ซูฉิงลงจากรถแท็กซี่ด้วยใบหน้าสวยเย็นราวกับน้ำค้างแข็ง เหยียบบนพื้นพรมแดงและเดินตรงไปที่เวทีตรงกลางห้องจัดเลี้ยง
เท้ารู้สึกราวกับว่าเต็มไปด้วยตะกั่ว ทุกย่างก้าวนั้นหนักอึ้ง
“ฉิงฉิง ทำไมเธอมาคนเดียวล่ะ? ฮ่อหยุนเฉิงไปไหน? เขาไม่ได้มาพร้อมเธอเหรอ?” เมื่อเห็นสถานการ์ท่านผู้เฒ่าฮ่อก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว พร้อมเดินถามชูฉิงด้วยความเป็นห่วง
ซูฉิงชะงักฝีเท้าและตอบอย่างว่างเปล่า “เขาไม่มีทางมาหรอกค่ะ”
“อะไรนะ?” ท่านผู้เฒ่าฮ่อตกใจ
ซูฉิงหมายความว่ายังไง?
ทำไมฮ่อหยุนเฉิงถึงไม่มา?
เกิดอะไรขึ้นกับเขา?
ท่านผู้เฒ่าฮ่อที่คิดถามซูฉิงว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ซูฉิงกลับเดินผ่านเขาไป เดินตรงไปข้างหน้าด้วยสายตาที่แน่วแน่
ทุกคนในที่นี้รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับซูฉิง ก่อนพวดเขาจะกระซิบกัน:
“เกิดอะไรขึ้น?”
“ทำไมเจ้าสาวถึงอยู่คนเดียว แล้วประธานฮ่อล่ะ?”
“จึ๊ๆๆ ประธานฮ่อคงไม่ใช่ว่ากลับใจไปแล้วใช่ไหม?”
“…”
ภายใต้สายตาที่ประหลาดใจของทุกคน ชูฉิงเดินขึ้นบันไดทีละขั้นจนไปถึงบนเวที
พิธีกรกำลังเตรียมการบนเวที เมื่อเห็นซูฉิงขึ้นมาก็รีบเข้าไปทักทาย “คุณซู งานหมั้นยังไม่เริ่มเลยครับ คุณไปพักก่อนก็ได้นะครับ”
ซูฉิงเพิกเฉยเขาก่อนจะหยิบไมโครโฟนจากมือของเขามา
ดวงตาของเธอหรี่ลงพร้แมกระแอมในลำคอ หายใจเข้าลึกๆ และพูดอย่างหนักแน่นว่า “พิธีหมั้นคืนนี้ถูกยกเลิกแล้วค่ะ”
ทันทีที่ซูฉิงพูดออกไป ราวกับก้อนหินที่ถูกโยนลงไปในน้ำในทะเลสาบที่สงบนิ่ง จนทำให้เกิดคลื่นขนาดใหญ่
กะทันหันเกินไป…
ไม่มีวี่แววมาก่อนเลย
แขกที่มาร่วมงานทุกคนมองซูฉิงที่อยู่บนเวทีด้วยความตกใจ ก่อนจะมองหน้ากันและพูดคุยกันมากมาย
“ทำไมจู่ๆ ซูฉิงถึงยกเลิกพิธีหมั้น? เห็นเป็นเกมเด็กเล่นหรือไง?”
“แปดสิบเปอร์เซ็นต์คงถูกเขาทิ้งแล้วล่ะมั้ง?”
“ก็อาจใช่นะ ครอบครัวที่มั่งคั่งก็คงอยากได้ที่สมน้ำสมเนื้อ คนบ้านนอกอย่างเธอ ประธานฮ่อจะไปอยากหมั้นด้วยได้ไงล่ะ?”
เมื่อเผชิญกับคำครหาของคนด้านล่าง ซูฉิงจึงแสร้งหูหนวก
ใบหน้าตื่นเต้นและความสุขของสวีหว่านเอ๋อร์ปิดไม่อยู่ เธอเหลือบมองไป๋หลานข้างๆ “ซูฉิงบ้าไปแล้วเหรอ?”
ไป๋หลานพูดประจบประแจง “ใครจะไปรู้ ไม่แน่ประธานฮ่ออาจจะเห็นธาติแท้แล้วทิ้งหล่อนไปล่ะมั้ง”
สวีหว่านเอ๋อร์พูดเห็นด้วยอย่างมีความสุข “ใช่ มันต้องเป็นอย่างนั้นแน่ ในที่สุดหยุนเฉิงก็ได้เห็นธาติแท้ของจิ้งจอกไร้ยางอายนี่สักที ดีสุดๆ!”
“หว่านเอ๋อร์ ฉันบอกแล้วว่าประธานฮ่อก็แค่เล่นๆ กับซูฉิงเท่านั้นแหละ จะไปหมั้นจริงได้ไง? เธอไม่ต้องห่วงแล้ว ตำแหน่งคุณนายบ้านตระกูลฮ่อต้องเป็นเธอแน่” ไป๋หลานพูดเยินยอไม่หยุด
สวีหว่านเอ๋อร์พยักหน้าอย่างพึงพอใจ
นักข่าวเข้ามารวมตัวกันอย่างตื่นตัว
งานหมั้นของประธานแห่งตระกูลฮ่อกรุ๊ปถูกยกเลิกกระทันหันในวันพิธีหมั้น นี่เป็นข่าวใหญ่!
“คุณซูคะ ทำไมคุณถึงยกเลิกงานหมั้นล่ะคะ?”
“คุณซูคะ ที่คุณก็ประกาศยกเลิกพิธีหมั้นในคืนนี้ ประธานฮ่อรู้ไหมคะ? นี่คือการตัดสินใจของคุณหรือของประธานฮ่อเหรอคะ?”
“คุณซูคะ คุณยกเลิกพิธีหมั้นเพราะมีปัญหากับประธานฮ่อหรือเปล่าคะ?”
คำถามทิ้งระเบิดใส่ซูฉิงยิงเข้ามาอย่างต่อเนื่อง
ซูฉิงยกมุมริมฝีปากเบาๆ “ขอโทษด้วยนะคะ ฉันไม่สัมภาษณ์ค่ะ พิธีหมั้นคืนนี้ถูกยกเลิกแล้ว พวกคุณกลับไปได้แล้ว”
เมื่อฮ่อหยุนเฉิงมาถึงทางเข้าห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมตี้หาว เขาก็เห็นฉากดังกล่าวแล้ว
ซูฉิง ผู้หญิงที่เขารักมาก สวมชุดสีแดงที่เขาเลือกให้กับเธอเองกับมือจนทำให้เธอดูสูงและมีเสน่ห์เป็นพิเศษ
สดใสและเย้ายวนใจยิ่งนัก
แต่เมื่อเธอเอ่ยปากพูด กลับโหดเหี้ยม “พิธีหมั้นคืนนี้ถูกยกเลิกแล้วค่ะ”
พิธีหมั้นคืนนี้ถูกยกเลิกแล้ว…
คำพูดเบาๆ ของเธอยกเลิกพิธีหมั้นของพวกเขาโดยไม่ได้รับอนุญาต
ทำไม?!
ฮ่อหยุนเฉิงไม่เข้าใจ
เพื่อให้พิธีหมั้นที่ยิ่งใหญ่ของซูฉิง เขาเตรียมการทั้งหมดภายในเวลาเพียงแปดวันสั้นๆ
ของทุกสิ่งเป็นไปตามความชอบของซูฉิง ทั้งยังเลือกสิ่งที่ดีที่สุด
เขาตั้งตารอพิธีหมั้นในคืนนี้ และตั้งตารอที่จะรับพรของทุกคนร่วมกับซูฉิง
เขายังเตรียมของขวัญให้ซูฉิงด้วยตัวเอง เพื่อเซอร์ไพรส์เธอต่อหน้าทุกคน และทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก
เขาทิ้งถังถังเพื่อที่จะมางานหมั้น และถึงกับฝ่าไฟแดง 2 ครั้ง เพื่อจะได้เห็นซูฉิงให้เร็วขึ้น
แต่ทำไม?
ซูฉิงยกเลิกพิธีหมั้นอย่างไม่ลังเลต่อหน้าทุกคน
ทำไมเธอถึงใจร้ายและยกเลิกพิธีหมั้น?
ทั้งยังไม่ได้บอกเขาล่วงหน้าด้วย
“ประธานฮ่อ ประธานฮ่อมาแล้ว!”
มีคนเห็นฮ่อหยุนเฉิงยืนอยู่ตรงประตูห้องจัดเลี้ยง ใบหน้าของเขาเย็นชาราวกับน้ำแข็ง และตะโกนด้วยความประหลาดใจ
เหล่านักข่าววิ่งเข้าไปล้อมรอบเขาและชี้ไมโครโฟนไปที่ฮ่อหยุนเฉิง
“ประธานฮ่อคะ ไม่ทรายว่าที่คุณซูยกเลิกพิธีหมั้นอย่างกะทันหันนั้น ท่านรู้อยู่ก่อนไหมคะ?”
“ประธานฮ่อ ไม่ทราบว่าท่าน…”
นักข่าวยังไม่ทันพูดจบ ดวงตาของฮ่อหยุนเฉิงก็เป็นสีแดง ใบหน้าชาราวกับน้ำแข็งก่อนจะพูดอย่างเย็นชาว่า “ไปให้พ้น!”
ออร่าของเขาทรงพลังมากจนเหล่านักข่าวต่างพากันสั่นและเงียบไป
ด้วยรัศมีที่เย็นยะเยือกทั่วร่างกายของเขา ทั้งยังมีใบหน้ามืดมนอย่างน่ากลัว เขาเดินเข้าไปหาซูฉิง
ความหนาวเย็นเข้ามา ซูฉิงขมวดคิ้วก่อนจะมองดวงตาที่เย็นชาของฮ่อหยุนเฉิงโดยไม่กลัวเกรง
เขาทำใจยอมห่างจากถังถังได้?
เขาโกรธมากขนาดนี้คงเพราะเธอเสนอเรื่องยกเลิกการหมั้นก่อนหน้าล่ะสินะ?
ตอนนี้ ทุกคนรู้ว่าเป็นซูฉิงที่ทิ้งฮ่อหยุนเฉิง เขาที่โดนหักหน้าเลยโกรธขนาดนี้?
เหอะๆ
ที่จริงแล้วฮ่อหยุนเฉิงไม่ควรจะมีความสุขไม่ใช่หรือไง?
เธอเสนอให้ยุติการหมั้น จากนั้นเขาก็จะได้อยู่กับถังถังได้อย่างราบรื่นไง
ยิ่งไปกว่านั้น ฮ่อหยุนเฉิงจะได้ไม่ต้องแบกรับความอัปยศของการเปลี่ยนใจเพราะเป็นเธอที่เสนอ
เขามีอะไรให้ต้องโกรธด้วยล่ะ?
เมื่อมองไปที่ชายผู้เย็นชา เดินเข้ามาใกล้เธอทีละก้าว มุมปากซูฉิงก็ยกขึ้นอย่างประชดประชัน
เธอยังไม่ทันได้พูด จู่ๆ พลังอันทรงพลังก็แผ่สู่ข้อมือของเธอ
“นาย…” ซูฉิงยังไม่ทันตอบสนอง ก็ถูกฮ่อหยุนเฉิงคว้าข้อมือแล้วดึงเธอไปที่ห้องพักหลังเวทีก่อนจะกดเธอกับกำแพง
“ฮ่อหยุนเฉิง ปล่อยฉันนะ!” ซูฉิงที่ถูกฮ่อหยุนเฉิงกักขังก็ดิ้นรน
ฮ่อหยุนเฉิงกลับไม่ขยับ สองมือเขาจับข้อมือของซูฉิงด้วยมือทั้งสองและมองลงมาที่เธอ ริมฝีปากบางเซ็กซี่ของเขาถูกเม้มจนเป็นเส้นเดียว ดวงตาของเขาปั่นป่วนด้วยความโกรธที่ซูฉิงไม่เข้าใจ
ผ่านไปนาน เขาถึงเอ่ยด้วยระงับความโกรธ แล้วถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “ซูฉิง ทำไม?”