เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 91 ไม่ทันให้เขาได้ตั้งตัว
แอเรียนเสนอโจ๊กลูกเดือยให้มาร์ค “อะนี่ กินโจ๊กสักหน่อยสิ มันดีต่อกระเพาะอาหาร”
มาร์คไม่ได้มองเธอ “ออกไป”
เธอไม่ยอมรับฟัง “ลุงเฮนรี่กำลังเก็บของอยู่ ไม่มีสิทธิจะพูดเรื่องนี้จริง ๆ หรือ?”
มาร์ค นวดที่ระหว่างดวงตาของเขาและน้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความอดทน “อย่าทำให้ผมต้องพูดซ้ำ”
แอเรียนปิดปากตัวเอง แต่ก็ไม่ได้จากไป
มาร์คไม่สนใจเธอโดยตรงและลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ตอนนั้นเองที่แอเรียนรู้สึกกดดัน “มาร์ค คดีที่เกี่ยวข้องกับครอบครัวของทิฟฟ์ได้รับการคลี่คลายแล้ว ผู้ที่เอาวัตถุดิบของเครื่องประดับไปเสียชีวิตแล้วและไม่มีทางที่จะนำวัตถุดิบกลับคืนมาได้อีก ทิฟฟ์ไม่พอใจกับเหตุการณ์ที่พลิกผันแบบนั้น ฉันแค่ออกไปปลอบเธอเท่านั้น! เป็นฉันเองที่ยืนกรานที่จะไป นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับลุงเฮนรี่!คุณควรที่จะโกรธฉันนี่”
มาร์คใส่สูทและนาฬิกาของเขาแล้วเหลือบมองเวลาอย่างชิล ๆ “ผมจะให้เวลาคุณสองนาที หากคุณไม่สามารถโน้มน้าวผมได้ ผลลัพธ์จะไม่เปลี่ยนแปลงและคุณก็หยุดพร่ามเรื่องไร้สาระได้แล้ว”
แอเรียนรู้สึกร้อนรนด้วยความวิตกกังวลเมื่อเธอโพล่งว่า “ฉันไม่ใช่เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่คุณรับมาอีกต่อไป ฉันเป็นภรรยาของคุณ! นี่คือความจริงไม่ว่าอะไรจะทำให้ความสัมพันธ์ของเรามาถึงจุดนี้ เราจำเป็นต้องเปลี่ยนวิธีจัดการกับสิ่งต่าง ๆ”
มาร์คมองเธออย่างเย็นชา “ก่อนอื่นคุณต้องทำหน้าที่ของคุณในฐานะภรรยา การออกไปข้างนอกและในตอนดึกไม่ใช่เรื่องที่ดี”
ไหล่ของแอเรียนห่อเหี่ยวอย่างกับลูกโป่งที่ยวบลงอย่างเห็นได้ชัด “มันเป็นความผิดของฉันเอง…”
“คุณเพิ่งบอกว่าคุณต้องการเปลี่ยนวิธีที่เราจัดการกับสิ่งต่างๆ อย่าพยายามแก้ปัญหาด้วยการยอมรับความผิดพลาดเหมือนที่เคยทำเมื่อตอนเด็ก ๆ” มาร์คเตือนสติ
ในขณะที่พูดนั้นมาร์คก็เดินไปที่ประตูแล้ว แอเรียนขวางทางของเขาในความทุกข์ของเธอ จากนั้นเขย่งเท้าและจูบเบา ๆที่แก้มของเขา “มันเป็นความผิดของฉันเอง… ได้โปรดอย่าโกรธฉันอีกต่อไปเลยได้ไหม?”
การกระทำของเธอทำให้มาร์คไม่ทันระวังและร่างกายของเขาก็แข็งขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจเพื่อตอบสนอง
แอเรียนรู้สึกอายเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าเธอดูเหมือนแอรี่ คินซีย์ เมื่อเธอทำตัวเหมือนเด็ก น่าหมั่นไส้ แต่เธอคิดว่าเขาอาจจะชอบโทนนี้
เธอเฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงการแสดงออกของเขาในขณะที่รอให้เขาพูด ในที่สุดหลังจากนั้นไม่นานมาร์คก็พูดออกมา “อย่าทำอย่างนั้นอีก ตอนนี้ขยับไปซะ”
แอเรียนเดินออกไปอย่างเชื่อฟังและไม่กล้าที่จะนำเรื่องครอบครัวของทิฟฟานี่มาพูดอีก มันดีพอที่ตำแหน่งของพ่อบ้านเฮนรี่จะปลอดภัย ครอบครัวของทิฟฟานี่เป็นหนี้จำนวนมากซึ่งมีมูลค่าหลายสิบล้าน เธอไม่มั่นใจเลยที่จะโน้มน้าวให้มาร์คช่วย
‘สงคราม’ ระหว่างทั้งคู่มักจะจบลงก่อนที่มันจะเริ่มขึ้น ไม่ว่าเธอจะเกลียดเขามากแค่ไหนหรือเธอเสียใจแค่ไหนมาร์คก็จะรอให้เธอก้มหัวลงมาหาเขาด้วยตัวของเธอเองเสมอ ประตูเดียวที่เขาดูเหมือนจะให้เธอคือประตูที่เธอต้องการเพื่อให้เขามีความสุขหากเธอต้องการความสงบ…
บางครั้งเธอก็สับสนเหมือนกัน เห็นได้ชัดว่ามาร์คเกลียดเธอ แต่ทำไมเขาถึงสนุกกับการยอมเธอ เป็นไปได้ไหมที่เขารู้สึกยินดีที่ได้แก้แค้นโดยการเฝ้าดูเธอร้องขอความเมตตา…? บางทีมันอาจจะเป็น…
มันเป็นช่วงบ่ายของการพักผ่อน แอเรียนเบื่อตัวเองที่ติดแหงกอยู่บนโซฟาขณะเช็คข้อมูลทางโทรศัพท์ กรณีครอบครัวของทิฟฟานี่ได้รับความกระจ่างแล้ว จากรูปลักษณ์ของมันดูเหมือนว่าครอบครัวเลนจะถึงทางตันแล้ว บางคนเห็นอกเห็นใจพวกเขาบางคนไม่แยแสและบางคนก็สนุกกับละคร ไม่มีใครให้ความช่วยเหลือในสถานการณ์แบบนี้ เป็นหนี้หลายสิบล้าน คงไม่มีใครบริจาคอย่างไม่เห็นแก่ตัวหรอก
เธอต้องการตามหาทิฟฟานี่และทำทุกวิถีทางในฐานะเพื่อนในเวลาแบบนี้ แต่สายของเธอไม่สามารถติดต่อได้เพราะโทรศัพท์ของทิฟฟานี่ปิดอยู่
คืนนั้นมาร์คไม่ได้กลับบ้าน แอเรียนนอนไม่หลับอีกครั้งเพราะสถานการณ์ของทิฟฟานี่ ไม่สามารถนอนหลับได้ตลอดทั้งคืน เธอดูซีดเซียวในวันรุ่งขึ้นและมีรอยคล้ำปรากฏขึ้นบริเวณใต้ตา
เธอไม่สามารถติดต่อกับทิฟฟานี่ได้ โดยไม่ได้รับอนุญาตจากมาร์ค เธอก็ออกไปข้างนอกไม่ได้เช่นกัน ในที่สุดเธอก็เริ่มโทรหามาร์คเมื่อเธอไม่สามารถทนได้อีกต่อไป