กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 31
เอเลนหมอบลงบนพื้น ร่างกายของเธอสั่นอย่างรุนแรง เธอหลับตาแน่นเพื่อรอให้ผู้ชายตัวร่างโตตบ แต่การตบไม่ทันได้เกิดขึ้นเหมือนที่เธอรอคอย
เธอลืมตาขึ้นด้วยความสับสน และตกใจ!
ชาร์ลีลูกเขยที่แสนดีของเธอออกมาจับข้อมือผู้ชายคนนั้นไว้!
นี่…
เธอรู้สึกว่าใจของเธอหายไปชั่วขณะ เธอไม่สามารถประมวลผลสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ได้ ทำไมชาร์ลีผู้ไร้ประโยชน์ถึงกล้าออกมาแบบนี้?
ดอน อัลเบิร์ตไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีใครบางคนกล้ายืนหยัดต่อสู้เพื่อหญิงชราในช่วงเวลาแบบนี้ เขาคำรามอย่างเย็นชา “นายเป็นใคร? นายก็อยากตายด้วยอย่างนั้นเหรอ?”
ชาร์ลียิ้มจาง ๆ “คุณคือดอน อัลเบิร์ตใช่ไหม? หากคุณอยากจะตบสั่งสอนไอ้สารเลวคนนั้นก็ทำไป แต่ขอความกรุณาอย่าแตะต้องแม่ยายของผม!”
ความมืดมนครอบงำบนใบหน้าของอัลเบิร์ต “ยายแก่นี่คือแม่ยายของนายงั้นเหรอ? นายคิดว่านายเป็นใคร ที่จะมาขอร้องให้ฉันช่วย?”
อัลเบิร์ตเริ่มโกรธเกรี้ยวเมื่อเขาพูด
เขาได้รับความเคารพอย่างสูงจากหลาย ๆ คนในโอลรัส ฮิลล์ แต่ในวันนี้เขาต้องเผชิญกับความน่าอับอาย
ประการแรก มีเด็กโง่คนหนึ่งที่เรียกตัวเองว่า เควิน ไวท์ ตะโกนอยู่ข้างหน้าบริษัทเขา จากนั้นคนโง่คนนี้ที่น่าขยะแขยงยังตะโกนด่าเขาต่อ
ประการสอง เด็กหนุ่มคนนี้มาจากไหนก็ไม่รู้ และทำตามอำเภอใจ! พวกเขาคิดจริง ๆ หรือว่าเขา ดอน อัลเบิร์ต โรดส์ เป็นมินเนี่ยนที่พวกเขาสามารถผลักเขาไปรอบ ๆ เหมือนตุ๊กตาผ้าร้าย ๆ?
ใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยความโกรธขณะที่เขาตะโกนบอกคนของเขา “จัดการพวกมันซะ ช่างไร้สาระเต็มทน!”
ชาร์ลียังคงสวมรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเขา และพูดว่า “ช้าก่อน ให้ฉันจัดการเรื่องนี้ แล้วฉันจะให้ใครบางคนคุยกับคุณ”
เขากดเบอร์โทรศัพท์ของเขา และโทรหาไอแซคผู้จัดการของแชงกรีลา
เมื่อรับสาย ชายที่อยู่อีกด้านหนึ่งของสายก็พูดด้วยความเคารพว่า “นายท่าน ให้ผมช่วยอะไรคุณดีครับวันนี้?”
ชาร์ลีพูดด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ “คุณรู้จักผู้ชายที่ชื่อว่า อัลเบิร์ต โรดส์ หรือที่รู้จักกันในนาม ดอนอัลเบิร์ตไหม?”
ไอแซคหัวเราะอย่างอาย ๆ และพูดว่า “ครับ ผมรู้จักเขา ทุกคนมักบอกว่าเขาเป็นเจ้าของยมโลก แต่สำหรับผมแล้ว เขาไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากนักเลงกิ๊กก๊อก”
จากนั้นเขาก็พูดต่อว่า “เขาพยายามมาเลียแข้งผมอยู่ตลอด เมื่อเขารู้ว่าผมทำงานให้กับตระกูลเวด โดยขอให้ผมไปทานข้าวด้วยกันบ่อย ๆ แต่ผมไม่ได้สนใจมากนัก ทำไมเหรอครับ? คุณรู้จักเขาเหรอครับ?”
ชาร์ลีพูดอย่างเฉยเมยว่า “โอ้ ฉันคิดว่าไอ้สารเลวนี้พยายามจะฆ่าฉัน”
มีเสียงดังผ่านทางโทรศัพท์ คำพูดนั้นทำให้ไอแซคหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด “ไอ้สารเลวนั่น! บัดซบสิ้นดี! เขาอยากตายมากเหรอด้วยการยั่วโมโหคุณ! ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนครับ? ผมจะส่งคนไปจัดการไอ้เวรนั่นทันที!”
“ฉันจะส่งโทรศัพท์ไปที่เขา คุณคุยกับเขาหน่อย”
จากนั้นชาร์ลียื่นโทรศัพท์ให้อัลเบิร์ตแล้วพูดว่า “รับสิ”
อัลเบิร์ตขมวดคิ้วอย่างสงสัย
เกิดอะไรขึ้น? จากที่เห็น ภาพของมันดูเหมือนว่าเขาไม่ได้แสดงละครอะไรเลย
นี่เขามีโปรไฟล์ดีเกินกว่าที่เราจะไม่รู้จักจริง ๆ หรือ?
อัลเบิร์ตมองชาร์ลีตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างสงสัย ชาร์ลีไม่ได้สวมใส่อะไรที่มีแบรนด์ และเครื่องแต่งกายของเขาดูเหมือนจะไม่มีราคาถึงห้าร้อยดอลลาร์ด้วยซ้ำ แม้แต่โทรศัพท์ของเขาก็ยังเป็นยี่ห้อราคาถูก เขามีความสามารถอะไร? เขาจะหาคนแบบไหนมาช่วย?
แม้จะดูแคลน แต่อัลเบิร์ตก็รับโทรศัพท์อย่างไม่ใส่ใจ และถามด้วยน้ำเสียงแข็งว่า “ฮัลโหล ฉัน ดอน อัลเบิร์ต นายเป็นใคร? นี่นายกล้าที่จะช่วยไอนี่เหรอไง?”
ไอแซคตะโกนผ่านโทรศัพท์จนสุดปอด“อัลเบิร์ต โรดส์! ไอเวรนี่ สมองนายยังอยู่ไหม? นายกล้าหาเรื่องนายท่านของฉันได้อย่างไร! จะเชื่อไหมล่ะ คืนนี้ฉันจะฝังครอบครัวของนายทั้งยี่สิบห้าคนทั้งเป็น!”