เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 80 ตบตี
เฮเลนอารมณ์เสีย แต่เธอก็ระงับความโกรธไว้ หลายปีของการปลูกฝังตนเองในฐานะภรรยาของเศรษฐีจะไม่ยอมให้เธอแสดงความโกรธต่อหน้าสาธารณชน
ตามธรรมชาติแล้วไม่มีทางที่แอเรียนจะขอร้องแอรี่ คินซีย์ “ทำไมฉันต้องขอร้องคุณล่ะ? ฉันถูกเลี้ยงดูมาโดยไม่ได้ถูกสอนให้ฉันก้มหัวให้คนที่ขาดมารยาท ถ้าแม่ของคุณไม่ได้ยืนอยู่ข้าง ๆ คุณ ฉันคงคิดว่าคุณไม่เคยได้รับการเลี้ยงดูที่เหมาะสม”
แอรี่หยิบกาแฟขึ้นมาบนโต๊ะและพยายามจะสาดมันใส่แอเรียนด้วยความโกรธ โชคดีที่ทิฟฟานี่ เลน สามารถดึงแอเรียนไว้ได้ทัน ถึงอย่างนั้นกาแฟร้อนเล็กน้อยบางส่วนก็ยังหกเลอะเทอะเสื้อผ้าของทิฟฟานี่
การกระทำของแอรี่ทำให้ทิฟฟานี่ขุ่นเคืองมากจนเธอไม่สนใจว่าพวกเขาอยู่ในที่สาธารณะอีกต่อไป เธอผลักแอรี่อย่างแรง “ทำไมคุณไม่ลองทำแบบนั้นอีกครั้งล่ะ?”
เฮเลนหน้าซีดด้วยความตกใจและในที่สุดก็ตะคอก “หยุดเดี๋ยวนี้”
นิสัยที่ชอบเอาชนะโดยธรรมชาติ จึงไม่มีทางที่แอรี่จะยอมให้การกระทำของทิฟฟานี่ผ่านไปได้ ตามมาด้วยการตบตีกัน เฮเลนรู้สึกโกรธมาก เธอโกรธเอามาก ๆ เธอรู้สึกอับอายจากความสนใจที่พวกเขามองมา ในช่วงเวลาแห่งความสิ้นหวังเธอตบแอรี่ไปเต็มหน้า “ฉันบอกให้เธอหยุดไง!”
เสียงตบดังลั่นทำให้แอรี่ตกตะลึง ไม่กี่วินาทีต่อมาเธอก็ปกปิดใบหน้าของเธอขณะที่น้ำตาไหล เธอไม่อยากจะเชื่อ “แม่… เเม่ตบหนูจริงเหรอ?”
เฮเลนหลับตาลง “แอเรียนเป็นพี่สาวของเธอ! เธอไม่ควรทำตัวไร้เหตุผลไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ไหนก็ตาม เธอรู้หรือเปล่าว่าการกระทำของเธอมันสร้างความอับอายให้กับครอบครัว คินซีย์”
แอรี่ไม่กล้าพูดอะไรเพราะรู้ว่าเธอทำผิด
แอเรียนเช็ดคราบกาแฟออกจากเสื้อผ้าของทิฟฟานี่แล้วจากไปโดยไม่หันกลับมามองอีก เฮเลนพยายามไล่ตามพวกเขา แต่ก็หยุดชะงักไปสองก้าวอย่างไร้ประโยชน์ เธอหมดอารมณ์อยากดื่มกาแฟ “กลับกันเถอะ!”
“หนูจะไม่กลับ แม่ออกไปก่อน!” แอรี่บูดบึ้ง
เฮเลนไม่สนใจอีกต่อไปและทิ้งแอรี่ไว้ข้างหลังคนเดียว
……เมื่อพวกเขาออกจากร้านกาแฟแอเรียนก็รู้สึกผิด “ฉันขอโทษทิฟฟ์”
ความโกรธของทิฟฟานี่ เลน ยังไม่บรรเทาลง “แค่นั้นก้เพียงพอเเล้ว ฉันไม่คุ้นเคยกับการดูเธอถูกรังแกเลย มันเป็นแค่กาแฟหกเองไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก ว่าเเต่สองคนนั้นเป็นใคร?”
แอเรียนไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ แต่เธอก็ไม่ต้องการซ่อนเรื่องนี้จากทิฟฟานี่อีกต่อไป “แม่ของฉันและน้องสาวต่างพ่อของฉัน ฉันขาดการติดต่อกับแม่จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้”
ทิฟฟานี่ลูบหัวด้วยความสงสาร “โอ้ แอเรียนผู้น่าสงสารของฉัน… เธอช่างน่าสงสารอะไรเช่นนี้ หัวใจของฉันปวดร้าวเพราะเธอ น้องสาวของคุณดูเหมือนสุนัขตัวเมียทันทีที่ฉันเห็น อย่าลืมบอกฉันนะ ถ้าพวกเขากลั่นแกล้งเธออีกครั้ง แต่ฉันตอนนี้ฉันต้องกลับก่อนและเปลี่ยนเสื้อผ้าของฉัน ฉันหนาวจะตายอยู่แล้ว!”
หลังจากทั้งสองแยกจากกัน แอเรียนก็นั่งรถแท็กซี่ตรงกลับไปที่บ้าน
ด้วยอารมณ์ของเธอที่อยู่จุดต่ำสุด ทิฟฟานี่จึงเข้าไปในรถที่ ‘เส็งเคร็ง’ และราคาไม่แพงของเธอ เธอเคยนั่งรถราคาแพงซึ่งมีราคาหลายแสนดอลลาร์จนกระทั่งเหตุการณ์ที่บ้านเปลี่ยนชีวิตที่ฟุ่มเฟือยของพวกเขาให้เป็นคนประหยัด โดยปกติแล้วเธอไม่รู้สึกอะไรเลยจริง ๆ เมื่อขับรถที่เส็งเคร็งนี้ แต่ทุกอย่างรบกวนเธอเมื่ออารมณ์ของเธอแปรปรวน