มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 5

เจอรัลด์เดินออกจากห้องทันที

ในตอนนี้นาโอมิและหัวหน้าหอพักของเจอรัลด์ ฮาร์เปอร์ไล่ตามเจอรัลด์ไปทันที

“นายกำลังทำอะไร? ฉันไม่ได้บอกว่าฉันไม่ชอบของขวัญของนายเลยนะ” นาโอมิพูดอย่างกังวล

ฮาร์เปอร์ก็พูดขึ้นในตอนนี้ “เจอรัลด์อย่าไปเลย อยู่ทานอาหารเย็นก่อนแล้วค่อยไปสิ ถ้านายออกไปตอนนี้เราจะเบื่อที่นี่มากนะ”

เจอรัลด์ยิ้มก่อนที่เขาจะตอบว่า “พวกเธอสนุกที่นี่ต่อไปเถอะ มีบางอย่างที่ฉันต้องทำตอนนี้ แต่ฉันหวังว่าพวกเธอจะเชื่อว่าฉันไม่ใช่คนประเภทที่จะซื้อของปลอม!”

เจอรัลด์ไม่รู้ว่าเพื่อนจะเชื่อเขาหรือเปล่า

ในขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เจอรัลด์ ได้แต่โทษพี่สาวสาวของเขาที่ให้บัตรแก่เขาโดยมียอดการใช้จ่ายขั้นต่ำห้าหมื่นดอลลาร์

แม้ว่าฮาร์เปอร์และนาโอมิยังคงเกลี้ยกล่อมเจอรัลด์ แต่เขาก็ยังตัดสินใจที่จะไปในที่สุด

“คนอนาถาคนนั้นจริง ๆ เหรอ?” แดนนี่ถามด้วยรอยยิ้มทันทีที่นาโอมิและฮาร์เปอร์กลับมาที่ห้อง

ฮาร์เปอร์ตอบว่า “แดนนี่ นายเปลี่ยนเป้าหมายการกลั่นแกล้งไม่ได้เหรอ? ทำไมนายถึงกลั่นแกล้งเจอรัลด์อยู่เสมอ? เขาน่าอนาถไม่พอรือไง”

ฮาร์เปอร์ไม่สามารถทนต่อไปได้อีกต่อไป

“ฮ่า ๆ ๆ เขาเป็นคนขอ! ทำไมเขาถึงซื้อกระเป๋า Hermes เลียนแบบให้เป็นของขวัญแก่นาโอมิ? ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเลือกที่จะมอบไอเท็มลิมิเต็ดอิดิชั่นของปลอมให้เธอ เขาแย่ที่สุดจริง ๆ!”

อลิซทำได้เพียงยิ้มอย่างหน้าเจื่อนขณะที่เธอส่ายหัว

หลังจากออกจากร้านอาหาร เจอรัลด์เดินบนถนนอย่างไร้อารมณ์ใด ๆ บนใบหน้าของเขา

เมื่อเจอรัลด์ยากจนจริง ๆ สิ่งที่เขาปรารถนาคือความร่ำรวย อย่างไรก็ตามตอนนี้เขามีเงินอย่างล้นหลาม ซึ่งเขาไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรเลย

ยิ่งไปกว่านั้นเขาซื้อกระเป๋าให้เพื่อนซึ่งมีราคามากกว่าห้าหมื่นห้าพันดอลลาร์ แต่เขาก็ยังถูกดูหมิ่นและเยาะเย้ย

ในขณะที่เจอรัลด์กำลังคิดว่าเขาควรจะไปที่ไหนดี จู่ ๆเ ขาก็ได้รับสายโทรศัพท์

เป็นสายจากเจสสิก้า พี่สาวของเขา

เจอรัลด์รับสายทันที “พี่!”

“เจอรัลด์! ตอนนี้นายกำลังทำอะไรอยู่”

“ ฉันว่างมาก ๆ …”

“ในกรณีนั้นช่วยฉัน … ”

เจอรัลด์อยากรู้อยากเห็นในตอนนี้

“นายรู้จัก ถนนการค้าเมย์เบอร์รี่ไหม? พี่ลงทุนในถนนสายนั้นและพัฒนามันตอนที่พี่กลับไปที่ประเทศเพื่อไปหานายเมื่อสี่ปีก่อน พี่จำเป็นต้องเซ็นสัญญาต่ออายุกับนักลงทุนบางคน แต่พี่ไม่สามารถกลับประเทศได้ในตอนนี้”

“ในตอนนั้น พี่รวมชื่อของนายไว้ในการพัฒนาโครงการด้วย ดังนั้น ถนนการค้าเมย์เบอร์รี่ จึงเป็นของเราทั้งคู่ แม้ว่านายจะเซ็นสัญญาก็ตาม! ไปต่อสัญญาในนามของพี่ทีนะ”

“ฮัลโหล? เจอรัลด์ นายได้ยินที่พี่พูดไหม”

แน่นอนว่าเจอรัลด์ได้ยินทุกอย่างที่เธอพูด

อย่างไรก็ตามในเวลานี้เขารู้สึกสับสนจริงๆ

ถนนการค้าเมย์เบอร์รี่?

นั่นเป็นจุดเด่นอย่างหนึ่งของเมืองเมย์เบอร์รี่

มีร้านค้าและสถานประกอบการมากมายบนถนนแห่งการค้า

นอกจากนี้ยังมีสถานที่ที่เรียกว่า เวย์แฟร์ เมาน์เทน เอนเตอร์เทนเมนท์ บนยอดเขาทอดตามถนนการค้า นี่เป็นสถานที่ที่บรรดาผู้มั่งคั่งและมีอำนาจในเมืองเมย์เบอร์รี่มักจะมาเยี่ยมเยียนกัน

พี่สาวของเขาพวกเขาเป็นเจ้าของ ถนนการค้าเมย์เบอร์รี่ ทั้งหมดงั้นเหรอ?

“พี่สาว พี่กำลังบอกความจริงกับผมหรือเปล่า? เราเป็นเจ้าของถนนแห่งการค้านั้นเหรอ”

“ไอ้บ้า! พี่คุยกับแกมานานมากแล้วและแกคิดว่าพี่แค่ล้อเล่นเหรอไง? ทำไมพี่ถึงต้องตลกเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย? พี่ไม่สามารถมีส่วนร่วมในหลาย ๆ อุตสาหกรรมได้ด้วยตัวเองและนั่นคือเหตุผลที่พี่ใช้บัตรประจำตัวของแก ตอนนี้แกเป็นเจ้าของครึ่งหนึ่งของถนนการค้า”

“พี่ได้คุยกับแซค เจ้าของ เวย์แฟร์ เมาน์เทน เอนเตอร์เทนเมนท์ แล้ว เมื่อแกไปถึงที่นั่นในภายหลังเพียงแค่บอกชื่อของแกและบอกให้เขารู้ว่าแกเป็นเจ้านายคนที่สอง!”

“ผม…”

“โอเค โอเค แค่นี้ใช่ไหมครับ? ผมมีอย่างอื่นที่จะต้องทำ ดังนั้นผมจะวางสายก่อน!”

บี๊บ บี๊บ บี๊บ

เจอรัลด์ถือโทรศัพท์ไว้ในมือและเขาก็ถึงกับพูดไม่ออก

เขาไม่เคยไปที่ เวย์แฟร์ เมาน์เทน เอนเตอร์เทนเมนท์ มาก่อนและเขาไม่รู้ว่าจะคาดหวังอะไร

เจอรัลด์หายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่เขาจะเรียกรถแท็กซี่และมุ่งตรงไปที่ เวย์แฟร์ เมาน์เทน เอนเตอร์เทนเมนท์

เวย์แฟร์ เมาน์เทน เอนเตอร์เทนเมนท์ รวมร้านอาหารความบันเทิงและที่พักไว้ในอาคารเดียว

เป็นบ้านพักหลังใหญ่ตั้งอยู่บนเนินเขาบน ถนนการค้าเมย์เบอร์รี่

เจอรัลด์เงยหน้าขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านพัก …

“คุณผู้ชาย กรุณารอสักครู่นะคะ!”

เจอรัลด์ถูกสาวสวยสองสามคนหยุดโดยไม่คาดคิดทันทีที่เขาเข้าไปในบ้านพัก

“คุณผู้ชายคะ วันนี้คุณผู้ชายจองที่พักไว้ที่นี่หรือไม่คะ” เด็กสาวคนหนึ่งถามอย่างรวดเร็วขณะที่เธอมองไปที่เจอรัลด์

เด็กสาวเหล่านี้รับผิดชอบงานต้อนรับทั้งหมดที่โถงด้านหน้าและพวกเธอคุ้นเคยกับการรับแขกวีไอพีมาแล้วหลายคน

พวกเธอรับผิดชอบงานต้อนรับทั้งหมดที่โถงด้านหน้าและพวกเธอคุ้นเคยกับการรับแขกวีไอพีมาแล้วหลายคน

อย่างไรก็ตามเจอรัลด์แต่งตัวสบาย ๆ เมื่อเทียบกับคนร่ำรวยและมีอำนาจคนอื่น ๆ ที่มักจะไปเยือนที่นั่น

แม้ว่าสาวสวยจะมีสายตาที่ดูถูก แต่พวกเขาก็ยังสุภาพต่อเจอรัลด์มาก

“ผมไม่ได้จองไว้ครับ แต่ผมมาที่นี่เพื่อมองหาใครบางคน” เจอรัลด์ตอบขณะที่เขายิ้ม

ในเวลานี้เขามองไปที่สาวสวยที่อยู่ตรงหน้าเขาและในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไม เวย์แฟร์ เมาน์เทน เอนเตอร์เทนเมนท์ จึงถูกมองว่าเป็นเทพนิยายแห่งเมืองเมย์เบอร์รี่

พนักงานต้อนรับห้าหรือหกคนเหล่านี้ดูเหมือนนักเรียนที่เพิ่งจบการศึกษาจากวิทยาลัย

พวกเขาทั้งหมดสวยงามมากและมีหุ่นที่สมบูรณ์แบบราวกับนางแบบ

“คุณมาที่นี่เพื่อมองหาใครบางคน? คุณกำลังมองหาใครคะ?”

เหล่าสาวงามขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้เมื่อได้ยินคำพูดของเจอรัลด์

ในเวลานี้มีความเย็นชาแฝงอยู่ในเสียงของพวกเขา

“ผมมาที่นี่เพื่อตามหาแซค”

เจอรัลด์รู้ว่าสาว ๆ ทุกคนดูถูกเขา แต่เขาก็บอกความจริงกับพวกเขาอยู่ดี

หลังจากได้ยินคำพูดของเจอรัลด์ สาว ๆ สองสามคนก็สบตากัน

“มองหามิสเตอร์ไลล์?”

ชายผู้น่าอนาถาคนนี้รู้หรือไม่ว่ามิสเตอร์ไลล์ คือใคร?

มิสเตอร์ไลล์ เป็นคนที่เขาสามารถจะพบได้ทุกเมื่อที่ต้องการอย่างนั้นเหรอ?

ในเวลานี้ในที่สุดพวกเขาก็ได้ข้อสรุปว่าเจอรัลด์เป็นเพียงคนอนาถาที่มาที่นี่เพื่อที่จะสัมผัสประสบการณ์กับสิ่งที่รู้สึกอยากร่ำรวย

ท้ายที่สุด เวย์แฟร์ เมาน์เทน เอนเตอร์เทนเมนท์ เป็นสถานที่ที่มีชื่อเสียงที่หลายคนไม่สามารถเข้าไปได้

นอกจากนี้ยังมีคนอื่น ๆ เช่นเดียวกับเจอรัลด์ที่จะมาบอกว่า พวกเขากำลังมองหาใครบางคนเพียงเพราะพวกเขาต้องการดูรอบ ๆ วิลล่า

อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ต้องการทำให้เขาผิดหวัง

สาวสวยเหล่านี้ล้วนเป็นบัณฑิตวิทยาลัย ในเวลานี้แม้ว่าพวกเขาจะดูหมิ่นเจอรัลด์ สำหรับการกระทำของเขา แต่พวกเขาก็พยายามที่จะถ่อมตัวและสุภาพ

“คุณผู้ชายคะ คุณจะต้องนัดหมายล่วงหน้าหากต้องการพบกับมิสเตอร์ไลล์ กรุณาออกไปด้วยค่ะหากคุณไม่ได้นัดหมายเพื่อพบเขา”

ในตอนนี้เจอรัลด์รู้ทันทีว่าหญิงสาวเหล่านี้คิดว่าเขาอยู่ที่นั่นเพียงเพราะเขาต้องการดูรอบ ๆ วิลล่า

หลังจากนั้นเขาก็คิดจะโทรหาเจสสิก้าเพื่อให้เธอติดต่อแซคในนามของเขา

“มิสเจน คุณกำลังทำอะไรอยู่? ฉันเพิ่งตระหนักว่าใครก็ได้ที่จะสามารถก้าวเข้าสู่ เวย์แฟร์ เมาน์เทน เอนเตอร์เทนเมนท์”

คนที่เพิ่งพูดคือชายหนุ่มผมสีน้ำมันและเขาก็แต่งตัวเรียบร้อยมากขณะที่เขามาพร้อมกับผู้หญิงที่แต่งตัวหรูหราด้วยการแต่งหน้าจัดหนัก

ชายหนุ่มมองไปที่เจอรัลด์ด้วยสีหน้าดูถูกขณะที่เขายิ้มให้พนักงานต้อนรับ

“เซบาสเตียน คุณไม่บอกเหรอว่า ที่นี่คือสถานที่หรูหราที่สุดในเมืองเมย์เบอร์รี่? ทำไมคนอย่างเขาถึงมาที่นี่?” ผู้หญิงคนนั้นถามด้วยท่าทางดัดจริต

บางคนเกิดมาเพียงแค่นี้และไม่มีความสามารถในการแสดงความรู้สึกโดยไม่มีการเสียดสีใด ๆ

เจน พนักงานต้อนรับที่เป็นผู้นำรีบขอโทษชายหนุ่มและกล่าวว่า “ขอโทษค่ะมิสเตอร์ลูอิส เราจะจัดการกับปัญหานี้โดยเร็วที่สุด”

เซบาสเตียนหัวเราะเยาะก่อนที่เขาจะพูดว่า “ดีมาก ฉันจะจัดกลุ่มเพื่อนจากต่างประเทศที่นี่ในภายหลังและฉันคิดว่าวิลล่านี้เป็นสัญลักษณ์ของจริงๆเมืองเมย์เบอร์รี่ ดังนั้นฉันหวังว่าคุณจะไม่ลดทอนสิ่งนี้”

“มิสเจน ฉันหวังว่าคุณจะเข้าใจว่าพ่อของฉันสนิทกับเจ้านายของคุณมิสเตอร์ไลล์มากและพวกเขามักจะรับประทานอาหารด้วยกัน”

เซบาสเตียนดูน่าเชื่อถือยิ่งขึ้นทันทีที่เขาเอ่ยถึงมิสเตอร์ไลล์

เมื่อหญิงสาวในอ้อมแขนได้ยินว่าเซบาสเตียนรู้จักกับแซคเธอยิ้มทันทีเพราะมิสเตอร์ไลล์เป็นบุคคลสำคัญในเมืองเมย์เบอร์รี่และเธอไม่รู้เลยว่าเซบาสเตียนมีการเชื่อมโยงความสัมพันธ์ที่ดี

ในเวลานี้สาวสวยทุกคนที่เคาน์เตอร์แผนกต้อนรับต่างก็จ้องมองไปที่เซบาสเตียนเพราะพวกเธอต่างหวังที่จะได้รับความสนใจจากเขา

เจนพยักหน้าอย่างรีบร้อนก่อนที่เธอจะตอบว่า“ ค่ะ ดิฉันทราบแล้วค่ะมิสเตอร์ลูอิส”

หลังจากนั้นเจนก็มองไปที่เจอรัลด์ด้วยสีหน้าเข้มงวด

“คุณผู้ชายคะ ได้โปรดออกไปเดี๋ยวนี้ค่ะ อย่าสร้างความเดือดร้อนให้สถานประกอบการของเรา มิฉะนั้นดิฉันจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเรียกเจ้าหนี้ที่รักษาปลอดภัย!”

“เอาล่ะ ผมจะก้าวออกไปและขอโทรัพท์ออกก่อนนะครับ”

เจอรัลด์หายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่เขาจะเดินออกจากวิลล่า เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋าเสื้อขณะเดินออกจากวิลล่า

“แม่ง! วางท่าอะไรขนาดนั้น! เขาเป็นพวกแอบอ้างอย่างแน่นอน” เซบาสเตียนพูดด้วยท่าทีเย็นชา

“ได้โปรดอย่าโกรธเไปเลยนะคะมิสเตอร์ลูอิส สถานการณ์แบบนี้มักเกิดขึ้นที่ เวย์แฟร์ เมาน์เทน เอนเตอร์เทนเมนท์ เป็นครั้งคราวค่ะ”

เจนรีบเอาใจเซบาสเตียนด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า

เซบาสเตียนพยักหน้าก่อนที่เขาจะพูดว่า“ โอ้ ดูสิ เพื่อนของฉันอยู่ที่นี่แล้ว ทำไมคุณไม่มาดื่มกับเราในภายหลังล่ะ”

“ดิฉันจะแวะไปแน่นอนถ้ามีเวลานะคะมิสเตอร์ลูอิส” เจนยิ้มอย่างสงวนท่าที

เซบาสเตียนมองเจนด้วยสีหน้าที่วิปลาสก่อนจะพยักหน้า จากนั้นเขาก็หยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อก่อนจะเดินไปที่แผนกต้อนรับเพื่อจ่ายค่าห้อง

หลังจากนั้นกลุ่มสาวสวยก็มองไปที่เจนด้วยสีหน้าอิจฉาขณะที่พวกเขาพูดว่า “เจนคุณรู้จักมิสเตอร์ลูอิสด้วยเหรอ?”

เจนพยักหน้าอย่างหยิ่งผยองขณะกล่าวว่า “แน่นอน พวกเราทุกคนเริ่มทำงานที่นี่หลังจากเรียนจบจากวิทยาลัย อะไรคือจุดประสงค์ของการทำงานเป็นพนักงานต้อนรับที่นี่ถ้าเราไม่พยายามทำความรู้จักกับคนรวยมากขึ้นอย่ามิสเตอร์ลูอิสล่ะ?”

“เมื่อกี้เธอเห็นผู้หญิงดัดจริตที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาหรือเปล่า? เธอเป็นนักแสดงที่เป็นลูกมหาเศรษฐี ตระกูลของมิสเตอร์ลูอิส มุ่งเน้นไปที่ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์และครอบครัวของพวกเขามีมูลค่าสุทธิมากกว่าสองพันล้านดอลลาร์!”

“ว้าว! ไม่น่าแปลกใจที่พ่อของเขาจะรู้จักกับมิสเตอร์ไลล์เจ้านายของพวกเรา ปรากฎว่าครอบครัวของมิสเตอร์ลูอิสก็มีมูลค่าสุทธิสูงเช่นกัน!”

พนักงานต้อนรับไม่สามารถหยุดจ้องมองไปที่ด้านหลังของเซบาสเตียนได้เนื่องจากพวกเขาต่างก็หลงใหลเขา

“ฮ่า ๆ ๆ เธอรู้ไหมว่าอันที่จริงตอนนี้ชายคนนั้นมาที่นี่เพื่อตามหานายไลล์? ตอนนี้คุณไลล์กำลังยุ่งอยู่กับการพูดคุยธุรกิจกับประธานหอการค้า เมย์เบอร์รี่ ผู้ชายคนนั้นช่างไร้สาระจริงๆ…” เจนตอบขณะที่เธอหัวเราะ

หลังจากนั้นเจนก็เตรียมที่จะมุ่งไปสนทนากับเซบาสเตียนอีกครั้ง

อย่างไรก็ตามทันทีที่เธอเงยหน้าขึ้นเธอก็ตระหนักว่าชายผู้น่าอนาถาที่เธอไล่ออกไปได้กลับเข้ามาอีกครั้ง

“ทำไมคุณถึงกลับมาที่นี่อีกครั้ง?”

เจนถึงกับตกใจ

หญิงสาวคนอื่น ๆ ก็พลานจ้องมองไปที่เจอรัลด์ด้วยสีหน้าดูถูกเช่นกัน