ตอนที่ 271 : หลิวหยวนจือ
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของฟางฉิงหัว คนจากสำนักลับก็พากันพยักหน้าและพูดขึ้นมา “ เมื่อเจ้าเมืองพูดแบบนั้น งั้นเราก็จะหยุดเพื่อไว้หน้าเจ้าเมือง แต่เราไม่ได้กลัวภูเขาอู่ตังหรอกนะ ”
“ใช่ ถ้าพวกนายคิดจะสู้ เรา เขามังกรพยัคฆ์ก็พร้อมที่จะสู้”
“ฉันก็ด้วย ฉันก็ไม่กลัว”
“ฉันไม่กลัว เอาตอนนี้เลยก็ได้”
…
เมื่อได้ยินคำพูดของคนเหล่านั้น ผู้อาวุโสจากภูเขาอู่ตังก็เกือบจะกระอักเลือดออกมา
“ถ้าภูเขาอู่ตังไปหาเรื่อง พวกนายก็อย่าไปฟ้องคนอื่นละกัน พวกนายหาเรื่องก่อนเองนะ”
“อีกอย่าง อย่าลืมว่าศิษย์ของพวกนายต้องพบกับเด็กตระกูลลู่อยู่” สุดท้ายผู้อาวุโสจากภูเขาอู่ตังก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
เมื่อได้ยินแบบนั้น ทุกคนต่างก็เงียบ พวกคนที่หัวเราะเยาะก่อนหน้ากลับคิ้วขมวดขึ้นมาทันที
แม้ว่าพวกเขาจะพูดดูถูกเหล่ยอู่ฉวน แต่อันที่จริงแล้วพวกเขาก็แค่เยาะเย้ย ในใจพวกเขารู้ดีว่าเหล่ยอู่ฉวนแข็งแกร่งมากและอยู่ในอันดับต้น ๆ ของผู้เยาว์ แม้แต่ศิษย์ของพวกเขาก็ใช่ว่าจะเอาชนะเหล่ยอู่ฉวนได้
อย่างน้อยเพื่อจะเอาชนะเหล่ยอู่ฉวนให้ได้ พวกเขาจึงได้แต่หวังว่าศิษย์ของพวกเขาจะเสมอกับลู่หานได้
เมื่อเห็นทุกคนเงียบและขมวดคิ้ว สุดท้ายผู้อาวุโสจากภูเขาอู่ตังก็ได้พักหายใจสักที
“พวกนายเยาะเย้ยฉันแบบนี้ ถ้าศิษย์ของพวกนายตกรอบมา งั้นมารอดูกันว่าพวกนายจะเหลือเกียรติอะไรบ้าง” เขาไม่ได้พูดมันออกมา แต่คิดในใจ
“แล้วทำไมเหล่ยอู่ฉวนถึงได้แพ้ เห็นชัด ๆ แล้วว่าเขาเอาชนะได้” นี่คือคำถามในใจของผู้อาวุโสเขาอู่ตงที่ยังรู้สึกสับสนอยู่
ในที่นั่งอีกด้านหนึ่ง คนจากตระกูลลู่ก็พยักหน้าด้วยความพอใจ “สมกับเป็นลู่หาน สุดท้ายเขาก็ชนะมาได้ ฝึกไม่เสียเปล่าจริง ๆ ฉันควรแจ้งเรื่องนี้กับหัวหน้าตระกูล”
เมื่อพูดจบ เขาก็ล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาแล้วพิมพ์ข้อความ
“ลู่หานชนะรอบแรก ! ”
บรรดาผู้ชมเหมือนจะยังไม่หายตื่นเต้นกับการต่อสู้เมื่อตะกี้ หวังเย่าในตอนนี้ยังคงหยอกล้อกับแฟนของเขาอย่างสนุกสนาน
“ชีวิตฉันนี่มันสวยหรูจริง ๆ…”
พวกคนโสดราวกับได้ยินคำพูดของเขาและหันกลับมามองเขาทันที
สีหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความอิจฉา
….
บนเวทีการต่อสู้คู่ที่สี่ก็เริ่มต้นขึ้น
นี่คือศิษย์จากสำนักฉวนเจินกับนักรบระดับ B จากกลุ่มทหารรับจ้าง
“เริ่มสู้ได้ ! ”
ด้วยการประกาศของชายแก่ ทั้งสองคนก็ไม่มัวรีรอและเริ่มการต่อสู้ทันที
หลังจากปะทะกันหลายสิบครั้ง ทหารรับจ้างก็เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ไป
“ผู้ชนะ หลิวหยวนจือ”
เมื่อชายแก่พูดจบ ชื่อของหลิวหยวนจือก็ได้ปรากฏขึ้นบนจอ ศิษย์ของสำนักฉวนเจินที่ชื่อหลิวหยวนจือในชุดฉางผาว ก็ได้เดินลงจากเวทีไปอย่างสบายใจราวกับว่าเขาไม่ได้เอาจริงกับการต่อสู้นี้ บนใบหน้าของเขามีรอยยิ้มสดใส รอยยิ้มที่ทำให้สาว ๆ หลายคนต้องกรี๊ดออกมา
ส่วนทหารรับจ้างนั้นได้แต่เดินกลับไปโดยไม่มีใครสนใจ
“เหอะ พวกไร้สมอง นั่นเรียกว่าหล่อรึไง ? ในสายตาของฉัน เจ้าหมอนั่นน่าจะเป็นชายรักชายเสียมากกว่า” ลัวจ้าวฮว่ามองไปยังแฟนคลับพวกนั้นด้วยสีหน้าไม่พอใจ
โชคดีที่เวทีอยู่ห่างจากที่นั่งผู้ชมคนอื่น ๆ ไม่งั้นแล้วถ้าแฟนคลับหลิวหยวนจือได้ยินเข้า ไม่แน่อาจจะเกิดปัญหาขึ้น
หลงปู้หยู๋ที่อยู่ข้าง ๆ ก็มองไปที่ลัวจ้าวฮว่าโดยไม่พูดอะไรออกมา
เพราะตัวเขาเองก็นับว่าเป็นคนหล่อคนหนึ่ง…
“เอ่อ…ฉันไม่ได้บอกว่ารองหัวหน้าเป็นพวกนั้นเลยนะ รองหัวหน้าน่ะไม่เหมือนกัน ความหล่อของรองหัวหน้าน่ะเป็นแบบสมชายชาตรี เขาน่ะต่างจากรองหัวหน้าอย่างสิ้นเชิง”
“ในสายตาฉันแล้วรองหัวหน้าน่ะแข็งแกร่ง” เมื่อรับรู้ได้ถึงสายตาของหลงปู้หยู๋ ลัวจ้าวฮว่าก็รีบอธิบายออกมา
“ฉันไม่คิดแบบนั้น”
“เขาโกหก”
“ฉันก็ว่างั้น…”
เมื่อได้ยินคำพูดของลัวจ้าวฮว่า พี่หลง, เจ้าหนู และทหารคนอื่น ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา
“ฮ่าฮ่า…”
เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของพวกนั้น ลั่วจ้าวฮว่าก็สับสน เขาพูดผิดตรงไหน ?
“กลับไปฉันจะแสดงความแข็งแกร่งให้นายได้เห็น” หลงปู้หยู๋พูดขึ้น
หวังเย่าไม่ได้สนใจสิ่งที่เกิดขึ้น เขายังคงจับจ้องไปที่เวที
…
ในเขตแขกพิเศษ เมื่อเห็นว่าหลิวหยวนจือเอาชนะมาได้ ผู้อาวุโสของสำนักฉวนเจินก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
“เป็นไปตามคาด ด้วยความสามารถของหลิวหยวนจือแล้ว พวกนักรบระดับ B ไม่เกินความสามารถของเขาหรอก”
โชคดีที่เขาไม่ต้องเสียหน้า แถมยังเยาะเย้ยคนอื่นได้อีก
เมื่อคิดแบบนั้น เขาก็มองไปรอบ ๆ ห้องและพบว่าทุกคนไม่กล้าพูดอะไรออกมา
การต่อสู้คู่ที่ห้าได้เริ่มต้นขึ้น ทั้งสองฝ่ายไม่ได้เป็นคนโด่งดังนัก หลังจากที่ปะทะกันกว่าร้อยครั้ง สุดท้ายชายหนุ่มที่ใส่ชุดทหารก็เอาชนะไปได้
“ผู้ชนะคู่ที่ห้าคือ…….”
“เริ่มการต่อสู้คู่ที่หกได้..”
ชายแก่ยังคงแสดงสีหน้าเฉยเมย เมื่อการต่อสู้แต่ละคู่จบลง เขาก็รีบทำการเริ่มการต่อสู้คู่ต่อไปทันที ตอนนี้การต่อสู้ดำเนินไปถึงคู่ที่ 33 แล้ว
ในหมู่พวกนั้นพวกที่ผ่านเข้ารอบมาส่วนมากเป็นคนจากสำนักลับ, คนจากตระกูลใหญ่รวมถึงผู้ตรวจสอบ 2 ดาวอย่างเหยียนเฉิงเยว่ที่ผ่านเข้ารอบมาได้อย่างราบรื่น