“อีกอย่างคุณอยากให้น้องสาวของคุณรู้ว่าเป็นคุณหรือยังไงคะ”
หลังได้ยินสิ่งที่หลินเฉี่ยนพูด ซิงหลานคิดใคร่ครวญอยู่ทั้งคืนและเห็นด้วยกับเหตุผลของหลินเฉี่ยน เธอต้องไม่ทำตัวโดดเด่น แม้จะไม่มีเหตุผลอื่นแต่ก็เพื่อซ่อนจากน้องสาวของเธอ
ดังนั้นสำหรับการออดิชั่น จุดประสงค์ของเธอจึงเป็นการแสดงให้เห็นว่าเธอมีความสามารถพื้นฐาน
ในเวลาเก้าโมงเช้า ซิงหลานมาถึงสถานที่ออดิชั่นพร้อมกับหลินเฉี่ยน เมื่อเห็นฝูงชนมากมาย ซิงหลานก็ถอนหายใจออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ไม่ว่าจะยากเย็นเพียงไรแต่จำนวนคนที่ต้องการมีชื่อเสียงกลับไม่เคยลดลงเลย
มีกฎเกณฑ์เคร่งครัดสำหรับการออดิชั่น ไม่ว่าจะเป็นอายุหรือส่วนสูง ทุกอย่างล้วนมีมาตรฐานที่เข้มงวด ไม่ว่าอย่างไรผู้ชนะก็จะได้เซ็นสัญญากับไห่รุ่ย ดังนั้นพวกเขาคงไม่อาจยอมรับแค่ใครก็ได้
คุณสมบัติของซิงหลานถือว่าไม่ได้แย่นัก ในสายตาคณะกรรมการ นอกจากบุคลิกที่ดูบ้านนอก เธอก็นับว่าเข้าเกณฑ์อยู่มาก
อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่รู้ว่าถังหนิงจงใจสร้างภาพลักษณ์แบบนี้ให้ซิงหลาน
ท่าท่างเป็นมิตรของเธอจะทำให้ไม่มีใครคอยจับผิดและไม่ค่อยดึงดูดศัตรู
ส่วนคนที่ได้รับการสนใจมาตั้งแต่แรกและโดดเด่นมากเกินไป แม้พวกเขาถูกจะถูกจดจำได้ง่ายแต่ก็จะกลายเป็นฝ่ายตรงข้ามกับสาธารณชน
เพื่อต่อกรกับคนอย่างซิงหลาน ฝ่ายตรงข้ามจะใช้แรงเพียงสามสิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น ทว่ากับคนที่ชอบทำตัวโดดเด่น พวกเขาจะงัดทุกอย่างที่ตัวเองมีออกมาใช้
คนที่ผ่านเกณฑ์เข้าไปในรอบออดิชั่นจะได้รับหมายเลขประจำตัว และเข้าไปในห้องโถงหลักเพื่อรอเรียกชื่อ
ด้วยผู้แข่งขันที่มีมากมาย คณะกรรมการจึงมีเวลาให้แต่ละคนไม่มาก ทุกคนต้องใช้เวลาในการพิสูจน์ความสามารถของตัวเองให้ดีที่สุด แต่หลายๆ คนก็ลงเอยด้วยการเผยจุดอ่อนของตัวเองออกมาแทน
ความจริงแล้วเพื่อผ่านเข้าไปในรอบต่อไป ผู้เข้าแข่งขันบางคนทุ่มเทเต็มที่กับรูปร่างหน้าตาและเสื้อผ้าเพียงเพื่อจะได้โดดเด่นออกมาจากคนอื่นๆ และสร้างความประทับใจให้คณะกรรมการ หากแต่ซิงหลานทำตามคำสั่งของถังหนิงและปรากฏตัวด้วยเสื้อผ้าธรรมดาๆ พร้อมใบหน้าที่ไร้เครื่องสำอาง ภาพลักษณ์ของเธอจึงดูธรรมดาแต่ก็ยังดูเท่เล็กน้อย
“ไปสิคะ ถึงคิวคุณแล้ว” หลินเฉี่ยนกำลังอยู่เป็นเพื่อนซิงหลาน ทันทีที่เธอได้ยินกรรมการเรียกชื่อซิงหลาน พลันเธอก็สะกิดอีกฝ่าย “อย่าคิดมากนะ เชื่อมั่นในตัวเองเข้าไว้”
ซิงหลานพยักหน้าก่อนจะเดินตรงเข้าไปในห้องออดิชั่น
คณะกรรมการเคยชินกับการเห็นการปรากฏตัวที่ฟู่ฟ่าและไม่ธรรมดา ดังนั้นซิงหลานจึงทำให้แปลกใจไม่น้อย
แม้ว่าเธอจะไม่ได้ดูเนี้ยบและเรียบร้อยเหมือนอย่างผู้เข้าแข่งขันคนอื่น แต่ก็มีภาพลักษณ์สะอาดสะอ้านและดูจริงใจใสซื่อเป็นพิเศษ
หนึ่งในคณะกรรมการมองไปที่ซิงหลานและโบกมือให้เธอ “เริ่มได้ครับ”
เสียงของซิงหลานใสสะอาดและเธอไม่ได้เลือกเพลงที่ยากมาร้อง แต่จริงๆ แล้วกลับเลือกเพลงเด็กที่ผ่อนคลายและสดใส ทำให้คณะกรรมการต้องวางปากกาลงและหันมาจดจ่อกับเธอ
“เฮ้ คนนี้ไม่เลวเลยนี่”
“หลังจากฟังมาหลายเพลง เพลงนี้ฟังง่ายที่สุดแล้ว”
“นักร้องคนก่อนหน้านี้เสียงสูงจนแก้วหูฉันจะแตก”
“หลังจากทนฟังเพลงน่าปวดหูมามาก ได้ฟังเพลงเด็กอย่างนี้ก็ผ่อนคลายดีเหมือนกัน”
ดังนั้นซิงหลานจึงได้ร้องทั้งเพลง ตลอดระยะเวลาสามนาที!
คณะกรรมการมองซิงหลานและพยักหน้าให้ “ทำอย่างนี้ต่อไปนะ ไม่จำเป็นต้องทำตัวสวยหรูอะไร แค่ตั้งใจกับการร้องเพลงของตัวเองแล้วเธอจะไปได้อีกไกล”
“นี่คือสิ่งที่เราเรียกว่านักร้อง เธอผ่านเข้ารอบต่อไป”
กรรมการทั้งสี่คนตัดสินอย่างเป็นเอกฉันท์
หลังโค้งให้คณะกรรมการ ซิงหลานรู้สึกได้ถึงน้ำตาที่แทบจะไหลออกมา
สิ่งที่ธรรมดาที่สุดกลับกลายเป็นสิ่งที่สะดุดตาที่สุด
นี่เป็นความตั้งใจของถังหนิงและหลินเฉี่ยน
ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะโดดเด่นในสายตาของคนอื่น การสร้างความประทับใจต่อหน้าคณะกรรมการต่างหากที่เป็นความสำเร็จที่แท้จริง
เมื่อเห็นซิงหลานเดินออกมาด้วยการผ่านเข้ารอบต่อไป หลินเฉี่ยนถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ทว่ายังคงเหลือการแข่งขันอีกสามเดือน สถานการณ์เช่นนี้เธอยังมีอีกหลายเรื่องให้ต้องเป็นห่วง
“ผู้อำนวยการหลินคะ ขอบคุณนะคะ ต่อไปนี้ฉันจะเชื่อฟังทุกอย่างที่คุณพูดค่ะ”
“คุณคิดว่าฉันเป็นคนคิดเรื่องนี้เหรอ ต้องขอบคุณผู้เชี่ยวชาญที่คอยแนะนำฉัน คุณยังไม่ได้เห็นด้านที่น่าประทับใจที่สุดของเธอเลยนะคะ ไปกันเถอะค่ะ ทำตัวให้กลมกลืนเอาไว้ ถึงเวลากลับบ้านไปเตรียมตัวสำหรับรอบต่อไปแล้วค่ะ” หลินเฉี่ยนยกมือโอบไหล่ซิงหลาน ก่อนพาเธอออกมาจากห้องโถงที่ใช้ออดิชั่น
จริงๆ แล้วไม่ห่างออกไปนัก รถของถังหนิงถูกจอดไว้ที่มุมอับ
เธอมองหลินเฉี่ยนและซิงหลานเดินออกมาและเห็นประกายความสุขจากดวงตาของพวกเธอ ดูเหมือนว่าเรื่องจะผ่านไปได้ด้วยดีสินะ
ในโลกใบนี้การมีความสามารถนั้นไม่เพียงพอ ต้องรู้ว่าจะช่วยให้ตัวเองได้ประโยชน์อย่างไรด้วย
“เธอเพิ่งผ่านรอบออดิชั่นเท่านั้น หนทางยังอีกยาวไกล” โม่ถิงว่าขึ้นข้างๆ ถังหนิง “แต่มีอาจารย์อย่างคุณ ผมมั่นใจว่าเธอจะต้องคว้าชัยชนะกลับบ้านได้แน่”
“ขอบคุณที่เชื่อมั่นในตัวฉันขนาดนี้นะคะ ถ้าฉันยังวัยรุ่นอยู่คงลองเข้าร่วมการแข่งขันแน่ค่ะ” ถังหนิงหัวเราะ
“ไม่อนุญาตครับ ผมฟังคุณร้องเพลงได้คนเดียว” โม่ถิงเอ่ยห้าม “โดยเฉพาะตอนกลางคืนที่ ‘เสียง’ ของคุณจะดีเป็นพิเศษ”
“จริงจังหน่อยสิคะ” ถังหนิงทุบไหล่โม่ถิงเบาๆ ก่อนจะบอกให้ลู่เช่อออกรถ การประกวดเพิ่งจะเริ่มขึ้นและยังเหลือหนทางอีกยาวไกลกว่าจะได้ผู้ชนะ
ในเวลาเดียวกันการได้เข้าร่วมการประกวดอีกครั้งทำให้ซิงหลานมีความสุขเป็นพิเศษ เมื่อกลับมาถึงบ้านเธอจึงไม่อาจหลับลงได้ หากแต่น้องสาว ‘นักร้องดัง’ ของเธอก็โทรมาหาได้ถูกเวลา
“เมื่อสองวันก่อนเธอจะพูดอะไรกับฉันล่ะ” น้ำเสียงของแม่นักร้องดังยังดูเฉยเมยและเย่อหยิ่งเหมือนเช่นเคย
“ไม่มีอะไรหรอก” ซิงหลานตอบกลับ “ฉันแค่จะถามว่าทัวร์คอนเสิร์ตของเธอจะเริ่มเมื่อไหร่ ฉันจะไปแสดงความยินดีสักหน่อย”
“โอ้ เรื่องนั้น… ฉันไม่เหลือบัตรให้เธอแล้วล่ะ ฉะนั้นเธอไปทำงานจะดีกว่านะ ฉันมีแฟนๆ เยอะแยะ ไม่ต้องให้เธอมาสนับสนุนหรอก”
“จริงๆ แล้วมีบางอย่างที่ฉันอยากถามเธอมานานแล้ว เธอเคยรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำกับฉันเมื่อสามปีก่อนบ้างหรือเปล่า” ซิงหลานถามขึ้น
“ทำไมฉันต้องรู้สึกผิดด้วยล่ะ ปกติพี่สาวก็ต้องเสียสละให้น้องอยู่แล้ว อีกอย่างเธอควรโทษตัวเองที่ไปขโมยของมากกว่านะ” หญิงสาวตอบกลับ “พี่สาวที่รัก ฉันเคยทำให้เธอต้องอดอยากหรือยังไง ฉันก็เลี้ยงดูเธออย่างดีและก็คอยช่วยเหลือมาตลอด เธอยังจะต้องการอะไรอีกล่ะ ไม่รู้ว่าการเป็นนักร้องมันเหนื่อยแค่ไหนเหรอ…
… อีกอย่าง แม่กับพ่อก็ซื้อบ้านให้ฉันด้วย”
“ให้แค่เธอเหรอ…”
“ใช่สิ ทำไมพวกท่านต้องซื้อให้ลูกสาวที่ทำให้ต้องอับอายด้วยล่ะ” น้องสาวของซิงหลานถามกลับ “อย่าคิดว่าพวกท่านลำเอียงเลย เธอเป็นคนทำตัวเองนะ เอาละ ฉันมีธุระต้องไปทำอีก แค่นี้นะ”
ซิงหลานรู้สึกเหมือนหัวใจถูกเฉือนออกเป็นชิ้นๆ แต่เธอก็ฝืนตัวเองไม่ให้ระเบิดอารมณ์ออกมา
วันหนึ่งเธอจะทำให้นังสารเลวนั่นรู้ว่าผู้ชนะที่แท้จริงเป็นอย่างไร
ส่วนพ่อแม่ของเธอ นับตั้งแต่ที่พวกเขาไล่เธอออกจากบ้าน เธอก็ไม่คิดว่าพวกเขาเป็นพ่อแม่อีกต่อไปแล้ว วันหนึ่งเธอจะทำให้พวกเขาต้องเสียใจกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป
ทว่าตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเธอคือการผ่านเข้ารอบหนึ่งร้อยคนสุดท้าย เธอต้องได้พบคนที่แนะนำหลินเฉี่ยนอยู่เบื้องหลังให้ได้
ด้วยถึงเวลาที่จู้ซิงมีเดียจะเริ่มเป็นที่รู้จักในวงกว้าง ดังนั้นในตอนนี้ถังหนิงจึงพร้อมที่จะทำให้ทุกคนตกตะลึง
เธอจะไม่ปล่อยให้โลกทำร้ายเธอได้อีก!