ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 49
ศักดิ์ศรีของจื่ออาน ทำให้หมอหลวงที่อยู่ตรงนั้นด้วยกังวลใจ เมื่อเห็นนางฝังเข็มเสร็จในครั้งเดียว แม้ว่าจะไม่เชื่อว่านางเป็นผู้ได้รับการถ่ายทอดวิชา แต่เทคนิคการฝังเข็มขอนางก็ดีกว่าวิธีอื่น ๆ
มู่หรงเจี๋ยเดินไป เอื้อมมือวางมือบนไหล่ของนางแล้วพูดว่า “ทำไปเถอะ หากเกิดอะไรขึ้น ข้านี้จะดูแลฝ่าบาทเอง”
จื่ออานใจชื้นขึ้นเล็กน้อย เธอรู้ว่าผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิพูดประโยคนี้ออกมาได้ แสดงว่าวางใจและสนับสนุนเธอมากทีเดียว
หากวันนี้เขาไม่ได้รับการสนับสนุกจากเขา ตนเองกลัวว่าคงจะถูกไล่ออกจากวัง หรือถูกทุบตีไปนานแล้ว
เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ อีกครั้ง จับเข็มด้ามยาว และเลือกจุดฝังเข็มเบา ๆ อันที่จริง เธอมีจุดฝังเข็มที่แม่นยำและเธอก็มีฝีมือมาก อย่างไรก็ตาม เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาด เธอจึงเลือกให้ดีอีกครั้ง
“มีอาการปวดเล็กน้อยนะเพคะ ฝ่าบาท อดทนไว้!” จื่ออานโน้มตัวลงและพูดเบา ๆ
จักรพรรดิเหลียงทรงหายใจเหมือนใยแมงมุมที่แผ่วเบา ต้องใช้กำลังมากในการหายใจเข้า นัยน์ตาของเขาตั้งตรงเล็กน้อย หากมองใกล้ ๆ จะพบว่ารูม่านตาขยายออก
จื่ออานรู้ว่าออกซิเจนไม่เพียงพอ หากไม่มีออกซิเจน อาการการหายใจของเขาจะไม่เปลี่ยนไปจากนี้
อยู่ที่นี่ดีกว่า ไม่อย่างนั้นเขาจะทนได้ไม่นาน
จักรพรรดิเหลียงไม่สามารถเปล่งถ้อยคำ เขาหายใจหอบ แต่ก็ไม่ได้หายใจเข้ามาก การทำงานของปอดของเขาบกพร่อง เขามองไปที่จื่ออานและดูให้กำลังใจ
เข็มยาวฝังลงไป จื่ออานหมุนเป็นวงแหวนไปรอบ ๆ เรื่อย ๆ จากนั้นก็เริ่มปล่อยพลังงานออกมา ตอนแรกนุ่มมาก แต่พอช้า ๆ ความรู้สึกของไฟฟ้าสถิตก็รุนแรงขึ้น แม้แต่เธอเองก็รู้สึกได้
จุดฝังเข็มเริ่มนูนขึ้นช้า ๆ จื่ออานขอให้มู่หรงเจี๋ยมาช่วย บีบนวดบริเวณรอบ ๆ จุดฝังเข็ม นิ้วของมู่หรงเจี๋ยกดลง นิ้วรู้สึกชา เขาเหลือบมองจื่ออานแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
จื่ออานหายใจเข้าลึก ๆ และพูดกับมู่หรงเจี๋ย “ท่าน ข้าจะไปเอาเข็มออกมา ตอนที่ข้าเริ่มฝังเข็ม ท่านช่วยบีบบริเวณรอบ ๆ แรง ๆ”
วงแหวนกักเก็บของเหลวในปอดไว้ใต้เข็ม ตราบใดที่เข็มถูกดึงออกและบีบแรง ๆ ของเหลวก็จะกระเด็นออกมา “ได้สิ!” มู่หรงเจี๋ยพยักหน้า “กำลังภายในพอได้ไหม?”
จื่ออานพยักหน้า “ใช่ กำลังภายในดีที่สุด”
“มาเริ่มกันเลย” มู่หรงเจี๋ยพูด
องค์รัชทายาทจ้องมองที่ด้านข้างราวกับกำลังดูเรื่องตลกด้วยท่าทางที่ดูถูกเหยียดหยาม
หมอหลวงก็อยู่ใกล้ ๆ ว่าน้ำเต้าของจื่ออานมียาอะไร
จื่ออานบีบเข็มด้วยนิ้วสองนิ้วแล้วพูดว่า “ขึ้นมา!”
เข็มถูกดึงออกอย่างรวดเร็ว มู่หรงเจี๋ยบีบแรงภายในตามคำแนะนำของนาง เพียงแค่ดูฟองที่ออกมาจากเข็มขนาดเล็ก
จื่ออานดันเข็มอย่างรวดเร็วด้วยแหวน แต่ฟองยังคงโผล่ออกมาอย่างต่อเนื่องถึงห้าหรือหกครั้ง จากนั้นไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ อีกต่อไป
“หยุด!” จื่ออานจับมือของมู่หรงเจี๋ย จากนั้นจึงฝังเข็มอีกครั้งอย่างรวดเร็วที่จุดถานจง จากนั้นจึงใช้เข็มแปดเข็มแยกเยื่อหุ้มหัวใจ
ทำอย่างช้า ๆ เห็นเพียงการหายใจของจักรพรรดิเหลียงไม่เร็วนัก จึงเริ่มมีอาการผ่อนคลายบ้าง
เข็มของการแยกเยื่อหุ้มหัวใจปักอยู่เป็นเวลานานเกือบประมาณหนึ่งในสี่ของชั่วโมง จากนั้นจื่ออานจึงตั้งเข็มขึ้น แล้วก็มีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของจักรพรรดิเหลียงอย่างช้า ๆ
“โอ้พระเจ้า ฝ่าพระบาททรงอาเจียนเป็นเลือด” หมอหลวงอุทานออกมา
จื่ออานถอนเข็มออกไป ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และพูดกับมู่หรงเจี๋ยว่า “ท่านอ๋อง ตอนนี้อาการบรรเทาลงชั่วคราว แต่การระบายน้ำยังไม่แล้วเสร็จ ข้าจะมาทำต่อในวันพรุ่งนี้”