บทที่ 156 มีหลายพันคำในใจ
ถึงแม้ว่างูเห่าจะดุมาก แต่ทว่าตอนเริ่มต่อสู้เขาก็ได้รับบาดเจ็บแล้ว เสียเลือดไปเยอะมาก
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับฉานเจี้ยนที่มีประสบการณ์มากมาย ความเร็วของเขา เห็นได้ชัดว่าช้าลงมาก
ชุยหมิงที่จัดการ แค่มีดบินเล่มเดียวก็ปักลงที่ท้องและขาของเขา
งูเห่าสั่นไปคู่หนึ่ง ไม่ทันตั้งตัวก็คุกเข่าลงไปที่พื้น
เขายังอยากลุกขึ้นมา
“อย่าขยับ” ด้านข้างมีเสียงที่เย็นชาดังขึ้นมา ฉานเจี้ยนนำกระบี่ยาวที่ไม่สมบูรณ์มาจี้ที่คอของเขา
งูเห่าหน้าซีด จากนั้นก็ปรากฏรอยยิ้มบนใบหน้า เขาค่อยๆ วางอาวุธลง จากนั้นก็ยกมือขึ้น
ฉินเทียนเปิดไฟรถ
แสงไฟรถที่แยงตา ทำให้งูเห่าต้องหลับตา แต่ว่า ไม่นานเขาก็ลืมตาขึ้น ดวงตาทั้งคู่จ้องมองไปที่แสงไฟนั่น
“นายเป็นใครกันแน่？ทำไมรู้การเคลื่อนไหวของเรา？”
เมื่อถึงเวลาที่ใกล้จะตาย เจ้าหมอนี่ก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะกลัวสักนิด
ฉินเทียนลงจากรถมา นำไพ่มาใบหนึ่ง เอามาเฉลยไว้ที่หน้าของงูเห่า
ไพ่สีดำหม่น ด้านบนมีตัวอักษรเลือดอยู่สามตัว：บัญชาพญายม！
เมื่อได้เห็นไพ่ใบนี้ ฉานเจี้ยน ผีหวูฉางและชุยหมิงต่างก็ส่งเสียงร้องโหยหวน นี่เป็นความเชื่อของพวกเขา！
เป็นเกียรติยศของพวกเขา！
หลายปีมานี้ สิ่งที่ทำให้พวกเขามีชีวิตรอดมาได้ เสมือนผีที่ไร้บ้าน ในวันนี้ ในที่สุดก็ได้เห็นบัญชาพญายมเกิดมาในนามของฟ้าที่ลงโทษมนุษย์
ในที่สุดสีหน้าของงูเห่าก็เปลี่ยนไป
“บัญชาพญายม？”
“นายก็คือเจ้าสำนักใหม่ของบัญชาพญายม ฉินเทียน？” เขาพูดด้วยความกลัว
ก่อนหน้านี้ เขาไม่เคยคิดถึงเรื่องของฉินเทียนเลย ทีแรกคิดว่าแผนรั่ว แคว้นมังกรส่งทีมรบพิเศษมา มากำจัดพวกเขา
ฉินเทียนหัวเราะอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า：“อยากรอดไปแบบมีชีวิตไหม？”
“บอกฉันมา ว่าปรมาจารย์พิษอยู่ไหน”
“ดวงตาแห่งนางฟ้าที่เขาได้พัฒนาขึ้นมาใหม่ นอกจากพวกนาย ยังมีพลังลับไหนอีกบ้าง”
“บอกแล้ว ว่านายสามารถมีชีวิตอยู่ได้ต่อไป”
“ฉันเข้าใจแล้ว！” จู่ๆ งูเห่าก็หัวเราะดังออกมา
“ปรมาจารย์พิษได้วางแผนให้พวกเรา มาเช็คแหล่งที่มาของนาย นายก็ยังอยากได้ที่มาของปรมาจารย์พิษ”
“พูดไปพูดมา นี่มันวันแก้แค้นของบัญชาพญายมกับดอกไม้แห่งความมืดสินะ”
“ได้ ถ้างั้นฉันจะบอกที่ซ่อนของปรมาจารย์พิษให้นายก็ได้”
งูเห่าพูดไป ก็ฉีกเสื้อตนเองอย่างรุนแรง ที่เอวของเขาจู่ๆ ก็มีระเบิดร้ายแรงอยู่
จากนั้นในมือก็จับรีโมทไว้แน่น พูด：“เพียงแค่ฉันกด ภายในวงกลมร้อยเมตรนี้ ไม่มีคนรอดไปแน่”
“ฉินเทียน นายแพ้แล้ว”
เรื่องที่เกิดขึ้นกระทันหัน ทำให้ทุกคนตกใจ
“ทุกคนอย่าขยับ” ฉินเทียนสั่ง จากนั้นก็มองงูเห่ายิ้มด้วยความเย็นชาแล้วพูดว่า：“นายเชื่อไหมว่า อยู่ต่อหน้าฉัน นายไม่มีทางระเบิดได้”
งูเห่าอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นกัดฟันพูดว่า：“ฉันไม่เชื่อ！”
“อีกอย่าง หากว่าก่อนที่จะระเบิดแล้วฆ่าฉัน นายก็ยังแพ้อยู่ดี”
หืม？
เมื่อเห็นสายตาของงูเห่า ที่เหมือนกับมีความคิดอีกอย่าง ฉินเทียนก็อดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้
ลางสังหรณ์ที่ไม่ดี ปรากฏขึ้นในใจตอนนี้อีกครั้ง
“งั้นพวกเราก็มาตายด้วยกัน！” อาศัยช่วงที่ฉินเทียนงุนงงอยู่ งูเห่าก็ตะโกนขึ้นมาเสียงดังแล้วก็กดปุ่มลงไป
“เจ้าสำนักระวัง！” ฉานเจี้ยนและคนอื่นๆ จะพุ่งตัวเข้ามาเพื่อจับงูเห่าไว้
ขณะนั้นเอง เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น พวกเขาจึงใช้ร่างกายที่บาดเจ็บมารับพลังแรงระเบิดที่ด้านหน้าของฉินเทียน
ฉินเทียนออกเสียงหึ จากนั้นสะบัดมืออย่างแรง
คลื่นกระทบกันในอากาศอันแข็งแกร่งก็ออกมา
พลังอันแข็งแกร่งที่ปล่อยออกมา ปรมาจารย์ดินแดนขั้นสูง！
เสียงดังเพล้ง จากนั้นก็ต่อยจนงูเห่ากระเด็นออกไป
ในครึ่งท้องฟ้า ก็เกิดระเบิดขึ้น
ระเบิดจนตัวเขาเองกลายเป็นเศษซาก
พื้นที่ขนาดใหญ่ที่จู่ๆ ก็กลายเป็นสูญญากาศอย่างแท้จริง เถียหนิงซวงและคนอื่นที่สมองกำลังวิ้งไปหมด ใช้เวลาสักพักถึงจะได้สติ
เมื่อคิดย้อนไปถึงเมื่อครู่ ช่างน่ากลัวเสียจริง！
ฉานเจี้ยนถามด้วยความตระหนก：“เจ้าสำนักสุดยอด！”
“ดูเหมือนว่าเจ้าสำนักไม่เพียงแต่จะได้รับการสืบทอดของเถ้าแก่ใหญ่แต่เพียงอย่างเดียว แต่ยังยกระดับวิชาสูงกว่าเดิมด้วย！”
ฉินเทียนพยักหน้า จากนั้นพูดว่า：“วันนี้ทุกคนลำบากหน่อย ภารกิจเสร็จสิ้น แยกย้ายได้”
เมื่อกลับเข้ามาในรถ การบันทึกวิดีโอยังทำอย่างต่อเนื่อง
“คุณหนูพานเหม่ยเออร์ เธอคงเห็นแล้วใช่ไหม？”
“จะว่าไปต้องขอบใจเธอนะ มิเช่นนั้น ฉันก็ไม่สามารถกำจัดองค์กรงูเห่าได้ทั้งหมด” หลังจากที่ฉินเทียนพูดจบ เขาก็ปิดโทรสัพท์ลง
“อย่ามาแกล้งตาย กลับไป เอาโทรศัพท์ให้พานเหม่ยเออร์ดู ” อะฝูที่แกล้งตายก็ปัดเบาะนั่ง
“ไว้ชีวิตด้วย！” อะฝูตัวสั่นเทา ทั้งอุจจาระและปัสสาวะต่างก็เล็ดออกมา
“ขี้ป๊อดจริง！”
“ตอนนี้ ยังจะกล้าจะดูถูกผู้หญิงอีกไหม？”เหมยหงเซว่แกว่งกรรไกรไปมา
อะฝูรักษาชีวิตไว้ได้ จากนั้นก็ขับรถหนีไป
ทุกคนหัวเราะเสียงดัง
ฉานเจี้ยนพูดด้วยความเสียดายว่า：“เสียดายแค่เพียง องค์กรงูเห่า ยังขาดอีกคนหนึ่งไป”
“มิเช่นนั้น ก็คงจะกวาดล้างได้จริงๆ ”
“พลาดโอกาสครั้งนี้ไป ปลาที่รอดแหได้ตัวนี้ ไม่รู้ว่าจะจับได้อีกเมื่อไหร่”
ปลารอดแหไป……
ฉินเทียนจู่ๆ ก็ตัวสั่นอย่างรุนแรง！
ในสมองของเขา ปรากฏคำพูดของงูเห่าก่อนที่เขาจะตาย รวมถึงสายตาของเขาด้วย
ขระนั้น งูเห่ารู้อยู่แล้วว่าจะตาย แต่ทว่าทำไมกลับพูดเช่นนั้น ว่าตัวเขาแพ้แล้ว？
“ถึงนายจะฆ่าฉันก่อนที่จะระเบิด นายก็ยังแพ้อยู่ดี”
นี่มันคำพูดเดิมของงูเห่า
“ไม่ได้การแล้ว！”
สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที จากนั้นก็รีบเรียกเฮลิคอปเตอร์บินมารับ ไม่ทันได้รอให้เครื่องจอดดี เขาก็กระโดดขึ้นไป
“เร็ว กลับไปที่หลงเจียง！” เขาพูดเสียงดัง
ฉานเจี้ยนและคนอื่นๆ ต่างก็ตกใจ
พวกเขาไม่เคยเห็นฉินเทียนมีสีหน้าเสียแบบนี้มาก่อน คงจะต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่
“ไม่ได้การแล้ว！”
“เจ้าสำนักคงกำลังคิดว่า ปลาที่รอดจากแหตัวนั้นของงูเห่า ได้เข้าไปในหลงเจียงจากที่อื่น”
“อีกฝ่ายคงจะต้องลงมือกับภรรยาของเจ้าสำนักเป็นแน่！”
“เร็ว！”
เหลือเฮลิคอปเตอร์อีกลำหนึ่ง ไม่มีที่นั่งมากมายขนาดนั้น มีเพียงฉานเจี้ยน ชุยหมิงและก็เถียหนิงซวงไปก่อน ส่วนคนที่เหลือค่อนไปในอำเภอจากนั้นหารถนั่งกลับไป
ฉินเทียนใจร้อนดั่งเปลวไฟ！
ตอนนี้เขาแทบจะแน่ใจแล้วว่า องค์กรงูเห่า แยกทำการสองเส้นทาง！
คนรอดจากแหไปได้นั่นก็คือ เข็มหางแมงป่อง จะต้องเข้าไปจากเส้นทางอื่นแน่
ถ้านับจากเวลาตอนนี้ คงน่าจะถึงที่หลงเจียงแล้ว？
ที่หลงเจียง ข่าวที่พวกเขากับแม่ลูกซูซูอยู่ด้วยกัน ไม่ใช่ความลับอะไร เข็มหางแมงป่องหาเจออย่างสบายๆ
อีกทั้ง แม้ว่าอุทยานมังกรจะมียามดูแลไม่น้อย แต่ว่า นั่นมันก็แค่ยามธรรมดาทั่วไป
จะไปขัดขวางนักฆ่าระดับประเทศอย่างเข็มหางแมงป่องได้อย่างไร？
แค่เพียงเข็มหางแมงป่องเข้าไปในห้องได้ ซูซูกับหยางยู่หลัน ก็เหมือนกับว่าเอาชีวิตทิ้งไว้ที่นั่น รอให้เข็มหางแมงป่องคร่าชีวิตไป
ทำไมตนเองถึงประมาทขนาดนี้！
แค่คิดถึงฉากที่โหดร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้น เขาก็ยากที่จะจินตนาการ ว่าตนเองจะกลายเป็นเช่นไร
ในค่ำคืนราตรี อุทยานมังกรที่ขนาดใหญ่ก็เงียบสงัด
เงาดำที่เดินตามกำแพงลงมา เมื่อดูจากรูปร่างเงาแล้ว เห็นได้ชัดว่าเป็นหญิงสาววัยรุ่น
เธอมายังบ้านหลังเล็กๆ ที่อยู่ตรงใจกลางไร่ยา ก็พบว่าด้านนอกมีเชือก จากนั้นก็มีเสื้อผ้าคนสวนตากไว้อยู่หลายชุด
เธอหยิบชุดผู้หญิงมาชุดหนึ่ง จากนั้นก็สวมลงบนร่างกาย ก้มโค้งลง ในค่ำคืนที่มืดมิด มองแล้วช่างเหมือนชาวสวนนัก
จากนั้นก็ตรงไปที่คฤหาสน์ริมทะเลสาบ
ทั้งหมดราบรื่น
เธอยังไม่ได้ลงมือกับใคร ก็มาอยู่ที่ด้านนอกของคฤหาสน์
จากนั้นใช้มือผลักไปเบาๆ ประตูบ้านแค่ปิดไว้เฉยๆ ในสายตาของเธอ เผยถึงดวงตาที่พอใจ จากนั้นใช้ข้างลำตัวหายเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว