“ลิเลียน?!” หลี่เฉิงตกใจ ในขณะนี้ ลิเลียนเกือบจะนั่งคร่อมเขาแล้วเธออยู่ห่างออกไปไม่ถึงครึ่งเมตรไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาจะได้กลิ่นกายของเธอ
ถ้าลิเลียนต้องการซ่อน หลี่เฉิงจะไม่สามารถหาเธอเจอ
“ท่านลอร์ดคะ…” ใบหน้าของลิเลียนแดงก่าเธออยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่เธอก็ลังเลผู้ชายคนไหนก็ไม่สามารถต้านทานสถานการณ์ดังกล่าวได้หลี่เฉิงรู้ว่าลเลียนมีบางอย่างจะพูด
ทั้งสองเงียบไปสองสามนาที หลี่เฉิงรู้สึกว่าถ้าผู้หญิงคนนี้ไม่พูด เขาจะต้องลงมือขณะที่หลี่เฉิงกําลังจะลงมือลิเลียนก็พูดอีกครั้ง“มีบางสิ่งที่ฉันบอกคุณไม่ได้ในตอนนี้…
“แต่ได้โปรดเชื่อลิเลียน ฉันไม่เคยทําร้ายคุณ ในหัวใจของลิเลียนคุณสําคัญที่สุดเสมอ!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลี่เฉิงก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ร่างกายของลิเลียนเต็มไปด้วยความลึกลับด้วยเหตุผลบางอย่างหลี่เฉิงสามารถสัมผัสได้ถึงความตั้งใจของลิเลียน
หลี่เฉิงเชื่อมั่นในตัวลิเลียนอย่างเต็มที่เหนือกว่าฮีโร่คนอื่น ๆ ในเวลานี้หลี่เฉิงยิ้มและกล่าวว่า“แน่นอนฉันเชื่อในตัวคุณ ลิเลียน”
“อืม” เมื่อได้ยินเช่นนี้ ลิเลียนก็เผยรอยยิ้มที่สวยงาม
เมื่อหลี่เฉิงเห็นลิเลียนในเวลานี้ ดวงตาของเขาแดงเล็กน้อยและการหายใจก็ลำบากดวงตาของลิเลียนก็พร่ามัวเช่นกัน
ในอดีตพวกเขาเคยต่อสู้ร่วมกันมาโดยตลอด หลี่เฉิงยังคิดว่านี่เป็นเกมส์ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจเรื่องนี้มากนักอย่างไรก็ตามตอนนี้เป็นเวลาดึกดื่นไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกสัมผัสหรืออย่างอื่นเธอก็ไม่ต่างจากคนจริง ๆ
“ท่านลอร์ดคุณ…อืม…” ลิเลียนไม่รู้จะพูดอะไรในตอนนี้ ใบหน้าของเธอแดงก่ำและเปลือกตาที่สวยงามของเธอก็ปิดลง
“ลิเลียน!” ถ้าหลี่เฉิงไม่เคลื่อนไหวในตอนนี้เขาจะยังถูกเรียกว่าผู้ชายได้อย่างไร? ตามความคิดของหลี่เฉิงเขาควรจะเริ่มดําเนินการหลังจากเรียกชื่อเธอเขาก็จบเธอและลิเลียนก็ล้มตัวลงบนร่างของหลี่เฉิง…
เช้าตรู่หลี่เฉิงลูบหัวของเขาและเขย่าเบา ๆเขาพบว่าสภาพแวดล้อมของเขาถูกปกคลุมไปด้วยหมอกสีเทาอ่อนมันเป็นทักษะของลิเลียนเงาแห่งหมอก
หลี่เฉิงหันศีรษะและพบว่าลิเลียนตื่นแล้วและกําลังนอนอยู่ข้างเขาดวงตาที่สวยงามของเธอมองมาที่เขาด้วยความงุนงงทุกครั้งที่เธอกระพริบตามันเกือบจะทําให้เขาแทบจะสูญเสียการควบคุม
หลี่เฉิงจูบหน้าผากของลิเลียนอย่างอ่อนโยนและพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย “ทําไมคุณถึงเรียกหมอกเงานออกมา?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของลิเลียนก็แดงขึ้นอีกครั้ง “พวกเขากําาลังแอบดู…”
“ให้พวกมันดู” หลี่เฉิงรู้ว่าลิเลี่ยนกําลังพูดถึงใคร แน่นอนว่าเป็นเทพผู้อ่อนแอทั้งสองที่ไม่มีอะไรทําหลังจากกินอิ่มแล้ว เขาไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้มากนักท้ายที่สุดไม่ใช่แค่พระอาทิตย์ขึ้นในตอนเช้ายังมีลูกชายคนโตของหลี่เฉิงด้วย
“หวี่…” ลิเลียนต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ปากของเธอถูกหลี่เฉิงปิดอีกครั้ง
บรรยากาศอาหารเช้าวันนั้นค่อนข้างแปลก ลูน่ามองไปที่หลี่เฉิงด้วยสายตาหลบเลี่ยงเล็กน้อยและดวงตาของเธอก็สลับไปมาระหว่างหลี่เฉิงและลิเลียน
ในทางกลับกัน ซิลเวียมองหลี่เฉิงด้วยการเยาะเย้ย ราวกับว่าเธอรู้ว่าสิ่งต่าง ๆ จะ เป็นเช่นนี้
ในทางกลับกัน ลิเลียนและหลี่เฉิงค่อนข้างสงบ นอกจากความไร้ยางอายของหลี่เฉิงแล้วลิเลียนก็สงบมากเช่นกัน อะไรควรเกิดขึ้นก็ให้มันเกิด แล้วจะอายเรื่องอะไร?
มีเพียงสตรีศักดิ์สิทธิ์ของโบสถ์แห่งแสงอาซิเลียเท่านั้นที่มีใบหน้าที่สับสนและไร้เดียงสาเธอมองดูทุกคนและตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ
อาซิเลียกัดขนมปังของเธอเล็กน้อย ไม่สามารถทนต่อบรรยากาศแบบนี้ได้เธอจึงถามด้วยความสงสัย“อืม… เกิดอะไรขึ้นกับทุกคน?”
หลี่เฉิงกลั้นหัวเราะของเขาไว้ เขาจิบนมแล้วพูดว่า “บางที่พวกเขาอาจกังวลเกี่ยวกับเทพธิดาแห่งความมืด”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ การแสดงออกที่สงบของลิเลียนก็เปลี่ยนไป ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงลูน่าก็เช่นกันสําหรับซิลเวียเธอไม่สามารถซ่อนความรู้สึกดถูกที่เธอรู้สึกได้
อาซิเลียไม่ได้สังเกตสีหน้าของทุกคน เธอพูดอย่างจริงจังว่า “ไม่ต้องกังวลทุกคนเทพแห่งแสงจะไม่มีวันยอมให้เธอทําอะไร!”
เมื่อกลับมาที่หัวข้อหลัก หลี่เฉิงหยุดพูดเล่นและพยักหน้าอย่างจริงจัง นี้เป็นไพ่ใบสุดท้ายของเขาในฐานะนักบุญหญิงของโบสถ์แห่งแสงเทพแห่งแสงย่อมไม่ละเลยอาซิเลียอย่างแน่นอน
หากเทพธิดาแห่งความมืดลงมือทําบางอย่าง เทพแห่งแสงย่อมลงมาอย่างแน่นอนนั่นคงจะเป็นตัวตนที่คู่ควรกับเทพธิดาแห่งความมืด
อย่างไรก็ตาม คงจะดีที่สุดถ้าพระเจ้าแห่งแสงไม่ออกมา หลี่เฉิงไม่ใช่พาลาดินผู้เคร่งศาสนาตรงกันข้ามเขาเป็นฝ่ายเป็นกลางอย่างแท้จริงเขาสนใจแต่เรื่องตัวเอง
ตอนนี้เขายืนอยู่ในฝ่ายที่ดีเพียงเพราะเขาสามารถใช้ประโยชน์จากมันได้หากเทพแห่งแสงลงมาเขาจะสามารถมองผ่านธรรมชาติของหลี่เฉิงได้อย่างรวดเร็ว
ในเวลานั้น แผนต่อไปของหลี่เฉิงจะหยุดชะงัก ดังนั้นจะดีกว่าถ้าพระเจ้าแห่งแสงไม่เห็นเขา
ในเวลานี้ เพิร์ลเดินมาและยังดูเหนื่อย ๆ เมื่อวานนี้เธอต้องน่าทหารกลุ่มใหญ่ไปเพิ่มเลเวลในโลกแห่งเงาดังนั้นเธอจึงไม่สังเกตเห็นบรรยากาศแปลกๆเธอพูดกับหลี่เฉิงว่า “ท่านลอร์ดเราพบขุนนางพันธมิตรอื่นในทางทิศใต้กิลด์ขนาดใหญ่บางแห่งรายงานว่ามีจํานวนมากพวกเขามาจากพันธมิตรหลายแห่งและดูเหมือนว่าพวกเขาจะล้อมเราไว้ใ”
“ฮะ?” เมื่อได้ยินคําพูดของเพิร์ล หลี่เฉิงก็กระพริบตาอย่างสับสนเขาไม่ได้หาเรื่องพวกเขาพวกเขากลับมาหาเขาเอง? มีเรื่องดี ๆ แบบนี้ในโลกจริงหรือ?มันยังช่วยเขาในการซ่อมแซมหัวใจแห่งการสังหารหมู่!
ท้ายที่สุด การซ่อมแซมหัวใจแห่งการสังหารหมู่ของหลี่เฉิงนั้นต้องการยูนิตจํานวนมากถ้าเขาฆ่ามอนสเตอร์ป่า ความเร็วในการซ่อมแซมหัวใจแห่งการสังหารหมู่จะเช่นเกินไปถ้าเขาต้องมองหาผู้เล่นเขาก็จะใช้เวลามากเกินไป
อย่างไรก็ตาม หากผู้เล่นเหล่านั้นมองหาเขาเอง เขาก็ยินดีที่จะยอมรับมันถ้าเขาฆ่าผู้เล่นการซ่อมแซมหัวใจจะเร็วเป็นพิเศษ!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลี่เฉิงก็เยาะเย้ย “ทุกคนไปรวบรวมกองกําลัง ในอีกสิบนาที่เราจะเข้าสู่โลกแห่งเงา!”
“รับทราบ!” เมื่อพวกเธอได้ยินดังนั้นก็เลิกคิด ในทุกการต่อสู้ พวกเขาใช้ทัศนคติที่แน่วแน่ที่สุดในการปฏิบัติตามคําสั่งทุกอย่างของหลี่เฉิง
หลังจากรับทานอาหารเช้าง่าย ๆ หลี่เฉิงก็เริ่มทํากิจวัตรประจําวันต่าง ๆ มากมายสิ่งแรกที่เขาทําคือเกณฑ์ทหาร นี่ไม่ใช่สิ่งที่จะลืมได้อย่างแน่นอน
นักแม่นปืนเยือกแข็ง 4,000 คน อัศวินสวรรค์ 4,000 คน มังกรน้ำแข็ง 1,000 ตัวและนักฆ่าเงา 4,000 คน
มันเป็นวันที่สี่แล้วตั้งแต่เปิดเซิร์ฟเวอร์ ความแข็งแกร่งทางทหารในปัจจุบันของเขาประกอบด้วยนักแม่นปืนเยือกแข็ง 16,000 คน อัศวินสวรรค์ 16,000 คนมังกรน้ำแข็ง 8,000 ตัว นักฆ่าเงา 4,000 คนและนักบวชแสงศักดิ์สิทธิ์อีกไม่กี่คนกองกําลัง ทั้งหมดมีมากกว่า 45,000 คน!
นอกจากนี้ยังมีกองกําลังของโบสถ์แห่งแสงมากกว่า 10 ล้านคน ในการต่อสู้เมื่อวานนี้มีผู้เสียชีวิตมากกว่า 100,000 คน. โดยธรรมชาติแล้วหลี่เฉิงไม่รู้สึกเสียใจเลย