บทที่ 172 ซูเย่กับเทพ X ออนไลน์พร้อมกัน
เมื่อซูเย่กลับมาถึงหอพัก ก็เป็นเวลาเกือบสี่ทุ่มตรงแล้ว
ซูชือกับจินฟานกำลังรอเวลาที่จะเข้าไปฝึกฝนวิชาการต่อสู้ด้วยความตื่นเต้น
“ฉันซื้อมาฝาก”
ซูเย่นำแอปเปิลวิเศษสองลูกที่เก็บมาได้โยนไปให้เพื่อนทั้งสองคนคนละลูก
“หายหัวไปทั้งวัน ซื้อแอปเปิลมาฝากสองลูกเนี่ยนะ ขี้เหนียวชะมัด!”
ซูชือรับแอปเปิลไปเช็ดกับแขนเสื้อของตัวเอง ก่อนจะยกขึ้นกัดกินคำหนึ่ง
“เฮ้ย ทำไมมันกรอบมันหวานแบบนี้!”
จินฟานลองกัดกินดูบ้าง ก็ต้องหันมาพยักหน้า บอกซูเย่ว่า “จริงด้วย อย่าบอกนะว่าที่นายหายไปทั้งวัน ก็เพราะออกไปหาแอปเปิลพวกนี้มาให้เรา”
“ฉันไม่ได้ออกไปหามาให้พวกนาย แต่ระหว่างทางกลับหอพัก ฉันเจอคุณลุงขายแอปเปิลอยู่ข้างถนน แกน่าสงสารมากเลยนะ ฉันก็เลยช่วยกันซื้อมาสามลูก อีกลูกหนึ่งฉันกินไปแล้ว”
ซูเย่ตอบอย่างลื่นไหล
“ดึกขนาดนี้ยังมีคนมานั่งขายแอปเปิลอยู่ข้างทางอีกเหรอ? ไม่น่าใช่มั้ง แต่ถ้าเป็นอย่างที่นายพูดจริง ๆ นายน่าจะเหมาลุงแกมาให้หมดเลยนะ ลุงแกจะได้กลับบ้านเร็ว ๆ แต่จริงด้วยสิ ฉันลืมไปว่าช่วงนี้นายไม่ค่อยมีตังค์”
ซูชือพูดด้วยความเสียดาย
หลังจากรับประทานแอปเปิลหมดลูกแล้ว ชายหนุ่มก็รู้สึกว่าพลังลมปราณในร่างกายร้อนระอุ ดวงตาสามารถมองเห็นสิ่งต่าง ๆ ได้ชัดเจนมากขึ้น คล้ายกับว่าพลังของเขาเพิ่มขึ้นอย่างไรอย่างนั้น
“แอปเปิลพวกนี้อร่อยมากเลยว่ะ เจอคราวหน้านายเหมามาให้หมดร้านเลยนะ เดี๋ยวฉันออกตังค์ให้เอง”
“ตอนนี้ได้เวลาแล้ว ฉันขอตัวเข้าไปฝึกมวยต่อก่อนนะเพื่อน!”
พูดจบ ซูชือก็สวมใส่หมวก VR และเอนตัวนอนบนเตียง…
จินฟานหันหน้ามาขอบคุณซูเย่ ก่อนกระโดดกลับขึ้นไปบนเตียงของตัวเอง สวมใส่หมวก VR และเข้าสู่โลกแห่งเกมไปเช่นกัน
เมื่อล้างหน้าล้างตาเรียบร้อยแล้ว ซูเย่ก็มานั่งขัดสมาธิใช้ความคิดอยู่บนเตียง
เขาทบทวนคำพูดของหวังห่าวที่ได้ยินขณะอยู่ในป่า
“เขารู้แล้วเหรอว่าเราคือ X ?”
“คงต้องหาทางให้เจ้าเวรกรรมกับเทพ X ออนไลน์พร้อมกันแล้วสินะ?”
“พวกนายคิดว่าฉันจะออนไลน์พร้อมกันไม่ได้ใช่ไหม?”
ซูเย่ยิ้มมุมปาก กระโดดลงจากเตียง รีบขึ้นไปยังห้องเก็บของบนชั้นดาดฟ้า ส่วนมือข้างหนึ่งก็ถือหมวก VR ของตนเองมาด้วย
เขานำหมวกที่ขโมยออกมาวางคู่กัน
ชายหนุ่มนั่งขัดสมาธิลงบนพื้นห้องเก็บของ ก่อนสวมใส่หมวก VR ที่ขโมยมา
หลังจากนั้น ร่างจำแลงของเขาก็ปรากฏตัวขึ้นในราชวังแห่งความทรงจำ ก่อนจะนำหมวก VR ของเขาเองที่บรรจุอยู่ในนั้นออกมาสวมใส่เช่นกัน
เพียงเท่านี้ ตัวเขาทั้งสองคนก็ออนไลน์พร้อมกันได้แล้ว!
ซูเย่ใช้พลังจิตสำรวจตรวจสอบระดับพลังของตนเองยามอยู่ในเกม
ต่อมา เขาบังคับให้ร่างจำแลงลดระดับพลังลง
ระบบของเกม Fantasy Dream จึงตรวจพบว่า…
ร่างจำแลงของเขาเพิ่งเปิดจุดลมปราณได้ 220 จุดเท่านั้น!
…
บนชั้นสองของตึกที่ทำการหน่วยสืบสวนพิเศษ
ทีมสืบสวนของหวังห่าวทำภารกิจสำเร็จ และได้รับรางวัลจากสารวัตรใหญ่ ขณะนี้ ทุกคนเพิ่งกลับมารวมตัวกันที่นี่พร้อมหน้าพร้อมตา
พวกเขาไม่ได้นำหมวก VR มาด้วย เพราะกลัวว่าหมวกเหล่านั้นจะถูกนำไปดัดแปลงอะไรบางอย่าง จึงต้องส่งหมวกทั้งหมดกลับไปตรวจสอบความเรียบร้อยอีกครั้ง
แต่หวังห่าวทราบดีว่าการขนส่งโดยใช้บริการรถบรรทุกธรรมดาตบตาตัววายร้ายเช่นนี้ คือสิ่งที่ไม่มีทางเกิดขึ้นได้อีกแล้ว ครั้งนี้ถือเป็นโชคดีของพวกเขาที่เทพ X ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือทันเวลา
ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าเป็นซูเย่ที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือต่างหาก
“ตามข้อมูลที่พวกเราได้มา เด็กมหาลัยเพียงคนเดียวที่ไม่ได้ออนไลน์ในระหว่างที่ X ปรากฏตัวอยู่ในเกม ก็มีแค่ซูเย่คนเดียวเท่านั้น”
หลังขอรับคำยืนยันอยู่หลายรอบ หวังห่าวก็ได้รับคำตอบว่าสิ่งที่เขาสงสัยคือความจริง
ในขณะนี้
สมาชิกคนอื่น ๆ ของทีมสืบสวนพิเศษแยกย้ายกันไปนั่งประจำที่ของตัวเอง
“ซูเย่ออนไลน์แล้วครับ!”
อยู่ดี ๆ เสี่ยวจุนก็ตะโกนขึ้นมา
หวังห่าวพยักหน้าเล็กน้อย รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปาก
“แต่เทพ X ก็ออนไลน์เหมือนกันครับ!”
เสียงตะโกนของเสี่ยวจุนดังขึ้นอีกครั้ง
ว่าไงนะ?!
ตอนนี้ ทุกคนที่อยู่ในสำนักงานต่างก็พากันปากอ้าตาค้างด้วยความไม่อยากเชื่อ
หวังห่าวรีบวิ่งไปที่โต๊ะทำงานของเสี่ยวจุนและดูบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ ซึ่งเขาก็ได้เห็นด้วยตาของตัวเองว่าผู้เล่น ‘X’ กับ ‘เวรกรรม ทำไมถึงตั้งชื่อยากเย็นขนาดนี้ฮะ’ ล้วนแต่กำลังออนไลน์อยู่ด้วยกันทั้งคู่!
“เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!”
“ก็ในเมื่อทางเบื้องบนบอกแล้วว่าเป็นเขาแน่นอน แล้วทำไมสองคนนี้ถึงออนไลน์พร้อมกันได้ล่ะ? มันจะเป็นไปได้ยังไง?”
หวังห่าวตกตะลึงจนคิดอะไรไม่ออกอีกแล้ว
เดิมที เขาคิดว่าตนเองมีข้อมูลเด็ดที่จะใช้มัดตัวซูเย่อย่างดิ้นไม่หลุด แต่สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในขณะนี้ ทำให้แผนการทุกอย่างของนายตำรวจหนุ่มต้องพังทลาย!
“สรุปว่าไม่ใช่หมอนั่นเหรอเนี่ย?!”
“หมายความว่าฉันคิดไปเองสินะ?”
หวังห่าวได้แต่สงสัยในความคิดของตัวเอง
แต่ทว่า…
เมื่อตัดผู้ต้องสงสัยคนอื่นออกไปแล้ว คนที่น่าจะเป็นคนร้ายมากที่สุด ก็เหลือแค่ซูเย่คนเดียว
แล้วทำไมซูเย่ถึงมาออนไลน์พร้อมกับเจ้า X นั่นได้ล่ะ?
“ไม่ได้การ ถ้าไม่เห็นด้วยตาตัวเอง ฉันไม่เชื่อเด็ดขาด!”
หวังห่าวกัดฟันกรอด หยิบหมวก VR ของตนเองมาสวมใส่ และเข้าสู่โลกแห่งเกมโดยไม่ลังเล
…
เมื่อผู้กองหนุ่มมาปรากฏตัวอยู่ในเกม
เขาก็ได้รับข้อความส่วนตัวจากใครบางคน
ผู้ที่ส่งข้อความมาหากลับเป็นเทพ X
หวังห่าวรีบกดดูข้อความ
“เลิกไปวุ่นวายกับคนที่เขาไม่รู้เรื่องด้วยได้แล้ว!”
เป็นข้อความเรียบง่ายเพียงประโยคเดียว
เมื่ออ่านข้อความนี้จบลง รู้ตัวอีกที หวังห่าวก็พบว่าเทพ X ส่งอีโมจิรูปคนกำลังโบกมือลามาให้ ก่อนที่อีกฝ่ายจะออกจากระบบไปอย่างรวดเร็ว
หวังห่าวพูดอะไรไม่ออกแล้วจริง ๆ
ทันใดนั้น เขาก็นึกถึงความเป็นไปได้บางอย่าง
“หรือว่านายจะมีผู้สมรู้ร่วมคิด?”
ไม่ว่าใครก็สามารถใช้งานหมวก VR ที่ถูกขโมยไปได้ทั้งนั้น เพราะหมวกใบนั้นยังไม่ได้รับการลงทะเบียนอย่างเป็นทางการ แค่ซูเย่ให้คนอื่นมาสวมใส่ในขณะที่ตนเองสวมหมวกที่ลงทะเบียนอย่างเป็นทางการ เพียงเท่านี้ เทพ X กับเจ้าเวรกรรมก็สามารถออนไลน์พร้อมกันได้อย่างไม่มีปัญหา
นี่แหละคำอธิบายต่อข้อสงสัยทุกอย่าง
หวังห่าวบอกตัวเองว่าเขาไม่ได้อคติมากเกินไป
แต่เป็นซูเย่นั่นแหละที่น่าสงสัยมากเกินไปต่างหาก!
ซูเย่เป็นผู้ฝึกยุทธ์ระดับหนึ่งที่สามารถเปิดจุดลมปราณได้เพียงจุดเดียว แต่ซูเย่กลับมีความแข็งแกร่งมากกว่าผู้ฝึกยุทธ์โดยทั่วไป
หมอนี่จะต้องมีผู้สมรู้ร่วมคิดแน่ ๆ
หวังห่าวรีบติดต่อให้เสี่ยวจุนช่วยตรวจสอบว่า ระหว่างที่เทพ X ออนไลน์เมื่อสักครู่นี้ มีเด็กมหาลัยคนไหนไม่ได้ออนไลน์บ้างหรือไม่
ปรากฏว่าไม่มีเลย
ทุกคนออนไลน์ครบถ้วน
พูดอีกนัยหนึ่งก็คือ ผู้สมรู้ร่วมคิดของซูเย่คงไม่ใช่คนในมหาวิทยาลัย แต่คนที่สวมใส่หมวก VR ของเทพ X จะต้องเป็นคนอื่น เพราะขณะนี้ ซูเย่กำลังเข้าเล่นเกมด้วยหมวกของตัวเอง เขาคงไม่ได้มีความสามารถเลิศล้ำถึงกับแยกร่างของตัวเองได้แน่ ๆ…
ใช่ไหมนะ?
ผู้กองหนุ่มรีบตรวจสอบระดับคะแนนของซูเย่ด้วยความสงสัย
หมอนั่นเปิดจุดลมปราณได้แล้ว 220 จุด
“ทำไมเปิดได้เร็วขนาดนี้เนี่ย?”
“ไหนลองดูของเจ้า X หน่อยซิ”
หวังห่าวพบว่าในขณะนี้เทพ X เปิดจุดลมปราณได้แล้ว 300 จุด
ผู้กองหนุ่มยืนตกตะลึง
แผนการทุกอย่างพังทลาย!
แล้วตกลงเทพ X เป็นใครกันแน่?