ติงลู่ได้รับข้อความแจ้งเตือนที่ดังมาก ในขณะนั้น และทุกคนก็ได้ยิน
ทันใดนั้นในใจของเขามีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี บนใบหน้าดูไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย: “คาดว่าเป็นข้อความสแปมอีกแล้ว!”
เพียงแต่ทันทีที่เสียงของเขาลดลง จ้องมองไปที่เลขศูนย์ที่ต่อเนื่องกันบนหน้าจอโทรศัพท์ ดวงตาทั้งสองเบิกกว้างทันที
“บัญชีบัตรออมทรัพย์ของคุณที่ลงท้ายด้วย8067ได้รับโอนเงินจำนวนหนึ่งร้อยล้านหยวน และยอดคงเหลือปัจจุบันคือห้าหมื่นสี่พันสองร้อยห้าสิบหยวน【ธนาคารจิ่วโจว】”
เขานับสามครั้งติดต่อกัน ถึงได้แน่ใจว่ามีศูนย์อยู่ด้านหลังแปดตัว ซึ่งก็บอกได้ว่า ภายในเวลาไม่ถึงสองนาที หยางเฉินได้โอนเงินหนึ่งร้อยล้านให้เขาจริงๆ
ทั้งเจียงโจว ผู้คนมากมายที่มีหนึ่งร้อยล้าน แต่ว่าสามารถที่จะโอนเงินจำนวนมากมายขนาดนี้มาได้ภายในเวลาอันสั้น ถ้าหากไม่มีการนัดหมายล่วงหน้า โดยพื้นฐานแล้วเป็นไปไม่ได้
แต่ถ้าหากเงินในบัญชีเกินหนึ่งร้อยล้าน อย่าว่าแต่การโอนเงินหนึ่งร้อยล้าน ต่อให้เป็นเงินสดหนึ่งร้อยล้าน เกรงว่าก็คงจะหาวิธีสมทบเงินให้คุณได้อย่างแน่นอน
แม้แต่หวังเฉียงก็เรียกหยางเฉินว่าคุณ หรือว่า ชายหนุ่มคนนี้ จะมีภูมิหลังที่ยิ่งใหญ่จริงๆเหรอ?
ในเวลานี้ หญิงสาวที่ใส่เครื่องแบบรัดรูป ก็เดินเข้าไปในล็อบบี้อย่างกะทันหัน
ภายใต้การจับจ้องของทุกคน เธอเดินตรงไปยังข้างกายของหยางเฉิน ยื่นเอกสารข้อมูลให้เขาด้วยมือทั้งสองข้าง และพูดอย่างนอบน้อมว่า: “คุณหยาง นี่เป็นขั้นตอนการโอนของหวงเหอบาธ เพียงแค่คุณและเจ้านายติงเซ็นชื่อยืนยัน ก็จะมีผลบังคับใช้ได้ในทันทีค่ะ”
ตอนที่หยางเฉินตั้งใจจะซื้อหวงเหอบาธ ก็ได้ส่งข้อความออกไปหนึ่งข้อความ และจัดเตรียมการให้คนเริ่มเตรียมตัว
เมื่อได้ยินคำพูดของหญิงสาว ติงลู่ก็ดูเฉื่อยชา เขาเป็นเพียงแค่เจ้านายในนามเฉยๆ หวงเหอบาธไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาแม้แต่สตางค์เดียว และเขาจะมีสิทธิ์ซื้อขายที่ไหนกัน?
“เจ้านายติง เงินน่าจะได้รับแล้วใช่มั้ย? นี่เป็นขั้นตอนการโอน คุณดูก่อน ถ้าหากไม่มีปัญหาอะไร ก็เซ็นชื่อเถอะ!”
หยางเฉินมองไปที่ติงลู่ด้วยใบหน้าที่เยือกเย็น
จนถึงขณะนี้ ทุกคนถึงได้เข้าใจ ข้อความที่ติงลู่เพิ่งได้รับนั้น เป็นการแจ้งเตือนการโอนเงินหนึ่งร้อยล้านจริงๆ ชั่วขณะหนึ่ง สายตาของทุกคนที่มองไปที่หยางเฉินก็เปลี่ยนไป
ฉินซีและฉินยีเดิมทีก็รู้ฐานะของหยางเฉินอยู่แล้ว ไม่ค่อยแปลกที่เขาจะโอนเงินหนึ่งร้อยล้านได้ในทันที
แต่ว่าฉินต้าหย่งไม่รู้!
ในเวลานี้คำพูดของหยางเฉิน ฟังเหมือนกับฟ้าร้อง และระเบิดอยู่ที่ข้างหูของเขา
เพียงเพื่อให้ตัวเองได้อาบน้ำ เขาจะใช้เงินหนึ่งร้อยล้านซื้อหวงเหอบาธเหรอ?
ในที่สุดติงลู่รู้สึกถึงความหวาดกลัว สีหน้าก็ดูไม่ดีมาก รีบพูดอย่างรวดเร็วว่า: “คุณหยาง ขอโทษด้วย เมื่อกี้นี้ผมก็แค่ล้อเล่นกับคุณ ผมไม่ขายหวงเหอบาธแล้ว”
“ล้อเล่นงั้นเหรอ? ฉันไม่ได้ล้อเล่นกับคุณ!”
หยางเฉินหรี่ตาทั้งสองเล็กน้อย ในแววตาเกิดรัศมีของความน่ากลัวประกายอยู่: “เงินก็โอนไปแล้ว ใช่ว่าคุณบอกว่าไม่ขายก็จะไม่ขายได้งั้นเหรอ?”
“เงินของคุณ ผมจะโอนคืนให้คุณเดี๋ยวนี้!”
ติงลู่กัดฟันพูด และหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเริ่มโอนเงิน
หยางเฉินมองไปที่ติงลู่อย่างเยือกเย็น จากนั้นรับขั้นตอนการโอน เซ็นชื่อจริงตัวเองลงไปอย่างรวดเร็ว ต่อจากนั้นก็มองไปที่ติงลู่อีกครั้งแล้วพูดว่า: “ฉันเซ็นชื่อแล้ว ตอนนี้ถึงตาคุณแล้ว!”
“ผมบอกแล้วว่าไม่ขายก็คือไม่ขาย! คุณยังจะบังคับการซื้อขายให้สำเร็จงั้นเหรอ?”
ติงลู่ก็ตะคอกขึ้นมาในทันที ถ้าหากให้ตระกูลเว่ยรู้ว่าเขาทำเรื่องโง่แบบนี้ ไม่ฆ่าเขาให้ตายก็แปลกแล้ว
แม้ว่าเขาจะเป็นแค่หุ่นเชิดที่ตระกูลเว่ยสนับสนุนมา แต่ว่าตระกูลเว่ยเพื่อที่จะรักษาความลับ ขั้นตอนของหวงเหอบาธ ก็จัดการด้วยในนามของติงลู่ ตราบใดที่เขาเซ็นชื่อ หวงเหอบาธก็จะโดนโอนออกไปจริงๆ
“เจ้านายติง ฉันคิดว่า พวกเราไปจัดการเรื่องนี้ที่ห้องทำงาน จะเหมาะสมมากกว่า”
ทันใดนั้นหยางเฉินก็เอ่ยปากพูด ส่งสายตาไปแวบหนึ่ง หวังเฉียงก็เข้าใจในทันที ด้วยคำสั่งเดียว บอดี้การ์ดสองคนจับติงลู่ไว้คนละข้าง
“หวังเฉียง นายจะทำอะไร?” ติงลู่กลัวจนหน้าถอดสี
หวังเฉียงยิ้มแฮะๆ: “เจ้านายติง พวกเราไปคุยกันที่ห้องทำงานกันเถอะ!”
“ปล่อยฉันนะ! พวกแกปล่อยฉันนะ!”
ติงลู่โดนบอดี้การ์ดสองคนจับตัวออกไป ก็ตะโกนเสียงดังขึ้นมาในทันที
“ผมหวังว่าทุกท่านออกจากที่นี่ไป อะไรที่ควรพูดอะไรที่ไม่ควรพูด ก็ต้องคิดให้ดีๆด้วย”
หยางเฉินกวาดสายตามองไปที่ทุกคน ตักเตือนประโยคหนึ่ง ต่อจากนั้นก็ยิ้มแล้วพูดว่า: “นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันเป็นเจ้าของหวงเหอบาธ ใครก็ตามที่อยู่ในเหตุการณ์วันนี้ ได้จะรับบัตรกำนัลสมาชิกรายปีฟรี จากนี้ไปยังหวังว่าทุกท่านจะอุดหนุนกันเยอะๆนะครับ!”
ตาแบบฉบับของการตบหัวแล้วลูบหลัง
“พวกเราไม่พูดจาส่งเดชแน่ หวงเหอบาธเดิมทีก็โอนให้คุณด้วยขั้นตอนที่ปกติ ขอบคุณสำหรับสมาชิกฟรีของเถ้าแก่ ฮ่าๆ!”
ลูกค้าที่อยู่ในเหตุการณ์ ทยอยกันพูดดี
ความแข็งแกร่งที่หยางเฉินแสดงออกมา ต่อให้เขาไม่ตักเตือน ก็ไม่มีใครกล้าพูดจาส่งเดชอะไร
ผู้หญิงหลายคนที่แผนกต้อนรับ ต่างก็ตื่นตระหนก เจ้านายของพวกเขาก็โดนใช้กำลังพาที่ไปห้องทำงานแล้ว ไม่ต้องคิด ก็สามารถเดาจุดจบได้
“แมร่งยืนนิ่งเฉยอยู่อีกทำไม? ไม่ได้คำสั่งของเจ้านายเหรอ? รีบจัดการสมัครสมาชิกให้ลูกค้าทุกท่าน”
เมื่อเห็นผู้หญิงหลายคนนิ่งอึ้ง ผู้จัดการล็อบบี้ก็ตะคอก
“เจ้านาย คุณยังมีอะไรจะสั่งอีกมั้ยครับ?”
ผู้จัดการล็อบบี้ตะคอกแผนกต้อนรับเสร็จ ลักษณะท่าทางก็ประจบสอพลอ และถามอย่างระมัดระวัง
หยางเฉินมองไปที่เขาอย่างราบเรียบแวบหนึ่ง: “นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แกโดนไล่ออกแล้ว ไสหัวออกไปซะ!”
“พรึ่บพรั่บ!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ผู้จัดการล็อบบี้ก็คุกเข่าลงทันที: “เจ้านาย ก่อนหน้านี้ผมคิดว่าตัวเองแน่ดูถูกคนอื่น คุณได้โปรดปล่อยผมไปครั้งหนึ่ง เนื่องจากว่าผมเป็นผู้จัดการล็อบบี้ของที่นี่ มีประสบการณ์ของการจัดการดูแลมาก คุณได้โปรดอย่าไล่ผมไปออก!”
อยู่ที่ในฐานะผู้จัดการ แม้ว่าเงินเดือนจะไม่มากนัก แต่ว่าทุกเดือนก็จะได้รับผลกำไรมากมาย งานที่ดีแบบนี้ เขาจะยอมออกไปได้อย่างไร?
“นาย มานี่!”
หยางเฉินยื่นมือชี้ไปที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่รูปร่างกายกำยำ
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนั้นรีบเดินเข้ามา: “เจ้านาย คุณออกคำสั่งได้ครับ!”
“นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นายเป็นผู้จัดการล็อบบี้ของที่นี่ ตอนนี้ เอาสุนัขตัวนี้ ขับไล่ออกไปให้ฉัน!” หยางเฉินพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบ
วินาทีที่แล้วยังกังวลว่าหยางเฉินจะจัดการเขาหรือเปล่า วินาทีต่อมา ก็ถูกแต่งตั้งให้เป็นผู้จัดการล็อบบี้ของหวงเหอบาธ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรูปร่างกำยำมีความรู้สึกเหมือนรางวัลไม่ได้ร่วงหล่นลงจากฟากฟ้า
เขาพูดจาสะเปะสะปะอย่างตื่นเต้น: “ครับ ครับเจ้านาย ผม ผมจะไล่เขาออกไปเดี๋ยวนี้ครับ!”
“นายโดนไล่ออกแล้ว ยังจะอยู่ที่นี่อีกทำไม?”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรูปร่างกำยำก็ตวาดด้วยความโกรธ: “ไล่เขาออกไปให้ฉัน!”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนก้าวไปข้างหน้า ทั้งทุบทั้งเตะ และไล่ผู้จัดการล็อบบี้ออกไป
สายตาของหยางเฉินจับจ้องไปที่บนตัวของผู้หญิงแผนกต้อนรับที่ดูถูกฉินต้าหย่ง: “เธอยังจะอยู่ที่นี่อีกทำไม?”
โดนผู้จัดการล็อบบี้ที่เพิ่งแต่งตั้งใหม่ เบิกตากว้างจ้องด้วยความโกรธ ผู้หญิงคนนั้นสั่นเทาไปทั้งตัว กลัวจนแทบจะร้องไห้ และรีบพูดอย่างรวดเร็วว่า: “ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ!”
ขณะที่เธอพูด ก็รีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
และในเวลานี้ หวังเฉียงถือขั้นตอนโอนเดินมา: “คุณหยาง เจ้านายติงให้ความร่วมมือมาก เซ็นชื่อแล้ว”
“ใช่แล้ว คุณหยาง ผมให้ความร่วมมือมาก และเซ็นชื่อแล้ว!”
ติงลู่รีบพูดอย่างรวดเร็ว เทียบกับเมื่อกี้นี้ แตกต่างกันราวกับเป็นคนละคน
หยางเฉินกลับไม่คาดคิด ไม่รู้หวังเฉียงใช้วิธีการอะไร สามารถทำให้ติงลู่เซ็นชื่ออย่างเต็มใจ
“ในเมื่อเซ็นชื่อแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็รีบไสหัวออกไปซะ!” หวังเฉียงตวาด
“ผมจะไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้!”
ติงลู่ราวกับได้รับนิรโทษกรรม รีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
ในขณะนั้น โทรศัพท์ของหยางเฉินก็ดังขึ้นมา เขารับสาย และในไม่ช้าก็มีเสียงที่เต็มไปด้วยประหลาดใจดังมาจากข้างใน: “ประธาน บัญชีที่เพิ่งโอนไปหนึ่งร้อยล้านหยวนนั้น ก็โอนคืนมาหนึ่งร้อยล้านหยวน!”