กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 41

เจอรัลด์ตกใจมากจนตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ และแทบจะโกรธตัวเอง เสียงตะกุกตะกักของเขาดังขึ้น “บิ๊กบอสบิล ฉันคือคนในตระกูลไวท์…”

“ตระกูลไวท์?” บิลยิ้มอย่างน่ากลัว “ห่าเอ้ย? อย่าทำให้ฉันหัวเราะดิวะ!”

บิลถ่มน้ำลายอย่างเหยียดหยาม เขาเตะเจอรัลด์ล้มลงกับพื้น และส่งเสียงดัง “พวกเขาเพิ่งสอนบทเรียนคนงี่เง่าจากตระกูลไวท์เสร็จเมื่อวานนี้ ไอ้เวรนั้นโดนตบหน้าไปหมื่นครั้ง! นี่นายยังมีความกล้าที่จะพูดถึงชื่อตระกูลนายกับฉันอีกเหรอ!”

“ฮะ?” เจอรัลด์ตกใจมาก

เขาคิดว่าเควินถูกทุบตีขณะถูกปล้น แต่กลับกลายเป็นว่า ดอน อัลเบิร์ต เป็นคนทุบตีเขา!

ในขณะที่เขายังคงอยู่ท่ามกลางความตกใจ และหวาดกลัวสุดขีด บิลก็ยกไม้ตีขึ้น และฟาดมันลงกับหัวของเขา!

ปัง!!

เจอรัลด์รู้สึกว่าโลกหมุนรอบตัวเขา เสียงซ่า ๆ ยังคงฮัมอยู่ในหัว เลือดไหลออกจากปาก และจมูก การมองเห็นของเขาพร่ามัว และในที่สุดเขาก็หมดสติไป

เวนดี้ร้องอย่างสยดสยอง!

เจอรัลด์เป็นคู่หมั้นของเธอ และเธอมีโอกาสเดียวที่จะได้แต่งงานกับตระกูลไวท์ เธอคงเป็นบ้าแน่ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเขา

“รถพยาบาล! โทรเรียกรถพยาบาลเดี๋ยวนี้!”

เวนดี้ตะโกนด้วยความตื่นตระหนก เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาด้วยมือที่สั่นเทา แต่เธอกลับสั่นมากจนไม่สามารถกดอะไรได้เลยทำได้เพียงแค่กรีดร้องอย่างสุดใจ

บิลขมวดคิ้วด้วยความรำคาญ และด่าขึ้นว่า “โถ่เว้ย! หุบปากได้ไหม! ไปตบเธอจนกว่าเธอจะหยุดร้อง และมีเลือดออกจากปาก!”

“ครับเจ้านาย!”

พวกคนเหล่านั้นยิ้มกว้างราวกับฝูงไฮยีน่าชั่วร้ายเมื่อได้ยินคำสั่ง

สิ่งที่พวกเขาชอบทำมากที่สุดคือการทรมานสาวงาม โดยเฉพาะผู้หญิงที่ดูร้าย ๆ อย่างเวนดี้

เวนดี้ตื่นตระหนก ขณะที่เธอมองดูผู้ชายที่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เข้ามาใกล้ เธอพยายามถอยกลับอย่างลนลาน แต่ในไม่ช้าเธอก็ชนกำแพงและไม่มีที่ซ่อน

“มานี่เดี่ยวนี้นังบ้า!”

ชายตาเดียวดึงผมของเวนดี้อย่างโหดเหี้ยม และดึงเธอเข้าหาเขาทันที

จากนั้นเขายกมือขึ้นเล็งไปที่ใบหน้าของเวนดี้ และเริ่มตบเธอตามด้วยผู้ชายที่อยู่ข้างหลังเขา

คนเหล่านี้ล้วนเป็นคนที่โหดเหี้ยมที่ต่อสู้ในยมโลกกับบิลมาหลายปี พวกเขาไร้ความปราณีเมื่อเริ่มการกระทำ

ไม่นานใบหน้าของเวนดี้ก็บวมเหมือนหัวหมู และมีเลือดปนกับน้ำลายหยดลงมาจากปากของเธอ

หลังจากการตีที่โหดเหี้ยมเช่นนี้ มันจะทิ้งรอยแผลเป็นที่ลบไม่ออกบนใบหน้าของเธอ แม้ว่าจะได้รับการรักษาตามเวลาก็ตาม และมันเกือบจะเทียบเท่ากับการทำให้เธอเสียโฉม!

ลอเรนซึ่งได้เห็นฉากที่น่าสยดสยอง และความโหดร้ายของบิล เธอสั่นสะท้านด้วยความกลัว เธอพิงหลังของชาร์ลี และแนบชิดกับเขามาก

ในขณะเดียวกัน บิลเห็นชาร์ลี และลอเรนซ่อนตัวอยู่ที่มุม จึงพูดขึ้นว่า “พวกเขาด้วย! ทุบตีให้ตาย! กล้าดียังไงที่มานั่งห้องไดมอนท์ สวีท! วันนี้เป็นวันตายของพวกแก!”

ชายคนหนึ่งที่ดุร้ายราวกับหมาป่าหิวโหยเดินเข้ามาหาลอเรน และกำลังจะคว้าเธอ

“กล้าดียังไง!”

ทันใดนั้นชั้นน้ำแข็งก็ลอยขึ้นมาบนใบหน้าของชาร์ลีขณะที่เขาเตะชายร่างท้วมลงไปกองกับพื้น

ใบหน้าของบิลจมลงในที่เกิดเหตุ และคำรามว่า “นายเป็นใครกันแน่?”

ชาร์ลีพูดอย่างใจเย็นว่า “นายคงไม่อยากพูดกับฉันแบบนั้น ไม่อย่างนั้นนายจะต้องเสียใจ”

“แค่นั้นแหละไอสารเลวเอ้ย!”

ชาร์ลีส่ายหัวและโทรหาอัลเบิร์ตทันที

“อัลเบิร์ต โรดส์ ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องไดมอนด์ สวีท มาที่นี่เดี่ยวนี้ ไม่อย่างนั้นนายตายแน่!”

จากนั้นเขาก็วางสาย และจ้องไปที่บิลอย่างเย็นชา

ลอเรนจ้องมองเขา ใบหน้าของเธอซีดเซียวราวกับหิมะ เขาไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นกับแฮโรลด์หลังจากคุยโว และโกหกว่ารู้จักดอน อัลเบิร์ต? เขายังกล้าพูดคำหยาบต่อหน้าบิลได้อย่างไร? เขาคงตายแน่!

เวนดี้ซึ่งใบหน้าบวมจากการถูกตบยิ่งตกใจ และกระวนกระวายใจมากขึ้นเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ของชาร์ลี เขายังโง่อยู่อย่างนี้ได้อย่างไร? นี่เขาพยายามจะฆ่าพวกเขาทั้งหมดเลยอย่างนั้นเหรอ?

บิลแสยะยิ้มอย่างดูถูก “ไอ้หนู แกกล้ายั่วคุณดอนต่อหน้าฉันได้อย่างไร? นายกำลังขุดหลุมฝังศพของนายเอง!”

เขาโบกมือให้คนของเขา และพูดอย่างโหดเหี้ยม “ฆ่าเขาทิ้งซะ!”

ทันใดนั้นอัลเบิร์ตคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวก็ดังมาจากนอกห้อง “ไอ้เวรบิล! นายอยากตายใช่ไหม นายกล้าลงมือกับคุณเวดได้อย่างไร? ฉันจะสับนายให้เละ และโยนให้หมากินซะ ได้ยินไหม!”

บิลแข็งทื่อทันทีราวกับถูกฟ้าผ่า!