บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 75
พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้วหลายชั่วโมง และมาเดลีนช่วยเอวาที่เมามากเข้าไปในรถแท็กซี่
เมื่อเธอหมุนตัวกลับไปเธอก็ต้องประหลาดใจที่เห็นเจเรมี่ยืนอยู่ที่ประตูด้านหน้า
เขายืนพิงรถอย่างนิ่งเฉย มือข้างหนึ่งของเขาอยู่ในกระเป๋ากางเกงในขณะที่อีกมือข้างถือบุหรี่ ปลายบุหรี่ถูกจุดขึ้นก่อนจะค่อยๆหรี่ลงในคืนนี้ เขาดูโดดเดียวอย่างสง่างาม
หัวใจของมาเดลีนเต้นรัว เธอไม่รู้ว่าเธอรู้สึกประหม่าหรือเปล่าที่ต้องพบเจอเขา เธอต้องการอยู่ห่างจากเจเรมี่ช่วงนี้ แต่ผู้ชายคนนั้นได้เห็นเธอแล้ว
สายตาที่เย็นชาของเขาจับจ้องมาที่เธอ “เข้าไป”
เขามักจะสั่งเธอเสมอ ไม่เคยให้โอกาสเธอได้เลือกเลยสักครั้ง
มาเดลีนหลีกเลี่ยงการจ้องมองจากเขาอย่างใจเย็น “ฉันเกรงว่าจะไม่ได้ต้องขอโทษด้วยคุณวิทแมน เราควรคุยกันพรุ่งนี้ ตอนนี้มันดึกแล้ว”
เจเรมี่ขมวดคิ้ว เขายืนอยู่ตรงหน้ามาเดลีนด้วยความหงุดหงิด “ผมขอให้เธอเข้าไป”
“นั่นใครน่ะ? ทำไมเสียงดังจัง?” มีบางอย่างขวางทางกลับบ้าน เอวาจึงเงยหน้าขึ้นขณะที่อยู่ในอาการมึนเมา เธอมองไปที่เจเรมี่สักพักแล้วจู่ๆเธอก็หัวเราะออกมา “ฉันล่ะสงสัยว่ามันคือใคร ที่แท้ก็แค่ ไอ้คนน่ารังเกียจนี่เอง”
หลังจากเธอพูดแบบนั้น เมดาลีนรู้สึกได้ว่าพายุแห่งความปั่นป่วนก่อตัวหลังจากที่เจเรมี่ได้ยินเอวาพูดแบบนั้น
เธอกังวลว่าเจเรมี่จะปล่อยความโกรธของเขาที่มีต่อเอวา เธอจึงรีบจัดการเรื่องต่างๆให้ราบรื่น “เอวาเธอเมาแล้ว ฉันจะพาเธอไปเข้านอน”
“ฉันไม่เมา! และฉันก็ไม่ได้ด่าผิดคนด้วย! เขาเป็นคนน่ารังเกียจ เจเรมี่ วิทแมน” เอวาชี้ไปที่เจเรมี่ด้วยความโกรธ ตอนนี้ใบหน้าของเขาเป็นน้ำแข็ง “มาที่นี่ทำไม? มัวทำอะไรอยู่ตอนที่แมดดี้กำลังทุกข์ทรมาน? นายมันรู้เพียงแค่วิธีดูแลชู้รักของนายนั่นแหละ!” เอวาตะโกนใส่เจเรมี่ เสียงของเธอดังมากในกลางดึก
มาเดลีนแทบคลั่งขณะนี้ ถ้าเจเรมี่โกรธเอวาขึ้นมา เธอก็จะต้องทนทุกข์ทรมานในเกลนเดลเช่นกัน
“เอวา หยุดพูดเถอะ ไปกันเถอะ”
มาเดลีนลากเอวาไปที่ประตู แต่อย่างไรก็ตาม คนเมาคนนี้มีอาการหนักมาก มาเดลีนไม่สามารถขยับเอวาได้แม้ว่าจะใช้พลังทั้งหมดของเธอที่มีก็ตาม
มาเดลีนพูดกับเจเรมี่อย่างรวดเร็วหลังจากที่เธอเห็นใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีเขียวจากความโกรธ “เจเรมี่ ฉันจะไปกับคุณ ฉะนั้นแล้ว คุณคงไม่โกรเอวา เธอเมามากและเธอไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดอะไรอยู่”
“ฉันคิดว่าเธอสร่างเมาและจะกลับมาปกติ” เจเรมี่จ้องที่เอวาด้วยรอยยิ้มปลอมบนใบหน้าของเขา
“เจเรมี่ หวังว่าคุณจะไม่คิดเล็กคิดน้อยกับผู้หญิงที่ไม่รู้ว่าเธอพูดอะไรเมื่อเธอเมาถ้าคุณยังเป็นลูกผู้ชาย” มาเดลีนรู้สึกกังวล
เจเรมี่หัวเราะเบาๆและปล่อยควันบุหรี่ออกมา “มันจะง่ายเหมือนฆ่ามดถ้าฉันอยากจะฆ่าเธอ”
มาเดลีนรู้ว่าเจเรมี่มีความสามารถนี้ แต่ตอนนี้เอวาเมามากแล้ว เธอมองไปที่เจเรมี่โดยไม่แสดงความอ่อนแอของเธอ เธอยังคงพ่นคำพูดเพื่อต่อสู้ความยุติธรรมในนามของมาเดลีน
“งั้นก็มาฆ่าฉันสิ! เอิ้กก”
“เจเรมี่ วิทแมน นายมันก็แค่คนน่ารังเกียจ! นอกจากนั้น คุณเป็นคนตาบอด!”
“เอวา หยุดพูด!” มาเดลีน รู้สึกได้ถึงเม็ดเหงื่อเย็นๆบนหน้าผากของเธอ ใบหน้าของเจเรมี่มืดมาก พายุกำลังจะมาเมื่อไหรก็ได้
“ทำไมล่ะ? ฉันซ่อนสิ่งเหล่านี้ไว้ในใจมานานมากแล้ว! ฉันอยากจะบอกพวกเขาในวันนี้!” เอวาเมาแล้วดื้อเหมือนวัว เธอไม่เพียงเพิกเฉยต่อสิ่งที่มาเดลีนพูด แต่เธอยังต้องการต่อสู้กับเจเรมี่
“เจเรมี่ ฉันบอกให้นะนายมันไม่คู่ควรกับแมดดี้! เธอสวยและเก่งมาก ที่สำคัญที่สุด เธอมีนายเพียงคนเดียวในใจ เธอรอนายมาแล้วหลายปีและเธอยังคงรักษาสัญญาระหว่างพวกเธอสองคน แล้วนายล่ะ? นายตอบแทนอะไรกับเธอ?
“แมดดี้ต้องทนทุกข์ทรมานมากก่อนที่เธอจะเริ่มชีวิตใหม่ได้ ตอนนี้เธอยังมีงานใหม่และนายต้องการที่จะกลับเข้ามายุ่งในชีวิตของเธออีกครั้ง นายคิดว่านายเป็นใคร? นายคิดว่าไม่มีใครต้องการแมดดี้หรอ? คุณคิดผิดแล้วบอกได้เลยว่า มีผู้ชายหลายร้อยคนรอจับมือแมดดี้แม้ว่าคุณจะไม่ต้องการเธอก็ตาม!”