ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 45
ฮาร์วี่ย์ไม่อยากเข้าไปยุ่งวุ่นวานกับแองเจิลด้วยซ้ำ เขาแค่หัวเราะเบา ๆ และมองไปที่เควินและพูดว่า “ตอนแรกผมอยากจะร่วมมือกับคุณ แต่น่าเสียดายที่พฤติกรรมและมารยาทของคุณค่อนข้างทำให้ผมผิดหวัง ผมคิดว่าเราลืมเรื่องการร่วมมือกันได้เลย”
เควินระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “คุณเป็นคนตลกจริง ๆ” จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ฮาร์วี่ย์และพูดว่า “คุณรู้ไหมว่าความร่วมมือคืออะไร? คุณอ่านนิยายมากเกินไปหรือเปล่า? คุณคิดว่าความร่วมมือหมายถึงการซื้อรถที่น่าสมเพชนี้งั้นเหรอ? ดูเหมือนว่าคุณนายซิมเมอร์มองคุณไม่ผิดจริง ๆ คุณช่างเป็นผู้ชายที่น่าสมเพชและมีอีโก้สูจริง ๆ คุณไม่ได้ดีไปกว่าใครเลยเมื่อคุณมาอวดตัวเองแบบนี้”
“ผมขอพูดตรงไปตรงมากับคุณ ถ้าคุณเป็นผู้ชายตัวจริง ก็รีบไสหัวออกไปซะ อย่าทำให้แมนดี้รู้สึกขายหน้าที่นี่ ผมทนไม่ได้ที่เห็นคุณเป็นแบบนี้อีกต่อไป!”
เควินเต็มไปด้วยการดูถูก ตอนนี้แองเจิลที่ยืนอยู่ข้าง ๆ พวกเขากำลังหัวเราะไม่หยุดอย่างสนุกสนาน ‘ลูกเขยคนนี้เป็นผู้ชายที่น่าละอายมาก!”
“พอได้แล้วฮาร์วี่ย์ อย่ามากเกินไป ผมไม่มีเวลาคุยเรื่องไร้สาระกับคุณที่นี่ ผมต้องการคุยเรื่องสำคัญกับแมนดี้ กรุณาออกไปได้แล้ว” เห็นได้ชัดว่าเควินหมดความอดทน เขาสะบัดข้อมือดูเวลาที่นาฬิกาสีทองของเขา
ฮาร์วี่ย์ยิ้มจาง ๆ จากนั้นเขาก็พูดว่า “มิสเตอร์ควินน์ คุณไม่จำเป็นต้องไล่ผมออกไปหรอกเพราะผมกำลังจะไป แต่ถ้าหากผมไปจริง ๆ ผมกลัวว่าคุณจะมาคุกเข่าขอร้องให้ผมอยู่ต่อในภายหลัง!”
ฮาร์วี่ย์เหลือบมองเควินอย่างเย็นชา ‘ฉันคิดว่าผู้ชายคนนี้คงจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้เขาคุยอยู่กับใคร! ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้ในเมืองนิอัมมี่มีคนมากมายแค่ไหนที่ตะโกนร้องขอจะร่วมลงทุนกับเขา นอกจากนี้เขารู้มาอีกอย่างว่าเมืองยานยนต์แห่งนี้ยังมีหนี้มหาศาล หากฉันปฏิเสธที่จะลงทุนกับพวกเขา พวกเขาคงจะต้องเลิกทำธุรกิจภายในเวลาไม่ถึงครึ่งปีอย่างแน่นอน”
“ฮาร์วี่ย์ ผมรู้จักผู้เชี่ยวชาญด้านจิตเวชในโรงพยาบาลในเมือง คุณต้องการความช่วยเหลือในการนัดหมายหรือไม่? ทำไมคุณไม่ไปพบจิตแพทย์ซะล่ะ คุณไม่ต้องทำอะไรมาก เพียงแค่ให้แพทย์ปักเข็มในสมองของคุณเพื่อให้เลือดมันออกมาแล้วดูสิว่าคุณยังฝันกลางวันที่นี่อยู่ได้อีกไหม” เควินอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงหัวเราะ “คุณอยากให้ผมคุกเข่าขอร้องไหม? หากมีวันแบบนั้นจริง ๆ ผมจะกราบไหว้คุณเหมือนพระเจ้า แล้วผมจะเรียกคุณว่าพ่อด้วยซ้ำดีไหม? รีบไสหัวไปซะ!”
“ถ้าอย่างนั้นคุณควรจดจำสิ่งที่คุณพูดไว้ ผมเกลียดคนประเภทที่ไม่รักษาสัญญามากที่สุด” ฮาร์วี่ย์ยิ้มจาง ๆ จากนั้นเขาก็หันหลังกลับและเดินจากไป
“แมนดี้ คุณอย่าไปกังวลกับคนบ้าคนนั้น แต่ผมขอแนะนำคุณสักครั้ง คุณควรหย่ากับเขา ยิ่งเร็วได้ยิ่งดี เขาเป็นคนวิกลจริต ใครจะรู้ว่าวันหนึ่งเขาอาจจะทำร้ายคุณก็ได้” เมื่อมองไปที่ฮาร์วี่ย์ที่ขณะนี้เขากำลังเดอนจากไปเควินก็เต็มไปด้วยความสงสาร “พอแล้วเราอย่าพูดอย่าถึงคนไร้ประโยชน์คนนั้นอีกต่อไปเลย ไปรอซีอีโอของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ในห้องทำงานผมดีกว่า เขาอาจจะมาที่นี่เร็ว ๆ นี้”
“เควิน คุณกำลังพูดถึง ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ หรือเปล่า? บริษัทที่ลงทุนกับหลาย ๆ บริษัทในนิอัมมี่ใช่ไหม? ฉันได้ยินมาว่าท่านประธานคนใหม่ของพวกเขาอายุยังน้อยและมีความสามารถ นอกจากนี้เขายังเป็นคนลึกลับ ถ่อมตัวและหล่อเหลาอีกด้วย เขาช่างเป็นเจ้าชายในฝันของฉันที่มีเสน่ห์จริง ๆ เควิน นายต้องแนะนำเขาให้ฉันรู้จัก!”
แองเจิบเต็มไปด้วยความชื่นชมอย่างสุดซึ้ง จากนั้นเธอก็เหลือบไปมองที่แมนดี้แล้วพูดว่า “แมนดี้ลูกพี่ลูกน้องของฉันรู้จักคนมากมายและเขาก็มีเครือข่ายที่ดี เธอต้องเอาใจเขานะ!”
แมนดี้ได้เพียงแค่ส่ายหัว แต่เธอไม่ตอบอะไรกลับไป ในขณะนั้นจิตใจของเธอเต็มไปด้วยภาพของฮาร์วีย์ที่เขาหันกลับมามองและจากไป
‘ทำไมเขาดูแปลก ๆ จัง? แต่เขาดูหล่อมากด้วยเช่นกัน ซึ่งมันก็หาสาเหตุของความรู้สึกนี้ไม่ได้’
‘แล้วตอนนี้ก็เที่ยงแล้ว เขามาที่นี่ได้อย่างไร? เขาขี่รถจักรยานไฟฟ้ามาหรือเปล่า?’
เมื่อคิดอย่างนั้นแมนดี้ก็กังวลอย่างเลี่ยงไม่ได้
ในขณะเดียวกันแองเจิลมองไปที่ลูกพี่ลูกน้องของเธออย่างพอใจ เธอทำมันได้ดีแค่ไหน! เธอชื่นชมลูกพี่ลูกน้องของเธอในทางที่ดีทุกอย่าง
เควินยังยกนิ้วให้แองเจิบอย่างเงียบ ๆ แองเจิลให้โอกาสเขาจริง ๆ เมื่อมีเธออยู่ที่นี่ เขาจะคว้าโอกาสและจะต้องได้รับความรักจากแมนดี้ บางทีเขาอาจจะได้ใกล้ชิดและสนิทสนมกับเธอก็ได้
ท้ายที่สุดแล้วเขามีความพิเศษมากกว่าหากเทียบกับสามีที่ไร้ประโยชน์ของเธอ
ในท้ายที่สุดทั้งเควินและแองเจิลก็ยังคงเชื่อในตัวเองแม้แมนดี้กำลังกัดฟันของเธอก็ตาม จากนั้นเธอก็พูดว่า “ฉันขอโทษนะ พอดีนึกขึ้นได้ว่าฉันมีธุระบางอย่างที่ต้องจัดการ ไว้ฉันมาขอพบท่านประธานของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์โอกาสหน้าแล้วกันนะ”
ต้องบอกว่าแมนดี้ไม่รอคำตอบของพวกเขาด้วยซ้ำ เธอก็รีบร้อนออกจากล็อบบี้อย่างรวดเร็ว
“แมนดี้!”
“แมนดี้!”
ทั้งเควินและแองเจิลออกอากาามึนงงทันที ‘เกิดอะไรขึ้นกันแน่? เมื่อกี้ทุกอย่างก็ดูเหมือนจะราบรื่นดี’
***
ด้านนอกเมืองยานยนต์ เวลาผ่านไปเนิ่นนานแต่ฮาร์วี่ย์ก็ยังไม่สามารถสตาร์ทรถจักรยานไฟฟ้าได้ เมื่อเขากำลังรู้สึกหมดหวัง แมนดี่ก็เข้ามาหาเขาพอดี
“ฮาร์วี่ย์ คุณกำลังจะไปไหน? คุณต้องการให้ฉันไปส่งไหม?” เมื่อเห็นฮาร์วี่ย์ตรงหน้าแมนดี้ก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะพูด
ฮาร์วี่ย์เงยหน้าขึ้นมองเธอและพูดว่า “คุณไม่มีธุระที่สำคัญกับมิสเตอร์ควินน์หรือ? ทำไมคุณถึงออกมาตรงนี้?”
แม้ว่าแมนดี้จะถูกบังคับให้มาเจอกับเควินเพราะความพยายามอย่างหนักลิเลียนและแองเจิล ฮาร์วี่ย์ก็ยังค่อนข้างไม่สบายใจและรำคาญกับเรื่องนี้ เพราะยังไงสุดท้ายแล้วเธอก็เป็นภรรยาของเขาและเขาก็ตกหลุมรักเธออย่างหมดใจ
“ไม่…ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด” แมนดี้เม้มริมใีปากเธอแน่น เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ “ฉันไม่อยากมาเจอกับเควิน วันนี้เขาบอกฉันว่าเขารู้จักท่านประธานของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ เขาบอกว่าเขาสามารถแนะนำฉันให้รู้จักกับเขา นั่นคือเหตุผลที่ฉันมาที่นี่วันนี้”
เมื่อได้ยินแบบนั้นฮาร์วี่ย์ก็ยิ้มออกมา เขาถอนหายใจเบา ๆ ด้วยความโล่งอก
“คืนนี้คุณ…จะกลับบ้านไหม?” ครู่หนึ่งตกอยู่ในความเงียบพวกเขาต่างไม่มีอะไรจะพูดกันคุยกัน หลังจากเงียบไปสักพักแมนดี้ก็พูดออกมาเบา ๆ