เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 33 แม่ของแอรี่ คินซีย์
ตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้นแอเรียน วินน์ ตรงไปที่ทำงานโดยไม่ทานอาหารเช้า เอกสารจำนวนมากปรากฏขึ้นอย่างลึกลับบนโต๊ะทำงานของเธอทำให้แอเรียนถึงกับขมวดคิ้ว
“นี่คือใคร?”
มีคนพูดด้วยเสียงกระซิบจากด้านข้าง “คุณดอนน์มอบหมายให้คุณ คุณทำให้เขาขุ่นเคืองหรือเปล่า? เขาโยนเกือบทุกอย่างในแผนกให้คุณ คุณอาจต้องทำงานล่วงเวลาในวันนี้…”
แอเรียนไม่ได้พูดอะไรโดยที่เดาได้ว่านี่คือการแก้แค้นที่อาฆาตของเขาสำหรับการปฏิเสธและความอับอายเมื่อวาน เธอนั่งลงเพื่อทำงานตาม
เธอได้รับข้อความระหว่างรับประทานอาหารกลางวันซึ่งอ่านว่า “ฉันเป็นแม่ของแอรี๋ คินซีย์ เจอกันหน่อย ฉันจะรอคุณที่มอคค่าคาเฟ่”
เมื่อค้นหาความทรงจำของเธอ แอเรียนจำชื่อ แอรี่ คินซีย์ ไม่ได้เธอจึงตอบว่า “ดิฉันไม่รู้จักแอรี่ คินซีย์ ค่ะ”
เธอได้รับอีกข้อความสั้น ๆ “ฉันรู้จักคุณก็เพียงพอแล้ว แล้วเจอกันที่นั่น”
ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดใบหน้าของผู้หญิงที่มาร์ค เทรมอนต์ พามาที่สนามบินก็ผุดขึ้นมาในความคิดของแอเรียนราวกับว่ากำลังนี้ล่อลวงเธอด้วยความสงสัย
เมื่อถึงเวลาอาหารกลางวัน แอเรียนก็ออกจากห้องทำงานไปที่มอคค่าคาเฟ่่ ลูกค้าเป็นกลุ่มคนชั้นกลางถึงชั้นสูงบรรยากาศจึงเงียบสงบ
เมื่อเข้าประตูเธอก็ได้รับข้อความอื่น “ฉันอยู่ที่โต๊ะหมายเลข 4 ข้างหน้าต่าง”
แอเรียนมองไปเห็นหญิงวัยกลางคนในเสื้อคลุมขนสัตว์สีดำหรูหรานั่งอยู่ที่นั่น เธอไม่สามารถเงยหน้าได้เนื่องจากเธอกำลังก้มหน้าเพื่อดูโทรศัพท์ของเธอ
“แม่ของแอรี่ คินซีย์ ใช่ไหมคะ?” แอเรียนเดินไปนั่งลง
เมื่อผู้หญิงคนนั้นเงยหน้าขึ้น แอเรียนก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่ารู้สึกเหมือนเลือดของเธอไหลเย็นในเสี้ยววินาที…
“ใช่จ่ะ ฉันชื่อเฮเลน คาเมราน ฉันจะเรียกคุณว่าอย่างไร” หญิงสาวยิ้มสวยซึ่งเป็นของกิริยามารยาทของนายหญิงผู้ร่ำรวย
แอเรียนรู้สึกเหมือนลำคอของเธอบีบรัดขณะที่เธอจ้องมองใบหน้าแปลก ๆ ที่คุ้นเคยต่อหน้าเธอโดยไม่สามารถออกเสียงพยางค์ได้
เฮเลน คาเมราน ขมวดคิ้ว “คุณไม่ต้องประหม่า ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ แต่มันไม่ได้จริงจังอะไร คุณสั่งเครื่องดื่มอะไรดี?”
มือของแอเรียนกำเป็นหมัดโดยที่เล็บของเธอแทงลึกเข้าไปในฝ่ามือของเธอโดยไม่รู้ตัว เวลาผ่านไปสักพักเมื่อเธอพบว่าเสียงของเธอกลับมา
“ไม่จำเป็นค่ะ คุณคาเมราน มีเรื่องอะไรคะ? เราสามารถข้ามการพูดคุยเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้ดิฉันไม่ค่อยว่างค่ะ”
เฮเลน คาเมราน ค่อนข้างไม่พอใจกับน้ำเสียงที่แข็งกร้าวของหญิงสาวแม้ว่าเธอจะไม่แสดงออกก็ตาม เธอหยิบกาแฟขึ้นมาอย่างสง่างามแล้วจิบ
“ลูกสาวของฉันคบกับมาร์ค เทรมอนต์ ฉันหวังว่าคุณจะอยู่ห่างจากเขาได้ เมื่อพิจารณาจากวิธีการแต่งตัวคุณแล้วก็ไม่เหมาะกับคนอย่างมาร์ค เทรมอนต์ อยู่แล้ว ไม่ต้องอายตัวเอง คุณจะไม่ได้รับประโยชน์มากนักเมื่อเขาเบื่อและทิ้งคุณ ตั้งราคามาสิ”
เสียงของแอเรียนสั่นจนแทบสังเกตไม่เห็น “ดิฉันแค่อยากรู้ว่าทำไมคุณไม่ทำการตรวจสอบภูมิหลังของฉันให้ดีตอนที่คุณหาการติดต่อกับดิฉัน หลังจากที่คุณตรวจสอบเพื่อตัวคุณเองให้ดีแล้วว่าฉันเป็นใครจากนั้นค่อยมาหาฉัน”
เมื่อดูขณะที่แอเรียนถอยห่างออกไป เฮเลน คาเมราน ก็ค่อนข้างงงงวย เธอโทรหาแอรี่ย์ คินซีย์
“ที่รัก ลูกให้เบอร์ผู้หญิงคนนั้นมากับแม่ ลูกมองว่าเธอเป็นใคร? วันนี้แม่ได้พบเธอแล้ว แต่เธอก็เฉยเมยเมื่อแม่พูดถึงเรื่องเงิน เธอไม่ง่ายที่จะกำจัด…”
เสียงของแอรีย์ คินซีย์ เต็มไปด้วยการดูถูกที่ปลายสาย
“ดูตัวเธอที่น่าสมเพชสิคะ เธอเป็นใคร? หนูไม่สน แม่ต้องทำให้เธอหายไปจากการอยู่รอบ ๆ มาร์ค หนูเกลียดมัน! หนูรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นหน้ามันค่ะ!”
เฮเลน คาเมราน ตามใจกับพฤติกรรมเสีย ๆ ของแอรี่ คินซีย์ มาโดยตลอด เธอหัวเราะเบา ๆ และให้คำสัญญาจากนั้นกดหมายเลขอื่น
“สืบหาใครบางคนให้ฉัน”