หลังจากพาลูกทั้งสองคนเข้านอนแล้ว โม่ถิงก็ช้อนตัวถังหนิงขึ้นในอ้อมแขนพลางสาวเท้าตรงไปที่เตียงนอน จากนั้นจึงเอนตัวตามไปคร่อมช่วงบนของร่างเธอ ก่อนกดจมูกลงกับอวัยวะเดียวกันของอีกฝ่าย
“คุณดูสนุกแต่บางทีคุณก็ไม่สนใจสามีของตัวเองเลยนะครับ…”
“นี่…” ถังหนิงอยากจะเอ่ยปฏิเสธ ผู้ชายคนนี้กำลังกล่าวหาเธอ เห็นกันอยู่ว่าเธอต้องการเขาอยู่ทุกคืน อย่างนี้จะนับว่าเธอทำเมินเขาได้อย่างไรกัน
ทว่าก่อนที่เธอจะได้เรียกร้องความเป็นธรรมให้ตัวเอง โม่ถิงก็ปิดปากเธอด้วยจูบของเขา
เสียงเดียวที่ตามมาหลังจากนั้นคือเสียงชุดนอนของเธอที่ถูกถอดทิ้งไป
แม้ว่าโม่ถิงจะมีอายุสามสิบสี่แล้วแต่เธอพบว่าตัวเองกลับยิ่งหลงใหลร่างกายของอีกฝ่ายอย่างอธิบายไม่ถูก โดยเฉพาะบริเวณลำคอ และคงเป็นนิสัยที่ไม่มีทางแก้ได้…
“ไม่ว่าคุณจะทำอะไรผมก็จะช่วยคุณ ต่อให้ฟ้าถล่มผมก็จะโอบกอดคุณไว้!”
นั่นเป็นคำที่โม่ถิงกระซิบบอกข้างหูถังหนิงก่อนที่พวกเขาจะหลับไป
เป็นจังหวะเดียวกับที่ถังหนิงพ่นลมหายใจฮึดฮัดออกมาเบาๆ จึงได้ยินสิ่งที่เขาพูดได้ไม่ชัดเจนนัก หากแต่เธอก็กระชับแขนโอบรอบเอวของเขาอย่างไม่รู้ตัวและผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว
…
ซิงหลานผ่านเข้ารอบไปอย่างสวยงาม ส่วนลัวเซิงมีโอกาสได้ทำงานใหญ่
ถังหนิงได้เปลี่ยนโชคชะตาของพวกเขาไปโดยสิ้นเชิงและกลายเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีของจู้ซิงมีเดีย
ด้วยเหตุนี้คนที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองต้องการความช่วยเหลือจึงไม่อาจโกหกตัวเองได้อีก พวกเขาติดต่อถังหนิงผ่านทางหลงเจี่ย ด้วยหวังว่าจะได้เข้าสังกัดจู้ซิงมีเดียและได้รับการฝึกฝน
“ฮ่าๆ ในที่สุดคนพวกนี้ก็รู้ตัวว่าเล่นอยู่กับใครสักที” หลงเจี่ยปัดตกคำร้องขอเหล่านั้นโดยไม่คิดแม้แต่น้อย “ถ้าพวกเขาไม่รู้ว่าจะใช้โอกาสของตัวเองให้เป็นประโยชน์ยังไง ยังจะคิดจริงๆ เหรอว่าจะได้เข้าสังกัดจู้ซิงมีเดียมาง่ายๆ น่ะ เราไม่ได้มีเวลาคุยกับพวกเขาหรอกนะ”
“คนที่มีชื่อเสียงอยู่แล้วต้องอยากดังขึ้นไปอีกอยู่แล้วล่ะ” ถังหนิงตอบ
“ถ้าอย่างนั้น คุณจะตอบรับคำเชิญสัมภาษณ์ของคอลัมน์ดาวเด่นหรือเปล่าคะ” หลงเจี่ยถามขณะโบกจดหมายเชิญไปมาตรงหน้าถังหนิง
“มันไม่ได้มีประโยชน์อะไรกับการเป็นผู้จัดการไม่ใช่เหรอ ฉันจะปฏิเสธใครตามใจตัวเองก็ได้” ถัง
หนิงเอ่ยพลางเลิกคิ้วขึ้น “บอกพวกเขาว่าฉันตัดสินใจทำงานเบื้องหลังแล้วและไม่อยากปรากฏตัวบนหน้าจออีก”
ความจริงแล้ว ถังหนิงกำลังยุ่งกับการค้นหาศิลปินคนอื่นๆ อยู่ต่างหาก!
เธอไม่ต้องเป็นห่วงลัวเซิงอีกแล้วและซิงหลานก็ดูท่าจะไปได้สวย เธอจึงไม่จำเป็นต้องเปลืองแรงกับพวกเขาอีกต่อไป
ทว่าในครั้งนี้กลับมีบางอย่างเล็กๆ แทรกเข้ามาเสียก่อน
มีใครบางคนต้องการพบถังหนิงและพวกเขาเก็บเรื่องนี้เป็นความลับสุดยอดโดยขอนัดพบในเวลากลางคืนเท่านั้น
หลังจากที่เธอถอนตัวจากการเป็นนักแสดง ถังหนิงก็มีอิสระขึ้นมาก อย่างน้อยเธอก็ไม่ต้องแสดงแล้วจึงไม่ต้องกังวลกับสื่ออีก
หลังจากวันนั้นถังหนิงและหลงเจี่ยจึงมาถึงสถานที่นัดพบ แน่นอนว่าคนที่ต้องการพบเธอไม่ใช่ศิลปินหน้าใหม่ หากจะพูดให้ถูกเธอไม่ใช่คนที่ไม่มีชื่อในวงการนัก หากแต่ความโด่งดังของเธอมาจากชื่อเสียงด้านแย่ๆ ของเธอเสียมากกว่า พูดอีกอย่างคือเธอต้องการให้ถังหนิงกอบกู้ภาพลักษณ์ให้นั่นเอง
“ฉันคิดว่าเธอคงมาหาผิดคนแล้วล่ะ…” ถังหนิงตอบกลับ
“ทำไมล่ะคะ คุณช่วยกู้ภาพลักษณ์ของทั้งลัวเซิงและซิงหลาน ทำไมถึงช่วยฉันไม่ได้ล่ะคะ” ท่าทางของหญิงสาวดูผิดหวัง “ฉันนอนไม่หลับทุกคืนเพราะข่าวลือและเรื่องซุบซิบที่กระจายไปทั่ว ฉันไม่ได้นอนหลับสนิทมานานแล้วค่ะ”
“ฉันไม่ได้ลบล้างความผิดอะไรเลย พวกเขาไม่ได้ทำผิดตั้งแต่แรกอยู่แล้ว” ถังหนิงว่าขึ้นพร้อมเลิกคิ้ว เห็นได้ชัดว่าเธอส่งสัญญาณบอกว่าหญิงสาวคนนี้แตกต่างจากซิงหลานและลัวเซิง
ถังหนิงได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับเธอมาแล้ว เมื่อก่อนเธอทำเรื่องโง่ๆ มามาก และในสายตาคนอื่น เธอทั้งดูเสแสร้งและมีชงักติดหลังไม่น้อย ช่วงหลายปีมานี้เธอจึงติดอันดับดาราที่ถูกเกลียดมากที่สุด
“ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อยค่ะ” เธอกล่าวอย่างตรงไปตรงมา
ถังหนิงมองเข้าไปในแววตาของเธอ พวกเธอจ้องกันและกันอย่างไม่ละสายตาอยู่ราวสิบวินาที ทว่าเธอกลับไม่ได้หลบตาถังหนิงตลอดช่วงเวลานี้แม้แต่น้อย นี่มันหมายความว่าอะไรกัน
มันหมายความว่าเธอไม่ได้โกหก
“นี่คงเป็นความท้าทายสำหรับคุณเหมือนกันไม่ใช่เหรอคะ ถ้าคุณสามารถกู้ชื่อเสียงของฉันได้ มันก็เป็นเครื่องพิสูจน์ว่าคุณสามารถทำให้ใครดังขึ้นมาก็ได้”
“ฉันต้องขอประเมินสถานการณ์ก่อน” ถังหนิงตอบกลับไปตามตรง “ฉันยังไม่เชื่อคุณร้อยเปอร์เซ็นต์ ขอฉันสืบเรื่องนี้ก่อนถ้าจัดการเสร็จเรียบร้อยแล้วฉันจะติดต่อคุณไปเอง”
“สัญญาของฉันกับเอเจนซี่ปัจจุบันกำลังจะหมด แม้ว่าชื่อเสียงของฉันจะไม่ค่อยดีนักแต่ฉันก็ทำเงินให้พวกเขาได้ไม่น้อย อย่างที่คุณรู้นั่นแหละค่ะ ว่าใครที่ไม่มีค่าในวงการนี้แล้วเอเจนซี่ก็จะลอยแพพวกเขาไม่ช้าก็เร็วอยู่ดี”
ถังหนิงมองลึกเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่าย ตะขิดตะขวงอยู่ในใจว่าทำไมแววตาของเธอถึงได้มากวนใจเธอนัก
ดูเหมือนอีกฝ่ายจะทำให้เธอนึกถึงตัวเอง…
ถังหนิงและหลงเจี่ยออกจากโรงแรมในเวลาถัดมา อย่างไรก็ตามระหว่างทางกลับบ้านถังหนิงเองก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ
หลงเจี่ยไม่รู้ว่าถังหนิงกำลังคิดอะไรจึงได้แต่บอกในสิ่งที่อยู่ในใจของตัวเอง “เดิมทีเราสร้างจู้ซิงมีเดียเพราะเราอยากสร้างความเปลี่ยนแปลงในวงการบันเทิง และทำให้นักแสดงใส่ใจกับการแสดง ให้ศิลปินผลิตผลงานเพลงอย่างมืออาชีพให้มากขึ้นนะคะ
“แม้ว่าสมองจะห้ามไม่ให้ฉันเข้าไปเกี่ยวข้องกับผู้หญิงคนนี้ แต่ในใจฉันกลับบอกให้ช่วยเธอ เหมือนอย่างที่ฉันช่วยคุณเอาไว้เมื่อก่อน…
“ทั้งคุณและฉันรู้ว่าวงการนี้มันโหดร้ายแค่ไหน บางคนโชคดี ได้อยู่ในเอเจนซี่ที่รู้ว่าจะช่วยให้พวกเขามีชื่อเสียงและเป็นที่นิยมได้ยังไง แต่คนส่วนใหญ่ก็ไม่เป็นแบบนั้น คนที่เข้ามาวงการมาอย่างไม่บริสุทธิ์ใจ สนใจแต่ผลประโยชน์ของตัวเอง ฉันมั่นใจว่าคุณรู้เรื่องนี้ดีกว่าฉันเพราะคุณได้สัมผัสมันมาแล้ว…
“ฉันไม่อยากไปยุ่มย่ามกับการตัดสินใจของคุณนะคะ แต่ยังไงการเซ็นสัญญากับศิลปินคนนี้ก็เป็นเรื่องที่เสี่ยงไม่น้อย และอาจจะทำลายชื่อเสียงของเราไปตลอดกาล…
“เพราะฉะนั้นทั้งหมดขึ้นอยู่กับคุณแล้วนะคะ…”
ถังหนิงก้มหน้าลงอย่างครุ่นคิด ผ่านไปครู่หนึ่งในที่สุดเธอก็เอ่ยขึ้น “หาข้อมูลเกี่ยวกับเธอเท่าที่จะหาได้มาให้ฉันที ถ้าเจอเรื่องผิดปกติฉันจะไม่รับพิจารณาเธอทันที”
“ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันจะตรวจสอบทุกอย่างอย่างละเอียด”
การทำให้ซิงหลานและลัวเซิงโด่งดังขึ้นมาเป็นเรื่องง่าย หากแต่…การกอบกู้ภาพลักษณ์ของใครสักคนที่มีความผิดติดตัวมาตลอดนั้น…
…ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่ยากไปสักหน่อย มันแตกต่างจากการรักษาหน้าที่การงานของตัวเองอยู่มากโข
เหมือนการบังคับใครสักคนให้กลับมาชอบคนที่เกลียดในทันที บางทีการล้างความทรงจำอาจจะเป็นทางเดียวที่จะพลิกกระดานนี้ได้
หลังจากกลับมาถึงบ้าน ถังหนิงจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้โม่ถิงฟัง
หลังจากได้ยินเรื่องทั้งหมดโม่ถิงก็ระบายยิ้มให้ “ท่าทางของคุณบอกผมว่าคุณวางแผนปูทางให้เธอในใจแล้วนะครับ…”
“ดูออกขนาดนั้นเลยเหรอคะ” ถังหนิงถาม
“ก็ไม่ขนาดนั้นครับ ผมแค่เข้าใจคุณน่ะ นี่เป็นความท้าทายครั้งใหญ่และผมก็รู้ว่าคุณชอบความตื่นเต้น…” พูดจบโม่ถิงก็รั้งถังหนิงเข้ามาอยู่ในอ้อมแขน “ยอมรับซะเถอะคุณนายโม่ ว่าคุณชอบความรู้สึกเวลาโน้มน้าวคนอื่นได้สำเร็จน่ะ…
“แต่ถ้าคุณอยากเซ็นสัญญากับศิลปินคนนี้จริงๆ คุณจะเปิดเผยกับสื่อไม่ได้ ไม่อย่างนั้นความตั้งใจของคุณก็จะสูญเปล่า”
ความพยายามล้างมลทินของคนคนหนึ่งอย่างจงใจเป็นเรื่องที่โจ่งแจ้งเกินไป
“เข้าใจแล้วค่ะ คุณโม่” ถังหนิงเอ่ยขณะประกบจูบลงบนริมฝีปากโม่ถิง