ตอนที่ 457 ก่อนเวลา กลับบ้าน
ฟังจือหันมองเธอ แล้วจึงมองไปที่ไฟเขียวตรงหน้า ขับเคลื่อนไปพลางตอบเธอไปพลาง “ข้อมูลผิวเผินชี้ให้เห็นว่าไม่รู้”
“ฉันไม่ทันระวังชนเข้ากับลุงคุณ เอกสารส่วนหนึ่งที่เขาทำหล่นเป็นใบสั่งยาชุดหนึ่งพอดี คุณก็รู้ว่าฉันรู้เรื่องยาสมุนไพรมาก ไม่เพียงแค่สมุนไพรจีน ยาตะวันตกฉันก็รู้ รายละเอียดใบสั่งยาที่เขาทำหล่นลงพื้นฉบับนั้นเหมือนกับใบสั่งยาต้านมะเร็งของบริษัทอันเหอเพื่อสุขภาพ เพียงแต่ปรับเปลี่ยนตัวยาไม่กี่อย่าง แต่ผลที่ได้ก็ยังคงเหมือนกัน”
ฟังจือหันเงียบไม่พูดจา หลังจากนั้นครู่หนึ่งจึงยื่นมือข้างหนึ่งมาลูกหัวของอวี๋กานกาน “ผมจะตรวจสอบให้แน่ชัด คุณไม่ต้องเป็นห่วง”
อวี๋กานกานยิ้มพลางพยักหน้า
หลังจากฟังจือหันไปส่งอวี๋กานกานกลับบ้าน ทันใดนั้นก็มีสีหน้าจริงจังขึ้นมา
เขารู้นานแล้วในสิ่งที่กานกานพูดทุกอย่างเรื่องใบสั่งยาทั้งสองชุดที่คล้ายกันมาก และรู้ว่าแค่ปรับเปลี่ยนตัวยาไม่กี่ตัวผลที่ได้ก็ประมาณกัน
เพียงยังไม่รู้ว่าลุงรองกำลังคิดอะไรชั่วขณะ
และแม้เจียงไป่อันยอมรับว่าเป็นฆาตกร แต่การตรวจสอบพบว่าตอนนั้นที่เกิดระเบิดขนาดย่อมไม่ได้มุ่งไปที่เหอสือกุย งั้นก็ไม่หมายความว่าเจียงไป่อันมีเจตนาฆ่าเหอสือกุย แต่เกี่ยวข้องกับที่พ่อพูดไว้
งั้นเจียงไป่อันทำไมต้องยอมรับว่าเขาคือฆาตกรด้วยล่ะ
วันต่อมา
อวี๋กานกานตื่นแต่เช้าและไปสนามบินพร้อมกับเหอสือกุย เตรียมจะกลับเมืองไป๋หยาง
ในสนามบินผู้คนไปๆ มาๆ ถือว่าฤดูหนาวที่หนาวเหน็บก็อบอุ่นสุขใจอยู่
อวี๋กานกานกับเหอสือกุยรอในห้องรอเครื่องเกือบจะหนึ่งชั่วโมง ในที่สุดก็ถึงเวลาขึ้นเครื่อง เสียงโทรศัพท์ต่างคนต่างดังขึ้น พออวี๋กานกานรับสาย ปลายสายดังขึ้นเป็นเสียงที่ร้อนรนของเจียงฉี่ “พี่อวี๋คะ พี่ขึ้นเครื่องรึยัง”
“กำลังจะขึ้นเครื่องแล้ว”
“พี่อย่าเพิ่งไปนะคะ” เจียงฉี่รีบบอก “เรื่องด่วนมากที่สุด รอให้พี่มาช่วยชีวิต!”
อวี๋กานกานตกตะลึง “เกิดอะไรขึ้น ปู่เธอเป็นอะไรไปเหรอ”
“ไม่ใช่ปู่ฉันค่ะ เป็นปู่เจี่ยน…”
“ปู่เจี่ยนป่วยเหรอ” อวี๋กานกานจำที่ครั้งก่อนจับชีพจรให้ปู่เจี่ยนได้ ร่างกายเขาแข็งแรงมาก ไม่น่าจะป่วยหนักกะทันหันเลย
“ปู่เจี่ยนตามหาพี่ แต่ไม่ใช่ปู่เจี่ยนป่วย เป็นหลานสาวของปู่เจี่ยนค่ะ เชิญหมอมามากมาย นี่ก็ครึ่งเดือนแล้วก็ยังไม่เห็นผลเลยสักนิด พี่อย่าเพิ่งไป อย่าไปเด็ดขาด คุณปู่ให้คนไปรับพี่ที่สนามบินแล้ว”
เจียงฉี่อธิบายพลางรั้งอวี๋กานกานไว้ตลอด
อวี๋กานกานเล่าเรื่องทั้งหมดนี้ให้เหอสือกุย เหอสือกุยมีสีหน้าจริงจัง “อย่างนี้ งั้นเธอก็อยู่ต่อเถอะ รักษาคนให้หายค่อยกลับไป อวี้หมิงถางฉันจะให้คนไปตรวจก่อน”
“ได้ค่ะ อาจารย์เหม่ยเหริน” อวี๋กานกานพยักหน้าและเอ่ยขึ้นอีกครั้ง “ใช่แล้ว อาจารย์คะ ถนนหนานเฉิงจะปรับปรุงเมืองเก่า พวกเขาจะสร้างศูนย์สุขภาพตรงที่อวี้หมิงถางของพวกเรา”
“ฉันจะจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย”
“ยังมีอีกเรื่องหนึ่งค่ะ ฉันก็อยากจะถามอาจารย์ ลุงบอกว่าคุณปู่มีพินัยกรรมเพิ่มเติมอีกหนึ่งฉบับ บอกว่าถ้าฉันแต่งงานแล้วก็จะเสียสิทธิในการสืบทอดคลินิก นี่หมายความว่าอะไรเหรอคะ”
เหอสือกุยตกใจน้อยๆ
เขายกมือขึ้นนวดระหว่างคิ้วแล้วเอ่ยเสียงเบา “เรื่องนี้หลังจากนี้ฉันจะบอกเธอ แต่เธอไม่ต้องคิดมาก ปู่รักเธอ”
อวี๋กานกานยิ้มและตอบรับ “แต่ไหนแต่ไรฉันไม่เคยสงสัยคุณปู่เลยค่ะ”
“งั้นฉันไปล่ะ” เหอสือกุยโบกมือบอกลาอวี๋กานกานและหันหลังเดินไปทางออกขึ้นเครื่อง
อวี๋กานกานมองจนร่างของเหอสือกุยหายไปจากสายตา หลังจากนั้นจึงได้หันหลังเดินออกไปข้างนอก มาถึงที่จุดนัดหมายเพื่อรอคนที่มารับเธอ
ทันใดนั้นเธอก็ร้องออกมา “กระเป๋าเดินทางของฉันโหลดไปแล้ว!!”
ตอนที่ 458 คุณฟังผู้ร่ำรวย
คนที่มารับอวี๋กานกานเป็นคนขับรถของตระกูลเจียง ไปส่งเธอถึงบ้านเจียงในทันที
ระหว่างทางกลับไป อวี๋กานกานโทรศัพท์ถึงฟังจือหัน เล่าสถานการณ์ให้เขาฟัง “กระเป๋าเดินทางของฉันโหลดไปแล้ว นอกจากกล่องยาของฉัน ตอนนี้ฉันไม่มีอะไรเลย ทำยังไงดี”
ฟังจือหันตอบกลับมาคำเดียว “ซื้อ”
อวี๋กานกานมองไปนอกหน้าต่าง “คุณนี่ช่างร่ำรวยเสียจริง”
ปากบางสวยงามหยักเป็นรอยยิ้มน้อยๆ ชายหนุ่มพูดหยอกไป “ร่ำร้องไม่หยุด คุณก็รู้”
บางคนที่ปลายสายพูดทะลึ่งด้วยสีหน้าจริงจัง ทำให้อวี๋กานกานรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัว เขินอายอย่างมาก เหลือบมองคนขับตรงหน้าแวบหนึ่งอย่างร้อนตัว กลัวว่าจะมีคนมาได้ยินเข้า
เธอกดเสียงเบาด่าฟังจือหันไปประโยคหนึ่ง แล้วตัดสายเขาไปในทันที
หลังจากนั้นครู่เดียวอวี๋กานกานก็ได้รับข้อความจากฟังจือหัน “ผมจะไปรับคุณช้าหน่อย”
บ้านเจียงกับบ้านเจี่ยนห่างกันไม่ไกลมาก อยู่ในหมู่บ้านเดียวกันห่างไปแค่ไม่กี่หลัง
หลังจากอวี๋กานกานเจอปู่เจียงแล้ว เจียงฉี่ก็พาอวี๋กานกานไปที่บ้านเจี่ยน
เจียงฉี่เดินไปพลางบอกอวี๋กานกานไปพลาง “หลานสาวของปู่เจี่ยนก็คือเวยเวยเพื่อนสนิทของฉันค่ะ ก่อนหน้านี้เธอเกิดอุบัติเหตุทางรถนิดหน่อย ขาได้รับบาดเจ็บรุนแรง…”
อวี๋กานกานยิ้ม “พวกเธอรีบร้อนเรียกฉันกลับมา คงไม่ใช่เพื่ออาการป่วยนี้สินะ ฉันต้องบอกพวกเธอก่อนว่าขาได้รับอุบัติเหตุจากรถ พวกเธอควรจะไปหาแพทย์แผนปัจจุบัน บาดแผลภายนอกแพทย์แผนปัจจุบันดีกว่าแพทย์แผนจีน ไม่ควรมาหาฉันนะ”
รู้ตั้งนานแล้วว่าควรถามให้แน่ชัด ยังนึกว่าเร่งด่วนมากจริงๆ
เจียงฉี่ส่ายหน้า “ไม่ใช่ปัญหาที่ขาค่ะ ดวงตามีปัญหา ตอนที่ประสบอุบัติเหตุได้รับบาดเจ็บที่ขา แต่ครึ่งเดือนมานี้ขาก็ดีขึ้นมากแล้ว แต่ดวงตา…เกิดปัญหาทางการมองเห็น สองวันก่อนยังมองเห็นได้ชัดอยู่ เพียงแค่เจ็บตา ใช้ยาหยอดตาก็ไม่ดีขึ้น และยังยิ่งแย่ลงไปอีก วันนี้พร่ามัวไปหมดเลย”
อวี๋กานกานเอ่ยถาม “ตอนที่ประสบอุบัติเหตุศีรษะกระทบกระเทือนรึเปล่า ได้ทำ CT สแกนไหม ในสมองมีเลือดคั่งรึเปล่า”
“สแกนหมดแล้วค่ะ ไม่มีเลือดคั่งเลย แพทย์แผนจีนแพทย์แผนปัจจุบันต่างก็ไปหาแล้ว ก็ตรวจไม่เจอว่าเป็นอะไรเลย พี่ก็รู้ว่าดวงตาสำคัญแค่ไหน เมื่อเช้าฉันไปเยี่ยมเวยเวย เธอตกใจแทบแย่เลย”
“ทุกคนต่างก็ตรวจไม่เจอ ฉันก็ไม่กล้ารับประกันร้อยเปอร์เซ็น” อย่างว่าตระกูลเจี่ยนจะต้องเชิญแพทย์แผนจีนแพทย์แผนปัจจุบันชื่อดังมากมายมาแน่ เรื่องนี้พวกเขาต่างก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น อวี๋กานกานก็ไม่กล้ารับประกันเป็นธรรมดา
“วันไหนปู่เจี่ยนอยู่บ้านเจอพี่ ก็จะนึกถึงที่คุณปู่หายจากการป่วยเพราะพี่จึงอยากให้พี่ไปดูเวยเวยหน่อย เขารู้ว่าวันนี้พี่จะกลับเมืองไป๋หยาง ก็บอกไปแล้ว ให้รอหลังจากพี่ตรวจเสร็จ ไม่ว่าจะได้หรือไม่ได้ก็จะซื้อตั๋วเครื่องบินให้พี่”
ทั้งสองคุยกันตลอดทาง ไม่นานก็มาถึงบ้านเจี่ยน
ผู้ชายที่มาเปิดประตูให้พวกเธอรูปร่างสูงใหญ่ เครื่องหน้าคมชัด สวมชุดทหาร ดูแล้วองอาจห้าวหาญ สง่าผ่าเผยและมีแววกล้าหาญท่าทางร้ายกาจเหมือนหน่วยกล้าตาย
เจียงฉี่ส่งยิ้มพลางเรียกชายหนุ่ม “สวัสดีค่ะพี่เจี่ยน”
จากนั้นเธอก็รีบแนะนำให้อวี๋กานกาน “นี่คือหลานชายของปู่เจี่ยนค่ะ เจี่ยนเหยี่ย พี่ชายของเวยเวย”
หลังจากนั้นเจียงฉี่ก็แนะนำอวี๋กานกานให้เจี่ยนเหยี่ยอีกครั้ง “นี่คือพี่สะใภ้ฉันค่ะ”
พี่สะใภ้? พี่ชายของเจียงฉี่เป็นใคร เจี่ยนเหยี่ยย่อมรู้เป็นธรรมดา สายตาของเขาจับไปที่ตัวของอวี๋กานกานเปลี่ยนเป็นลึกซึ้งเคร่งขรึม
เพียงครู่เดียว เขาก็ทักทายอย่างห่างเหินและสุขุมมาก “สวัสดีครับ”