ตอนที่ 373 พิเศษจริง
หลินเยียนยัดของกลับไปด้วยท่าปึงปัง “ฉันเก็บไว้กินไม่ได้หรือไง?”
เผยอวี่ถังได้ยินเช่นนั้น เผยสีหน้ายากที่จะอธิบาย
แต่ด้วยที่เขายึดถือกฎที่ว่า ‘ถูกก็ถูก ผิดก็ถูก สรุปว่าพี่สะใภ้ไม่มีทางผิดแน่นอน’ นี้ เผยอวี่ถังรีบเอ่ยปากพูดขึ้น “แบบนี้นี่เอง! กระเทียมก็ดีเหมือนกันนะ! กระเทียมฆ่าเชื้อลดอักเสบ ป้องกันก้อนมะเร็งอีกทั้งยังลดไขมันในเลือดและคอเลสเตอรอลได้ด้วย! พี่สะใภ้เป็นคนเฮลตี้เหมือนกันนะเนี่ย!”
หลินเยียน “แฮ่ม ใช่แล้วๆ ”
หลินเยียนจะโล่งอกไปหน่อย แต่ยังไม่ทันพูดจบ ทันใดนั้นเสียง ‘โครม’ ดังขึ้น เนื่องจากว่าของในกระเป๋านั้นมีเยอะเกินไป กระจกยันต์แปดทิศ ยันต์ ดาบไม้แล้วก็อีกมากมายทะลักออกมากันหมด…
หลินเยียน “…”
เผยอวี่ถัง “…”
เผยอวี้เฉิง “…” เขาจำได้ว่าเขาเคยทิ้งของพวกนี้ไปหมดแล้ว…
เผยอวี่ถังเก็บของขึ้นมาด้วยความสงสัย “เอ่อ…กระจกยันต์แปดทิศ…ยันต์…แล้วก็นี่ดาบอะไรเหรอพี่สะใภ้? พวกนี้เอาไว้ทำอะไรเหรอ?”
เผยอวี่ถังแทบจะไม่เห็นของที่สมควรอยู่ในห้องผู้หญิงในห้องหลินเยียน แต่ของแปลกประหลาด พิลึกพิศวงดันเยอะแยะไปหมด
หลินเยียนหน้าเจื่อนเต็มที แอบชำเลืองมองเผยอวี้เฉิงที่อยู่ข้างๆ แล้วค่อยๆ เก็บของต่อ แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง “แฮ่ก ของตกแต่งน่ะ! นายไม่คิดว่ามันดูมีสไตล์มากเลยเหรอ? เอาเป็นไว้ตอนย้ายต้องระวังหน่อยนะ อย่าทำพังล่ะ!”
เผยอวี่ถังกะพริบตาปริบๆ “ของ…ตกแต่ง?”
หลินเยียนพยักหน้าแล้วยิ้มอย่างเก้ๆ กังๆ พูดตามตรงเธอเองก็รู้สึกว่าแถได้ห่วยแตกมากเหมือนกัน…
ในขณะที่กำลังคิดว่าจะแก้ตัวยังไงให้ดูดีอยู่ เผยอวี่ถังสัมผัสของเหล่านั้นพร้อมประกายในแววตา จากนั้นพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงโอเวอร์มาก “พี่สะใภ้ครับ! ตาถึงจริงๆ เลยนะครับ! ขนาดของตกแต่งในห้องยังแตกต่างจากชาวบ้านขนาดนี้ ถือว่าเป็นสายลมแห่งวงการบันเทิงเลยก็ว่าได้! สมแล้วที่เป็นพี่สะใภ้ของผม! พี่ซื้อของพวกนี้ที่ไหนเหรอครับ เดี๋ยวอย่าลืมส่งลิงก์มาให้ผมด้วยนะ ผมจะตกแต่งที่ห้องผมบ้าง! ต้องตามรสนิยมของพี่สะใภ้ผมให้ทัน!”
เมื่อฟังคำพูดเผยอวี่ถังจนจบ มุมปากหลินเยียนกระตุกเบาๆ กรามแทบจะตกลงมา “เอ่อ…”
จริงจังไหมเนี่ยพ่อหนุ่ม?
และแล้ว ในวินาทีนี้แววตาของเผยอวี่ถังเต็มไปด้วยความนับถือแล้วความตื่นเต้น ไม่เหมือนจะเป็นคำพูดเล่นๆ ถือว่าออกมาจากใจจริงล้วนๆ ก็ว่าได้
เผยอวี่ถัง “พี่สะไภ้อย่าลืมส่งลิงก์ให้ผมนะครับ!”
หลินเยียน “…”
หลินเยียนมองไปทางเผยอวี้เฉิงที่อยู่ข้างๆ อย่างทำตัวไม่ถูก เผยอวี้เฉิงวางกระจกยันต์แปดทิศในมือลงแล้วหัวเราะเบาๆ “พิเศษจริงสินะ”
สีหน้าของหลินเยียนซับซ้อนจนไม่รู้จะอธิบายยังไง “…”
รสนิยมบ้านตระกูลเผยนี่ประหลาดกันทุกคนหรือเปล่าเนี่ย???
หรือว่ารสนิยมเขาจะมีปัญหา?
“พี่สะใภ้มีอะไรต้องยกอีกไหมครับ?”
“ยังมีอีกหน่อยในห้องนอนน่ะ”
“ได้ครับๆ!’
หลังจากเผยอวี่ถังเข้าไปแล้ว หลินเยียนรินน้ำให้เผยอวี้เฉิงแล้วพูดขึ้น “คุณรอตรงนี้ก่อนนะคะ ของของฉันไม่เยอะมาก เดี๋ยวก็หมดแล้ว!’
เผยอวี้เฉิง “ได้เลย”
หลินเยียนพูดจบ ก็เดินตามเผยอวี่ถังเข้าไปในห้องนอน
เพิ่งจะเดินเข้าไปก้าวแรก ก็เห็นเผยอวี่ถังมองตัวเองด้วยสีหน้าซับซ้อน
หลินเยียนทำตัวไม่ถูก ทำไมอีกเหรอ?
“ทำไมเหรอ?” หลินเยียนถามขึ้น
เผยอวี่ถังหันหน้ามองไปทางกำแพงที่อยู่ตรงข้ามประตูห้อง ใช้นิ้วชี้ไปบนกำแพงแล้วพูดขึ้นเสียงเบาๆ “นี่…ก็ของตกแต่งเหมือนกันเหรอครับ?”
จากนั้นหลินเยียนมองตามสายตาของเผยอวี่ถัง แล้วเห็นโปสเตอร์ภาพถ่าย…เผยนานซวี่ไซส์จัมโบ้ที่อยู่บนกำแพง
ตอนที่ 374 หนุ่มน้อย ความคิดของนายอันตรายมาก
ครั้งนี้เผยอวี่ถังจ้องไปยังโปสเตอร์นั่น คำพูดในใจที่ว่า ‘พี่สะใภ้ช่างมีรสนิยมเหลือเกิน’ นั้นเขาไม่กล้าพูดออกมาแล้ว
โปสเตอร์ฉบับมีลายเซ็นที่เผยอวี่ถังให้เธอมาครั้งที่แล้วเธอไม่กล้าเอาออกมาเพราะเก็บอยู่ในคลังสมบัติแล้ว
โปสเตอร์ใบนี้หลินเยียนซื้อตอนที่เพิ่งเข้ามาเป็นแฟนคลับ แปะอยู่ข้างเตียงแบบนั้นไม่เคยขยับ ทำให้หลินเยียนลืมมันไปซะเลย
เผยอวี่ถังมองไปทางหลินเยียนด้วยสีหน้าตะลึง “พี่สะใภ้ครับ ที่อยู่ดีๆ พี่เสนอว่าจะอยู่ที่บ้านพี่ใหญ่ผม อย่าบอกนะว่าเป็นเพราะ…เป็นเพราะพี่รองผมน่ะ? เพราะช่วงนี้พี่รองผมก็อยู่บ้านพี่ใหญ่เหมือนกัน”
หลินเยียนช็อคกว่าเดิม “…!”
หนุ่มน้อย ความคิดของนายอันตรายมาก
“นายคิดอะไรเพ้อเจ้ออีกน่ะ บอกไปแล้วไม่รู้กี่ครั้ง ฉันและพี่รองของนายมีแค่ความสัมพันธ์แฟนคลับกับไอดอลแค่นั้น! อีกอย่างก่อนที่จะรู้จักพี่ใหญ่นาย พี่รองนายไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันเป็นใคร!” หลินเยียนอธิบาย
ขณะนี้ เผยอวี่ถังกำลังจินตนาการอยู่ในห้วงความคิดตัวเอง ถึงตอนนั้นถ้าจะสู้กันจริงๆ ฉันจะอยู่ฝ่าย ‘พี่ใหญ่’ ดี หรือ ‘พี่รอง’ ดี “เอาเป็นว่าพี่สะใภ้ครับ พี่ต้องมีจุดยืนที่มั่นคงนะ ไม่งั้นผมและพี่รองต้องตายกันหมด ต่อให้พี่ไม่สนใจชีวิตของผม แต่ก็ต้องคำนึงถึงชีวิตของพี่รองนะ”
มุมปากหลินเยียนกระตุกเล็กน้อย “รู้แล้วๆ พี่ใหญ่นายแค่ยิ้มให้ฉันมั่วๆ ก็ทำเอาหัวใจฉันเต้นผิดจังหวะไปหมด ฉันยังมีเวลาไหนไปคิดออกนอกลู่นอกทางอีก! อย่าเพ้อเจ้อไปเลย แกะโปสเตอร์ลงมาเดี๋ยวนี้!”
เผยอวี่ถังได้ยินแบบนี้แล้วค่อยสบายใจขึ้นหน่อย
เขาที่ตัวสูงนั้นเริ่มแกะโปสเตอร์ออกมาด้วยความลนลาน
“ระวังหน่อยนะ อย่าทำขาดล่ะ!” ถึงแม้ลายเซ็นบนโปสเตอร์แผ่นนี้ถูกปริ้นท์ออกมาเหมือนภาพราคาแค่สิบหยวนเท่านั้น แต่นี่ถือว่าเป็นโปสเตอร์แผ่นแรกของเธอนี่นา
ตอนที่เธอกำลังเรียนอยู่ เธอก็เริ่มชอบเผยหนานซวี่แล้ว…
ในขณะนั้น เธอก็เหมือนกับสาวๆ ที่ไม่ต้องกังวลอะไรทั่วไป ชอบกระโปรงที่ดูดี ชอบกิ๊ฟต์ฟรุ้งฟริ้งแล้วก็ชอบตามไอดอลอีกด้วย
แต่หลังๆ มา…
สำหรับเธอแล้ว เผยหนานซวี่เหมือนเป็นช่วงเวลาวัยรุ่นที่ถูกชะงักไว้กะทันหัน ถึงแม้จะเป็นเวลาสั้น แต่นั่นคือช่วงเวลาที่สวยงามและไร้เดียงสาที่สุดสำหรับเธอ
“รู้แล้วๆ ไม่ทำขาดแน่นอน!” เผยอวี่ถังค่อยๆ ดึงออกทีละนิดละน้อย
หลินเยียนยืนจ้องเผยอวี่ถังอยู่ตรงนั้น ในขณะเดียวกันเสียงคนเดินดังขึ้นมาจากด้านหลัง…
“ให้ช่วยอะไรไหม?”
หลินเยียน “…!”
เผยอวี่ถัง “…!”
‘แคว่ก’ เผยอวี่ถังตกใจจนมือกระตุก ฉีกโปสเตอร์จนแหว่งเป็นแถบ
หลินเยียนเบิกตากว้างมองไปยังรอยแหว่งนั่น เธอเอามือทาบหน้าอกไว้ แทบจะอ้วกออกมาเป็นเลือดอยู่แล้ว
แต่ในเวลานี้เธอจะเอากะจิตกะใจอะไรไปสนใจโปสเตอร์อีกล่ะ…
ทำยังไงดี ทำยังไงดี…
ทำไมชีวิตของเธอไม่พังทลาย ก็อยู่ระหว่างทางไปสู่ความหายนะล่ะ?
ชนวนที่ทำให้เผยอวี้เฉิงโมโหครั้งที่แล้ว โปสเตอร์ของเผยหนานซวี่ก็เป็นหนึ่งในสาเหตุ…
พ่อจ๋า ช่วยคิดอะไรหน่อยสิ!
เผยอวี่ถังกางแขนออกพยายามใช้ร่างกายบังโปสเตอร์ไว้
ในขณะเดียวกัน เผยอวี้เฉิงเดินเข้ามาจากข้างหลังแล้ว…
ในช่วงจังหวะหวุดหวิด หลินเยียนหันหลังมาส่งเสียง ‘ซู่ว’ และวิ่งกระโจนเข้าไปทางเผยอวี้เฉิงตรงๆ กระโดดเข้าหาจนเผยอวี้เฉิงต้องก้าวถอยหลังไปสองก้าวตามความคุ้นชิน
ภายใต้สายตาที่สงสัยเพราะความตะลึงของเผยอวี้เฉิง หลินเยียนเขย่งปลายเท้าขึ้น หลับตากลั้นใจแล้วพุ่งเข้าใส่ริมฝีปากของเผยอวี้เฉิง…