ตอนที่ 421 การทดสอบของอาจารย์เหม่ยเหริน
“ในเมื่อเธอก็พูดแบบนี้แล้ว ถ้าฉันยังบอกว่าไม่ชอบไม่ให้โอกาสก็ดูเหมือนฉันจะไร้ความรู้สึกอวดดีและไม่มีเหตุผลไปแล้ว”
แรงควบคุมตนเองตึงเครียดจนถึงจุดสูงสุดแล้ว เหมือนวินาทีถัดไปก็จะขาดผึ่ง ในเมื่อต้องตัดงั้นก็ปล่อยไปตรงๆ เสียดีกว่า บางทีจุดเปลี่ยนโดยไม่คาดคิดก็อาจเป็นตอนจบอีกแบบหนึ่งได้
เหอสือกุยพูดต่อไป “แต่ว่าฉันยังจำเป็นต้องตรวจสอบให้ดีสักหน่อย แม่หนู ก่อนการตรวจสอบจบลง เธอไม่สามารถให้เขารู้ได้ว่าเธอบอกทุกอย่างกับฉันแล้ว”
อวี๋กานกานอึ้งไปครู่หนึ่งถึงได้เข้าใจความหมายของอาจารย์รูปหล่อ คืออย่าให้ฟังจือหันรู้ว่าเขารู้ว่าเธอกับฟังจือหันคบกันแล้ว
ต่อหน้าฟังจือหันเธอยังต้องเล่นละคร ไม่อาจสนิทเกินไปกับฟังจือหันได้ จะได้ไม่ต้องให้อาจารย์รู้
แต่ที่จริงอาจารย์ก็รู้อยู่แล้ว
รู้แบบนี้แล้วเธอก็แทบจะเวียนหัว อวี๋กานกานค่อนข้างซื่อนิดหน่อย “ทำไมคะ”
เหอสือกุยน้ำเสียงเข้ม “เพราะว่านี่คือการตรวจสอบกับทดสอบด่านแรก”
อวี๋กานกาน “…”
เหมือนไม่มีทางโต้แย้งและเหมือนจะแปลกอยู่นิดหน่อย เธอไม่รู้เลยสักนิดว่าจะเริ่มบอกฟังจือหันอย่างไร
อย่างไรก็ตามฟังจือหันบอกว่าจะเลี้ยงข้าว เสนอความคิดเป็นวันพรุ่งนี้ให้อาจารย์รูปหล่อรู้ถึงความสัมพันธ์ที่แท้จริงของพวกเขา
อาจารย์รูปหล่อรู้อยู่ชัดๆ ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับฟังจือหัน แต่กลับแกล้งทำไม่รู้และยังไม่อนุญาตให้เธอบอกฟังจือหันว่าอาจารย์รูปหล่อรู้หมดแล้ว
มีความรักทำไมจู่ๆ ถึงรู้สึกว่ายากขนาดนี้กันนะ
ผู้ชายสองคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตถ้าไม่พอใจกันควรจะทำอย่างไร ออนไลน์รอ ด่วน~
อวี๋กานกานหยิบโทรศัพท์มือถือมาต่อสายถึงฟังจือหัน
เพิ่งจะดังไม่กี่ครั้งโทรศัพท์ก็ถูกรับสายแล้ว ชายหนุ่มยืนขึ้น ไฟตั้งโต๊ะในห้องหนังสือทำให้เงาของเขาขยายยาวขึ้น
“เป็นหวัดดีขึ้นแล้วเหรอ” น้ำเสียงห่วงใยดังขึ้นมาจากในสาย ยิ่งไปกว่านั้นยังเจือแววโทษตัวเองอยู่ “เมื่อวานไม่ควรพาคุณไปบ้านเจียงเลย”
การป่วยของเธอเกิดขึ้นเพราะเขา
อวี๋กานกานนอนลงบนเตียงพลางมองเพดาน ดวงหน้างดงามมีความพอใจอยู่หน่อย “ก่อนหน้านี้ฉันก็เป็นหวัดนิดหน่อยตั้งนานแล้วค่ะ ไม่เกี่ยวกับเมื่อวานเลย และกินยากับนอนตื่นหนึ่งก็ดีขึ้นมากแล้ว วันนี้คุณโทรหาฉันเหรอ”
“อืม อาจารย์คุณรับ ผมก็เลยถือโอกาสบอกว่าจะเลี้ยงข้าวเขาสักมื้อ”
จุดประสงค์ที่แท้จริงของอาหารมื้อนี้ชัดเจนอย่างยิ่ง อวี๋กานกานนึกถึงอาหารมื้อนี้แล้วก็รู้สึกปวดหัวอย่างบอกไม่ถูก
เธอพูดเสียงเออออ “ฟังจือหัน พวกเราคบกันแบบลับๆ ไปก่อนได้ไหม”
ฟังจือหัน “…”
ในใจของอวี๋กานกานเต็มไปด้วยความรู้สึกหมดทางเลือก “เพราะว่าเจียงไป่อัน อาจารย์ของฉันจึงมีความรู้สึกที่ไม่ดีกับคนของตระกูลเจียง และนั้นก็รวมถึงคุณด้วย ดังนั้นฉันอยากรอให้เขาเข้าใจคุณ ถึงตอนนั้นเราค่อยเปิดเผยว่าคบกันไปอย่างเป็นธรรมชาติ คุณว่าดีไหม”
ฟังจือหันขมวดคิ้ว
เขาเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วจึงตอบรับอย่างรวดเร็ว
ภายใต้เสงไฟดวงตาราบเรียบเป็นความลับเหมือนภาพลวงเหมือนเงา ทำให้เดาไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่
อวี๋กานกานอึ้งไปพักหนึ่ง ค่อนข้างรู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูก น้ำเสียงอ่อนของเธอเหมือนกับยุง “วางใจเถอะ ฉันจะรีบบอกอาจารย์ให้พอใจคุณ ยอมรับคุณให้เร็วที่สุดแน่ แต่ก่อนหน้านี้พวกเก็บเป็นความลับชั่วคราวก่อน”
ริมฝีปากบางของฟังจือหันโค้งขึ้นน้อยๆ มีความหมายลึกซึ้ง “งั้นคุณก็ต้องชมผมต่อหน้าอาจารย์คุณเยอะๆ และแน่นอนว่าผมจะลองสานสัมพันธ์ที่ดีกับอาจารย์คุณ จะไม่ทำให้คุณลำบาก”
เข้าอกเข้าใจกันขนาดนี้ เพียงชั่วพริบตาก็ทำให้อวี๋กานกานสำนึกผิดยิ่งขึ้นแล้ว เธอตัดสินใจแล้วในใจจะต้องพูดกับอาจารย์ให้ชัดเจนอย่างแน่นอน
ตอนที่ 422 ชุดคู่ แสดงความรัก
ฟังจือหันนั่งอยู่ข้างโต๊ะหนังสือ นิ้วเคาะเบาๆ ไปบนโต๊ะไม่กี่ที พลันเอ่ยประโยคหนึ่งแปลกๆ ขึ้นมา “พรุ่งนี้กินข้าว อย่าลืมแต่งตัวให้สวยหน่อย”
“ฉันก็มีเสื้อผ้าไม่กี่ชุดนั่นแหละ ใส่อะไรก็เหมือนกัน” ทำไมจู่ๆ เขาถึงได้ใส่ใจว่าเธอจะใส่อะไรกัน ไม่ใช่ว่าเธอใส่อะไรเขาก็ไม่คิดอะไรหรอกเหรอ
“พรุ่งนี้เช้าผมจะให้คนเอาชุดไปส่งให้คุณ”
อวี๋กานกานเผยรอยยิ้มขัดเขินที่มุมปาก “ไม่ต้องก็ได้”
“ต้องใส่”
“งั้นก็ได้”
เกลี้ยกล่อมล้มเหลว งั้นก็อ่อนข้อให้ ก็แค่ชุดเดียวนี่
หลังจากที่คุยโทรศัพท์กับอวี๋กานกานเสร็จ ฟังจือหันก็หันไปมองยาจุดกันยุงที่หมอบอยู่บนโต๊ะ “มีคนจะพาแม่แกไป”
ดวงตากลมของยาจุดกันยุงมองฟังจือหันพลันร้องเหมียวขึ้นมา
อวี๋กานกานตื่นเช้าตรู่เป็นครั้งที่สองก็ได้รับสายจากไปรษณีย์ส่งด่วน ด้านในเป็นเสื้อผ้าที่ฟังจือหันให้คนซื้อมาพอดี
เดิมนึกว่าฟังจือหันจะส่งเสื้อผ้าแปลกประหลาดมา เป็นเสื้อคลุมยาวขนสัตว์สีเบจยี่ห้อต่างประเทศตัวหนึ่ง และเข้าคู่กับชุดเดรสเสื้อกันหนาวคอเต่าขนสัตว์สีดำ
อวี๋กานกานหยิบขึ้นมาทาบตัวดู ไซส์กำลังพอดีกับเธอเลย
ชุดเดรสสีดำดูสง่างาม สวยแบบเรียบง่ายเข้าคู่กับเสื้อคลุมยาวขนสัตว์สีเบจ ทั้งอบอุ่นสบาย ดูทันสมัยรสนิยมดี
อวี๋กานกานหวั่น ใส่เสื้อกันหนาวขนเป็ดมาโดยตลอด ห่อตัวเองเหมือนกับหมีน้อยอย่างนั้น พอใส่สไตล์รัดรูปแบบนี้มองยังไงก็ให้ความรู้สึกเป็นผู้หญิงเย็นชาเล็กน้อย
เธอไม่ค่อยชินเท่าไหร่ สวมใส่กับตัวมักจะรู้สึกแปลกๆ ไม่ค่อยสบายใจ
ก่อนออกจากบ้านยังตั้งใจถามเหอสือกุย “อาจารย์คะ วันนี้ฉันดูดีไหม”
เหอสือกุยเห็นอวี๋กานกานแต่งตัวแบบนี้ก็แปลกใจ ใบหน้าเขาฉายรอยยิ้มจางๆ อยู่ตลอด “ไม่เลวเลย สวยมาก”
ทั้งสองออกเดินทาง ถึงสถานที่รับประทานอาหารที่ฟังจือหันบอกเอาไว้ ตอนที่พวกเขาไปถึงห้องส่วนตัว ฟังจือหันก็รออยู่ด้านในแล้ว
ตัวเขาใส่เสื้อคลุมยาวตัวนอกสีเบจเซตเดียวกับอวี๋กานกาน ด้านในก็ใส่สูทสีดำแบบเดียวกัน
ชายหนุ่มสูงใหญ่สง่างามค่อนข้างเหมาะกับการใส่เสื้อโอเวอร์โค้ท เข้าคู่กับสูทสีดำเสริมบุคลิกให้เป็นผู้ใหญ่อีกทั้งให้อารมณ์สูงศักดิ์
ดวงตาดำขลับของชายหนุ่มใสวาวเหมือนกับน้ำใส่สะอาด ตอนที่จับจ้องไปที่ตัวอวี๋กานกานก็ให้ความรู้สึกอ่อนโยนอย่างบอกไม่ถูก
ชายสองหน้านิ่งเรียบ แววตารักใคร่เต็มเปี่ยมชวนให้ประหลาดใจเสียจริง
อวี๋กานกานก็มองฟังจือหันไม่วางตา รู้สึกว่าหัวใจของตนเองเต้นตึกตัก
เธอคิดมากไปใช่ไหม
ทำไมเธอรู้สึกว่าเธอกับฟังจือหันกำลังใส่ชุดคู่กันล่ะ
ตกลงกันดีแล้วว่าจะคบกันเป็นความลับ ทำไมเหมือนประกาศศักดาอีกกัน มอบชุดแนวชุดคู่มาให้เธออีก!
อวี๋กานกานมองอาจารย์รูปหล่อที่อยู่ข้างกายโดยไม่รู้ตัว เงียบกริบแบบนี้ก็ไม่รู้ว่าอาจารย์รูปหล่อเห็นแล้วจะคิดอย่างไร
เหอสือกุยพยักหน้าน้อยๆ ทักทายฟังจือหันเหมือนไม่ได้เห็นชุดคู่อะไรทั้งนั้น
เขารับรู้ถึงสายตาของอวี๋กานกาน ดวงตาเจือรอยยิ้มมองไปทางเธอ จากนั้นก็จูงเธอนั่งลง
หลังจากนั่งเรียบร้อย เขาก็ส่งรอยยิ้มให้อวี๋กานกานอีกครั้ง
อวี๋กานกานก็เผลอยิ้มหวานตอบกลับไป
หลังจากที่ทั้งสองสบตาแลกรอยยิ้มกัน เหอสือกุยก็มองฟังจือหันที่อยู่ตรงข้ามอีกครั้งและยกยิ้มริมฝีปากบางๆ
ฟังจือหันใบหน้าเรียบเฉยไร้ความอบอุ่นมองอยู่เงียบๆ ใบหน้าไม่มีสีหน้าอะไรเกินไปเลยสักนิด
ทุกอย่างไม่จำเป็นต้องพูด หญิงสาวเหมือนกับไม่รู้อะไรเลย แต่ผู้ชายฉลาดกลับเข้าใจโดยปริยาย