกเขาไม่กล้าที่จะเดิมพัน เกิดอะไรขึ้นถ้า หลินเว่ยมาที่นี่จริงๆ?
กล่าวกันว่าการฝึกฝนของหลินเว่ยได้ถึงระดับจักรพรรดิวิญญาณแล้ว และมีสัตว์อัญเชิญมากมายที่อยู่ภายใต้คำสั่งของเขา ในหมู่พวกเขา ความแข็งแกร่งที่สูงที่สุดของตระกูลเฉินคือเขา และผู้อาวุโส ทั้งสองคน มีผู้อาวุโสระดับจักรพรรดิมากกว่าสิบคน
ความแข็งแกร่งแบบนี้ เรียกว่าแข็งแกร่งมาก สำหรับคนธรรมดา แต่สำหรับหลินเว่ยมันไม่เพียงพอ สำหรับสัตว์อัญเชิญของเขา พลังการต่อสู้ไม่เพียงพอที่จะทำให้ฟันของสัตว์อสูรของเขามีรอยขีดข่วน
เมื่อเทียบกับตระกูลเฉิน ตระกูลสุ่ย และตระกูลหลี่ ก็ได้รับข้อความในเวลาเดียวกัน พวกเขายังได้เรียนรู้เรื่องราว จากผู้คุ้มกันของคฤหาสน์ท่านเจ้าเมือง พวกเขารู้ด้วยว่าจักรพรรดิ ขั้นแปด ทั้งสองจากตระกูลเฉิน
ซึ่งเป็นเมืองหลวงของจักรพรรดิ ถูกสังหารโดยสัตว์อัญเชิญของหลินเว่ย
ความแข็งแกร่งของทั้งสองตระกูลนั้น แย่กว่าตระกูลเฉิน ของเฉินหลิว แต่ละคนมีจักรพรรดิ ระดับหนึ่ง
แน่นอนความเข้าใจของพวกเขาที่มีต่อหลินเว่ยไม่น้อยไปกว่าตระกูลเฉิน ท้ายที่สุดเมื่อ หลินเว่ยเข้าร่วมการแข่งขันระดับสถานศึกษา หลินป๋าเทียนถามต่อหน้าสาธารณชนว่า เขามาจากที่ใด และเขาตอบว่า ตนเองมาจากเมืองกู่เยว่ ดังนั้นข่าวเกี่ยวกับหลินเว่ย จึงเป็นเมืองที่ได้รับความนิยมมากที่สุดแห่งหนึ่ง ในเมืองกู่เยว่
อย่างไรก็ตาม เมื่อรู้ว่าเขามีความแข็งแกร่งเช่นใด พวกเขาก็หวาดกลัวหลินเว่ยเป็นอย่างมาก แต่เขาไม่เต็มใจที่จะสละทรัพย์สมบัติของตระกูล เพราะคำพูดของอีกฝ่าย ดังนั้นพวกเขาจึงส่งคนของตัวเองไปตรวจสอบสถานการณ์ของอีกสองตระกูล
ตอนต่อไป →