บทที่ 163 อยู่ร่วมกับมังกร
“บ้า คุณสิเงี่ยน ! ”
“คุณคิดถึงผู้ชายทุกวัน! ” หลิวหรู่ยู่รีบตอบโต้ เพื่อปกปิดความตื่นตระหนกของเธอ
พี่หรงยิ้มแล้วพูด : “ ฉันคิดถึงผู้ชายแล้วเป็นไงล่ะ? ฉันก็ไม่ได้ปฏิเสธ ”
“กลับเป็นคุณนั่นเอง คนรักในความฝันระดับชาติของฉัน ” พี่หรงแซวเล่นพูดว่า : “ อายุก็ไม่น้อยแล้ว มีรักครั้งแรกเมื่อไหร่? ”
หลิวหรูยู่หน้าแดงและเอ็ดไปว่า : “ นี่คือการสนับสนุนของคุณให้ฉันมีความรักใช่ไหม? ”
“ถ้าฉันมีความรักจริงๆ คุณจะรับได้ไหมล่ะ? ”
พี่หรงยิ้มแล้วพูดว่า : “ ถ้างั้นคงยอมรับไม่ได้แล้ว! ”
“ดาราใหญ่ของฉัน ตัวละครของเราถูกออกแบบให้เป็นหญิงสาวบริสุทธิ์ เมื่อถูกเปิดเผยเรื่องความรัก จะเกิดความยุ่งเหยิงครั้งใหญ่ ”
หลิวหรูยู่ไม่รู้ว่าคิดถึงอะไร สงบเงียบไปเล็กน้อย
พี่หรงจับมือของเธอพูดอย่างร้อนรนว่า : “ที่ฉันพูดเรื่องเหล่านี้ ก็เพื่อพิจารณาถึงอาชีพของคุณ แต่ฉันรู้ใจคุณนะ ”
“คุณวางใจ ฉันจะไม่ใช้อาชีพ จงใจทำให้คุณลำบากใจอย่างแน่นอน ”
“เพียงแค่คุณมีคนในใจแล้ว คุณสามารถไปมีความสุขดื่มด่ำกับความรักที่หวานชื่นได้อย่างเต็มที่ เพียงแต่อย่าเพิ่งเปิดเผยต่อสาธารณะ”
“ฉันว่านะ ไม่ใช่คุณมีคนที่ถูกใจจริงๆแล้วหรือ? ”
“เขาคือใคร? ”
โดยไม่ต้องรอให้หลิวหรูยู่ตอบมา เธอพูดราวกับว่าได้ค้นพบทวีปใหม่ : “ให้ตายซิ! ”
“คงไม่ใช่คนล่าสุดคนนั้นที่เจอที่มิลานนะ? ”
“ไม่ได้นะ ไม่ได้อย่างแน่นอน ! ”
“คนนั้นไม่คู่ควรกับคุณเลย! ”
“คุณควรมองหา ลูกท่านหลานเธอหรือไม่ก็ คุณชายตระกูลชนชั้นระดับสูงสุดนะ ”
เมื่อนึกได้ว่าครั้งล่าสุดหลิวหรูยู่เพิ่งกลับมาจากมิลาน มักจะอยู่ในภวังค์ และบางครั้งยังหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว
เหมือนพี่หรงเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจ
“อย่าพูดเหลวไหล ฉันไม่มี ! ”
“คุณฉินกับฉันเพียงแค่เจอกันโดยบังเอิญ นานมากแล้วที่ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย ”
หลิวหรูยู่เปลี่ยนเรื่องและพูดด้วยความใส่ใจว่า :
“รีบบอกมา คุณไปเชิญนายท่านหวางโป๋เหนียนของสมาคมการแพทย์ เป็นอย่างไรบ้าง? ”
“เขารับปากจะไปรักษาคุณปู่ไหม? ”
พี่หรงถอนหายใจเฮือกหนึ่ง พูดว่า : “นายท่านหวางเป็นเจ้าสมาคมของสมาคมการแพทย์ มีสมญานามว่าหมอเทวดา บุคคลสำคัญที่มาให้ชายชรารักษามากจนบีบธรณีประตู ”
“ ฉันไหว้วานความสัมพันธ์มากมาย สุดท้ายก็ได้เจอเขา ”
“หรูยู่ เจ้าต้องเตรียมทำใจไว้ ”
หลิวหรูยู่ชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วพูดด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “คุณพูดมา ”
พี่หรงพูดเสียงเบาๆว่า : “ฉันบอกหวางโป๋เหนียนเกี่ยวกับอาการของนายท่านอย่างละเอียดแล้ว และยังแสดงใบตรวจเช็คหลายใบให้เขาดูด้วย”
“เขาพูดว่าอย่างไร? ”
“เขาบอกว่า ตามวิธีการรักษาทั่วๆไป ช่วยไม่ได้แล้วจริงๆ มีเวลาแค่สิบวัน เดือนครึ่งแล้วนะ ”
หลิงหรูยู่แดงขึ้นมาทันที แม้จะเตรียมใจไว้แล้ว แต่ว่า ใครบ้างจะไม่คาดหวังสักนิดบ้างล่ะ?
ในตอนนี้ ฟังคำพูดของหวางโป๋เหนียน ผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ก็เหมือนกับการตัดสินประหารชีวิตครั้งสุดท้าย
พี่หรงกอดไหล่ของหลิวหรูยู่ ยื่นทิชชูให้เธอเช็ดตา พูดด้วยเสียงอ่อนโยนว่า “ฉันรู้ว่า นายท่านมีบุญคุณกับคุณ ยอมรับคุณเป็นหลานสาวบุญธรรม ”
“หลายปีที่ผ่านมาแม้ว่าเขาจะไม่ได้ออกหน้าโดยตรง แต่ว่าถ้าไม่มีความสัมพันธ์ของเขาแล้ว เส้นทางดวงดาวของคุณก็คงไม่ราบรื่นแบบนี้ ”
หลิวหรูยู่สะอื้นไห้พูดว่า : “เขาเป็นปู่ที่รักของฉัน คนที่รักที่สุดในชีวิตของฉัน! ”
พี่หรงพูดอย่างเอาใจว่า : “ฉันรู้ ”
“ดังนั้นในตอนนั้น ฉันขอร้องหวางโป๋เหนียนอย่างยากลำบาก ไม่ว่าอย่างไร ขอให้ไปดูสักครั้งด้วยตัวเองได้ไหม ”
“นายท่านหวางบอกวา คนเราในโลกนี้ ไม่มีใครไม่ตาย? ”
“บางที การตายก็เป็นการหลุดพ้นประเภทหนึ่ง ควรปล่อยวางก็ต้องปล่อยวาง ”
หลิวหรูยู่เช็ดดวงตา กัดฟันแล้วพูดว่า “ไม่ได้ !”
“ฉันทำใจไม่ได้! ”
“คุณปู่อานเป็นคนดีอย่างนี้ ทำไมไม่สามารถมีชีวิตยืนยาวนะ ฉันจะหาวิธีอื่นอีก! ”
“พี่หรง คุณไปหาที่ต่างประเทศ ดูสิว่าจะหาวิธีรักษาที่ล้ำหน้าได้หรือไม่ แม้ว่า……แม้ว่าสามารถต่ออายุได้สักสองสามปีก็ยังดี ”
“คุณวางใจได้ เงินไม่ใช่ปัญหา! ”
พี่หรงจ้องมองไปที่หลิวหรูยู่ : “ตอนนี้คุณยังมีเงินอยู่หรือ? ”
หลิวหรูยู่กัดฟันและพูดว่า : “ขอแค่รักษาคุณปู่ได้ ฉันทำอะไรได้ทุกเรื่อง ”
“ฉันสามารถเป็นผู้ตัดสินการแสดงความสามารถ ถ่ายละคร ละครออนไลน์ เข้าร่วมรายการวาไรตี้ หรือแม้แต่รับเป็นพรีเซ็นเตอร์เชิงพาณิชย์ก็ได้ ”
“ขอแค่ทำเงินได้ คุณไปจัดการเลย! ”
พี่หรงถอนหายใจแล้วพูดว่า: “เด็กโง่เอ๊ย ”
“คุณคิดว่า นายท่านอานเป็นคนขาดเงินหรือ? ”
หลิวหรูยู่ไม่พูดจา
“แต่ว่า พี่หรงขมวดคิ้วแล้วพูดว่า : “ หวางโป๋เหนียนดูแปลกไปเล็กน้อยหลังจากรู้ว่านายท่านอานอาศัยอยู่ในเมืองหลวงของมณฑลทางใต้นั้น ”
“ฉันอ้อนวอนอย่างยากลำบากมาก แล้วเขาก็พูดอะไรออกมา ”
“พูดว่าอะไร ? ” หลิวหรู่ยู่ถามอย่างร้อนรน
“เขาพูดอะไร ว่านายท่านอานอยู่ร่วมกับมังกร ถ้าชีวิตไม่ควรจบ มังกรจะอวยพรให้เขาโดยธรรมชาติ ”
“ตาเฒ่านี้ คงไม่ได้เป็นไม้กายสิทธิ์นะ อะไรมังกรไม่มังกรกันนะ นี่ไม่ใช่การพล่ามหรือ? ”
หลิวหรูยู่พูด: “เขายังพูดอะไรอีก? ”
“พี่หรงคุณคิดดูดีดีสิ ”
“ฉันนึกออกแล้ว! ” พี่หรงพูด : “ ขณะที่ฉันกำลังจากไป เขายังพูดอะไรบางอย่าง ฉันไม่มีความสามารถกับโรคแบบนี้ ”
“แต่ว่า หัตถ์ผีราชาฉิน ไม่เป็นสองรองใคร ”
“ฉันถามเขาว่าอะไรคือหัตถ์ผีราชาฉิน แต่เขาไม่พูดอะไรมากกว่านี้แล้ว ”
“เขาบอกว่า วันนี้พูดมากพอแล้ว ที่เหลือขึ้นอยู่กับพวกเราและโอกาสวาสนาของผู้ป่วย ”
หลิวหรูยู่บ่นงึมงึมงำงำว่า : “ หัตถ์ผีราชาฉิน ไม่เป็นสองรองใคร …..นายท่านหวางต้องบอกอะไรเป็นนัยๆให้กับพวกเรา”
“ยังมีอะไรอยู่ร่วมกับมังกร มังกรเทพอวยพร…..”
“ พี่หรง นายท่านหวางบอกว่า ที่ที่คุณปู่อานอาศัย มีผู้มากความสามารถอาศัยอยู่? ”
“ขอแค่พวกเราหาคนมากความสามารถคนนั้น ก็จะรักษาโรคของคุณปู่ได้? ”
“ต้องเป็นอย่างนั้นแน่นอน! ”
“หัตถ์ผีราชาฉิน ก็คือเบาะแสที่เขาให้แก่พวกเรา รีบไปกันเถอะ เราไปมณฑลทางใต้กัน ”
พี่หรงพูดอย่างหมดหนทางว่า : “ นี่เป็นการงมเข็มในมหาสมุทรนะ! ”
แต่ เธอเข้าใจความรู้สึกที่หลิวหรูยู่มีต่อคุณปู่อานท่านนั้น รู้ว่าแม้จะมีความหวังเพียงเล็กน้อย หลิวหรูยู่ก็จะไม่ยอมปล่อยผ่านไป
เธอทำได้เพียงจัดสัมภาระอย่างรีบร้อน เตรียมการเดินทาง
เธอสามารถเป็นผู้จัดการส่วนตัวของดาราหญิงระดับราชินีสวรรค์คนนี้ได้ เริ่มแรก ก็เป็นเพราะนายท่านอานเป็นผู้จัดให้
พูดได้ว่า สำหรับเธอแล้วนายท่านอาน ก็เป็นผู้มีพระคุณของเธอด้วย
จากก้นบึ้งของหัวใจ เธอก็หวังมากว่า จะมีสักวันมังกรเทพจะลงจากสวรรค์ ด้วยวิธีการที่จะพลิกสิ่งต่างๆ โดยรอบเพื่อให้ชีวิตนายท่านอานยืนยาวอีก30ปี
โอว นั่นคือพระเจ้าเปิดเนตร พระเจ้าส่องแสงประกายเจิดจ้า
ในขณะนี้ รถเรนจ์โรเวอร์สีดำคันหนึ่ง กำลังแล่นอยู่บนทางหลวงจากหลงเจียงไปยังเมืองหลวงของมณฑล
ฉินเทียนนั่งด้านหลังกับซูซู
เมื่อเห็นว่าซูซูประหม่าเล็กน้อย เขาก็อดหัวเราะไม่ได้ : “ เมียจ๋า จริงๆแล้วฉันรู้สึกว่า ไม่คุ้มเลยที่ใช้เงินมากขนาดนั้นเพื่อหาพรีเซ็นเตอร์ ”
“ฉันเคยเห็นรูปถ่ายของมู่เฟยเฟย บอกตามตรง เปรียบเทียบกับคุณแล้วช่างห่างไกลมาก ”
“มิฉะนั้น ให้เตะเธอไปซะ แล้วคุณมาเป็นพรีเซ็นเตอร์เอง ”
“ครีมซูยู่ไม่เป็นสองรองใครในโลก ประธานกรรมการก็สวยราวกับหยก ซึ่งเป็นเรื่องราวที่ดี ”
“ไปให้พ้นเลยนะ! ” ซูซูกลืนน้ำลายและหัวเราะอย่างอดไม่ได้ :“กลางวันแสกๆ อย่ามาพูดไร้สาระกับฉัน ! ”
บทที่ 162 จำฉันได้ไหม
บทที่ 164 ห้องราชา