บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 66
หลังจากที่แทนเนอร์พูดแบบนั้น เสื้อของมาเดลีนถูกฉีกออก
มาเดลีนเจ็บปวดมากจนเธอไม่มีแรงที่จะดิ้นรน เมื่อเธอคิดว่าเธอคงหมดหวังแล้วแทนเนอร์กำลังจะช่วงชิงร่างกายเธอไป ทันใดนั้นประตูถูกเตะเปิดออกพร้อมกับเสียงดัง
ประตูเอียงไปด้านหนึ่งก่อนจะตกลงบนพื้น
มาเดลีนหันหน้าไปทางต้นเสียงก่อนจะเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาที่ดูน่ากลัวของเจเรมี่ เขาดูเหมือนกับซาตาน
เมื่อสายตาที่เจเรมี่จ้องมองมาที่เธอมันเต็มไปด้วยความน่ากลัวและความทรยศ เธอก็สั่นสะท้าน
เจเรมี่ก้าวไปข้างหน้าและดึงแทนเนอร์ ซึ่งกำลังกดทับมาเดลีน ออกไป
“กล้าดียังไงมาลักพาตัวลูกชายของผม? เบื่อกับการมีชีวิตแบบนี้แล้วใช่ไหม?”
เขาชกแทนเนอร์อย่างแรงที่ด้านข้างของใบหน้า ทำให้แทนเนอร์โอดครวญด้วยความเจ็บปวด ฟันซี่หนึ่งของเขาหลุดออกและเลือดเริ่มไหลออกมาจากปากของเขา เจเรมี่เตะแทนเนอร์ไปที่มุมกำแพง และในจังหวะนั้น แทนเนอร์ไม่สามารถลุกขึ้นจากความเจ็บปวดได้
มาเดลีนล้มลงบนพื้นอย่างอ่อนแรง เธอพยายามปกปิดร่างกายที่เปลือยเปล่าด้วยเสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่ง
เจเรมี่มองเธอด้วยความรังเกียจ “มาเดลีน เธอมันต่ำช้ายิ่งกว่าแต่ก่อน”
เขามองเธอเขม็งก่อนจะเดินไปเข้าห้องใดห้องหนึ่งภายในบ้าน
หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็อุ้มแจ็คสันที่กำลังหลับใหลออกไปจากห้อง
เมื่อมาเดลีนเห็นว่าแจ็คสันไม่ได้รับอันตราย เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ระหว่างนั้น เจเรมี่ยังคงมองเธอด้วยสายตาที่มุ่งร้าย เธอรู้สึกอึดอัดใจอีกครั้งทันที
เธอมองเขาอย่างอ้อนวอนเพื่อพยายามสร้างความไว้วางใจจากเขา “เจเรมี่ ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน…”
ชายคนนั้นหัวเราะอย่างเย็นชาเสียงของเขาฟังดูน่ากลัว “มาเดลีน เธอคิดว่าฉันตาบอดหรือหูหนวกหรอ? เธอสมควรตาย”
ประโยคถูกจบลงพร้อมกับการเดินจากไป
มาเดลีนลุกขึ้นจากพื้นในขณะที่ร่างกายของเธอรู้สึกหนาว จากนั้น เธอรีบวิ่งไปที่ด้านข้างของรถอย่างสุดกำลัง
ฝนตกลงมาบนร่างกายที่สะบักสะบอมและฟกช้ำของเธอ ความเจ็บปวดเริ่มแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเธออย่างต่อเนื่อง
“เจเรมี่ นี่คือกับดักของเมเรดิธและแทนเนอร์! พวกเขารู้จักกันมานานแล้ว! พวกเขาเคยออกเดทกันมาก่อนด้วยซ้ำ เมเรดิธทำแท้งสองครั้งเพราะแทนเนอร์! เจเรมี่ ฉันพูดความจริง! ฉันไม่เคยทำอะไรผิดศีลธรรม! พวกเขากำลังทำงานร่วมกันเพื่อใส่ร้ายฉัน!”
มือของเธออยู่บนหน้าต่างที่เปิดไว้ครึ่งหนึ่งขณะที่เธอเน้นย้ำ ใบหน้าที่ซีดของเธอทำให้ดวงตาของเธอดูแดงขึ้น
เธอต้องการได้รับความเชื่อใจจากเขาอย่างมาก แค่เพียงเล็กน้อย เพียงสักหน่อยคงไม่เป็นไร
แม้เธอจะพยายาม แต่เจเรมี่ไม่ได้มองไปที่เธอด้วยซ้ำ เขามองเธอจากหางตาของเขาเท่านั้น
“เมอร์จะทำเพื่อให้ได้อะไรกับน้องสาวอย่างเธอ?”
คำพูดของเขาปนไปด้วยความไว้เนื้อเชื่อใจในการปกป้องเมเรดิธ นอกจากนั้น เขายังดูหมิ่นมาเดลีนอย่างเต็มที่
“ถ้าไม่เป็นเพราะเมอร์ เธอจะมีชีวิตอยู่จนถึงทุกวันนี้ได้ไหม? คนอย่างเธอน่าจะตายไปนานแล้ว”
คำพูดของเขาเสียดแทงหัวใจของเธอ
มือของเธอที่จับหน้าต่างค่อยๆสูญเสียพลังงานไปอย่างช้าๆ
“เจเรมี่ ฉันดูไม่น่าไว้ใจในใจของคุณขนาดนั้นเลยเหรอ? ถ้าเป็นอย่างนั้น ทำไมคุณถึงให้สัญญากับฉันแบบนั้นในตอนนั้น?” เธอตะโกนใส่เขาในขณะที่อารมณ์เสีย
เจเรมี่ขมวดคิ้วและหันหน้าไปด้วยความสับสน เขาเย้ยหยันขณะมองใบหน้าซีดเซียวของมาเดลีน
“ไปหาหมอเถอะถ้าเธอป่วย ไม่มีความหลังระหว่างเธอกับผมแล้ว ผมสัญญากับผู้หญิงคนเดียวในชีวิตของผม และนั้นคือเธอที่ชื่อเมเรดิธ ครอว์ฟอร์ด”
หลังจากจบประโยค หน้าต่างถูกปิดลงโดยคนในรถ
ใบหน้าด้านข้างที่หล่อเหลาของเขาค่อยๆพร่ามัวจากการมองเห็นของมาเดลีน
เธอทรุดตัวลงบนโคลนราวกับว่าเธอได้รับความดจ็บปวดรวดร้าว เธอยอมให้ลมและฝนสาดเทไหลผ่านเธอไปอย่างนั้น
บาดแผลบนเนื้อหนังทั้งหมดของเธอไม่ได้ทำให้หัวใจเต้นแรงและหนาวสั่นเหมือนคำพูดที่เขาพูดก่อนที่เขาจะจากไป
การเผชิญหน้าที่สวยงามที่เธอเคยมีอยู่ในความทรงจำและคำสัญญาที่เขาบอกเธอในขณะที่เขาจับมือเธอในสมัยที่พวกเขาเดินไปตามชายหาดล้วนมืดมนและสลายหายไปในช่วงพริบตา