ตอนที่ 461 อุทิศทั้งชีวิต เพื่อปกป้องราชินี (3)
เหนียนเสี่ยวมู่ยื่นมือไปคลำรูปภาพบนรายการแสดงโดยที่ไม่รู้ตัว ปลายนิ้วสั่นระริกอย่างที่ไม่อาจควบคุมได้
ความรู้สึกคุ้นเคยนั้น ราวกับได้เห็นเพื่อนเก่าของตัวเอง
แต่เธอจำไม่ได้แล้ว ว่าเธอเคยเห็นแหวนวงนี้มาก่อน…
“แหวนวงนี้มีชื่อว่า ‘แหวนราชินี’ ว่ากันว่าเป็นของรักของราชินีสักองค์หนึ่งในอดีต แต่ไม่รู้ว่าทำไมต่อมาถึงได้ตกมาอยู่ในมือของคนสามัญ และถูกขายไป หลังจากนั้นก็ผ่านมือใครต่อใครมาหลายปี เปลี่ยนเจ้าของมาแล้วหลายคน จนกระทั่ง…”
ฟ่านอวี่หยุดไป ก่อนจะเสมองเธอ
สายตาของเขาเป็นประกาย
จนกระทั่งลิ่วลิ่วของเขาเห็นมันเข้า เขาคิดว่าแหวนวงนี้เหมาะกับเธอมาก จึงซื้อมันไว้ในราคาสูงลิ่ว
ลิ่วลิ่วใส่มันติดนิ้วตลอด ไม่เคยห่างกายเลย
ทว่าวันที่เธอหายตัวไป แหวนวงนี้ก็หายไปกับเธอไปด้วย
นี่คือแหวนของลิ่วลิ่ว…
เดิมทีฟ่านอวี่ไม่สนใจงานประมูลแบบนี้หรอก แต่เมื่อได้ยินว่าแหวนราชินีจะปรากฏตัว เขาก็แทบจะรีบมาที่นี่เหมือนคนคลั่ง
เพราะหวังว่าจะได้แหวนวงนี้มาไว้ในครอบครอง และพอจะตามหาเบาะแสของเจ้าของมันได้บ้าง…
ถึงแม้จะหาลิ่วลิ่วไม่พบ เขาก็อยากจะเก็บรักษาของรักของเธอไว้ เพื่อรอเธอกลับมา!
“แหวนวงนี้มีตำนานความรักที่งดงามมากด้วย” ฟ่านอวี่มองไปที่เหนียนเสี่ยวมู่ เขาเห็นเธอเอาแต่จ้องมองแหวนอยู่ตลอด จึงพูดขึ้นมา
เมื่อได้ยินดังนั้น เหนียนเสี่ยวมู่ก็หันไปมองเขาตามสัญชาตญาณ
ในสายตาของเธอมีแต่ความอยากรู้อยากเห็น
เธอชอบแหวนวงนี้มาก
ชอบมาก
ชอบจนตัวเธอเองก็ประหลาดใจอยู่บ้าง
หญิงสาวมีความรู้สึกอยากได้สิ่งของใดมากๆ แบบนี้อยู่น้อยครั้ง
ครั้งนี้เธออยากได้มัน จนอยากรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับมันแทบรอไม่ไหว
“แหวนราชินีไม่ได้บ้าอำนาจเหมือนชื่อของมัน ตอนที่มันได้ออกมาจากในพระราชวัง ความจริงแล้วมันเป็นแหวนที่เป็นสัญลักษณของความรัก ว่ากันว่าคนรักของราชินีทำแหวนวงนี้ขึ้นเพื่อนาง นอกจากเป็นสัญลักษณ์อันสูงส่งของนางแล้ว ก็ซ่อนความหมายของผู้ทำเอาไว้ด้วย”
เสียงของฟ่านอวี่มีแรงดึงดูดเล็กน้อย
เมื่อเรื่องเล่าโบราณออกจากปากของเขา ราวกับมันทำให้เธอเห็นภาพ
“ชื่อแหวนราชินี เกิดขึ้นจากคนที่ทำแหวนวงนี้ให้นาง มีความหมายแฝงว่า ‘อุทิศทั้งชีวิต เพื่อปกป้องราชินี’!”
“…” เหนียนเสี่ยวมู่รู้สึกหวั่นไหวในทันที!
เสียงเดียวกันกับฟ่านอวี่ ดังก้องอยู่ในหัวของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า
อุทิศทั้งชีวิต เพื่อปกป้องราชินี…
อุทิศทั้งชีวิต เพื่อปกป้องราชินี…
ทำไมประโยคนี้ ถึงได้คุ้นหูนัก
เหมือนเธอเคยได้ยินจากที่ไหน
เธอเคยได้ยินมันแน่ๆ!
ฟ่านอวี่ยังอยาหพูดอะไรบางอย่าง ทว่ามือของอวี๋เยว่หานกดหัวของเหนียนเสี่ยวมู่เอาไว้ ก่อนจับหน้าของเธอหันไปหาตัวเอง
ดวงตาสีดำจ้องมองหญิงสาวเขม็ง ก่อนจะเอ่ยเสียงเบา “เหนียนเสี่ยวมู่ คุณเห็นผมเป็นของตายเหรอ”
เธอกล้าแอบคุยกับฟ่านอวี่ต่อหน้าเขา!
“…” เหนียนเสี่ยวมู่สบสายตาหยั่งลึกของเขา ทว่าข้างหูกลับมีคำพูดเมื่อครู่ของฟ่านอวี่ดังขึ้นมาอีก
อวี๋เยว่หานพาเธอมาที่งานประมูลนี้ เพราะแหวนวงนี้เหมือนกันเหรอ
ดูจากท่าทางของเขาแล้ว เขาสนใจแหวนวงนี้มากทีเดียว
ตามปกติแล้ว หากบริจาคของขวัญให้งานประมูลแบบนี้ ก็ถือว่าหมดหน้าที่แล้ว ไม่ต้องนั่งรอจนถึงตอนนี้ด้วยซ้ำ
แถมคนที่ไม่ชอบออกงานสังคมอย่างอวี๋เยว่หาน กลับอดทนรอจนถึงช่วงสุดท้ายของงานอย่างหาได้ยาก
เขารอแหวนวงนี้ใช่ไหม
อุทิศทั้งชีวิต เพื่อปกป้องราชินี…เขาก็รู้ความหมายของแหวนวงนี้เหมือนกันเหรอ
อยู่ๆ หัวใจของเธอก็เต้นเร็วขึ้นมา
เร็วจนเหมือนจะดีดตัวออกมาจากหน้าอกได้ตลอดเวลา หญิงสาวเม้มปากด้วยความตื่นเต้น ก่อนจะสบสายตาไม่พอใจของเขา แล้วเงยหน้าขึ้นจูบเขาครั้งหนึ่งโดยไม่รู้ตัว!
ตอนที่ 462 อุทิศทั้งชีวิต เพื่อปกป้องราชินี (4)
อวี๋เยว่หานโดนขโมยจูบโดยไม่ทันตั้งตัว
ทำเอาลูกตาของเขาหดตัวในทันที!
ทันใดนั้น ในดวงตาสีดำของเขาพลันเปล่งประหาย
นิ้วเรียวยาวลูบผ่านริมฝีปากที่หญิงสาวจูบเมื่อครู่ บนใบน้าที่ไร้อารมณ์ บัดนี้เต็มไปด้วยรอยยิ้ม…
เขาอยากจะจูบเธอบ้าง ทว่าเหนียนเสี่ยวมู่หดตัวกลับไปแล้ว
หญิงสาวใช้สองมือปิดหน้าตัวเอง อายจนไม่มีหน้าไปมองใครแล้ว
กรี๊ดด!
เธอจูบอวี๋เยว่หานต่อหน้าคนตั้งเยอะแยะ!
หน้าขายหน้าจริงๆ!
ดีที่แสงไฟภายในงานส่องไปยังบนเวทีทั้งหมด สายตาของแขกในงานจึงจับจ้องอยู่แต่บนเวที
คนข้างหลังน่าจะมองไม่เห็นว่าเธอทำอะไรกับอวี๋เยว่หาน…
แต่เธอลืมไป ว่าถึงแม้คนข้างหลังจะไม่เห็น แต่ฟ่านอวี่ที่นั่งอยู่ข้างๆ กลับมองเห็นได้อย่างชัดเจน!
บนใบหน้าหล่อเหลาดูเหงาหงอยขึ้นมาทันที
ลูกตาสีน้ำตาลเข้มทอประกายอันตรายออกมา
เดิมทีเขายังคิดจะใช้การปรากฏตัวของแหวนราชินีหยั่งเชิงเหนียนเสี่ยวมู่ดูสักหน่อย
แต่คิดไม่ถึงว่าหลังจากเธอฟังเรื่องของแหวนราชินีแล้ว อยู่ๆ จะไปจูบอวี๋เยว่หาน!
พวงแก้มสีแดงระเรื่อ พร้อมกับดวงตาสดใส…
เธอซาบซึ้งใจ
แต่เธอไม่ได้ซาบซึ้งใจเพราะเขา แต่เป็นอวี๋เยว่หานต่างหาก!
สีหน้าของฟ่านอวี่ดูลำบากใจขึ้นมาก
“ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ทุกท่านจะได้เห็นโฉมหน้าของประมูลชิ้นสุดท้ายแล้ว…” เสียงของพิธีกรดึงความสนใจของทุกคนในงานไว้บนเวที
พิธีกรดึงผ้าสีดำคลุมกล่องกระจกออกแล้ว
แหวนราชินีฝังอัญมณีสีแดงที่มีการออกแบบอย่างประณีต ดึงดูดสายตาของทุกคนได้ในพริบตา
ภายในงานพลันเกิดเสียงถอนหายใจออกมาระลอกหนึ่ง
พิธีกรเพิ่งประกาศราคาต่ำสุดที่สิบล้าน ก็มีคนยกป้ายประมูลขึ้นทันที “สิบเอ็ดล้าน!”
“สิบสองล้าน!”
“สิบสามล้าน!”
“…”
เพียงแค่ครึ่งนาทีสั้นๆ ราคาประมูลก็เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว
“ห้าสิบล้าน” เสียงเฉยชาสายหนึ่งค่อยๆ ดังขึ้น
เสีนงของอวี๋เยว่หานไม่ดังมาก ทว่าเหมือนหินก้อนมหึมา ที่ตกลงสู่ผิวบ่อน้ำอันสงบนิ่ง สร้างคลื่นจำนวนมหาศาลได้ในพริบตา!
ทั้งงานประมูลส่งเสียงถอนหายใจขึ้นอีกระลอกหนึ่ง
ทันใดนั้น ทั้งงานก็ตกอยู่ในความเงียบงัน
แม้แหวนราชินีจะสวยมากก็จริง แต่ราคาห้าสิบล้าน ก็ถือว่าเป็นราคาสูงสุดของแหวนวงนี้แล้ว
อวี๋เยว่หานประมูลราคานี้ออกมา คนที่ฉลาดหน่อยก็ดูออก ว่าเขาหมายมั่นปั้นมือจะได้มันมาไว้ในครอบครองแล้ว
ขืนประมูลแข่งกับอวี๋เยว่หานในตอนนี้ ก็เท่ากับเป็นการแข่งกับเขาอย่างเห็นได้ชัด…
ครั้นคิดได้ถึงตรงนี้ หลายๆ คนก็เริ่มถอย
พากับวางป้ายประมูลลง
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการผิดใจกับอวี๋เยว่หาน เพียงแค่เรื่องอำนาจ ก็ไม่มีใครในงานกล้าเทียบเคียงกับอวี๋เยว่หานแล้ว
“ห้าสิบล้านครั้งที่หนึ่ง”
“ห้าสิบล้านครั้งที่สอง”
พิธีกรแกว่งค้อนขนาดเล็ก ขณะที่เธอแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครกล้าแข่งกับอวี๋เยว่หาน ฟ่านอวี่ที่เงียบเชียบไม่พูดจาพลันยกป้ายประมูลขึ้น
“ห้าสิบห้าล้าน”
“โห”
แขกในงานต่างก็ร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ
งานประมูลในวันนี้ถึงจุดพีคแล้วจริงๆ
คนที่หัวใจไม่ดีคงจะรับไม่ไหว!
แม้ทุกคนจะมีท่าทีประหลาดใจ ทว่าอวี๋เยว่หานเหมือนจะเดาได้อยู่แล้ว ว่าฟ่านอวี่จะต้องแย่งชิงกับเขา
เมื่อได้ยินราคาประมูลของอีกฝ่าย เขาเพียงแค่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยเท่านั้น “หกสิบล้าน”
“เจ็ดสิบล้าน”
“แปดสิบล้าน”
“เก้าสิบล้าน”
“…”
เหนียนเสี่ยวมู่นั่งระหว่างชายหนุ่มทั้งสองคน เธอได้ยินจำนวนเงินดังขึ้นที่ข้างหู และได้แต่กลืนน้ำลายอย่างแรง
ถึงเธอจะชอบแหวนวงนี้มาก แต่เงินมากมายขนาดนี้ เธอให้เธอซื้อแหวนทั้งโรงงานมาโยนเล่นแล้ว…
หญิงสาวรีบดึงแขนเสื้อของอวี๋เยว่หาน “ขาดทุนหมดแล้ว!”
อวี๋เยว่หานหลุบตามองเธอครั้งหนึ่ง ก่อนจะก้มหน้าจูบบนหน้าผากของเธอด้วยความเอ็นดูทันที
ระหว่างที่เธอกำลังตะลึงอยู่นั้น เขาพลันยกป้ายประมูลขึ้น “หนึ่งร้อยล้าน”