ตอนที่ 222 เรามีลูกด้วยกันสักคน

เดิมพันเสน่หา

หนา​นกง​เยี​่ย​ยังคง​นิ่งงัน​ ​ไม่​แม้แต่​จะ​มอง​อวี​้​หลาน​ซี

ผ่าน​ไป​นาน​ครู่หนึ่ง​ ​เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​พูดเสี​ยง​เรียบ​ ​”​คุณ​หนา​นกง​เยี​่ย​ ​อนุญาต​ให้​เธอ​ไป​เถอะ​ค่ะ​”

หนา​นกง​เยี่ยม​อง​หน้า​เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​ ​แววตา​ของ​เขา​ฉาย​ความแปลกใจ​ ​ใน​ความทรงจำ​ของ​เขา​ ​เธอ​เป็น​คน​เจ้า​คิด​เจ้า​แค้น​ ​ยิ่งไปกว่านั้น​อวี​้​หลาน​ซีก​ล่าว​หา​ให้ร้าย​เธอ​หลายครั้ง​ ​ทั้ง​ยัง​ใช้​ปืน​ทำร้าย​เธอ​ถึง​สองครั​้ง​ ​เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​ไม่มีวัน​ให้อภัย​อวี​้​หลาน​ซี

เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​มอง​หนา​นกง​เยี​่ย​ ​ดวงตา​คู่​สวย​ฉาย​ความจริงใจ​ ​”​ฉัน​ให้อภัย​เธอ​แล้ว​ ​คุณ​ปล่อย​เธอ​ไป​เถอะ​ค่ะ​”

อวี​้​หลาน​ซี​มอง​เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​ด้วย​ความ​ซาบซึ้ง​ ​แล้ว​จ้องมอง​ไป​ที่​หนา​นกง​เยี​่​ยด​้วย​ความหวัง​ ​เพราะ​คาดหวัง​มาก​ ​ดังนั้น​จึง​เหมือน​สูบ​แรง​ของ​เธอ​ไป​ทั้งหมด​ ​เนื้อตัว​ปวกเปียก​ไร้​กำลัง​ ​ถ้า​ไม่ใช่​เพราะ​สาวใช้​ช่วย​พยุง​เอาไว้​ ​อวี​้​หลาน​ซีคง​ทรงตัว​ไม่ได้

หนา​นกง​เยี​่ย​เงียบ​อยู่นาน​ ​พยักหน้า​เบา​ๆ

อวี​้​หลาน​ซี​รู้สึก​เหมือน​ได้รับ​นิรโทษกรรม​ ​เหยียด​ตัวตรง​ ​น้ำตา​ริน​ไหล​ ​”​เยี​่ย​ ​ฉัน​ผิด​ไป​แล้ว​ค่ะ​ ​ขอบคุณ​ที่​ให้โอกาส​ฉัน​”​ ​หันไป​มอง​เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​ ​”​รั่ว​ปิง​ ​ขอบคุณ​เธอ​มาก​นะ​ ​ฉัน​จะ​ขอบคุณ​เธอ​ไป​ชั่วชีวิต​”

พูด​จบ​ ​อวี​้​หลาน​ซี​รีบ​เดิน​ออก​ไป​จาก​ห้องรับแขก​ ​เมื่อ​เทียบ​กับ​ตอนแรก​ ​แผ่น​หลัง​ของ​เธอ​มี​ความแน่วแน่

“​ทำไม​ถึง​ทำ​แบบนี้​”​ ​หลังจากที่​ทุกคน​ออก​ไป​ ​หนา​นกง​เยี​่​ยพา​เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​กลับ​ไป​ที่​ห้องนอน​ ​อด​ไม่ได้​ที่จะ​ถาม​ ​เขา​ไม่​คิด​จะ​ให้อภัย​อวี​้​หลาน​ซี​ ​แต่​เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​ขอร้อง​ให้​เขา​ทำ​แบบนี้​ ​เขา​เคารพ​การตัดสินใจ​ของ​เธอ

เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​ยิ้ม​นิ่ง​สงบ​ ​”​ฉัน​รู้​ค่ะ​ ​คุณ​อยาก​จะ​บอกว่า​ฉัน​ไม่ใช่​คนที​่​มี​จิตใจ​เมตตา​ ​ทำไม​ต้อง​ให้อภัย​คนที​่​ทำร้าย​ตัวเอง​ครั้งแล้วครั้งเล่า​ ​ความเป็นจริง​ก่อนที่จะ​เจอ​อวี​้​หลาน​ซี​ ​ฉัน​ก็​ไม่​คิด​จะ​ให้อภัย​เธอ​ ​ที่​ไม่​แก้แค้น​เธอ​เป็น​เพราะก​่​วน​อวี​้​ ​แต่​ตอนนี้​ฉัน​เต็มใจ​ที่จะ​ให้อภัย​เธอ​แล้ว​ ​นอกจาก​เป็น​เพราะ​คุณ​และก​่​วน​อวี​้​แล้ว​ ​ก็​ยัง​เป็น​เพราะ​ฉัน​อยาก​เห็น​เธอ​เริ่มต้น​ชีวิต​ใหม่​”

หนา​นกง​เยี​่ย​ขมวดคิ้ว​เป็น​ปม​ ​”​คุณ​ไม่ใช่​คนที​่​จะ​ไว้ใจ​ใคร​ง่ายๆ​ ​มาก​่อน​”​ ​เขา​ใช้เวลานาน​มาก​ ​ทั้ง​ยัง​ทำ​อะไร​มากมาย​ ​กว่า​จะ​ทำให้​เธอ​เชื่อมั่น​ใน​ความรัก​ของ​เขา​ ​แต่​แค่​คำพูด​ไม่​กี่​คำขอ​งอ​วี​้​หลาน​ซี​ ​ก็​โน้มน้าว​จิตใจ​เธอ​ได้​ ​ทำไม​กัน

“​เพราะ​เป็น​ผู้หญิง​เหมือนกัน​ค่ะ​”​ ​เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​เอียง​ศีรษะ​เหมือน​กำลัง​คิด​อะไร​บางอย่าง​ ​”​ฉัน​อ่าน​แววตา​ของ​เธอ​ออก​ ​ความเป็นจริง​เธอ​รักก​่​วน​อวี​้​มาก​นะคะ​”​ ​เมื่อ​ผู้หญิง​คน​หนึ่ง​พร้อม​จะ​ตาย​ไป​กับ​ผู้ชาย​อีก​คน​ ​แววตา​ของ​เธอ​ฉายแสง​แห่ง​ความมุ่งมั่น​ ​เธอ​เห็น​แววตา​นี้​จาก​อวี​้​หลาน​ซี

“​สิบ​กว่า​ปี​ที่ผ่านมา​นี้​ ​เธอ​พยายาม​ตาม​ตื้อ​คุณ​ ​อยาก​จะ​ครอบครอง​แต่กลับ​ไม่ได้​ครอบครอง​ ​ทำให้​เธอ​เสียใจ​และ​ไม่สบอารมณ์​ ​ดังนั้น​เธอ​จึง​เอา​คุณ​มา​เป็น​เป้าหมาย​ของ​ชีวิต​ ​แต่​ความเป็นจริงก​่​วน​อวี​้​เฝ้าคอย​เธอ​มานาน​หลาย​ปี​ ​ส่วนลึก​ใน​ใจ​ของ​เธอ​มีก​่​วน​อวี​้​ ​เพียงแต่​เธอ​ไม่รู้​ตัว​ก็​เท่านั้น​ ​ตอนที่​เผชิญหน้า​กับ​ความ​เป็นความ​ตาย​ ​เธอ​จึง​ตระ​หนึ​กรู​้​อย่าง​กระจ่าง​”

“​คุณ​หนา​นกง​เยี​่ย​ ​ในเมื่อ​ไม่ว่า​จะ​สูญเสีย​ใคร​ไป​คุณ​ก็​ล้วน​ปวดใจ​ ​สู้​คุณ​ให้อภัย​เธอ​ไม่ดี​กว่า​เหรอ​ค่ะ​ ​ให้​พวกเขา​ได้​รัก​กัน​ ​และ​คุณ​ก็​จะ​ไม่​สูญเสีย​คนที​่​รัก​”

หนา​นกง​เยี​่ย​เปิดใจ​ขึ้น​มาทัน​ที​ ​เดิน​เข้าไป​โอบกอด​เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​ด้วย​ความ​ทะนุถนอม​ ​”​ที่รัก​ ​ลำบาก​คุณ​แล้ว​”

เพื่อ​ปลอบโยน​หัวใจ​ของ​เขา​ ​เธอ​เลือก​ที่จะ​ให้อภัย​คนที​่​ทำร้าย​เธอ​นับ​ครั้ง​ไม่​ถ้วน​ ​เธอ​ยอม​ทำให้​ตนเอง​ต้อง​ลำบากใจ

เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​ยิ้ม​บางเบา​ ​มีสง่า​ ​ซบ​อยู่​ใน​อ้อมกอด​หนา​นกง​เยี​่ย​ ​”​พวกเรา​เป็น​สามีภรรยา​กัน​แล้ว​ไม่ใช่​เหรอ​คะ​ ​ใน​ฐานะ​ภรรยา​ ​ฉัน​ลำบาก​เพื่อ​สามี​แค่​เล็กน้อย​ ​ฉัน​ยินดี​ค่ะ​”

หนา​นกง​เยี​่ย​ไม่ได้​พูด​อะไร​อีก​ ​เขา​กระชับ​อ้อมกอด​แน่น​ ​แก้ม​ถูกับ​ผม​ของ​เธอ​อย่างทะนุถนอม​ ​ภายในใจ​รู้สึก​มีความสุข​มาก

เขา​ไม่เคย​คิดมาก​่อน​ ​เธอ​จะ​รัก​เขา​มาก​ขนาด​นี้​ ​เธอ​เปลี่ยนไป​แล้ว​ ​ค่อยๆ​ ​ลับ​คม​ตัวเอง​เพื่อ​เขา​ ​ลด​ความแข็ง​กระด้าง​ของ​ตนเอง​ลง​ ​สิ่ง​นี้​ทำให้​เขา​ดีใจ​มาก​ ​ทำให้​เขา​แทบ​คลั่ง​ ​หนา​นกง​เยี​่ย​จับจ้อง​ดวงตา​คู่​สวย​ ​ขอ​เพียง​คำพูด​เดียว​ของ​เธอ​ ​เขา​ยินดี​ที่จะ​ตาย​เพื่อ​เธอ​โดย​ไม่​ลังเล

“​ที่รัก​ ​พวกเรา​มีลูก​ด้วยกัน​สัก​คนดี​ไหม​ครับ​”​ ​มีลูก​ ​เป็น​สิ่ง​ที่​หนา​นกง​เยี​่ย​คิด​ตั้งแต่​พา​เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​กลับ​เมือง​หลง​ ​เธอ​บอกว่า​อยาก​จะ​มีครอบครัว​ที่​สมบูรณ์แบบ​ ​ดังนั้น​ลูก​เป็น​สิ่ง​ที่​ขาดไม่ได้​ ​ทุกวันนี้​ ​Fullhouse​(​ครอบครัว​อบอุ่น​)​ ​ที่​เธอ​ออกแบบ​ไว้​เขา​ได้​แอบ​สร้าง​แล้ว​ ​จดทะเบียนสมรส​กับ​เธอ​แล้ว​ ​ลูก​คือ​สิ่ง​สุดท้าย​ที่​ต้องเต​รี​ยม

เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​ ​”​…​”

แต่งงาน​ ​มีลูก​ ​เป็น​สิ่ง​ที่​ผู้หญิง​ทุกคน​ต้อง​ทำ​ ​เธอ​รัก​หนา​นกง​เยี​่ย​ ​ตั้งแต่​วันที่​เธอ​ตัดสินใจ​แต่งงาน​กับ​เขา​ ​เธอ​ก็​อยาก​จะ​มีลูก​กับ​เขา​ ​แต่ว่า​ ​ตอนนี้​ยัง​ไม่​ถึง​เวลา

“​ทำไม​ครับ​ ​คุณ​ไม่เต็มใจ​เหรอ​”​ ​เมื่อ​เห็น​เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​ลังเล​ ​หนา​นกง​เยี​่ย​ขมวดคิ้ว​เล็กน้อย​ ​ก่อนหน้านี้​เธอ​มองไม่เห็น​ ​เพื่อที่จะ​ดูแล​ความรู้สึก​ของ​เธอ​ ​เขา​จึง​ไม่กล้า​ขอร้อง​เรื่อง​นี้​ ​แม้แต่​ตอนที่​เข้าไป​ใกล้​เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​ก็​จะ​ระมัดระวัง​อารมณ์​ของ​เธอ​เป็นอย่างมาก​ ​แต่ว่า​ตอนนี้​ ​เธอ​หาย​ดี​แล้ว​ ​มีเหตุผล​อะไร​ที่​ยัง​ไม่​พร้อม​มีลูก

“​ฉัน​ยินดี​ที่จะ​แต่งงาน​กับ​คุณ​ ​แล้ว​ทำไม​ฉัน​จะ​ไม่ยอม​มีลูก​กับ​คุณ​คะ​”​ ​เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​มอง​หนา​นกง​เยี​่​ยด​้วย​ความรู้สึกผิด​ ​”​แต่​คุณ​ก็​รู้ดี​ ​ตอนนี้​ยัง​ไม่​ถึง​เวลา​ ​มีเรื่อง​เข้ามา​มากมาย​ ​เรา​รอ​อีก​นิด​ ​ดี​ไหม​คะ​”

รอ​ให้​เธอ​ช่วย​อา​เธอร์​ออกมา​ก่อน​ ​ถ้า​เธอ​ยัง​มีชีวิต​ ​เธอ​ก็​จะ​มีลูก​กับ​เขา​ ​ให้​ครอบครัว​ที่​สมบูรณ์แบบ​กับ​เขา

หนา​นกง​เยี​่ย​เอง​ก็​รู้สึก​ละอาย​ ​พ่อ​ของ​เขา​ไม่ยอมรับ​เธอ​ ​อวี​้​หลาน​ซียัง​ทำร้าย​เธอ​หลายครั้ง​ ​”​ครับ​ ​คุณ​พร้อม​เมื่อไหร่​ก็​เมื่อนั้น​ครับ​”

เขา​อยาก​มีลูก​ที่​เป็น​ของ​พวกเขา​สัก​คน​ ​แต่​ในเมื่อ​เธอ​ไม่​อยาก​เขา​ก็​ไม่​บีบบังคับ​เธอ​ ​ต่อให้​ชีวิต​นี้​ไม่มี​ลูก​เขา​เอง​ก็​ไม่รู้​สึก​เสียใจ​ ​เพราะ​ไม่ว่า​ใคร​ก็​ไม่สำคัญ​ไป​กว่า​เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​ ​แม้แต่​ลูก​ก็​เหมือนกัน

คืนนี้​มีทั​้​งค​วาม​ขม​และ​ความหวาน​ ​รสชาติ​ขมขื่น​คือ​เรื่อง​เลวร้าย​ที่เกิด​ขึ้น​ ​รสชาติ​หวาน​หอม​คือ​เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​หาย​ดี​แล้ว​ ​หนา​นกง​เยี่ยม​อง​ดู​คนใน​อ้อมกอด​ ​รู้สึก​ตื้นตันใจ​มาก​ ​เขา​รอคอย​วันนี้​แทบตาย​ ​วันที่​เธอ​อยู่​ใน​อ้อมกอด​ของ​เขา​ ​เป็น​ภรรยา​ของ​เขา​ ​ช่วงเวลา​ต่อจากนี้​ ​จะ​เป็นช่วง​เวลา​ที่​หวาน​หอม​ ​เขา​จะ​ไม่​ปล่อย​ให้​เธอ​ต้อง​เจ็บตัว​อีก​แม้แต่น้อย

จุมพิต​ร้อนแรง​ลดลง​มา​พร้อมกับ​ลมหายใจ​อุ่นๆ​ ​ประทับ​ริมฝีปาก​คู่​สวย​ของ​เธอ​ ​หัวใจ​แนบชิด​กับ​หัวใจ​ ​สัมผัส​ได้​ถึง​หัวใจ​เต้น​แรง​ของ​อีก​ฝ่าย​อย่างชัดเจน

ค่ำคืน​ใน​ฤดูใบไม้ผลิ​ ​ฝน​โปรยปราย​ ​หยาดฝน​อบอุ่น​ตกลง​บน​พื้น​ ​ต้น​หญ้า​งอกเงย​ขึ้น​มาจาก​ดิน​ ​แผ่​ใบ​อ่อน​ออกมา

คนใน​ห้อง​ ​พันผูก​กัน​ ​มอบ​ความรัก​ที่​ดีที​่​สุด​ของ​ตน​ให้​อีก​ฝ่าย

วันที่​สอง​ ​ท้องฟ้า​สดใส​ ​มี​ความชื้น​เล็กน้อย​ใน​อากาศ​ ​อบอวล​ไป​ด้วย​กลิ่นหอม​ของ​ต้น​หญ้า​และ​ดิน​โคลน​ ​แสงแดด​เจิดจ้า

แสงอาทิตย์​สีทอง​อร่าม​ ​สาดส่อง​ผ่าน​ม่าน​หน้าต่าง​ ​ลงมา​บน​เตียง​ ​เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​ที่อยู่​ใต้​แสงแดด​งดงาม​เหมือน​เจ้าหญิง​นิทรา​ ​คิ้ว​บาง​ได้รูป​ ​รอยยิ้ม​จางๆ​ ​ไม่ว่า​จะ​มอง​อย่างไร​ก็​ทำให้​คน​รู้สึก​ดี

หนา​นกง​เยี่ยม​อง​ดู​คนใน​อ้อมกอด​เงียบๆ​ ​เหมือน​ไม่ว่า​จะ​มอง​อย่างไร​ก็​ไม่พอ​ ​จนกระทั่ง​ขน​ตา​งอน​ยาว​ของ​เธอ​กระพือ​เล็กน้อย​ ​เขา​จึง​ยิ้ม​แล้ว​พูด​ขึ้น​ ​”​ที่รัก​ ​ได้เวลา​ตื่น​แล้ว​ครับ​”

เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​ลืมตา​ขึ้น​ช้าๆ​ ​กวาด​มอง​รอย​จูบ​ที่​เขา​ทิ้ง​เอาไว้​บน​ตัว​เธอ​ ​หันไป​มอง​ค้อน​หนา​นกง​เยี​่ย​ ​เบ้​ปาก​แล้ว​พลิกตัว​อีก​ทาง​ ​หลับตา​ลง​ ​หันหลัง​ให้​เขา

“​ฮ่า​ๆ​ๆ​…​”​ ​หนา​นกง​เยี​่ย​หัวเราะ​จน​ตาหยี​ ​โอบกอด​เธอ​อีกครั้ง​ ​หอม​แก้ม​เธอ​เบา​ๆ​ ​”​ไป​ทำงาน​พร้อมกับ​ผม​ หืม​?​”

“​ไม่​ค่ะ​ ​ฉัน​จะ​นอน​พัก​ที่​บ้าน​”​ ​เธอ​เพลีย​มาก​ ​เมื่อวาน​เขา​น่า​ตี​จริงๆ​ ​ทั้งที่​ดึก​มาก​แล้วแต่​ก็​ไม่ยอม​ให้​เธอ​นอน

“​เชื่อฟัง​นะ​ครับ​ ​ตื่น​ได้​แล้ว​ ​ไป​บริษัท​กับ​ผม​ ​ถ้า​เหนื่อย​ก็​ไป​นอน​พัก​ที่​ห้องทำงาน​ของ​ผม​”​ ​ช่วงนี้​มีเรื่อง​ไม่​คาดคิด​เกิดขึ้น​มากมาย​ ​หนา​นกง​เยี​่ย​ต้อง​พา​เธอ​ไป​ทุกที่​ถึง​จะ​วางใจ

เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​ส่ายหน้า​ด้วย​ความขี้เกียจ​ ​”​ไม่​ตื่น​ค่ะ​ ​คุณ​วางใจ​เถอะ​ ​ฉัน​อยู่​บ้าน​ไม่​ไป​ไหน​ ​ไม่มีวัน​เกิดเรื่อง​อะไร​ขึ้น​หรอก​ ​อีกทั้ง​ตอนนี้​ฉัน​ก็​กลับมา​มองเห็น​แล้ว​ ​ไม่มี​อะไร​ต้อง​กลัว​”

เมื่อ​เห็น​เธอ​ไม่ยอม​ตื่น​ ​หนา​นกง​เยี​่ย​จึง​ทำได้​เพียงใจ​อ่อน​ ​”​ครับ​ ​ถ้าอย่างนั้น​คุณ​นอนหลับ​นะ​ ​เดี๋ยว​ตอนเที่ยง​ผม​กลับมา​กินข้าว​กับ​คุณ​”

“​ค่ะ​”​ ​เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​พยักหน้า​ ​แล้ว​หลับตา​ลง​ ​เพื่อนอน​ต่อ

หนา​นกง​เยี​่ย​ตื่นนอน​ลำพัง​ ​สวม​เสื้อผ้า​ ​ล้างหน้า​แปรงฟัน​แล้วไป​ทำงาน​ ​หลังจากที่​เขา​ออก​ไป​ ​เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​ลืมตา​ขึ้น​ช้าๆ​ ​เธอ​ปวดหัว​เล็กน้อย​ ​เอาแต่​คิด​เรื่อง​ของ​อา​เธอร์

หลังจาก​ครุ่นคิด​อยู่นาน​ ​สุดท้าย​เธอ​ตัดสินใจ​ติดต่อ​ซือ​คง​อวี​้​ ​เขา​เจอ​ตัว​เธอ​แล้ว​ ​เธอ​ไม่จำเป็น​ต้อง​หลบ​ๆ​ ​ซ่อน​ๆ​ ​อีก​ ​เขา​ต้องการ​ชีวิต​ ​เธอ​ยินดี​ที่จะ​ทำตาม​ความต้องการ​ของ​เขา​ ​ใช้ชีวิต​ของ​ตนเอง​เพื่อ​แลก​กับ​ชีวิต​ของ​อา​เธอร์

เพียงแต่​ตอนที่​ตัดสินใจ​แบบนี้​ ​ภายในใจ​ของ​เธอ​ปวดร้าว​ ​เธอ​ไม่เคย​กลัว​ความตาย​ ​กี่​ครั้ง​แล้ว​ที่​ชีวิต​อยู่​บน​เส้น​ดาย​ ​เธอ​ยัง​ไม่เคย​ที่จะ​ใจเต้น​แรง​มาก​่อน​ ​แต่​ตอนนี้​เธอ​กลับ​ปวดใจ​ ​เพราะ​หนา​นกง​เยี​่ย

พวกเขา​เพิ่ง​เปิดใจ​ให้​กัน​ ​แต่​เธอ​กลับ​ต้อง​จาก​ลากับ​เขา

แต่ว่า​ ​คนเรา​ทิ้ง​มิตรภาพ​และ​บุญคุณ​ ​เพราะ​ความรัก​ไม่ได้​ ​เพื่อ​อา​เธอร์​ ​เธอ​ทำได้​เพียง​ทำผิด​ต่อ​หนา​นกง​เยี​่ย

เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​ล็อค​หน้าต่าง​ใน​ห้องนอน​ ​ปิด​ม่าน​เรียบร้อย​ ​แล้ว​เปิด​คอมพิวเตอร์​อย่างรวดเร็ว​ ​กด​วิดีโอ​คอล​ไปหา​ซือ​คง​อวี​้

เดิมที​คิด​ว่า​ผ่าน​มานาน​แล้ว​ ​คง​ติดต่อ​เขา​ไม่ได้​อีก​ ​แต่​สิ่ง​ที่​ทำให้​เธอ​คิดไม่ถึง​ก็​คือ​ ​ซือ​คง​อวี​้​รับสาย​อย่างรวดเร็ว​ ​หน้าจอ​คอมพิวเตอร์​ปรากฎ​ใบหน้า​หล่อเหลา​และ​งดงาม​ของ​เขา​ ​แววตา​ของ​เขา​ดีใจ​อย่างเห็นได้ชัด

“​รั่ว​ปิง​!​”​ ​น้ำเสียง​ของ​ซือ​คง​อวี​้​ก็​ฟัง​ดูดี​ใจมาก​ ​”​ผม​คิดไม่ถึง​จริงๆ​ ​คุณ​จะ​เป็น​ฝ่าย​ติดต่อ​ผม​ด้วย​ตนเอง​!​”

เมื่อคืน​ ​ตอนที่​หมาป่า​สีเทา​รายงาน​ให้​เขา​ฟัง​เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​กลับมา​มองเห็น​แล้ว​ ​เขา​ดีใจ​จน​นอนไม่หลับ​ทั้งคืน

เมื่อ​เทียบ​กับ​ความดีใจ​ของ​ซือ​คง​อวี​้​ ​เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​ดู​นิ่ง​สงบ​มาก​ ​เธอ​มอง​เขา​เงียบๆ​ ​หลาย​วินาที​ ​เขา​ซูบผอม​ไปมาก​ ​หาง​ตาของ​เขา​ดู​ชั่วร้าย​มากยิ่งขึ้น​ ​เขา​ยังคง​หล่อ​และ​งดงาม​เหมือนเดิม​ ​แต่​รอบตัว​ของ​เขา​ดูเหมือน​จะ​ปกคลุม​ด้วย​ความโดดเดี่ยว

หลังจาก​ผ่าน​ไป​นาน​ ​เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​พูด​ขึ้น​ ​”​เจ้า​วิหาร​ ​ขอโทษ​ด้วย​ค่ะ​…​”

ซือ​คง​อวี​้​จับต้อง​ใบหน้า​ของ​เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​ ​มือ​ที่​วาง​ไว้​บน​โต๊ะ​กำหมัด​แน่น​โดยไม่รู้ตัว​ ​เสียง​ของ​เขา​ดูร​้อน​ใจมาก​ ​”​ผม​ไม่​อยากได้​ยิน​คำ​ว่า​ขอโทษ​จาก​คุณ​”

เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​ไม่รู้​สึก​ถึง​เจตนา​ฆ่า​จาก​แววตา​ของ​เขา​แม้แต่น้อย​ ​จึง​ลังเล​นิดหน่อย​ ​”​ฉัน​ขัดคำสั่ง​เจ้า​วิหาร​ ​สมควร​ตาย​ ​ถึงแม้​เจ้า​วิหาร​จะ​ฆ่า​ฉัน​ ​ฉัน​ก็​ไม่มี​อะไร​จะ​พูด​ค่ะ​”

ซือ​คง​อวี​้​นั่ง​ตัวตรง​ ​แววตา​เป็นประกาย​แวววับ​ ​”​ผม​ไม่ต้องการ​ให้​คุณตาย​ ​ผม​อยาก​ให้​คุณ​กลับ​ซี​หลิง​ ​หมาป่า​สีเทา​อยู่​เมือง​หลง​ ​ผม​สั่ง​ให้​เขา​ไปรับ​คุณ​กลับมา​”​ ​ชะงัก​ไป​พัก​หนึ่ง​ ​”​รั่ว​ปิง​ ​ขอ​เพียง​คุณ​กลับมา​ ​ผม​จะ​ให้อภัย​ทุก​ความผิด​ที่​คุณ​ทำเอา​ไว้​”

มองดู​แววตา​ลุ่มลึก​ของ​ซือ​คง​อวี​้​ ​เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​ครุ่นคิด​ ​เข้าใจ​ทุกอย่าง​ทันที​ ​ซือ​คง​อวี​้​ไม่ได้​คิด​จะ​ฆ่า​เธอ​ ​หลิน​มั่น​หรู​โกหก​ ​คนที​่​อยาก​จะ​เอาชีวิต​เธอ​คือ​หลิน​มั่น​หรู

เมื่อ​คิด​ข้อนี​้​ได้​ ​ความรู้สึก​อบอุ่น​หล่อเลี้ยง​หัวใจ​เห​ลิ่ง​รั่ว​ปิง​ ​”​เจ้า​วิหาร​ ​ฉัน​แต่งงาน​แล้ว​ค่ะ​ ​แต่งงาน​กับ​หนา​นกง​เยี​่ย​”