ซุนเฟิงรู้ดีถึงความแข็งแกร่งของพ่อของเขาแม้ว่าเขาจะเป็นเพียงนักรบผู้เชี่ยวชาญขั้นต้นและมีพละกําลังเพียง 150,000 จินแต่พ่อของเขาก็มีพรสวรรค์ด้านดาบระดับกลางและได้ฝึกฝนทักษะดาบระดับทองแดงถึงสองทักษะจนถึงจุดสูงสุดของขั้นเชี่ยวชาญ และยังครอบครองอาวุธเวทย์ระดับกลางอีกชิ้นหนึ่งด้วยทักษะดาบบวกกับอาวุธเวทย์เขาสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งได้ถึง 4 เท่า
ดังนั้นพ่อของเขาจึงเทียบได้กับนักรบผู้เชี่ยวชาญที่มีพลังถึง 600,000 จีนและด้วยพลังปราณการโจมตีของเขามีพละกําลังถึง 1.2 ล้านจิน
เมื่อเทียบกันแล้ว ซุนเฟิงสามารถปล่อยพลังโจมตีได้แค่ 300,000 จินเท่านั้นซึ่งด้อยกว่าพ่อของเขามาก
แต่ความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างนักรบชั้นยอดและนักรบผู้เชี่ยวชาญไม่ใช่พลังแต่เป็นความเร็วและการป้องกัน
ความเร็วของนักรบผู้เชี่ยวชาญนั้นเร็วกว่านักรบชั้นยอดมาก พลังป้องกันก็แข็งแกร่งกว่าเช่นกันดังนั้นความแข็งแกร่งที่แท้จริงจึงต่างกันราวฟ้ากับเหว
หากพ่อของเขาต้องการที่จะฆ่าเขา เขาจะตายในพริบตา
“ฮั่ม ถึงเย่เทียนจะเร็วมากแค่ไหนมันก็ไร้ประโยชน์ มันไม่มีทางเพิ่มความเร็วและพลังเกินกว่าพ่อของข้าได้ ปฏิกิริยาการตอบสนองของนักรบผู้เชี่ยวชาญนั้นไม่ใช่เรื่องล้อเล่น ด้วยความแข็งแกร่งของบิดาข้าเย่เทียนจะต้องตายภายในกระบวนท่าเดียว! ”
เมื่อคิดได้ดังนั้น ซุนเฟิงก็ไม่ได้กังวลอีกต่อไป เขาเพียงแค่รอข่าวการตายของเย่เทียนอย่างเงียบๆ
สามวันผ่านไป
เช้าวันรุ่งขึ้น
ซุนซึ่งเหอออกจากตระกูลซุนและตรงไปยังที่พักของเยเทียน
เขาไม่ได้ปิดบังการกระทําของเขาเลยแม้แต่น้อย
เพราะเขารู้ดีว่าการสังหารเย่เทียนนั้นไม่สามารถปิดบังได้ แทนที่จะลอบฆ่าเย่เทียนเขาเลือกที่จะสังหารเย่เทียนอย่างโจ่งแจ้ง เพื่อข่มขู่ทุกคนในฐานหลินไห่และประกาศถึงอํานาจขกูลซุน
วิลล่าส่วนกลาง
ตูม!!!!
กลิ่นอายของนักรบผู้เชี่ยวชาญกระจายออกไปทั่วทิศทาง ทําให้ผู้อยู่อาศัยจํานวนมากในย่าน ส่วนกลางต่างหวาดกลัว
กลิ่นอายนี้ช่างหยิ่งยโสยิ่ง คนที่ปลดปล่อยกลิ่นอายนี้ออกมาไม่เห็นกฎของฐานหลินไห่อยู่ในสายตาแม้แต่น้อย
“นักรบผู้เชี่ยวชาญ!”
เย่เทียนลืมตาขึ้นและมองไปยังสถานที่ที่ห่างออกไปไม่ไกล
เขารู้สึกว่านักรบผู้เชี่ยวชาญผู้นี้มาที่นี่เพราะเขา อีกทั้งกลิ่นอายของเขายังแฝงไปด้วยพลังดาบอันทรงพลับเห็นได้ชัดว่ามันเป็นนักรบผู้เชี่ยวชาญที่มีพรสวรรค์ด้านดาบ
“ตระกูลซุน!”
เย่เทียนพึมพํา
เดิมที่เย่เทียนคิดว่าตระกูลซุนจะเล็กต่อแยเขาแล้ว คิดไม่ถึงว่ามันจะมาแก้แค้นในวันนี้
“ตระกูลซุน ดูเหมือนว่าพวกเจ้ากําลังมองหาความตาย!”
เย่เทียนปลดปล่อยความโกรธและจิตสังหารออกมา
ในเวลานี้เย่หยไปโรงเรียน มีเพียงเขาคนเดียวในบ้าน เย่เทียนจึงไม่กลัวว่าพลังของเขาจะส่งผลกระทบต่อเย่หยู
นักรบผู้เชี่ยวชาญมีความรวดเร็วอย่างมาก วินาทีก่อนยังอยู่นอกเขตสวนกลางเพียงพริบตาเดียวก็มาถึงบ้านของเย่เทียน
หลังจากซุนชิงเหอใช้พลังจิตตรวจสอบเขาก็พบร่องรอยของเย่เทียน และเย่เทียนเองก็พบตัวซุนชิงเหอเช่นกัน
“บิดาของซุนเฟิง ซุนชิงเหอ!”
เย่เทียนไม่แปลกใจเลย
ด้วยความแข็งแกร่งที่เขาเคยแสดงออกมา นักรบชั้นยอดไม่สามารถต่อกรกับเขาได้ดังนั้นคราวนี้ผู้ที่มาจึงเป็นนักรบผู้เชี่ยวชาญ
ในขณะที่เย่เทียนมองไปที่ซนชิงเหอ เขาก็เริ่มตรวจสอบพรสวรรค์ของซุนชิงเหอในทันที
[มนุษย์: ซุนชิงเหอ
พรสวรรค์ในการฝึกฝน: ปานกลาง
พรสวรรค์ด้านดาบ: ปานกลาง
ดูจากพรสวรรค์แล้ว พรสวรรค์ของซุนชิงเหอนั้นธรรมดามาก เพียงแต่พรสวรรค์ในการฝึกระดับกลางการที่สามารถฝึกจนถึงขั้นนักรบผู้เชี่ยวชาญได้นั้นถือว่าขีดจํากัดแล้วแต่ด้วยพรสวรรค์ด้านดาบระดับกลางแน่นอนว่าเขาจะต้องเคยฝึกวิชาดาบระดับทองแดงเช่นเดียวกันกับซุนเฟิงอย่างแน่นอนพลังการต่อสู้ของเขาย่อมเทียบได้กับนักรบผู้เชี่ยวชาญขั้นปลาย
“ความแข็งแกร่งของมันนับว่าไม่เลวเลยน่าเศร้าที่มันต้องตาย!”
เย่เทียนคิดกับตัวเอง
“เย่เทียน ตายซะ!”
ซุนชิงเหอพุ่งเข้ามาและฟันไปที่วิลล่า
ในอากาศที่ว่างเปล่าปรากฏคมดาบสีเขียวตัดผ่านลงมา และมันได้ตัดกําแพงด้านนอกของคฤหาสน์และพุ่งตรงไปยังเย่เทียนอย่างรวดเร็ว
“กล้าดียังไงมาทําลายบ้านของข้า!”
ในขณะนี้เย่เทียนโกรธมาก
เขาทําลายคมดาบของซุนชิงเหอด้วยดาบของเขา เป็นตาเดียวร่างของเขาก็มาปรากฎนอกบ้านด้วยความเร็วเช่นนี้เพียงพอที่จะทําให้ซุนชิงเหอไม่สามารถตอบสนองได้ทัน
ความเร็วของซุนชิงเหอนั้นมากกว่าความเร็วเสียงเพียงหนึ่งหรือสองเท่าเท่านั้นเมื่อเทียบกับเย่เทียนที่มีความเร็วเหนือเสียงถึง 12 เท่า แล้วเขาจะมองเห็นการเคลื่อนไหวของเยเทียนได้อย่างไร?
“ไม่ดีแล้ว!”
สีหน้าของซุนชิงเหอเปลี่ยนไป เขารู้ว่าเขาดูถูกเย่เทียนเกินไป ความเร็วของเย่เทียนนั้นเกินความคาดหมายของเขาไปมากแม้แต่นักรบผู้เชี่ยวชาญระดับสูงในตระกูลก็ไม่ได้เร็วถึงเพียงนี้!
“ม่านดาบ!”
คมดาบของซุนชิงเหอหมุนวนปรากฏคมดาบหลายเล่มเรียงตัวกันเป็นม่านดาบเพื่อปกป้องเขา
นี่เป็นทักษะดาบระดับทองแดงและยังเป็นทักษะดาบระดับทองแดงที่ใช้ในการป้องกันซึ่งเทียบเท่ากับพรสวรรค์ในการป้องกัน
ทักษะดาบป้องกันนี้เขาบังเอิญได้รับมันมา ซึ่งมันล้ําค่าอย่างมากพลังของมันสามารถป้องกันการโจมตีของนักรบผู้เชี่ยวชาญขั้นกลางหรือขั้นปลายได้
“ทําลาย!”
เย่เทียนฟันดาบออกไปพร้อมกับแอบกระตุ้นพรสวรรค์ด้านพละกําลังระดับสูง
ดาบนี้เทียบเท่ากับการโจมตีเต็มกําลังของระดับปรมาจารย์ทั่วไป มันได้ทําลายม่านดาบของซุนชิงเหอในพริบตา
แต่ในวินาทีถัดมา ดาบของเย่เทียนก็แตกเป็นเสี่ยงๆ ไม่ใช่ว่าม่านดาบของซุนชิงเหอแข็งแกร่งแต่เป็นเพราะดาบของเยเทียนนั้นมีคุณภาพต่าเกินไป
ดาบเล่มนี้เป็นเพียงอาวุธธรรมดาๆ เท่านั้น มันเป็นอาวุธเวทย์ระดับต่าจึงไม่สามารถทนต่อพลังระดับปรมาจารย์ได้ดังนั้นจึงแตกสลายกลายเป็นเสี่ยงๆ
แม้ว่าดาบจะถูกทําลายแต่พลังโจมตีก็ไม่ได้ลดลงมากนัก
คมดาบที่แตกกระจายยังคงโจมตีอย่างต่อเนื่อง และเจาะร่างของซุนชิงเหอในพริบตาเศษดาบที่แตกกระจายก็ปรากฏขึ้นบนร่างของซุนชิงเหอ
“ปรมาจารย์…”
ซุนชิงเหอจ้องเย่เทียนอย่างไม่อยากจะเชื่อ และพูดคําว่าปรมาจารย์ออกมาพร้อมสายตาที่เต็มไปด้วยความเสียใจ
หากเขารู้ว่าเย่เทียนมีพลังโจมตีระดับปรมาจารย์ เขาจะไม่มีทางมาแก้แค้น ถึงแม้จะต้องเสียสละชีวิตของลูกชายก็ตาม
แต่ตอนนี้มันสายไปแล้ว
เมื่อล่วงเกินตัวตนดังเช่นปีศาจอย่างเย่เทียน ตระกูลซุนคงจะจบสิ้นแล้วในตอนนี้เขากลายเป็นคนบาปของตระกูลซุนอย่างแท้จริง
สติสัมปชัญญะของซุนชิงเหอค่อยๆเลือนลาง ร่างกายไร้วิญญาณล้มลงกองกับพื้น
“ดาบของเราคุณภาพต่ำไป!”
เย่เทียนมองไปที่ดาบในมือเขาที่เหลือแต่ด้าม และรู้สึกหมดหนทาง
ทันใดนั้นสายตาของเขาก็จับจ้องไปที่ดาบของซุนชิงเหอ
ดาบเล่มนี้ไม่ได้รับความเสียหายแม้แต่นิดเดียวภายใต้แรงปะทะก่อนหน้านี้
เย่เทียนหยิบดาบของซุนชิงเหอขึ้นมาและดีดเบาๆ เสียงโลหะดังก้องไปทั่วอากาศ
“ดาบดี!! ดาบเล่มนี้น่าจะเป็นอาวุธเวทย์ปฐมธาตุระดับกลาง!”
เย่เทียนคาดเดา
จากนั้นเขาก็ค้นหาสิ่งของบนศพซุนชิงเหอ และพบตําราลับเล่มหนึ่งมันคือทักษะม่านดาบ
ตําราเล่มนี้มีประโยชน์มาก ยังดีที่มันไม่ถูกทําลายโดยเศษดาบ และยังอยู่ในสภาพสมบูรณ์
เย่เทียนรู้ว่านี่เป็นทักษะดาบระดับทองแดงสายป้องกันที่ซุนชิงเหอเพิ่งใช้ไป มันมีค่ามาก
เมื่อมองไปที่ศพของซุนชิงเหอ เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ
“ลูกชายของเจ้ามอบตําราทักษะดาบระดับทองแดงและพรสวรรค์ในการบ่มเพราะระดับสูงให้แก่ข้าข้าไม่คิดว่าบิดาเช่นเจ้าก็ใจกว้างเช่นกันรู้ว่าข้ากําลังขาดอาวุธจึงนํามันมามอบให้ข้าถึงที่แถมยังนําวิชาดาบด้านการป้องกันมาให้ด้วยเจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้ากําลังขาดพลังด้านการป้องกันอยู่! ”
เพื่อเป็นการขอบคุณพ่อลูกตระกูลซุนที่แสนดี เย่เทียนจึงมอบค่สองค่าให้แก่พวกเขา”คนดี!
(เออคนดีจริงๆด้วย ==)