ไป๋ซู่ (1)
จวนตระกูลหู
หูโย่วอู่อับอายมาก เขาพุ่งเข้าไปในเรือนแล้วหยิบถ้วยชาที่คนรับใช้เอามาให้ขึ้นดื่มอึกใหญ่แล้วเขวี้ยงลงพื้น! ดวงตาเป็นประกายเดือดดาล เขาพูดอย่างดุดันว่า “นังนั่นกล้าทำลายแผนข้าได้อย่างไร ข้าไม่มีทางปล่อยนางไปแน่!”
ตอนนั้นเองเสียงร้ายกาจก็ดังขึ้นจากคานทำให้สีหน้าเขาเปลี่ยนไป “ข้าบอกเจ้าตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว่าแผนเจ้าจะพัง!”
ความหยิ่งยโสอยู่ในเสียงของชายหนุ่ม แล้วรอยยิ้มบางก็ปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลาร้ายกาจของเขา บุรุษผู้นั้นกระโดดจากคานลงมาอยู่ตรงหน้าหูโย่วอู่
“ถ้าเจ้าทำตามคำสั่งข้า ข้าก็ช่วยเจ้าได้!”
ดวงตาของหูโย่วอู่ดำมืด เขามองชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้วถามแล้วกัดฟัน “ท่านจะช่วยข้าได้อย่างไร แล้วเหตุใดท่านถึงต้องการช่วยข้า”
เขาไม่เคยเชื่อว่ายอดฝีมือแบบนี้จะช่วยเขาโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน! ชายคนนี้ไม่ใช่แค่เพียงแข็งแกร่ง แต่เขายังน่าดึงดูดจนคนตะลึง ไม่มีสตรีคนใดในโลกต้านทานเสน่ห์เขาได้! แต่กลิ่นอายชายคนนี้น่ากลัวยิ่งทำให้ไม่มีผู้ใดกล้าเข้าใกล้เขา
“จุดประสงค์ของข้านั้นง่ายมาก” ชายหนุ่มพูดจบก็หรี่ตาลงเล็กน้อยขณะที่เผยรอยยิ้มชั่วร้าย “ข้าต้องการอวิ๋นลั่วเฟิง!”
หลายปีมานี้จักรพรรดิปีศาจตามล่าเขาอย่างไม่ย่อท้อ เขาสาบานว่าจะแย่งเอาอวิ๋นลั่วเฟิงมาให้ได้และสอนให้เขาเรียนรู้ความเจ็บปวด!
“อีกอย่าง…” ดวงตาชายหนุ่มเป็นประกายเย็นชา “ข้าได้ยินว่าสมบัติของตระกูลหูสามารถปกปิดกลิ่นของคนได้ ข้าหวังว่าเจ้าจะนำมันมาให้ข้าหลังจากข้าช่วยเจ้าแล้ว!”
หูโย่วอู่หยุด “เรื่องสมบัติไม่ใช่ปัญหาแต่…เหตุใดท่านไม่ปรากฏตัวในเมื่อต้องการตัวนาง”
ชายหนุ่มย้ายสายตาไปที่หูโย่วอู่ สายตาที่เขาจ้องมาเกือบทำให้หูโย่วอู่หายใจไม่ออก แล้วเขาก็รู้สึกเหมือนหัวใจถูกมือบีบอยู่ มันเจ็บมากจนเกือบหยุดหายใจ
“เจ้าแค่ต้องทำในสิ่งที่ข้าบอก! ไม่อย่างนั้นชีวิตเจ้าก็จะทิ้งไว้ที่นี่ตอนนี้!”
หูโย่วอู่กัดฟัน “ข้าจะระดมกำลังคนตระกูลหูเพื่อต่อสู้กับคนพวกนั้น!” พูดจบหูโย่วอู่ก็รีบออกจากห้องโถงไม่กล้าจะหันหลังกลับมามองชายร้ายกาจคนนี้
“นายท่านเจ้าคะ” อยู่ๆ สตรีงดงามผู้หนึ่งก็ปรากฏตัวข้างไป๋ซู่ นางก้มหน้าแล้วพูดว่า “ตระกูลหูต่อต้านอวิ๋นเซียวไม่ได้”
“ข้ารู้” ไป๋ซู่พูดแล้วยิ้มอย่างขมขื่น “ข้าก็ไม่ได้หวังให้คนพวกนี้สู้กับอวิ๋นเซียว ข้าแค่ต้องการให้พวกเขาวุ่นวาย! อีกอย่าง ข้ามาที่ตระกูลหูเพื่อสมบัติชิ้นนั้นเท่านั้น ชีวิตของพวกเขาไม่เกี่ยวกับข้า”
ที่สำคัญที่สุดคือทันทีที่เขาก้าวขาเข้ามาในตระกูลหู เขาก็สัมผัสได้ถึงอวิ๋นเซียว! ถ้าตอนนี้เขาออกจากเมืองลั่วฮวา อวิ๋นเซียวต้องตามหาเขาเจอทันที ดังนั้นเขาจึงสั่งให้หูโย่วอู่ไปสร้างความวุ่นวายให้พวกเขา บางทีนั่นอาจจะทำให้เขามีโอกาสหลบหนี
“เจ้าเจอสิ่งนั้นหรือไม่” ไป๋ซู่ขมวดคิ้วถาม
สตรีงดงามพยักหน้า “นายท่าน นี่คือพู่ห้อยหยกที่ท่านต้องการ”
ไป๋ซู่เลิกคิ้วแล้วหันมามองพู่ห้อยหยกในมือนางก่อนหยิบมา ทันใดนั้นก็เกิดเสียงดังปัง ร่างของเขาหดลง แล้วชุดคลุมสีเงินหลวมๆ ก็ห่มทับร่างเล็กๆ ของเขาเอาไว้ เกิดภาพที่น่าขันเล็กน้อย