ทารีน่ารู้สึกดีใจผู้ชายที่แข็งแกร่งสองคนนี้เป็นศิษย์พี่จากสำนักของยูเนียพวกเขาเห็นแก่ยูเนียเลยพานางมาด้วย หากพาชีอ้าวชวางไปด้วยกันได้ก็ดีเลย
ก่อนที่ทารีน่าจะพูดอะไรชีอ้าวชวางก็พูดขึ้นก่อน“ขอบคุณสำหรับความเมตตาของศิษย์พี่ แต่ไม่เป็นไร”
สีหน้าของชายคนนั้นเปลี่ยนไปเล็กน้อยและมีความโกรธในแววตาของเขาความหมายของท่าทางนั้นชัดเจนมากว่าชีอ้าวชวางทำเรื่องไม่สมควรเข้าแล้ว
ทารีน่าอ้าปากเล็กน้อยแต่ไม่รู้จะพูดอะไรพวกผู้ชายจะมีความภาคภูมิใจในตัวเอง หรือว่าสิ่งที่ศิษย์พี่ทำมันทำร้ายความภาคภูมิใจในตัวเองของชีอ้าวชวาง ทารีน่ารู้สึกเสียใจเล็กน้อย
“ถ้าเช่นนั้น พวกเจ้าก็ระมัดระวังให้มากนะ เราไปก่อนแล้วกัน”ยูเนียพูด
“ศิษย์น้อง เจ้าต้องระวังตัวนะ” ทารีน่าพูด ที่จริงนางอยากให้ชีอ้าวชวางประเมินความสามารถของตัวเองหากไม่ไหวก็ไม่ต้องไปต่อนางไม่อยากให้ชีอ้าวชวางต้องบาดเจ็บหรือเกิดเรื่องอะไรขึ้นแต่เพราะกลัวว่าจะทำร้ายความภาคภูมิใจในตัวเองของชีอ้าวชวางต่อหน้าคนอื่นๆ นางจึงไม่พูดออกมา
ชีอ้าวชวางพยักหน้าและไม่พูดอะไรอีก
ทารีน่าและคนอื่นๆ ไปแล้วแต่ก่อนที่ทารีน่าจะไป นางก็มองกลับไปที่ชีอ้าวชวางสายตาของนางเต็มไปด้วยความเป็นห่วง
พาริน่ารู้สึกไม่สบายใจ ไม่จริงน่า ชายคนนี้ไม่รู้จักการปกป้องดูแลผู้หญิงหรือว่าเขามีผู้หญิงที่อยู่ในใจของเขาอยู่แล้วกันนะ
เมื่อพวกทารีน่าจากไปพาริน่าก็นั่งมองชีอ้าวชวางที่นั่งอยู่ข้างๆ แล้วถามอย่างล้อเลียน“นี่ ชีอ้าวชวางผู้หญิงคนนั้นเป็นใครหรือ ศิษย์พี่ของเจ้าหรือ ทำไมข้าถึงรู้สึกว่าสายตาที่นางมองเจ้ามันไม่ใช่เลย?”
ชีอ้าวชวางไม่สนใจและเริ่มหาของในแหวนมิติ
“นี่ ผู้หญิงคนนั้นชอบเจ้าหรือ” พาริน่าถาม
“นางทำแบบนี้กับบรรดาศิษย์น้องทุกคน” ชีอ้าวชวางตอบอย่างเย็นชา ในสายตาของชีอ้าวชวางมันเป็นเช่นนี้ ทารีน่าดูแลศิษย์น้องของนางเป็นอย่างดีและนางก็เป็นผู้หญิงที่จิตใจดีด้วย
พาริน่ากลอกตา เป็นอย่างนั้นจริงหรือหรือหมอนี่จะบื้อเกินไป? สายตาของหญิงสาวที่มองเขามันไม่ใช่เลยนะ เหอะๆ แต่แบบนี้ก็ดี ถือว่าเป็นประโยชน์ต่อตัวเองมาก
“ฉางคงอยู่ไหนล่ะ” พาริน่าถามอย่างสงสัย
“เขาเหนื่อยเกินไป กำลังพักผ่อนอยู่” ชีอ้าวชวางตอบพอเป็นพิธี
“หืม พักที่ไหนล่ะ หรือว่าเจ้ามีถุงใส่สัตว์หรือ” พาริน่าถามด้วยความสับสนในแหวนมิติไม่มีอากาศสิ่งมีชีวิตไม่สามารถอยู่ในนั้นได้หรอกเช่นนั้นชีอ้าวชวางจะต้องมีถุงพิเศษสำหรับสัตว์แน่ๆ
ชีอ้าวชวางไม่ตอบ นางไม่อยากบอกใครเกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของฉางคงพอพาริน่าเห็นว่าชีอ้าวชวางไม่ตอบ นางก็เลยถือว่าเขาตอบรับแล้ว
ชีอ้าวชวางหยิบอุปกรณ์และเครื่องปรุงสำหรับทำเนื้อย่างออกมาท่ามกลางสายตาที่ตกตะลึงของพาริน่า จากนั้นก็ก่อกองไฟและเริ่มทำเนื้อย่างน้ำมันจากเตาเนื้อย่างหยดลงบนฟืนและกลิ่นก็อบอวลไปถึงจมูกของพาริน่าพาริน่ามองเนื้อย่างที่ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลและกลืนน้ำลายแล้วพูด“เจ้าทำเนื้อย่างได้ด้วยหรือ”
ชีอ้าวชวางไม่ได้พูดอะไรแล้วมองเนื้อย่าง นางนึกถึงเพื่อนๆ นึกถึงตอนอาหารเย็นที่เกาะลมในวันนั้น มันยังคงเหมือนกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง พวกเขาสนิทสนมกันมาก แต่อดีตกับปัจจุบันแตกต่างกันยิ่งนัก และทุกคนก็ไม่ได้อยู่ใกล้ๆ อีกต่อไปแล้ว เมื่อไหร่จะได้พบกับพวกเขาอีกนะ? จะมีวันนั้นหรือไม่? ต้องมีสิ
ชีอ้าวชวางย่างเนื้อเสร็จแล้วและหั่นให้พาริน่าครึ่งหนึ่ง
“หะ ให้ข้าหรือ” พาริน่าถามอย่างสงสัยพลางมองเนื้อย่างและชี้ที่ตัวเองผู้ชายที่โหดร้ายนี้เอาของกินให้นางหรือ
“ไม่เอาก็ตามใจ” ชีอ้าวชวางพูดและเตรียมจะเอากลับ
“ใครบอกว่าข้าไม่เอา?” พาริน่ารีบยื่นมือออกไปคว้าไว้ แต่เอาคว้าไปแล้วก็ต้องเปลี่ยนมือไปมาพร้อมกับพูด “ร้อนๆๆๆ…”
ชีอ้าวชวางกินอาหารไปอย่างเงียบๆ และไม่สนใจพาริน่าอีก
พาริน่ามองชีอ้าวชวางขณะที่กินไปด้วยพร้อมกับชื่นชมความละเอียดอ่อนของเนื้อย่างอยู่ในใจแล้วก็ยิ่งสงสัยในตัวตนของชีอ้าวชวาง แม้ว่าผู้ชายคนนี้จะเย็นชามาก แต่ในความเป็นจริงจิตใจของเขาก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น แถมยังทำเนื้อย่างอร่อยๆ ได้ด้วย ถ้ามาเป็นนรักของนางจริงๆ ก็ดูดีเลยนะ นี่นางคิดอะไรอยู่เนี่ย? นี่มันไม่ใช่ความตั้งใจเดิมเลยเป้าหมายของนางคือคว้าใจของผู้ชายคนนี้แล้วจัดการเขาซะ
หลังจากที่พักผ่อนแล้ว ทั้งสองคนก็เดินทางต่อ พวกเขาเดินทางผ่านป่าเล็กๆ แห่งนี้และไปถึงชั้นสี่อย่างราบรื่นตามที่คาดไว้เลยชั้นสี่เป็นทะเลสาบขนาดใหญ่จริงๆ ทะเลสาบน้ำใสจนมองเห็นพืชน้ำและปลาที่ว่ายน้ำอยู่ด้านล่างได้อย่างชัดเจนแต่น้ำนี่ใสแปลกๆ ไม่มีคลื่นใดๆ เลย ปลากำลังว่ายน้ำอยู่แท้ๆ แต่น้ำรอบตัวปลาไม่มีการกระเพื่อมไหวเลย
“แค่ข้ามทะเลสาบนี้ไปก็จะผ่านไปขั้นต่อไปแล้ว แต่ทะเลสาบนี้ไม่ง่ายเลย ทะเลสาบนี้รับน้ำหนักได้น้อยมาก จะบินก็ไม่ได้ สร้างเรือก็ไม่ได้ และก็ว่ายน้ำผ่านไปไม่ได้ด้วย” พาริน่าพูดแล้วหยิบไม้จากด้านข้างโยนลงไปแต่ไม้จมลงไปไปเลย
“เห็นหรือไม่ ขนาดฃไม้นี่ก็ไม่ลอย แต่ว่า…” พาริน่าพูดขณะที่หยิบใบไม้ขนาดเท่าลูกบาสเก็ตบอลแล้วโยนไป ใบไม้นั้นก็ลอยไปบนน้ำได้อย่างปลอดภัย
“รับน้ำหนักได้แค่เท่านี้ หากใบไม้เยอะกว่านี้ก็รับไม่ไหวแล้ว” พาริน่าอธิบาย
ชีอ้าวชวางมองไปที่ใบไม้ในทะเลสาบเงียบๆ
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นที่มุมปากของพาริน่าและหัวใจของนางก็รู้สึกสดชื่นขึ้นผู้ชายคนนี้คงจะต้องขอความช่วยเหลือจากนางในครั้งนี้สินะเ จ้าข้ามทะเลสาบนี้ไม่ได้หากไม่มีข้า ดูสิว่าเจ้าจะทำอย่างไร!
พาริน่าแอบภูมิใจและรอให้ชีอ้าวชวางขอความช่วยเหลือ จากนั้นนางก็คิดว่าจะประชดอย่างไรดีก่อนที่จะพาเขาข้ามไป แต่แล้วตาของพาริน่าก็ต้องเบิกกว้างขึ้นในวินาทีต่อมา
ของชีอ้าวชวางแตะเท้าเบาๆ แล้วก็ค่อยๆ ก้าวไปยืนอยู่บนใบไม้นั้นแต่ไม่มีผลกระทบใดต่อใบไม้นั่นเลย มันยังคงลอยอยู่บนน้ำเหมือนเดิม เวลาต่อมา สายลมก็พัดผ่านไปและใบไม้บนน้ำก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวพาชีอ้าวชวางไปข้างหน้า
ดวงตาของพาริน่าเบิกกว้างขึ้นมองชีอ้าวชวางที่ลอยไปข้างหน้าตามลำพังแล้วพูดไม่ออกอยู่นาน นี่ทำได้อย่างไร ทำไมผู้ชายคนนี้เบาจนดูเหมือนไม่มีน้ำหนักเลยล่ะ เขายืนอยู่บนใบไม้แล้วก็ลอยข้ามไปได้เลย!
ร่างของชีอ้าวชวางอยู่ห่างออกไปมากขึ้นเรื่อยๆ คราวนี้พาริน่าก็เรียกสติกลับมา จากนั้นก็นั่งและยื่นมือลงไปใต้น้ำพร้อมพึมพำคำพูด ในไม่ช้าผิวน้ำตรงหน้าก็กระเพื่อมแล้วเต่าตัวใหญ่ลอยขึ้นมาพาริน่ากระโดดขึ้นไปบนหลังเต่าขนาดเท่าโต๊ะกลม จากนั้นก็สั่งให้เต่าว่ายไปข้างหน้า
พอพาริน่าได้พบกับชีอ้าวชวางนางก็เอ่ยถาม“นี่ ชีอ้าวชวาง เจ้าทำได้อย่างไรกัน เจ้ายืนอยู่บนใบไม้นี้ได้อย่างไร”
ชีอ้าวชวางเงียบและไม่ตอบแต่สายตาของเขากลับมองไปที่กลุ่มคนตรงหน้า
“นี่ ชีอ้าวชวาง ข้าถามเจ้าอยู่นะ เจ้าทำได้อย่างไร หรือว่าเจ้าไม่ใช่มนุษย์ หรือว่าเจ้าเป็นผีใช่หรือไม่” พาริน่าแอบขำกับคำพูดไม่คิดของตัวเอง
กลุ่มคนที่ชีอ้าวชวางเห็นคือพวกของทารีน่า แต่สภาพของพวกเขาดูเหมือนจะไม่ค่อยดีนักเ พราะสีหน้าของพวกเขามีความวิตกกังวลอยู่ทั้งสี่คนยืนอยู่บนแผ่นสีฟ้าอ่อนที่ลอยอยู่บนน้ำเห็นได้ชัดว่าแผ่นนั้นน่าจะเป็นสมบัติของหนึ่งในนั้นแต่ตอนนี้มันลอยอยู่ตรงนั้นไม่ได้ขยับไปไหนเลย
“ช่วยข้าหน่อยสิ ถือว่าข้าติดหนี้เจ้า” ชีอ้าวชวางพูด
“อะไรนะ?” ตอนแรกพาริน่ากลัวว่านางจะได้ยินผิด ผู้ชายเย็นชาคนนี้อยากให้นางช่วยจริงหรือ
ชีอ้าวชวางเงียบและไม่พูดซ้ำในสิ่งที่พูดเมื่อครู่นี้แต่ใบหน้าก็ยังคงเฉยเมยอยู่
พาริน่าเม้มปากและพูดอย่างไม่พอใจ “ได้ๆๆ เจ้าบอกมาว่าจะให้ข้าช่วยอะไร” ในใจนางรู้สึกไม่ดี ผู้ชายคนนี้ก็มีวันนี้เหมือนกันนะ! มีวันที่มาขอให้นางช่วยเหลือได้เหมือนกัน ฮ่าๆๆ…เดี๋ยวข้าช่วยเหลือเสร็จแล้วจะไปพูดแหย่เจ้า!
“ช่วยพาคนเหล่านั้นไปอีกด้านหนึ่งหน่อย” ชีอ้าวชวางชี้ไปที่พวกของทารีน่าแล้วพูด
พาริน่ามองไปตามทิศทางนิ้วมือของชีอ้าวชวางและเห็นพวกของทารีน่าแล้วก็โกรธเล็กน้อยผู้ชายคนนี้ขอให้นางไปช่วยคนอื่นหรือ?! นางคิดว่าเขาขอให้นางช่วยแต่ไม่ได้คิดเลยว่าจะให้ไปช่วยผู้หญิงคนนั้น!
“เจ้าต้องการให้ข้าช่วยพวกเขาหรือ ทำไมข้าต้องฟังเจ้าด้วย ทำไมข้าต้องช่วยพวกเขาล่ะ”พาริน่าโกรธและเสียใจมากเพราะตอนแรกนางอยากเห็นท่าทีหงอยๆของชีอ้าวชวาง แต่ไม่ได้คิดเลยว่ามันจะเป็นแบบนี้
“จะช่วยหรือไม่ช่วย” ชีอ้าวชวางไม่ได้พูดอะไรเพิ่มแล้วถาม
“ช่วยๆ! แต่จำไว้ว่าเจ้าติดหนี้ข้าหนหนึ่งนะ”พาริน่าหงุดหงิดอยู่ในใจและสั่งให้เต่าว่ายไป
“รู้แล้ว” ชีอ้าวชวางพูดออกมาแล้วเร่งความเร็วแซงทารีน่าไปแล้วพูด “ข้าจะไปรอเจ้าที่อีกฝั่ง”
“อื้ม” พาริน่าได้ยินคำพูดของชีอ้าวชวาแล้วก็รู้สึกสบายใจขึ้น
ชีอ้าวชวางผ่านพวกของทารีน่าไปโดยไม่ได้มองพวกเขาเลย
“ศิษย์น้อง?!” ทารีน่ามองชีอ้าวชวางและพูดอย่างประหลาดใจ คนอื่นๆ ก็มองหลังของชีอ้าวชวางด้วยความประหลาดใจเช่นกัน ชีอ้าวชวางลอยอยู่บนน้ำและไปข้างหน้าได้อย่างสบาย นี่คือเวทมนตร์ประเภทไหนกัน
“ศิษย์น้องงั้นหรือ เขาไม่ได้มองเจ้าเลยด้วยซ้ำ! เจ้ายังเป็นห่วงเขาอยู่อีก”ยูเนียมองแผ่นหลังของชีอ้าวชวางแล้วพูดอย่างเย็นชาด้วยความไม่พอใจว่าแต่ผู้ชายคนนั้นลอยอยู่บนน้ำได้อย่างไรกัน