“คุณพี่สปาย ฉันจะเตะละนะ ขอคำชี้แนะด้วย!” หลิวเหมยทำท่าโค้งคำนับแบบที่ปกติทำกันก่อนเริ่มการประลองเพื่อเป็นการเคารพอีกฝ่าย จากนั้นอาเหม็ดก็รู้สึกเหมือนมีฟ้าผ่าเข้ามาที่กลางท้อง
จากนั้นโลกก็ได้กำหนดชะตาไว้แล้วว่า
ความรู้สึกของอาเหม็ดในเวลานี้
จะ จะ เจ็บจังโว้ย!
อ๊าก ท้องเขา ตับไตไส้พุงยังอยู่ดีม้ายยย!
ลำไส้จ๋า เธออยู่ไหน! ถูกอัดจนกลับบ้านเก่าไปหรือยัง?
ตอนหลิวเหมยตีเข่าเข้ามาโดนที่ท้องยังไม่รู้สึกถึงความเจ็บ แต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ความรู้สึกเจ็บจนแทบระเบิดก็ทำให้อาเหม็ดถึงกับสงสัยในชีวิต
หลิวเหมยชักขากลับ มองอาเหม็ดที่หน้าซีด ในใจเธอเริ่มเข้าใจแล้วว่า เมื่อกี้พี่ชายเธอคิดจะแกล้งอีกฝ่าย!
“พี่หลาง ทำไมไม่เห็นมีแรงสะท้อนกลับเลย?” หลิวเหมยถามพี่หลางอย่างให้ความร่วมมือ ถึงจะไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้ไปทำอะไรพี่ชายเธอไว้ แต่สำหรับหลิวเหมยแล้ว คนที่พี่ชายกับพี่สะใภ้เธอเกลียดเธอก็เกลียดด้วย ง่ายๆแบบนี้นี่แหละ
“ก็เพราะว่าเขายอมให้ไง หลิวเหมย ยังไม่รีบขอบคุณเขาอีก!”
“อ้อ ขอบคุณค่ะ”
“ไม่ เป็น ไร!” อาเหม็ดกัดฟันพูด เขาพยายามเก็บอาการ ฝืนพูดออกไป
ผู้หญิงพวกนี้นี่เก่งขนาดไหนกัน ทำไมเขารู้สึกเหมือนเลือดกำลังจะพุ่ง?
“เก่ง เก่งจริงๆ!” อวี๋หมิงหลางปรบมือให้แต่ดูปลอมมาก
รู้ว่าเก่งก็รีบไสหัวไปได้แล้ว! ตอนนี้อาเหม็ดอยากไปหาที่ที่ไม่มีคนแล้วเอามือลูบท้อง
ใครจะไปคิดว่าอยู่ๆอวี๋หมิงหลางก็พูดขึ้น “เมื่อกี้น้องสาวผมขอคำชี้แนะ ครั้งนี้ตาผมแล้ว เมื่อกี้คุณยอมให้น้องสาวผม ผมไม่เอาเปรียบคุณหรอก เอาแบบนี้ ผม—”
อวี๋หมิงหลางเดินไปยังก้อนอิฐที่ยังไม่ได้ถูกหลิวเหมยฟัน จากนั้นเขาก็ฟันจนแหลกทั้งมัด
เสี่ยวเฉียงสะบัดมือผ่านหน้าอาเหม็ดที่หน้าซีดเผือด
“ผมไม่ได้ใส่สนับมือด้วย”
“สุดยอด!” สุ่ยเซียนหันไปชมจริงจังกับเสี่ยวเชี่ยน ก่อนหน้านี้สุ่ยเซียนเคยเห็นความฉลาดของอวี๋หมิงหลางมาแล้ว สามารถเล่นหมากล้อมได้เหนือกว่าเธอได้ก็แสดงว่าคนๆนี้ฉลาดไม่เบา นึกไม่ถึงว่าเก่งเรื่องใช้กำลังด้วย
“แน่นอน” แต่ไหนแต่ไรมาประธานเชี่ยนมั่นใจในตัวผู้ชายของตัวเองมาตลอด ชมเสี่ยวเฉียงก็เท่ากับชมเธอ
“ไว้วันอื่นจะให้เขาเอาหน้าอกทุบหินยักษ์ให้ดู”
“ทำได้เหรอ?”
“แน่นอน!”
พี่หลางที่กำลังท้าทายอาเหม็ดได้ยินประโยคนี้เข้าพอดี มุมปากกระตุกแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน
นี่เมียเขาคิดว่าเขาเป็นนักแสดงปา**่หรืออย่างไร?
“ที่รัก ทำได้ไหม?”
“เล็กน้อย” เกลียดตัวเองจังโว้ย! ทำไมคุมปากไม่ได้! บ้าจัง ถูกเรียกว่าที่รักเข้าหน่อยก็ลืมตัวไปหมด!
อวี๋หมิงหลางตัดสินใจเอาความโมโหนี้ไปลงกับคนซวยได้โล่แห่งปีตรงหน้านี้ เขากำหมัดขึ้นมาแล้วพูดกับอาเหม็ด
“คุณสู้กับน้องสาวผมไปแล้ว ผมฟันอิฐแทนเขา ตอนนี้พวกเรามาสู้กันอย่างยุติธรรม แลกกันคนละหมัด ดีไหม?”
ทำไมไม่แข่งฟันอิฐไปเล่า มาต่อยหาพ่องเหรอ! อาเหม็ดตะโกนในใจแบบนั้น แต่ใบหน้าก็ยังคงมีสีหน้าที่คาดเดาได้ยาก
“ผมเริ่มก่อนได้ไหม?” อาเหม็ดกำหมัดแน่น ถ้ามีแค่เขากับหลิวเหมยสู้กันโดยใช้วิธีนี้ล่ะก็ อีกฝ่ายยืนเฉยๆให้เขาต่อย แบบนั้นก็ยังพอมีโอกาสชนะ
อ่อ แต่ท้องเขายังเจ็บอยู่เลยนะ!
แค่พูดยังต้องรวบรวมแรงเลย แต่มันก็ถึงเวลาที่เขาต้องสู้กลับบ้างแล้ว อาเหม็ดมองอวี๋หมิงหลางอย่างเคียดแค้น ได้ยินว่าทหารของประเทศนี้อึดมาก ดูซิว่าจะอึดแค่ไหน จะสู้สนับมือสุดล้ำของเขาได้หรือเปล่า!
ดวงตาของอวี๋หมิงหลางภายใต้แว่นกันแดดเปล่งประกายเฉียบคม มุมปากถูกยกขึ้นเล็กน้อย จากนั้นจึงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“แน่นอน คุณก่อนเลย”
อวี๋หมิงหลางไม่ลนลานเมื่อต้องเผชิญกับคู่ต่อสู้ที่ฟันอิฐหลายก้อนแตกละเอียดได้ภายในทีเดียว
การแข่งแบบนี้ไม่เหมือนการสู้แบบตัวต่อตัว นี่ต้องผลัดกันแลกคนละหมัด กติกาการแข่งแบบนี้ทำให้หลิวเหมยกับสุ่ยเซียนอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงอวี๋หมิงหลาง
ฝีมืออวี๋หมิงหลางเก่งถึงขั้นไหนไม่มีใครรู้
รู้แค่ว่าเขาได้รับรางวัลมามากมาย ถึงได้ตำแหน่งรักษาการณ์หัวหน้ามาครองตั้งแต่อายุยังไม่ถึง30 ซึ่งพบเห็นได้ยากมากในระบบทหารบก แต่ในสายตาของใครหลายคนอวี๋หมิงหลางไปทางสายเทคนิคมากกว่า เขาสู้เป็นไม่ได้แสดงถึงความสู้อึด อีกฝ่ายฟันอิฐแหลกได้ในทีเดียวเลยนะ
อวี๋หมิงหลางเหลือบมองเสี่ยวเชี่ยน
อยากจะเห็นเสี่ยวเชี่ยนทำหน้าเครียดแล้วตะโกนให้กำลังใจเขาว่า สู้ๆ
เขาเห็นเสี่ยวเชี่ยนค่อยๆยกมือขึ้นมา อวี๋หมิงหลางค่อยๆยกมุมปากขึ้น นี่เมียเขาจะทำมือบอกว่าเขาสุดยอดอยู่แล้วใช่ไหม?
เปล่าเลย
ประธานเชี่ยนหยิบหมากฝรั่งในกระเป๋าออกมาแล้วยื่นให้พรรคพวกเธอคนละเม็ดโดยไม่แยแสอวี๋หมิงหลางเลยสักนิด
“รสใหม่ ฉันว่าโอเคเลยนะ ลองกินดูสิ”
เห้ย…เมียจ๋ามองทางนี้ซี่! อวี๋หมิงหลางเหมือนโดนข่วนจิตใจ ทำไมทุกคนดูเครียดยกเว้นเมียเขาล่ะ?
หัวใจแตกสลาย!
ยังไม่ทันที่จิตใจของอวี๋หมิงหลางจะได้แตกเพล้งหมัดของอาเหม็ดก็ลอยมาเสียก่อน
สนับมือสีดำพุ่งตรงมาที่หน้าอกอวี๋หมิงหลาง
อาเหม็ดยิ้มอย่างได้ใจ คล้ายกับว่าได้เห็นภาพทหารหน่วยรบพิเศษของประเทศนี้โดนสนับมือสุดไฮเทคของเขาจนล้มลง
แต่เปล่าเลย
ขณะที่หมัดของอาเหม็ดอยู่ห่างจากหน้าอกอวี๋หมิงหลางอีกแค่นิดเดียว ทันใดนั้นอวี๋หมิงหลางก็เบี่ยงตัวหลบอย่างรวดเร็วชนิดที่อาเหม็ดก็ยังมองไม่ทัน
ไหนว่าจะอยู่เฉยๆให้ชกไง? หลบทำไมวะ?!
แค่ชั่วพริบตานั้นท่าทางต่อมาของอวี๋หมิงหลางทำให้อาเหม็ดตกใจยิ่งกว่า เขาเอามือรับหมัดอาเหม็ด ขยับมือเล็กน้อยอย่างคล่องแคล่ว จากนั้นสนับมือสีดำของอาเหม็ดก็มาอยู่บนมือของเขา
พี่หลางว่องไวมาก เป็นการเคลื่อนไหวในชั่วพริบตาจริงๆ
นอกจากหลิวเหมยแล้วคนอื่นๆต่างไม่เข้าใจ เห็นแค่อาเหม็ดเหวี่ยงหมัดไป อวี๋หมิงหลางรับหมัดของเขาไว้ได้ จากนั้นสนับมือก็มาอยู่ที่มืออวี๋หมิงหลาง อาเหม็ดถึงกับเสียการทรงตัว
เสี่ยวเชี่ยนเองก็เห็นไม่ชัดว่าอวี๋หมิงหลางทำได้อย่างไร แต่ไม่ได้อยู่เหนือความคาดหมายเท่าไร ถ้าเสี่ยวเฉียงของเธอปล่อยให้อีกฝ่ายชกได้สิแปลก ไม่เล่นตุกติกจะใช่เขาเหรอ?
ดังนั้นประธานเชี่ยนถึงไม่ได้ร้อนใจอะไรตั้งแต่แรก เธอรู้ความสามารถของผู้ชายตัวเองดี
ถ้าใครๆต่างล้มอวี๋หมิงหลางได้ง่ายๆ เขาก็คงไม่มีวันนี้
“คุณ…คุณถอดสนับมือนำโชคของผมทำไม!” อาเหม็ดคิดจะแย่งกลับ แต่อวี๋หมิงหลางหลบอย่างคล่องแคล่ว
“ผมเป็นคนที่ปลดเก่งแบบนี้แหละ ใช่ไหมจ๊ะเมียจ๋า?”
“ปลดเก่งมาก” เสี่ยวเชี่ยนปรบมือให้เขาสองที
เวลาแบบนี้ยังจะมาโชว์หวานมันควรลากไปยิงทิ้ง! อาเหม็ดแค้นพวกเขามาก
“กรุณาคืนของๆผมมาด้วย!”
“เสร็จแล้วเดี๋ยวคืนให้ โทษทีนะ ผมเป็นพวกงมงายน่ะ เมื่อคืนผมฝันเห็นท่านผู้นำ เขาบอกว่าอย่าให้คนที่ใส่สนับมือสีดำมาถูกตัว ไม่อย่างนั้นต่อไปถุงยางจะรั่ว ปีนี้เมียผมยังไม่อยากมีลูก ดังนั้นเห็นใจกันหน่อยนะ”
พูดเพ้อเจ้อได้หน้าตาเฉย!
ไม่ใช่แค่เพ้อเจ้อ ยังใช้คำพูดที่เด็กสามขวบฟังยังรู้ว่าโกหกมาหลอกคน พี่หลางนี่สุดยอดเลยจริงๆ
หลังจากที่เสี่ยวเชี่ยนเห็นพี่หลางปั่นหัวคนแบบนี้แล้วก็รู้สึกยิ่งรักผู้ชายคนนี้มากขึ้น เพอร์เฟค