ตอนที่ 209 : อสูรผู้พิทักษ์อีกตัว ?
หวังเย่าสนใจขึ้นมาทันที หากต้นไม้นั่นอยู่ที่มิติผลไม้ งั้นมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรแต่มันกลับเติบโตขึ้นในมิติดวงจันทร์ที่มีสัตว์อสูรนับไม่ถ้วน แต่กลับไม่ถูกทำลายและโตได้ถึง 100 เมตรนี่มันผิดปกติ
“เพราะกลุ่มปลาประหลาดที่มีฟันแหลมคมในบึงนั่น เราจึงไม่ได้เข้าไปดูใกล้ ๆ เราใช้เวลาหลายวันสังเกตการณ์อยู่ที่ชายฝั่ง ระหว่างนั้นก็มีอินทรีย์แดงตัวใหญ่บินเข้ามาแต่ก็โดนไล่ออกไป เพราะต้นไม้นั่นมีอสูรผู้พิทักษ์อยู่”
“ใช่ มันคือผู้พิทักษ์” เจ้าหนูพูดขึ้นมา
ทุกคนต่างก็พากันแปลกใจ ที่ที่มีผู้พิทักษ์อยู่นั่นหมายความว่ามันต้องมีสมบัติอยู่ มันก็เหมือนกับผลน้ำเต้า นอกจากจะกินได้แล้วมันก็ยังสามารถใช้เก็บน้ำได้ด้วย
หวังเย่าเคยจัดการกับอสูรผู้พิทักษ์มาแล้ว เขาจึงได้ถามขึ้นมาทันที “นายรู้ไหมว่าอสูรผู้พิทักษ์นั่นอยู่ระดับไหน ? ”
พี่หลงสีหน้าหม่นลงด้วยความอายและพูดขึ้น “หัวหน้า เราอยู่ห่างเกินไป เราไม่รู้ว่ามันอยู่ระดับไหน แต่เท่าที่เห็นเราก็รู้สึกได้ว่ามันแข็งแกร่งอย่างมาก”
หวังเย่าพยักหน้า ระดับและเลเวลของสัตว์อสูรนั้นเขาสามารถใช้ระบบตรวจสอบได้
แต่คนอื่น ๆ ยากจะบอกระดับและเลเวลของสัตว์อสูรผ่านการสังเกตได้ มีแค่ทหารรับจ้างที่มากประสบการณ์เท่านั้นที่พอจะตัดสินระดับของสัตว์อสูรได้ อีกทั้ง ทั้งสามก็ยังอยู่ในระยะที่ใกล้ด้วย
แต่ถึงเขาจะรู้แบบนั้นเขาก็ยังถามออกมาอยู่ดี
“หัวหน้า ต้นไม้นั่นโดดเด่น ดูเหมือนว่าผลของมันจะเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับร่างกายได้” พี่หลงเกาหัวและพูดขึ้น “หลังจากนั้นก็มีค้างคาวดูดเลือดโผล่ขึ้นมา เพราะมันบินได้อย่างรวดเร็วและมีจำนวนมาก อสูรผู้พิทักษ์จึงไม่อาจจะหยุดพวกมันทุกตัวได้ เมื่อค้างคาวได้กินผลไม้นั่นเข้าไป ตัวของมันก็ใหญ่ขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าแต่สุดท้ายมันก็ถูกอสูรผู้พิทักษ์ฆ่าไป แต่ถึงอย่างนั้นมันก็พอรับมือได้อยู่สักพัก”
หวังเย่าตาเป็นประกายขึ้นมาทันทีที่ได้ฟัง แม้เขาจะไม่รู้ว่าผลไม้นั่นคืออะไรแต่เดาว่ามันคงให้ผลที่อัศจรรย์ แน่นอนว่าคนคงไม่กล้ากิน มิฉะนั้นก็อาจจะกลายเป็นยักษ์ได้ ดีไม่ดีจะถูกมองว่าเป็นสัตว์ประหลาด
แต่หากเป็นสัตว์อสูร งั้นก็พอจะมีหวัง อีกทั้งยังเป็นผลดีหากทำให้อสูรวิวัฒนาการได้
เมื่อคิดได้แบบนั้นหวังเย่าก็พูดขึ้น “พรุ่งนี้ฉันจะพาคนไปดูต้นไม้นั่น ใครอยากไปกับฉันบ้าง ? ”
ทุกคนมองหน้ากันก่อนจะพากันยกมือขึ้น
หวังเย่าเห็นแบบนั้นก็พูดขึ้น “ ดี งั้นก็เตรียมตัวเดินทางในพรุ่งนี้”
ก่อนหน้านี้เขาไม่กล้าที่จะประมาทและไม่กล้าที่เสี่ยง แต่เมื่อได้ทักษะธนูไฟมา ความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มขึ้นจากเดิมอย่างมาก ถึงจะต้องเผชิญหน้ากับสัตว์อสูรระดับจักพรรดิ แต่เขาก็พอสู้ได้
ธนูไฟระเบิดติดตามนั้นทรงพลัง เดาว่าหากเป็นสัตว์อสูรระดับราชันย์ที่ไม่ได้มีพลังป้องกันสูงนักก็อาจจะตายได้หรือไม่ก็บาดเจ็บสาหัส
หลังจากที่เห็นว่าทุกคนพร้อมจะไปกับเขานั้น ทุกคนก็เริ่มถามหวังเย่าว่าเขาพบสัตว์อสูรที่เหมาะจะทำสัญญากับพวกเขารึไม่
“ หัวหน้า ถ้าหัวหน้าหาเป้าหมายที่เหมาะสมไม่ได้ งั้นเราก็ไปจับเสือไฟกันเถอะ ระดับของมันไม่ได้ต่ำและมีมากเพียงพอสำหรับทุกคน ”
ทุกคนต่างก็แสดงสีหน้าคาดหวังออกมา
หวังเย่าโบกมือ เขาไม่สนใจเสือไฟเพราะสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมนั้นมีปัญหาเยอะ เริ่มแรกมันไม่ได้เป็นไข่ มันคลอดออกมาเป็นตัว พวกมันต้องกินนมแม่และต้องได้รับการดูแลอย่างดี
ทุกคนเห็นแบบนั้นก็พากันผิดหวัง เพราะพวกเขามีเวลาเหลืออยู่ไม่มาก พวกเขาอยู่ในมิตินี้ได้อย่างมากก็แค่ 15 วัน
ไม่งั้นแล้วพลังของดวงจันทร์จะแทรกซึมเข้ามาในตัวและทำให้ร่างกายเปลี่ยนแปลงไปซึ่งนั่นไม่ใช่เรื่องดีเลย
ปัญหานี้ยังหาทางออกไม่ได้
แม้ว่าหวังเย่าจะพาแฟนทั้งสองมาด้วยแต่เขาก็ต้องคิดถึงความรู้สึกของคนอื่น ๆ ด้วย ไม่งั้นแล้วความเชื่อที่พวกนี้มีให้กับเขาก็มีแต่จะลดลง
“พวกนายไม่ต้องกังวล ตอนที่ฉันเดินทางออกไปก็ได้บางอย่างติดมือกลับมาบ้าง” หวังเย่าล้วงเอาไข่ออกมาและพูดขึ้น “ นี่คือไข่ของไทแรนโนซอรัสระดับสวรรค์ขั้นกลาง ”
เมื่อทุกคนได้ยินแบบนั้นก็พากันแปลกใจ นี่คือสัตว์อสูรระดับสวรรค์ขั้นกลาง !
หากว่ามีไข่แค่ฟองเดียว งั้นก็คงยากที่จะตัดสินได้ว่าใครจะได้มันไป
“หัวหน้า ไข่ฟองเดียวคงไม่พอ” เจ้าหนูพูดขึ้น
หวังเย่ายิ้มออกมาก่อนจะโบกมือ “ แน่นอนว่าฟองเดียวคงไม่พอ แต่ฉันได้มา 21 ฟอง ฉันรู้อยู่แล้วว่าพวกนายคิดอะไร”
“21 ฟองงั้นหรือ ? ! พระเจ้า หัวหน้านี่สุดยอดจริงๆ ” ทุกคนต่างก็ตาเป็นประกายและโล่งอกขึ้นมา
ด้วยไข่ 21 ฟองนี้ อย่างน้อยทหารรับจ้าง 21 คนจะได้ทำสัญญากับอสูรตัวใหม่ เมื่ออสูรพวกนั้นเลเวลเพิ่มขึ้นมา ความแข็งแกร่งส่วนตัวและความแข็งแกร่งโดยรวมก็จะเพิ่มขึ้นมาอย่างมาก
“ฉันจะบอกแผนการให้ฟัง” หวังเย่าใช้โอกาสนั้นบอกความคิดของตัวเองออกมา “ ไข่พวกนี้ฉันช่วยพวกนายฟักออกมาได้ แต่จากนี้พวกนายจะต้องเป็นสมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างโลกาไปตลอด พวกนายมีปัญหาอะไรกับเงื่อนไขนี้รึไม่ ? ”
ทุกคนต่างก็เงียบกันไปชั่วครู่ก่อนจะพากันตอบตกลง หากพึ่งความสามารถของตัวเองแล้ว การจะหาชุดอุปกรณ์ทั่วไปใส่นั้นไม่ใช่เรื่องยาก พวกเขาต้องทำงานกัน 2-3 ปีเพื่อจะได้ชุดระดับ B มา แต่การเข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างโลกานั้นทำให้พวกเขาได้ชุดระดับ B รึ C ทันที การดูแลแบบนี้ไม่อาจจะเอากลุ่มทหารรับจ้างทั่วไปมาเทียบได้
อีกทั้ง ตอนนี้เมื่อหวังเย่าสามารถหาสัตว์อสูรระดับสวรรค์ให้กับลูกน้องทุกคนได้ เดาว่าทั้งเมืองคงไม่มีใครที่ทำได้แบบนี้ คนที่ทำแบบนี้ได้อาจจะมีแค่ผู้ตรวจสอบ 3 ดาวขึ้นไป
อสูรระดับสวรรค์นั้นสามารถขายได้ในราคาอย่างน้อย 10 ล้านเครดิต ยิ่งสัตว์อสูรที่มีสายเลือดมังกรนั้นสามารถขายได้อย่างน้อย 35 ล้านเครดิต
ไข่ไทแรนโนซอรัสทั้ง 21 ฟองนี้หากขายไปแล้วก็สามารถทำเงินได้กว่าพันล้านเครดิต
ของมีค่าแบบนี้แต่หวังเย่ากลับกล้ายกให้กับพวกเขา นี่คือการฝึกฝนและพัฒนาพวกเขา หากพวกเขาถอนตัวออกจากกลุ่มทหารรับจ้างโลกา งั้นพวกเขาก็คงไม่ต้องคิดถึงอนาคตที่สดใสในวันข้างหน้าอีกเลย คงจะมีแต่คนโง่ที่เลือกแบบนั้น
ด้วยคำพูดของหวังเย่า ถึงจะดูน่าเกลียดแต่เขาก็ยังให้โอกาสให้ทุกคนถอนตัว ยังไงซะทุกคนก็ไม่ชอบความไม่ยุติธรรมและการบีบบังคับอยู่แล้ว
แม้ว่ารางวัลอย่างชุดอุปกรณ์จะเป็นของมีค่าแต่นั่นก็ถือว่าเป็นแค่การดูแล มันไม่อาจจะเทียบได้กับการเอาชีวิตของพวกเขาไปเสี่ยง ถึงพวกเขาจะทำงานหนักแค่ไหนแต่ก็ไม่ได้อะไรตอบแทน ดังนั้นพวกเขาก็สามารถถอนตัวออกไปตอนไหนก็ได้ แต่ไข่ไทแรนโนซอรัสนั้นต่างออกไป มันมีค่าอย่างมาก เมื่อทำสัญญากับมันแล้วพวกเขาก็ไม่อาจจะเปลี่ยนใจได้อีก