ตอนที่ 305 : การตัดสินใจของตระกูลเซี่ยง
ตอนนี้ราคาของเขามังกรเพลิงก็ถูกประมูลขึ้นไปถึง 3,500 ล้าน แต่มันก็ไม่ได้มีทีท่าจะหยุดเลยสักนิด แสดงให้เห็นแล้วว่าเขามังกรเพลิงนี้มีค่าต่อพวกเขามากแค่ไหน
“3,600 ล้าน”
“3,700 ล้าน”
“3,800 ล้าน”
…
“4,000 ล้าน”
สุดท้ายราคามันก็พุ่งขึ้นถึง 4,000 ล้าน ตอนนี้พวกคนในชั้นสองถึงกับชะงักไปเล็กน้อย
นี่ไม่ใช่การประมูลวันสุดท้าย หากใช้เงินทั้งหมดกับครั้งนี้ งั้นมันก็อาจจะส่งผลกระทบต่อการประมูลต่อ ๆ ไป แต่เขามังกรเพลิงก็น่าสนใจ พวกเขาไม่อยากจะยอมแพ้ บางคนมาที่นี่ก็เพื่อสิ่งนี้แหละ
คนเหล่านี้ไม่คิดเลยว่าราคามันจะขึ้นมาสูงขนาดนี้ได้ มันมากกว่าเงินที่พวกเขามีด้วยซ้ำ
ตอนนี้พวกคนในชั้นสองหลายคนต่างก็พากันชั่งใจ สุดท้ายพวกเขาก็เลือกที่จะยอมแพ้และใช้เวลาที่เหลือกับการประมูลของชิ้นต่อไป
เมื่อเลือกจะยอมแพ้แล้ว พวกเขาก็พากันถอนตัวทันที
คนส่วนมากพากันคิดแบบนั้น
“ 4,100 ล้าน” ผู้อาวุโสจัวกัดฟันแน่นและพูดขึ้นมา
“4,200 ล้าน” ผู้อาวุโสแตรทิเบตไม่คิดจะยอมแพ้
“4,300 ล้าน ” ผู้อาวุโสจากตระกูลลู่ก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน
“4,500 ล้าน” ตัวแทนจากตระกูลเซี่ยงไม่คิดจะยอมแพ้และเพิ่มราคาขึ้นมาอีก 200 ล้านทันทีซึ่งแสดงให้เห็นแล้วว่าเขามุ่งมั่นแค่ไหน
….
หลังจากที่เงียบได้สักพัก คนจากตระกูลชั้นนำก็ยอมแพ้ มันชัดแล้วว่าราคานี้มันมากกว่าที่พวกเขาคาดเอาไว้
“4,600 ล้าน” ผู้อาวุโสภูเขาอู่ตังพูดขึ้นมา
มันทำให้ผู้อาวุโสสำนักฉวนเจินต้องส่ายหน้า ปรากฏว่าเขาเลือกที่จะยอมแพ้ในที่สุด
ผู้อาวุโสเขามังกรพยัคฆ์เงียบไปก่อนจะเพิ่มราคาขึ้นมาเป็น 4,700 ล้าน
ทำให้ผู้อาวุโสภูเขาอู่ตังมองกลับมาที่เขา เขาเองก็มองค้อนกลับไปเช่นกัน
ตอนนั้นผู้อาวุโสจัวก็เลือกที่จะเงียบ เหมือนกับว่าตัดสินใจที่จะถอนตัว
ตอนนี้เหลือแค่ผู้อาวุโสจากตระกูลลู่, ตัวแทนตระกูลเซี่ยง, ผู้อาวุโสแตรทิเบต, ผู้อาวุโสภูเขาอู่ตัง, ผู้อาวุโสเขามังกรพยัคฆ์ที่ยังทำการประมูลอยู่
“4,800 ล้าน” ผู้อาวุโสแตรทิเบตเปิดปากพูดขึ้นมา นี่คือราคาสุดท้ายที่เขาจะรับได้ หากมีใครเพิ่มราคาขึ้นไปมากกว่านี้ งั้นเขาคงได้แต่ถอนตัว ถึงเขามังกรเพลิงนี่จะสำคัญต่อพวกเขา แต่พวกเขาก็รู้ว่าของชิ้นสุดท้ายนั้นสำคัญมากกว่า
เหตุผลส่วนหนึ่งที่พวกเขามาที่เมืองหัวเซี่ยก็เพื่อการประมูลชิ้นนั้น แม้ว่ามันจะน่าเสียดาย แต่เขาก็ไม่อาจจะทุ่มเงินทั้งหมดกับมันได้
“4,900 ล้าน” ตัวแทนตระกูลเซี่ยงยังคงประมูลต่อ
สิ่งนี้ทำให้หนานหลี่ฝ่าหวังต้องถอนตัว แม้ว่าจะรู้สึกเสียดายมากแค่ไหน แต่เขาก็ไม่คิดจะดื้อรั้นต่อ
ยิ่งไปกว่านั้นมันก็เป็นแค่เขามังกรเพลิงข้างหนึ่งเท่านั้น มันยังเหลืออีกข้าง
ตอนนี้เองที่ผู้อาวุโสหนานหลี่ฝ่าหวังเริ่มคิดที่จะไปเยือนมิติไฟสักรอบ เพื่อออกค้นหามังกรเพลิงที่บาดเจ็บหนักตัวนั้น…
สิ่งนี้คนทั่วไปคงไม่กล้าที่จะคิด แม้ว่ามังกรนั่นจะบาดเจ็บแต่มันก็อยู่ขั้นศักดิ์สิทธิ์ มันมีพลังมากพอที่จะบดขยี้ทุกคนได้ คนทั่วไปไม่กล้าแม้แต่จะคิดเข้าใกล้มัน แต่ชัดแล้วว่าผู้อาวุโสแตรทิเบตนั้นไม่ใช่คนทั่วไป ความแข็งแกร่งของเขาเทียบได้กับระดับ SS
แม้ว่ามังกรเพลิงจะไม่ได้บาดเจ็บ แต่เขาก็ยังรับมือกับมันได้สักพัก
เมื่อมังกรบาดเจ็บหนัก หากเขาหาที่ซ่อนของมันพบ นี่ไม่ต้องพูดถึงเขามังกรเลย แม้แต่หัวใจมังกร เขาก็จะเอามันมา
ยังไงซะมังกรที่บาดเจ็บก็ไม่อาจจะรับมือเขาได้
“ดูเหมือนว่าฉันคงต้องไปที่มิติไฟ ฉันคงปล่อยเวลาให้มันฟื้นฟูตัวเองมากกว่านี้ไม่ได้ ถึงมันจะบาดเจ็บแต่มันก็ยังมีชีวิตอยู่” ผู้อาวุโสแตรทิเบตคิด
หากมันฟื้นฟูอาการบาดเจ็บขึ้นมา งั้นผู้อาวุโสแตรทิเบตคงต้องทิ้งความคิดนี้ไป แม้ว่ามันจะไม่ได้หายดี แต่หากดีขึ้นสักครึ่งหนึ่งจากเดิม งั้นเขาก็ต้องทิ้งความคิดนี้เช่นกัน
ตอนนั้นถึงแม้ว่าจะไม่ได้กลัวตาย แต่เขาก็ไม่คิดจะไปหามัน
เขาต้องรีบใช้โอกาสตอนที่มังกรเพลิงบาดเจ็บ
“ฉันคงต้องไปที่มิติไฟหลังจบการประมูลนี้เสียแล้ว” ผู้อาวุโสแตรทิเบตตัดสินใจ สำหรับว่าเขาจะหามังกรเจอรึไม่นั้น เขายังไม่คิดถึงมันในตอนนี้
….
เมื่อผู้อาวุโสแตรทิเบตเลือกที่จะถอนตัว มันก็ยังเหลืออีก 4 คนที่ยังสู้กันอยู่
“5,000 ล้าน” ผู้อาวุโสภูเขาอู่ตังกัดฟันแน่นและพูดขึ้นมา
“5,100 ล้าน” ผู้อาวุโสเขามังกรพยัคฆ์พูดขึ้น
“5,200 ล้าน ” ผู้อาวุโสตระกูลลู่เองก็สีหน้าใช่ว่าจะสู้ดี
…
มีแค่ตัวแทนตระกูลเซี่ยงที่ยังเงียบอยู่ ตอนที่ทุกคนคิดว่าเขาคงเลือกที่จะถอนตัว ทันใดนั้นเขากลับเปิดปากพูดขึ้นมาอีกครั้ง “ 5,500 ล้าน”
เขาเพิ่มราคาขึ้นไปถึง 300 ล้านทำให้ราคากลายเป็น 5,500 ล้าน
เมื่อได้ยินราคาที่เพิ่มขึ้นมานี้ ผู้อาวุโสเขามังกรพยัคฆ์และผู้อาวุโสภูเขาอู่ตังก็มีสีหน้าบิดเบี้ยวไป
พวกคนด้านล่างพากันมองขึ้นไปที่ชั้นสองและพากันกระซิบกระซาบออกมา
“รวยจริง ๆ ดูเหมือนว่าคงรู้แล้วว่าเขามังกรเพลิงจะตกเป็นของใคร”
“ใช่ ฉันไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้อยากได้เขามังกรเพลิงมากขนาดนี้ มันมีประโยชน์อย่างอื่นอีกงั้นหรือ ? ”
“เราคงไม่มีทางรู้เรื่องนั้นหรอก”
“มารอดูกันดีกว่าว่าสุดท้ายใครจะได้มันไป”
ผู้อาวุโสภูเขาอู่ตังมองไปที่ตัวแทนโดยไม่พูดอะไร ก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่โซฟา นี่ก็หมายความว่าเขายอมถอย
ชัดแล้วว่าเขาก็เลือกที่จะถอนตัว
ผู้อาวุโสเขามังกรพยัคฆ์กวาดสายตามองไปที่ตัวแทนก่อนที่จะเดินกลับไปนั่งเช่นกัน ชัดแล้วว่าเขาก็ยอมแพ้
สุดท้ายผู้อาวุโสตระกูลลู่เองก็ไม่ได้เพิ่มราคาขึ้นไปอีก เขามองไปที่ผู้ดูแลก่อนจะส่ายหน้าและเดินกลับไปนั่ง
ตอนนี้ทั้งสามคนเหมือนจะยอมแพ้ไปแล้ว