กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 75
ชายคนนั้นยิ้ม เขาลูบหน้าของลิลี่แล้วพูดว่า “ตอนนี้คุณเป็นผู้หญิงของผม แล้วทำไมคุณยังอยากอยู่กับเขาล่ะ? ผมไม่ยอมให้ผู้ชายคนอื่นแตะต้องผู้หญิงของผมนะ!”
ลิลลี่รีบพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “ไม่ต้องกังวลนะคะเจอโรม ฉันไม่ยอมให้เขาแตะต้องตัวฉันเลยตั้งแต่เราคบกัน เขาลามกมาก! ร่างกายของฉันเป็นของคุณเสมอ และเป็นของคุณเท่านั้นมันมีไว้สำหรับคุณคนเดียวโดยเฉพาะนะคะ!”
จากนั้นเธอกล่าวต่อว่า “จริง ๆ แล้วฉันอยากจะเลิกกับเขาทันทีที่ร้านอาหารเริ่มเปิดดำเนินการ แต่ฉันไม่รู้ว่าไอ้ขี้แพ้จะมีเพื่อนที่ค่อนข้างมีไหวพริบ และช่วยฉันกำจัดกลุ่มนักเลงที่เขตพัฒนาขื้นใหม่ได้ รอจนกว่าธุรกิจจะเป็นไปตามที่กำหนด ฉันจะทิ้งเขา และไล่เขาออกจากร้านอาหาร!”
เจอโรม ฮันท์หัวเราะอย่างเอิกเกริก และพูดว่า “มันก็แค่นักเลงคนนั้น! ถ้าคุณบอกผมก่อนหน้านี้ทั้งหมด ที่ผมต้องทำคือโทรศัพท์ จากนั้นเจ้านายของเขาจะมาคุกเข่าและขอโทษคุณโดยตรง!”
ลิลลี่หัวเราะคิกคักอย่างยินดี และกล่าวว่า “โอ้ เจอโรม คุณคือฮีโร่ของฉัน! ตอนนั้นมันค่อนข้างเร่งด่วนฉันจึงไม่สามารถติดต่อคุณได้ นอกจากนี้ดักลาสอยู่ที่นั่นฉันกลัวว่าคุณจะรำคาญที่เห็นเขา!”
เจอโรมบีบเอวอย่างยั่วยวนแล้วหัวเราะ “คุณเป็นผู้หญิงที่ดีมาก!”
ลิลลี่ถูหน้าอกของเธอกับแขนของเขาเหมือนแมวถูตัวกับเสา และพูดว่า “เจอโรมคุณซื้อ BMW X6 ให้ฉันตอนนี้ได้ไหม? นะคะ นะนะ…”
เจอโรมยิ้มอย่างหยิ่งผยอง และพูดว่า “ทีหลังแล้วกันนะที่รัก เราจะไปที่บ้านของผมก่อน ให้ผมฟัดคุณหลายรอบก่อนแล้วกัน จากนั้นคุณก็ทิ้งไอ้ขี้แพ้คนนั้นไป และผมจะซื้อ X6 ให้คุณในวันพรุ่งนี้!”
ลิลลี่ร้องเสียงหลงอย่างดีใจ “เจอโรมจริงหรือคะ? พรุ่งนี้คุณจะซื้อ X6 ให้ฉันจริง ๆ หรือคะ?”
“ผมเคยโกหกคุณเมื่อไหร่กันล่ะ?” เจอโรมยิ้ม “แต่คุณต้องทำให้ผมมีความสุขก่อนนะ!”
ลิลลี่มองเขาอย่างยั่วยวน และพูดว่า “เจ้าหมาจอมซน! ไม่ต้องกังวลคุณจะอยู่บนสวรรค์ชั้นเจ็ดเลยแหละ เมื่อเราไปถึงบ้านของคุณนะคะ!”
จากนั้นพวกเขาก็เดินและออกจากโชว์รูม BMW
ชาร์ลีรู้สึกตื่นเต้นอย่างมากที่เจอกับคู่รักที่น่าขยะแขยง ทันใดนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมา และโทรหาดักลาส
เสียงประหลาดใจของดักลาสดังขึ้นในสายทันทีที่รับสาย “เฮ้ ชาร์ลี นายเป็นอย่างไรบ้าง? มีอะไรหรือเปล่า ทำไมถึงโทรอย่างกะทันหันแบบนี้?”
ชาร์ลีพูดอย่างเรียบเฉย “ฉันแค่อยากจะทักทาย นายกำลังทำอะไรอยู่ตอนนี้?”
“ฉันยุ่งอยู่ที่ร้านอาหารของฉันนะสิ ใกล้จะถึงพักเที่ยงแล้ว ลูกค้าจะมาเยอะช่วงนี้ ดังนั้นฉันเลยเข้ามาช่วยที่นี่น่ะ”
“นี่นายไปร้านอาหารของนายทุกวันเลยเหรอ?”
“แน่นอน! เราเพิ่งเริ่มต้นธุรกิจ และมีหลายเรื่องให้ฉันต้องจัดการ นอกจากนี้เงินทุนของร้านอาหารมากกว่าครึ่งเป็นเงินของพ่อของลิลลี่ พวกเขาจะดูถูกฉันถ้าฉันไม่ทำงานหนักขึ้น”
“นายลงทุนไปเท่าไหร่ในร้านอาหาร?”
“หนึ่งร้อยแกรนด์ นั่นคือเงินออมทั้งหมดของฉันตั้งแต่เรียนจบ”
“แล้วใครเป็นเจ้าของร้านอาหาร?”
“ฉันแน่นอน!”
“ชื่อของนาย ได้ถูกจดทะเบียนธุรกิจไหม?”
“ไม่นะ ชื่อพ่อของลิลลี่ใช้ในการจดทะเบียนธุรกิจของเรา ฉันกับลิลลี่ยังไม่ได้แต่งงานกัน ดังนั้นจึงไม่ดีที่จะใส่ชื่อของฉันลงไปก่อน เพราะว่าเขาลงทุนเป็นส่วนใหญ่”
จากนั้นดักลาสกล่าวต่อว่า “แต่พ่อของเธอสัญญาว่าเขาจะเปลี่ยนความเป็นเจ้าของร้านอาหารภายใต้ชื่อของฉันทันทีเมื่อลิลลี่ และฉันแต่งงานกัน”
ชาร์ลีส่ายหัวด้วยความตกใจเมื่อเขาฟังคำพูดของดักลาส คนโง่คนนี้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาถูกเอาเปรียบ!
ลิลลี่ปฏิบัติกับเขาเหมือนทาส เธอปล่อยให้เขายุ่งกับกิจการของร้านอาหารในขณะที่เธอนอกใจเขากับคนรวยคนอื่นไปแล้ว และยังคิดจะไล่เขาออกจากเกมนี้ด้วยซ้ำ!
ยิ่งตอนนี้ดักลาสไม่มีความผูกพันทางกฎหมายกับร้านอาหาร เนื่องจากไม่ได้จดทะเบียนภายใต้ชื่อของเขา หากเมื่อลิลลี่ทรยศเขา เขาจะไม่ได้อะไรเลย! ไม่เพียงแต่การทำงานหนักทั้งหมดของเขาจะไร้ผล แต่เขายังไม่ได้รับเงินที่ของเขาลงทุนไปกลับคืนมาอีกด้วย!
ชาร์ลีรู้สึกรังเกียจลิลลี่มากขึ้นเรื่อย ๆ เขาถามดักลาสโดยตรงว่า “แล้วตอนนี้ลิลี่อยู่ที่ไหน?”