ตอนที่ 146: เซียนผู้เชี่ยวชาญ
เจี้ยนเฉินมองผ่านแกนอสูรทั้งหมดของทหารรับจ้างเสือดาวทมิฬ ในบรรดาแกนอสูร 100 อัน อันที่ดีที่สุดคือแกนอสูรระดับ 3 และที่เหลือคือแกนอสูรระดับ 2 ปริมาณของแกนอสูรที่ถูกเก็บรวบรวมอย่างระมัดระวังนั้นเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าทหารรับจ้างอยู่ในเทือกเขามานานเพียงใด
มันเป็นความอัปยศที่เกิดจากความโลภของพวกเขา หลายคนสูญเสียชีวิตด้วยน้ำมือของเจี้ยนเฉิน และการเก็บเกี่ยวอันแสนเข็ญของพวกเขาก็เสียเปล่าเพราะแกนอสูรตกไปเป็นของเจี้ยนเฉิน รางวัลจากการทำงานอย่างหนักของพวกเขาหายไปในพริบตา
เจี้ยนเฉินเก็บแกนอสูร 100 อันไว้ในเข็มขัดมิติของเขาอย่างมีความสุข แม้ว่าโดยส่วนตัวเขาจะหาแกนอสูรได้ 20 หรือ 30 อันในแต่ละวัน แต่แกนอสูรเหล่านี้ก็มีประโยชน์มาก เขาสามารถใช้ 100 อันไปกับการบ่มเพาะได้หลายวัน.
” ข้าหวังว่าทหารรับจ้างจะทำงานที่ข้าสั่งได้สำเร็จ 10,000 เหรียญม่วงเป็นเงินรางวัลที่สูงไม่ใช่น้อย ข้าเอาหัวเป็นประกันว่ามีทหารรับจ้างจำนวนมากที่ถูกล่อลวง” เจี้ยนเฉินพึมพำกับตัวเองก่อนที่จะเปิดเผยรอยยิ้มที่คาดหวัง “ข้าหวังว่าจะมีแกนอสูรในกระเป๋าของพวกเขาเพียงพอนี่จะเป็นแหล่งกำไรที่ยอดเยี่ยม ผลตอบแทนของความโลภคือความตาย เนื่องจากพวกเขากำลังพยายามจัดการข้าเพราะไม่สามารถต้านทานสิ่งล่อใจได้ พวกเขาไม่สามารถตำหนิข้าได้ว่าเป็นคนไร้ความปราณี ในขณะที่เขาพูด รังสีอำมหิตก็เปล่งออกมาจากเจี้ยนเฉิน
“ในอีกสองวันข้างหน้า ข้าควรทำงานอย่างหนักเพื่อพัฒนาความแข็งแกร่ง ไม่อย่างนั้นถ้าข้าต้องเจอกลุ่มที่แข็งแกร่ง แม้ว่าพวกเขาอาจจะไม่สามารถจับตัวข้าได้ มันก็คงไม่ง่ายที่จะรับมือกับพวกเขา ยิ่งกว่านั้นข้ายังต้องป้องกันตัวเองจากเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษขั้นสูง ด้วยความแข็งแกร่งในระดับปัจจุบัน การต่อสู้กับเซียนผู้เชี่ยวชาญขั้นสูงไม่ใช่ปัญหา แต่ถ้าข้าต้องปะทะกับเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษขั้นสูง นั่นอาจเป็นอันตรายได้ ถ้ามันไม่ราบรื่นข้าอาจต้องหนีไป”
“ในขณะที่เมืองเวคเป็นเพียงเมืองชั้นสามที่มีเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษเพียงไม่กี่คน แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีให้เห็น เช่นเดียวกับความล้ำค่าขนนกฟีนิกซ์และเขายูนิคอร์น ไม่มีใครสามารถรับประกันได้ว่าจะไม่มีเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษคนใดถูก 10,000 เหรียญม่วงล่อลวงและจะไม่มาหาข้า ดูเหมือนว่าข้าต้องตัดผ่านเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญให้ได้ เพราะหากข้าต้องต่อสู้กับเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ ข้าก็อาจมีโอกาสรอด”
หลังจากที่เขาวางแผน เขาก็ตัดสินใจที่จะไม่ฆ่าสัตว์อสูรอีกต่อไป แล้วเดินไปที่ด้านข้างของเนินเขาแทน ที่ซึ่งมีพืชพรรณมากมายที่เติบโตผ่านรอยแตกของผาหินที่สูงชัน
เจี้ยนเฉินเดินไปที่กำแพงและผลักหญ้าสูงออกไปเบา ๆ เผยให้เห็นรูกว้าง เจี้ยนเฉินค้นพบถ้ำนี้เมื่อสองวันก่อน
เจี้ยนเฉินหยิบวัสดุสองสามชิ้นออกจากเข็มขัดมิติ เขาจุดคบเพลิงและเดินตรงเข้าไปในถ้ำ ทางเดินแคบมาก มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถเดินข้ามพื้นผิวที่ขรุขระได้ สามารถมองเห็นหลุมได้ทั่วทุกแห่งซึ่งแสดงให้เห็นว่าถ้ำแห่งนี้ได้ถูกขยายออกไป
หลังจากโค้งไปตามทางเดินยาว 30 เมตร ในที่สุดเจี้ยนเฉินก็มาถึงจุดสิ้นสุดของถ้ำ เส้นรอบวงของผนังนั้นอยู่ที่ประมาณ 10 เมตรและมีความสูง 3 เมตร พื้นตรงนั้นราบมากและยังมีโต๊ะหินและม้านั่งนั่งใกล้ ๆ
สองวันก่อนเมื่อเจี้ยนเฉินเพิ่งค้นพบ เขารู้ว่ามีคนอื่นเคยอยู่ในถ้ำแห่งนี้มาระยะหนึ่งแล้ว อย่างไรก็ตามฝุ่นหนา ๆ ที่ปกคลุมพื้นดินแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าไม่มีคนเข้ามาที่นี่นานมากแล้ว
หลังจากตรวจสอบถ้ำและยืนยันความปลอดภัย เจี้ยนเฉินก็ติดคบเพลิงไว้บนกำแพงและนั่งลงตรงจุดศูนย์กลางของผนังถ้ำ เขาหยิบแกนอสูรระดับ 2 ออกมาเพื่อใช้ในการบ่มเพาะ แน่นอนว่าเขาปลอดภัยกว่าในถ้ำที่ซ่อนอยู่นี้เมื่อเทียบกับแนวเทือกเขาที่เปิดอยู่ด้านนอก และมันทำให้เจี้ยนเฉินสามารถทำการบ่มเพาะได้อย่างอิสระตามที่เขาพอใจ
หลังจากการล่าสัตว์อสูรไปสองสามวันในเทือกเขาสัตว์อสูร เขาได้สะสมแกนอสูรจำนวนมาก เมื่อเพิ่มจำนวนแกนอสูรหลายร้อยอันที่เขาได้รับจากกลุ่มทหารรับจ้างเสือดาวทมิฬ จำนวนของแกนอสูรที่เจี้ยนเฉินครอบครองก็เพียงพอให้เขาบ่มเพาะได้ตลอด 1 เดือนเต็ม เจี้ยนเฉินไม่ได้กังวลเกี่ยวกับการขาดแคลนแกนอสูร
พลังงานภายในแกนอสูรถูกดูดกลืนเข้าสู่ร่างของเจี้ยนเฉินด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง พลังงานอันทรงพลังรวมตัวกันรอบ ๆ ร่างกายของเขาและค่อย ๆ รวมตัวกันเป็นแสงจาง ๆ เนื่องจากแสงสีฟ้าและแสงสีม่วงส่องสว่างภายในจุดตันเถียนของเขา อัตราการบ่มเพาะจึงเพิ่มขึ้นเป็นร้อยเท่า แต่ในเวลาเดียวกัน แสงทั้งสองก็ใช้พลังงานของเขาไปมากเช่นกัน เจี้ยนเฉินเห็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของสิ่งที่เขาดูดซับและบ่มเพาะ อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ความเร็วในการบ่มเพาะของเขาก็ยังเร็วกว่าเดิมเล็กน้อย
ภายในจุดตันเถียนของเจี้ยนเฉิน พลังเซียนที่แข็งแกร่งเริ่มก่อตัวเป็น “กระบี่” ที่มืดสลัว แม้ว่ามันจะพร่ามัวมาก แต่จริง ๆ แล้วมันดูคล้ายกับกระบี่วายุโปรยของเขาจนถึงจุดที่แม้แต่ด้ามจับของกระบี่ก็เหมือนกันมาก ในขณะที่เจี้ยนเฉินยังคงดูดซับกระแสพลังงานภายในแกนอสูร กระบี่ที่อยูภายในตันเถียนของเขาก็เริ่มควบแน่นกับพลังเซียนอย่างช้า ๆ ขณะที่มันเริ่มขยายออกไปด้านนอก
“ด้วยความเร็วนี้ ข้าจะสามารถตัดผ่านสู่เซียนผู้เชี่ยวชาญได้ในเวลาอีกไม่นาน ข้าคาดว่าน่าจะใช้เวลาสิบวันถึงครึ่งเดือน แต่ถึงกระนั้น นั่นช้าเกินไป” เจี้ยนเฉินขมวดคิ้วใช้ความคิด เนื่องจากจุดตันเถียนดึงดูดพลังงานทั้งหมดจากแกนอสูรของเขาไป มันทำให้เขาขุ่นเคืองใจ
“มาดูกันว่าข้าจะสามารถดึงพลังงานนั้นกลับมาได้หรือไม่” ทันใดนั้นใจของเจี้ยนเฉินก็ส่ายในขณะที่เขาเริ่มจดจ่อกับการดึงพลังงานกลับมาจากแสงทั้งสองในจุดตันเถียนของเขา อย่างไรก็ตามแสงสีฟ้าและสีม่วงดูดซับพลังงานอย่างรวดเร็ว แม้เมื่อใช้กำลังทั้งหมด เขาก็สามารถรับพลังงานได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
แม้จะมีผลลัพธ์นี้ เจี้ยนเฉินก็ยังพอใจอย่างมาก ด้วยพลังงานจำนวนเล็กน้อยนี้ ความเร็วในการบ่มเพาะของเขาก็เพิ่มขึ้นถึง 2 ส่วน หากเขายังคงความเร็วในระดับนี้ต่อไป เขาคงต้องใช้เวลาไม่เกินสองสามวันในการตัดผ่าน
ในถ้ำ เจี้ยนเฉินกำลังทำการบ่มเพาะอย่างจริงจัง แต่นอกเทือกเขาสัตว์อสูรในเมืองเวค ทั้งเมืองอยู่ในความโกลาหล
เมื่อข่าวออกมาจากปากของทหารรับจ้าง ไม่มีใครรู้ว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือไม่ แต่มันก็ยังทำให้ทหารรับจ้างทุกคนใช้ความคิด
บุคคลนี้มีเงินค่าหัวสูงถึง 10,000 เหรียญม่วง แม้ว่าเขาจะอยู่ในเทือกเขาสัตว์อสูร เขาก็ตัวคนเดียวและยังบาดเจ็บสาหัส ดังนั้นความแข็งแกร่งของเขาควรลดลงอย่างรวดเร็ว
ข่าวที่ไม่สามารถยืนยันได้นี้ทำให้ทหารรับจ้างจำนวนมากเดินทางไปที่เทือกเขาสัตว์อสูรด้วยความหวังว่ามันจะเป็นจริง พวกเขาต้องทำให้แน่ใจเพราะรางวัลสูงถึง 10,000 เหรียญม่วงและเนื่องจากเป้าหมายเป็นเพียงชายหนุ่มที่เพิ่งจะอายุ 20 ปี นี่เป็นงานง่าย ๆ ในสายตาของหลาย ๆ คน ปัญหาเดียวที่พวกเขามีคือการตามหาตัวเขาให้เจอ
ด้วยภารกิจที่มีเป้าหมายเช่นนี้ คนจำนวนมากจึงไม่สามารถต้านทานการล่อลวงของเงิน 10,000 เหรียญม่วงได้ ทหารรับจ้างเหล่านี้ก็ไม่กลัวแม้หลายคนจะบอกพวกเขาว่าเป้าหมายในครั้งนี้ไม่ใช่คนที่มีฝีมือธรรมดา และยังเป็นคนที่ทำให้ตระกูลเทียนซ่งสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่
หลังจากสองสามวันที่เจี้ยนเฉินอยู่ในเทือกเขาสัตว์อสูร หลายเมืองรอบเมืองเวคก็ได้ยินข่าวว่าเจี้ยนเฉินบาดเจ็บสาหัส ทหารรับจ้างจำนวนมากเริ่มมุ่งหน้าไปยังเมืองเวค
เมื่อเห็นสถานการณ์ที่น่าดึงดูดเช่นนี้ ทหารรับจ้างไม่กี่คนที่มีความมั่นใจในความแข็งแกร่งและโชคของพวกเขามองไปที่เทือกเขาสัตว์อสูร สำหรับพวกเขา พวกเขาจะใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้เพื่อประโยชน์ของตนเอง
7 วันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในถ้ำแห่งหนึ่งของเทือกเขาสัตว์อสูร เจี้ยนเฉินนั่งสมาธิอยู่บนพื้นขณะที่เขากำลังบ่มเพาะ คบเพลิงบนกำแพงนั้นถูกดับมานานทำให้มันมืดสนิทจนไม่สามารถมองเห็นมือหรือเท้าของตัวเองได้
สองสามวันที่ผ่านมานี้ เจี้ยนเฉินอยู่ในสภาวะของการบ่มเพาะเกือบตลอดเวลา ด้วยการเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องของพลังเซียนภายใน เจี้ยนเฉินสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าความแข็งแกร่งของเขากำลังพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เขาบ่มเพาะ เขาไม่ขยับหรือเคลื่อนไหวเลย นอกเหนือจากเวลาที่เขาต้องเปลี่ยนแกนอสูรในมือของเขา หลังจากที่เขาสลับแกนอสูร เขาก็จะรีบกลับไปบ่มเพาะทันที
เจี้ยนเฉินไม่ได้กินอาหารหรือดื่มน้ำเปล่าในขณะทำการบ่มเพาะ เขาหมกมุ่นอยู่กับการทำสมาธิที่ลึกจนแทบไม่รู้สึกหิวหรือกระหายแม้แต่น้อย
ไม่นานหนึ่งในสามของแกนอสูรในเข็มขัดมิติของเจี้ยนเฉินนั้นถูกใช้ไปหมดแล้ว รอบตัวเขามีฝุ่นฟุ้งเล็กน้อย มันมาจากแกนอสูรที่ถูกทิ้งไว้ซ้อนทับกันเป็นชั้น ๆ