ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 67
เวนดี้ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ทานประธานได้แจ้งไว้ว่าช่วงนี้เขาไม่มีเวลาพบปะใคร แต่ท่านได้สั่งให้ดิฉันรับผิดชอบเรื่องสัญญากับซิมเมอร์แต่เพียงผู้เดียว ดังนั้นหากคุณจะเรียกร้องเพิ่มเติม สามารถแจ้งดิฉันได้โดยตรง”
แมนดี้หยิบเอกสารจำนวนหนึ่งออกมาและส่งให้เวนดี้ จากนั้นเธอก็พูดว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันจะพูดกับคุณอย่างตรงไปตรงมานะคะมิสเซอร์เรล โครงการศูนย์การค้าของตระกูลซิมเมอร์เป็นทรัพย์สินที่ดี แม้ว่าคุณจะเคยปฏิเสธเรามาแล้วสองครั้งก่อนหน้านี้ แต่เราก็ยังคงมุ่งมั่นที่จะลงทุนร่วมกันกับ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์”
เวนดี้อ่านเอกสารอย่างละเอียด จากนั้นเธอก็ยิ้มและพูดว่า “คุณซิมเมอร์ ตั้งแต่คุณมาที่นี่ด้วยตัวเอง ดิฉันจะไม่ทำให้มันแย่ลงและยุ่งยากสำหรับคุณ เราอยากจะแจ้งให้ทราบว่าเราสามารถลงทุนร่วมในการก่อสร้างศูนย์การค้าของตระกูลซิมเมอร์ค่ะ …”
“จริงหรอคะ?” แมนดี้ดูสับสน เธอคิดว่าเธอจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากกว่านี้ แต่ไม่คิดว่ามันจะง่ายขนาดนี้
“ไม่ต้องกังวลค่ะ ฟังดิฉันก่อน” เวนดี้กล่าวต่ออีกว่า “แต่เนื่องจากคุณเคยไม่ให้เกียรติ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์มาก่อน เราจะให้สนับสนุนเงินเพียงสามสิบล้านดอลลาร์เพื่อเป็นเงินลงทุนในครั้งนี้ นอกจากนี้เราต้องการเพิ่มผลกำไรที่เราจะได้รับตามสิ่งที่เราตกลงไว้ก่อนหน้านี้อีกสิบเปอร์เซ็นต์ นี่คือสัญญาที่เราร่างขึ้นอีกครั้ง คุณสามารถนำกลับไปอ่านได้ หากไม่มีปัญหาใด ๆ เพียงลงชื่อและส่งกลับมาให้เรา แน่นอนหากตระกูลซิมเมอร์คิดว่าเงื่อนไขนี้มันมากเกินไป คุณสามารถเลือกที่จะไม่ร่วมมือกับเราได้ ท้ายที่สุด ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ไม่ต้องการโครงการนี้เช่นกัน”
แมนดี้อ่านสัญญาอย่างละเอียด แต่เธอพบว่าเงื่อนไขที่ระบุไว้ในสัญญาครั้งนั้นเข้มข้นขึ้นกว่าครั้งที่เธอเอากลับบ้านเมื่อวันก่อนมาก ตระกูลซิมเมอร์เป็นคนที่จะได้รับผลประโยชน์มากที่สุดในสัญญาเดิม แต่คราวนี้มันแตกต่างออกไปตระกูลซิมเมอร์จะไม่ได้รับประโยชน์มากมายและอาจต้องสูญเสียเล็กน้อยด้วยเช่นกัน
อย่างไรก็ตามแมนดี้ไม่กล้าพูดอะไรมาก ถือว่าโชคดีทีเดียวที่พวกเขาสามารถทำสัญญาร่วมกันได้ในครั้งนี้
เวนดี้ไม่ได้เร่งรัด จากนั้นเธอก็พูดว่า “มิสซิมเมอร์ เพียงแค่นำสัญญากลับบ้านเพื่อหารือกับคนอื่น ๆ ให้เรียบร้อยก่อน แต่อย่าลืมว่า ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ไม่อดทนรอได้นานเช่นกัน”
…
ในสำนักงานของท่านประธาน
ฮาร์วี่ย์ยังคงชอบซื้อเสื้อยืดสีขาวจากแผงขายของตามท้องถนน พวกมันดูเรียบง่ายและสบาย ๆ เขารู้สึกสบายมากที่ได้ใส่เสื้อผ้าเหล่านั้น
มันดูเป็นอาคารที่สูงที่สุดในย่านธุรกิจทั้งหมดในนิอัมมี่ ฮาร์วี่ย์ยืนอยู่บนชั้นสูงสุดและชมวิวทั้งหมดของนิอัมมี่ เขารู้สึกสงบมาก
หลังจากมองดูวิวจากห้องทำงานสักพักเขาก็พูดอย่างใจเย็นว่า “จริง ๆ แล้วสำหรับหลาย ๆ คน พวกเขาคงจะพึงพอใจกับมันมากถ้าพวกเขาสามารถยืนอยู่ในที่แบบนี้ ถูกต้องใช่ไหม?”
อีวอนน์ที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาไม่ไกลยิ้มจาง ๆ และพูดว่า “แต่สำหรับมิสเตอร์ยอร์ก ที่นี่ค่อนข้างต่ำเกินไป คุณจะอยู่ในที่ที่ต่ำต้อยเช่นนี้ได้อย่างไรเมื่อคุณสามารถอยู่ได้สูงกว่านี้?”
“อยู่สูงกว่างั้นเหรอ?” ฮาร์วี่ย์ระเบิดหัวเราะออกมา “ผมเป็นเพียงทายาทที่ถูกทอดทิ้งของตระกูลยอร์กจากเซาท์ไลท์ ถ้าไม่ใช่เพราะเงินที่ผมมี คุณคิดว่าพวกยอร์กจะยอมรับผมอีกครั้งไหม? น้องชายของผมจะยอมรับในตัวผมไหม? ไม่ พวกเขาเพียงแค่ยอมรับเงินที่ผมมีอยู่ก็เท่านั้น”
“แต่นั่นเป็นสิทธิ์ของคุณ” อีวอนน์พูดเบา ๆ ในขณะเดียวกันเธอก็เต็มไปด้วยความชื่นชม แม้ว่ามิสเตอร์ยอร์กจะทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสมาสามปี แต่เขาก็ไม่เคยมีชีวิตที่ต่ำทราม ในที่สุดมันก็มีช่วงเวลาที่เขาจะสามารถลุกขึ้นได้อีกครั้ง ตระกูลยอร์กค่อนข้างน่ากลัว แม้ว่าพวกเขาจะเป็นตระกูลที่มีฐานะเช่นนี้ก็ตาม ในช่วงหลายวันนี้ไม่มีใครจากตระกูลยอร์กกล้าเข้ามาแทรกแซงกิจการของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ เลยสักคน นั่นก็ชัดเจนพอแล้ว
“ช่วยเตรียมการบางอย่างให้หน่อย รวบรวมทรัพย์สินภายใต้ชื่อบริษัท เก็บส่วนที่โดดเด่นและปล่อยขายที่ทำให้เราสูญเสียเงิน รวมถึงการลงทุนทั้งหมดที่เคยทำมาก่อนเนื่องจากความสัมพันธ์ที่เขาเคยมีกับใครก็ตามในตระกูลยอร์ก” ฮาร์วีย์สั่งอย่างสุขุม
“มิสเตอร์ยอร์ก เราจะไม่เป็นการต่อต้านตระกูลยอร์กเกินไปหรือ?” อีวอนน์เอ่ยเตือนฮาร์วี่ย์
“คุณคิดว่าพวกเขาจะปฏิบัติกับผมเหมือนคนของพวกเขาเองงั้นหรือถ้าผมไม่ทำให้พวกเขาขุ่นเคืองใจ? เราต้องทำอะไรสักอย่างในตอนที่พวกเขายังไม่ฟื้นตัว ถ้าเราไม่ทำตอนนี้เราจะไม่มีโอกาสเช่นนี้อีกในอนาคต…อีวอนน์ ผมเชื่อใจคุณ และผมจะให้เวลาคุณเพียงเดือนเดียวเท่านั้น ผมหวังว่าหลังจากผ่านไปหนึ่งเดือน ผมจะเป็นเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถตัดสินใจอะไรที่นี่ได้และมีเพียงเสียงของผมเท่านั้นที่ทุกคนต้องเชื่อฟังในบริษัทนี้!” ฮาร์วีย์พูกออกมาสบาย ๆ
อีวอนน์ตะลึง เธอไม่เคยคิดเลยว่าฮาร์วี่ย์จะเป็นผู้ชายที่เด็ดขาดและรวดเร็วเช่นนี้ ยิ่งไปกว่านั้นเขาต้องการตัดคนจากตระกูลยอร์กเหล่านั้นที่เคยดำรงตำแหน่งสำคัญใน ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์มาก่อน
“แต่ตระกูลยอร์ก…”
“พวกเขาไม่กล้าทำอะไรในตอนหรอกนี้” ฮาร์วี่ย์ยิ้มและเขาไม่อยากยุ่งกับเรื่องนี้มากนัก จากนั้นเขาก็หรี่ตาและจ้องมองไปยังทิศทางของศูนย์การค้าที่ตระกูลซิมเมอร์หมายเอาไว้ “เป็นยังไงบ้าง?”
“มิสซอร์เรลได้ให้สัญญากับคุณผู้หญิงไปแล้วค่ะ เผื่อว่าจะพาเธอกลับบ้าน แต่เงื่อนไขในสัญญาคราวนี้ค่อนข้างเข้มข้น ตระกูลซิมเมอร์สอาจไม่เห็นด้วยกับสิ่งนั้น” อีวอนน์พูด
“ไม่ พวกเขาจะเห็นด้วยกับมัน แม้ว่าเงินสามสิบล้านดอลลาร์จะไม่ได้มีความหมายสำหรับเรามากนัก แต่สำหรับตระกูลซิมเมอร์ก็กำลังพยายามฉกฉวยโอกาสอยู่ หากเราปฏิเสธที่จะลงทุนในส่วนนี้ผมเกรงว่าจะไม่มีธนาคารพาณิชย์ที่ไหนกล้าอนุมัติเงินกู้ให้กับพวกเขา” ฮาร์วี่ย์ยิ้มจาง ๆ จากนั้นเขาก็พูดว่า “บอกให้เวนดี้แสดงตามน้ำไปเธอต้องทำตัวให้เหนือกว่าและหยิ่งผยอง สุดท้ายเธอต้องทำเหมือนว่าในที่สุดแล้วเธอตกลงที่จะลงทุนด้วยหลังจากผ่านความยากลำบากมามาก เราต้องทำให้ตระกูลซิมเมอร์เข้าใจว่าถ้าแมนดี้ไม่ยอมขอร้องเราพวกเขาก็จะไม่ได้รับเงินลงทุนนั้น”