ฉินยีมองไปทางด้านนอกกระจกรถ จึงมองเห็นฉินต้าหย่งโดนถีบออกมาพอดี จากนั้นยังมีพนักงานรักษาความปลอดภัยหลายคนพุ่งตามออกมาด้วย ย่ำยีมายังฉินต้าหย่งด้วยท่าทีที่ก้าวร้าวมาก
“พ่อ!”
ฉินยีร้องตกใจออกมา ดึงประตูรถออกพุ่งออกไปแล้ว ฉินซีก็รีบตามออกไปติดๆ
สองพี่น้องยังร้องไห้เพราะปวดใจกับฉินต้าหย่ง ตอนนี้มองเห็นบิดาถูกตี สองสาวยิ่งปวดใจเข้าไปใหญ่ ขณะเดียวกันในใจเต็มไปด้วยไฟโกรธ
“พ่อคะ พ่อไม่เป็นไรนะ?”
สองพี่น้องพุ่งเข้าไป รีบพยุงฉินต้าหย่งขึ้นมาจากพื้น
ดีที่เขาเพียงแค่โดนเตะทีเดียว จึงไม่ได้รับบาดเจ็บ บนเสื้อผ้าเปื้อนฝุ่นเต็มไปหมด
พนักงานรักษาความปลอดภัยที่เมื่อสักครู่ท่าทีก้าวร้าวมาก พอเห็นฉินซีและฉินยีเข้า ในสายตาเป็นความตกใจ นึกไม่ถึงว่าขอทานคนนี้ยังมีลูกสาวสองคนที่สวยขนาดนี้ได้
“พวกนายมีสิทธิ์อะไรมาตีพ่อฉัน?”
ฉินยีเห็นฉินต้าหย่งไม่ได้รับบาดเจ็บถึงได้วางใจลง ชั่วขณะนั้นโมโหจนตะคอกใส่เหล่าพนักงานรักษาความปลอดภัยด้วยท่าทางโกรธแค้น
ตั้งแต่หล่อนเข้ามาแทนที่ลั่วปิง เป็นผู้จัดการทั่วไปชั่วคราว การฝึกฝนในหลายอาทิตย์นี้ ทำให้กลิ่นอายของผู้มีตำแหน่งสูงบนตัวหล่อนชัดเจนมาก
“คนสวย นี่มาโทษพวกเราไม่ได้นะ! พ่อเธอสภาพนี้ ไปที่โรงอาบน้ำที่ไหนก็คงไม่มีใครปล่อยให้เขาเข้าไปหรอก ยิ่งไปกว่านั้นคือที่หวงเหอบาธของพวกเรา”
หัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยคือพนักงานรักษาความปลอดภัยที่ถีบฉินต้าหย่งลอยไปทีหนึ่งคนนั้น เวลานี้กำลังพูดจาท่าทางโอหัง
ถึงแม้ฉินซีและฉินยีจะสวยกันมาก แต่พวกเขารู้กันเป็นอย่างดีว่าผู้หญิงประเภทนี้ไม่ใช่คนที่พวกเขาจะเอามาครอบครองได้ และจะไม่ไว้หน้าสองพี่น้องแม้แต่น้อยด้วย
“พ่อฉันไม่ใช่ให้เงินแล้วเหรอ ยังจะเอายังไงอีก? หรือว่าพวกนายมีกฎเขียนเอาไว้ว่าห้ามคนอย่างพ่อฉันเข้าไป? ถึงแม้ไม่ให้เข้าไป หรือว่าพูดกันดีๆ ไม่ได้รึไง? มีสิทธิ์อะไรต้องลงมือด้วย?”
หน้าตาฉินยีเดือดดาล ไม่มีทีท่าว่าจะยอมจบไปง่ายๆ สักนิดเดียว
“คิดว่าตัวเองหน้าตาดี แล้วจะกล้ามาก่อเรื่องที่หวงเหอบาธได้เหรอ?”
เห็นฉินยีไม่ยอมเลิกรา หัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยจึงโกรธขึ้นฉับพลัน พูดเยาะเย้ย “คนชนชั้นต่ำที่ภายนอกดูใสซื่อแบบนี้อย่างพวกเธอ ฉันเห็นมามากแล้ว ขอเพียงเงินถึง ก็ยอมอ้าขาให้แล้ว”
ได้ยินคำพูดดูถูกอันนี้ของหัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัย สองพี่น้องถลึงตาโต โมโหจนสั่นเทาไปทั้งตัว
ฉินต้าหย่งที่เมื่อสักครู่ยังไม่กล้าขัดขืน เห็นลูกสาวโดนเหยียดหยามเช่นนี้ ยังทนได้ที่ไหน?
“กล้ามาดูถูกลูกสาวฉัน ฉันจะสู้กับพวกแก!”
ฉินต้าหย่งโกรธเคืองจนส่งเสียงคำราม มีเพียงมือเปล่า พุ่งเข้าไปทางพนักงานรักษาความปลอดภัยเจ็ดแปดคนที่ถือกระบองยางไว้แบบตัวคนเดียว
แต่เขายังไม่ทันพุ่งเข้าไป ภาพเงาคนคนหนึ่งก็แซงหน้าเขาไปแล้ว
“ตึง!”
จากนั้นมองเห็นหัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยที่เมื่อกี้ยังโอหังอย่างยิ่ง ร่างกายลอยอยู่กลางอากาศ จากนั้นลอยเข้าไปด้านในหวงเหอบาธแล้ว
ไม่นานเกิดเสียง“ปึง”ทีหนึ่ง ร่างกายของหัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยกระแทกบนกระจกของประตูหมุน ชั่วขณะนั้นกระจกที่สูงสองเมตรกว่าแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
แต่นี่ยังไม่จบสิ้น หลังชนกระจกแตก ก็กระแทกไปยังเคาน์เตอร์ด้านหน้าอย่างแรงอีก หัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยสลบลงไปในชั่วพริบตาเดียว
ภายในโถงใหญ่ เสียงกรีดร้องที่ตกใจกลัวลอยมา
พนักงานรักษาความปลอดภัยที่เหลือ เวลานี้ท่าทางอึ้งทึ่งกันหมด ภาพที่หัวหน้าโดนถีบลอยไปสิบกว่าเมตร และกระแทกกระจกก่อนจะลอยเข้าไปยังโถงใหญ่ของหวงเหอบาธอีกครั้ง พวกเขาเห็นกับตาตนเองทั้งหมด
เวลานี้ฉินต้าหย่งถึงพุ่งเข้ามา เพียงแต่เป้าหมายของเขาสลบไปเรียบร้อยแล้ว
“ฉันจะดูสิ พ่อฉันอยากอาบน้ำ ใครกล้าขวางบ้าง?”
หยางเฉินหน้าตาหนาวเหน็บ หมุนตัวมองทางฉินต้าหย่งแล้วบอกว่า “พ่อ เข้าไปกับผม!”
ฉินต้าหย่งเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ที่ไหน เวลานี้จึงทำตัวไม่ถูกอยู่บ้าง
ในเวลานี้เอง ฉินซีและฉินยีเดินเข้ามาแล้ว กอดแขนของเขาเอาไว้ซ้ายขวาคนละข้าง “พ่อคะ ทำตามที่หยางเฉินบอกนั่นแหละ พวกเราเข้าไปกันเถอะ!”
ปัจจุบันนี้สองพี่น้องรู้จักสถานะของหยางเฉินมากมาย ที่เมืองเจียงโจว ยังไม่มีเรื่องอะไรที่หยางเฉินจัดการไม่ได้จริงๆ
ฉินต้าหย่งมองหยางเฉินแบบลึกซึ้งทีหนึ่ง เหมือนรู้จักลูกเขยคนนี้เป็นครั้งแรก โดยเฉพาะภาพที่เมื่อสักครู่หยางเฉินถีบหัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยจนลอย กระตุ้นสมองของเขาอย่างลุ่มลึก
และวินาทีนี้ เขานึกถึงอะไรมากมาย เมื่อสักครู่สายตาของหยางเฉินเต็มไปด้วยแรงอาฆาตแค้น เทียบกับเมื่อครึ่งเดือนก่อนที่เขารับปากเอาฉินซีเป็นสิ่งวางเดิมพัน เหมือนกันกับสายตาของผู้ชายสวมหน้ากากคนนั้นเสียเหลือเกิน
และนึกถึงฉินซีไม่ได้ถูกพาตัวไปอีก ทันใดนั้นเขาคาดเดาแบบใจกล้ามาก วันนั้นผู้ชายที่สวมหน้ากากก็คือหยางเฉิน
เหตุผลที่เขาทำแบบนี้ เพื่อทำให้ตนเองสัมผัสถึงความทุกข์ทรมานหลังจากติดพนันจนทำให้ครอบครัวแตกสาแหรกขาด เพราะเหตุนี้จึงเลิกติดการพนัน
พอนึกถึงว่าในอดีตเขาเหยียดหยามหยางเฉินไว้ เวลานี้ในใจมีเพียงความรู้สึกผิด และยังรู้สึกซาบซึ้งใจด้วย
“ได้ พ่อจะเข้าไปกับพวกลูก!”
ฉินต้าหย่งพยักหน้าหนักแน่น เหมือนเรียกความมั่นใจของเขากลับคืนมาได้
แต่ละก้าวที่หยางเฉินเดินไปด้านหน้า พนักงานรักษาความปลอดภัยที่เหลือถอยหลังไปก้าวหนึ่ง
ดังนั้นที่หน้าประตูหวงเหอบาธ จึงปรากฏฉากหนึ่งที่น่าสนใจขนาดนี้ พนักงานรักษาความปลอดภัยเจ็ดแปดคนที่มือถือกระบองยางไว้ กลับถูกหยางเฉินที่มามือเปล่า บีบจนถอยกลับหวงเหอบาธไป
การกระทำทางนี้ดึงดูดผู้จัดการของหวงเหอบาธเข้ามาทันที
“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
เขาเห็นประตูหมุนของทางเข้าพังเสียหายถึงที่สุด ยังมีที่โถงใหญ่ หัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยที่นอนสลบอยู่ ยิ่งสีหน้าโกรธเคือง
ในเวลานี้เอง เขามองเห็นภาพเงาของพนักงานรักษาความปลอดภัยเจ็ดแปดคนทันใด กำลังถอยหลังเข้ามาไม่ขาดสาย
จากนั้นเขาก็มองเห็นหยางเฉินเข้า แถมยังมีชายวัยกลางคนที่ถูกสองสาวสวยควงแขนซ้ายขวาคนละข้างเข้ามา
“คนของฉัน เป็นนายที่ตี?”
ผู้จัดการใช้สายตาล็อกบนตัวของหยางเฉินไว้ทันที
ถึงแม้ไม่แน่ใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับหัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัย แต่เวลานี้เขาสามารถรู้สึกได้ว่าทุกอย่างล้วนเกี่ยวข้องกับชายหนุ่มที่ท่าทางเย็นชาคนนั้น
“หมาของนาย ปากดี สมควรตี!”
หยางเฉินพูดอย่างเย็นชา
“กล้ามาหาเรื่องที่หวงเหอบาธของฉัน นายใจกล้ามากนะ ถ้าอธิบายเหตุผลที่เข้าท่ามาให้ฉันไม่ได้สักอย่าง วันนี้ นายอย่าคิดไปจากที่นี่เลย”
ผู้จัดการพูดจาเย็นชาใส่ ทันทีที่พูดจบ มีพนักงานรักษาความปลอดภัยหลายคนถือกระบองยางพุ่งออกมาแล้ว ชั่วพริบตาเดียวล้อมหยางเฉินพวกเขาเอาไว้ตรงกลาง
เดิมทีฉินต้าหย่งที่ประหม่ามาก ตอนที่มองเห็นท่าทางนิ่งเฉยของหยางเฉิน ยังมีลูกสาวสองคนที่หน้าตานิ่งสงบ และไม่มีความหวาดกลัวแม้แต่น้อย ความประหม่าในใจของเขาคาดไม่ถึงว่ามลายหายไปแล้ว
ถึงแม้จะไม่รู้ว่าหยางเฉินเป็นใครกันแน่ แต่หลังนึกออกว่าผู้ชายใส่หน้ากากวันนั้นคือหยางเฉิน เขารู้สึกมั่นใจต่อลูกเขยคนนี้ของตนเองอย่างเต็มที่
“นายในฐานะผู้จัดการ ไม่ยอมสอบถามเรื่องราวทั้งหมด อยากจะผลักภาระทุกอย่างให้ลูกค้ารึไง?” หยางเฉินพูดจาเฉยชา
ผู้จัดการขมวดคิ้วแล้ว “สรุปเกิดเรื่องอะไร?”
คำพูดประโยคนี้เห็นได้ชัดว่าถามคนของหวงเหอบาธ
“ผู้จัดการคะ เมื่อสักครู่ขอทานคนนี้เข้ามาวุ่นวาย ฉันพูดเตือนดีๆ ให้เขาออกไป แต่เขาไม่ยอมไปค่ะ กลับพูดจาไร้มารยาท ทั้งยังอยากตีฉันด้วยค่ะ”
หญิงสาวคนหนึ่งเดินออกมาจากหน้าเคาน์เตอร์ ยื่นมือชี้ไปยังฉินต้าหย่ง พูดจาประหลาด “ฉันเรียกยามเข้ามา ให้ไล่เขาออกไปค่ะ ใครจะไปรู้ว่าเขายังมีลูกสมุน”
ภายในโถงใหญ่มีคนล้อมเต็มไปหมด หลังได้ยินคำพูดสาวประชาสัมพันธ์ ล้วนซุบซิบถกเถียงกันถึงฉินต้าหย่ง
“ฉันไม่ได้วุ่นวาย! และไม่ได้พูดจาเสียมารยาทด้วย ยิ่งไม่มีความคิดจะตีหล่อนเลย ฉันเอาเงินมา เพียงแค่อยากจะเข้าไปอาบน้ำสักหน่อย หล่อนดันให้ฉันไสหัวไป แถมยังเรียกยามออกมาอีก!”
ฉินต้าหย่งร้อนใจในชั่วขณะนั้น รีบพูดอธิบาย