ตอนที่ 281 : ทักษะแคมเบรียน
“คู่ที่ 23 เจิ้นเหลิ่งเทียน Vs หนิงเหอ เริ่มได้” เมื่อชายแก่พูดจบเขาก็ถอยกลับไปทันที สายตาของเขายังคงจับจ้องไปบนเวทีด้วยความสนใจ
ชายแก่เหมือนจะรู้บางอย่าง….
“เด็กน้อย ยอมแพ้ซะ ฉันไม่รู้ว่าแกใช้ลูกไม้อะไรในรอบแรกจนทำให้คู่ต่อสู้ของแกต้องยอมแพ้ แต่ฉันไม่ได้ขี้ขลาดแบบนั้น”
“ตอนนี้ยังไม่สายเกินไปที่แกจะยอมแพ้โดยไม่ต้องเจ็บตัว แต่ถ้าแกยังฝืนอยู่ต่อ งั้นฉันคงต้องบอกว่าฉันออมมือไม่เป็น”
“ถ้าแกบาดเจ็บมาฉันไม่รับผิดชอบนะ” หนิงเหอที่อยู่บนเวทีได้มองไปที่เจิ้นเหลิ่งเทียนและพูดขึ้นด้วยสีหน้าดูถูก
เจิ้นเหลิ่งเทียนยังยืนนิ่งด้วยสีหน้าเฉยเมย ตาสีฟ้าคู่สวยของเขายังจับจ้องไปที่หนิงเหอโดยไม่เกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย
เมื่อเห็นตาคู่นั้น หนิงเหอก็ตัวสั่นขึ้นมา ใจของเขาถึงกับสั่นตามไปด้วย
“มา ! ไอ้หนู แม้ว่าแกอยากจะยอมแพ้ตอนนี้แต่ก็คงสายไปแล้ว” หนิงเหอสลัดความกลัวในใจและตะโกนออกมา
เจิ้นเหลิ่งเทียนยังยืนอยู่ที่เดิมไม่ได้เคลื่อนไหว สายตาของเขาจับจับจ้องไปที่อีกฝ่ายไม่สั่นไหว
เขาไม่ได้ใส่ใจคำพูดของหนิงเหอแม้แต่น้อย
“เข้ามาสิ หรือแกดูถูกฉันอยู่ ดี…..ฉันจะให้แกได้ลิ้มรสพลังของฉัน” เมื่อเห็นว่าเจิ้นเหลิ่งเทียนแทบจะมองไม่เห็นหัวเขา หนิงเหอก็เริ่มหงุดหงิดขึ้นมา
“กฎดิน ! ”
“ตูม ! ”
หนิงเหอตะโกนออกมา เสื้อของเขาฉีกขาดออกทันที เผยให้เห็นร่างกายที่แข็งแกร่งกำยำพร้อมกับพลังที่แผ่ออกมารอบตัว
“เทพแห่งดิน ! ”
อากาศรอบตัวได้ไปรวมตัวกันที่หมัดขวา เขาได้ก้าวออกไปก่อนจะปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเจิ้นเหลิ่งเทียนแล้วต่อยเข้าใส่อย่างรุนแรง “กองไปกับพื้นซะไอ้หนู”
เห็นได้ชัดว่าหมัดนี้มีพลังที่น่าทึ่งแค่ไหน
หากโดนหมัดนี้อัดเข้าไปตรง ๆ แม้จะไม่ตายแต่ก็ต้องบาดเจ็บสาหัส
แต่ต่อหน้าการโจมตีที่ทรงพลังแบบนี้ เจิ้นเหลิ่งเทียนกลับยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหวเลยแม้แต่น้อย
ฉากนี้ทำให้ผู้คนต่างก็พากันเหงื่อตกแทน
สุดท้ายก่อนที่หมัดจะได้ปะทะเข้ากับตัว พวกผู้หญิงหลายคนก็อดไม่ได้ที่จะหลับตาลง ตอนนั้นเองที่เจิ้นเหลิ่งเทียนเริ่มเคลื่อนไหว
ตัวขอเขายังยืนนิ่งอยู่กับที่ เมื่อเห็นหมัดที่พุ่งเข้ามา เขาแค่ยื่นมือขวาออกไปก่อนจะชี้นิ้วชี้ไปที่หมัดที่พุ่งเข้ามา
เมื่อเห็นแบบนั้นคนส่วนมากก็พากันหลับตา พวกเขาต่างก็คิดกันว่านิ้วจะไปหยุดหมัดที่ดูทรงพลังแบบนั้นได้ยังไง
แน่นอนว่าเจิ้นเหลิ่งเทียนคงไม่อาจจะรับมือไหว
เมื่อคิดได้แบบนั้นพวกเขาก็พากันลืมตาขึ้นมาเพื่อดูผลลัพธ์ แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นนั้นกลับทำให้พวกเขาตกตะลึง
หนิงเหอที่ต่อยอีกฝ่ายด้วยหมัดที่ดูทรงพลังกลับยืนนิ่งอยู่กับที่
เขาไม่ได้ส่งเสียงร้องใด ๆ ออกมา แม้แต่พลังอันน่าทึ่งของเขาก็เหมือนจะหายไปด้วย
สีหน้าของหนิงเหอแสดงความหวาดกลัวออกมา เขาดูลนลานอย่างมาก
เขาได้แต่ยืนนิ่งอยู่กับที่โดยไม่อาจจะขยับตัวได้…
ผู้ชมพากันเพ่งมองไปที่ตัวหนิงเหอ และพบว่ามีชั้นน้ำแข็งบาง ๆ เกาะอยู่
มันราวกับว่าชั้นน้ำแข็งบาง ๆ นี่ทำการแช่แข็งหนิงเหอ ทำให้เขาไม่อาจจะขยับตัวได้
ด้วยความแข็งแกร่งของหนิงเหอแล้ว เขาไม่อาจจะทำลายชั้นน้ำแข็งบาง ๆ นี้ได้
ในพริบตาเหล่าผู้ชมก็พากันฮือฮาออกมา สุดท้ายพวกเขาก็รู้ถึงความแข็งแกร่งของเจิ้นเหลิ่งเทียน พวกเขารู้แล้วว่าทำไมคู่ต่อสู้ในรอบแรกถึงได้ยอมแพ้ เป็นเพราะแบบนี้นี่เอง
จะให้สู้ยังไงเมื่อสู้ไม่ได้แบบนี้ !
พวกเขาคิดว่านี่คงเป็นการต่อสู้ที่ไม่ยุติธรรม แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าสถานการณ์จะพลิกผัน ฐานะของทั้งสองฝ่ายนั้นสลับกันอย่างเห็นได้ชัด
เจิ้นเหลิ่งเทียนดึงนิ้วกลับมาก่อนจะโบกมือซึ่งทำให้ชั้นน้ำแข็งบนตัวหนิงเหอสลายไป
หนิงเหอร่วงลงไปกองกับพื้นตรงหน้าเจิ้นเหลิ่งเทียนพร้อมกับหอบหายใจ
สีหน้าดูถูกที่เขามองไปที่เจิ้นเหลิ่งเทียนในตอนแรกหายไปในทันที ตอนนี้มันกลับเต็มไปด้วยความกลัวเข้ามาแทนที่
แค่ชี้นิ้วมาที่หมัดก็ทำให้เขาโดนแช่แข็งได้แล้ว มันทำให้เขารู้สึกได้ถึงความตาย ราวกับว่าเขาไม่อาจจะมีชีวิตต่อได้ การโจมตีแบบนี้ทำให้เขาไม่สามารถจะทำอะไรได้เลยแม้แต่ช่วยตัวเอง
ตอนนี้เขารู้แล้วว่าทำไมคู่ต่อสู้ในรอบแรกถึงได้แพ้ทันที ต่อหน้าชายคนนี้ที่เหมือนกับสัตว์ประหลาดแล้ว ไม่อาจจะมีใครสู้ได้เลย
ทำไมคนที่แข็งแกร่งแบบนี้ถึงยังเด็กขนาดนี้ได้ ?
เขาไม่อาจจะรับมือคนแบบนี้ได้จริง ๆ
เมื่อหนิงเหอคิดได้แบบนั้น เขาก็ไม่อยากเผชิญหน้ากับความตายเป็นครั้งที่สอง แค่คิดก็ทำให้เขาตัวสั่นแล้ว
“ฉันยอมแพ้”
เขาได้ยอมรับความพ่ายแพ้ สำหรับคำพูดที่เขาพูดไว้ก่อนหน้านี้ เขาไม่ได้ใส่ใจ ตอนนี้เขาหวังแค่ว่าสัตว์ประหลาดนี่จะไม่สนใจคำพูดของเขา ยังไงซะสิ่งที่เขาพูดในตอนแรกก็ไม่ได้เป็นการดูถูกอีกฝ่ายมากนัก
เมื่อคิดแบบนั้นเขาก็มองไปที่เจิ้นเหลิ่งเทียนด้วยสายตาหวาดกลัว
โชคดีที่เจิ้นเหลิ่งเทียนเหมือนจะไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก เขาไม่ได้ใส่ใจคำพูดของหนิงเหอเลย
ไม่นานหลังจากนั้นทีมแพทย์ก็ได้เข้ามาเพื่อนำตัวหนิงเหอไปรักษา
“คู่ที่ 23 ผู้ชนะได้แก่ เจิ้นเหลิ่งเทียน”
ชายแก่ประกาศออกมาก่อนจะหันกลับมามองเจิ้นเหลิ่งเทียนแล้วพึมพำบางอย่างที่คนอื่นไม่อาจจะได้ยินได้
“ไม่รู้เลยว่านายฝึกฝนทักษะแคมเบรียนมาถึงขั้นนี้แล้ว…” ชายแก่พึมพำออกมาราวกับถอนหายใจ
ในที่นั่งคนดู หวังเย่าได้มองไปที่ร่างผอมบางบนเวทีแล้วพึมพำออกมา “ แข็งแกร่งจริง ๆ ถ้าฉันดึงเขาเข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างโลกาได้ละก็…”