แด๊กซ์ แซนเดอร์ส และแนนซี่ ลี มองตากันอย่างประหลาดใจที่โต๊ะบูธฝั่งตรงข้ามบนชั้นแรก
‘เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเมียของแดร์ริลถึงมาเดทกับชายคนอื่น?’
แด๊กซ์ระวังตัวหลังจากที่แนนซี่โชคดีหนีจากใครบางคนที่พยายามลักพาตัวเธอได้ เขาอยู่กับเธอตลอดเวลา
เขาพาแนนซี่มาที่บาร์คืนนั้นเพราะนักพัฒนาที่ดินบางคนแนะนำเขามา พวกเขาสนใจในเรื่องที่ดิน แต่มีผู้อยู่อาศัยบางคนที่ไม่ยอมย้ายออก
เหล่านักพัฒนาจึงต้องการขอความช่วยเหลือจากแด๊กซ์เพื่อให้ไล่ผู้อยู่อาศัยเหล่านั้นออกไป
แด๊กซ์ไม่คาดคิดว่าจะเห็นลิลี่หลังจากที่เขาพูดคุยกับพวกนักพัฒนา
“นั่นใช่ภรรยาของแดร์ริลจริงเหรอ?” แนนซี่ขมวดคิ้ว
เธอไม่มั่นใจนักเพราะเธอมองเห็นไม่ชัด มันมีกระจกกันระหว่างพวกเขา
แด๊กซ์ถอนหายใจแล้วตอบ “ผมมั่นใจ ดูที่คำสรรเสริญจากคริสตัลของเธอสิ มันมีเพียงสองคู่ในเมืองตงไห่”
แด๊กซ์สังเกตได้วาสลิลี่เมาเล็กน้อย เธอยืนขึ้นจากโซฟาแล้วเดินไปห้องน้ำ
เขาเห็นโดน็อกยิ้มแล้วหยิบผงสีขาวเทลงในแก้วของลิลี่
ใบหน้าของแด๊กซ์ทะมึนลงหลังจากเขาเห็น
‘นี่มันพยายามจะวางยาเมียสหายของฉันงั้นเหรอ? มันบ้ารึเปล่า?’
“ที่รัก อยู่นี่นะ ผมจะไปดูหน่อย” แด๊กซ์กล่าวก่อนที่เขาจะเดินออกจากโต๊ะบูธอย่างเร่งรีบ
แนนซี่พยักหน้า
มีคนไม่มากนักที่จะกล้าท้าทายสามีของเธอในเมืองตงไห่ ดังนั้นเธอจึงมั่นใจว่าชายคนนั้นคงจะจากไปในอีกไม่นานหลังจากแด๊กซ์เตือนเขา
ลิลี่ออกจากห้องน้ำแล้วกลับมาที่โต๊ะ
“เชียร์ส! นี่เป็นวันที่ดีจริง ๆ” โดน็อกยิ้มแล้วยกแก้วของเขา
ลิลี่พยักหน้า เธอดื่มไ่เก่งนัก แต่วันนี้เธอกำลังอารมณ์ดี
เธอยกแก้วขึ้น ชนแก้วกับโดน็อก แล้วทำการจิบ
เงาร่างหนึ่งพุ่งเข้ามาในโต๊ะบูธในเวลาเดียวกันแล้วคว้ามือของลิลี่ไว้
พรวด!
ลิลี่ตอบสนองไม่ทัน เธอพ่นน้ำที่เธอดื่มออกมา
“แด๊กซ์ แซนเดอร์ส?”
ลิลี่ตื่นตระหนกเมื่อเธอเห็นแด๊กซ์ เธอรู้ว่าเขาสนิทกับลิลี่
จากนั้น เธอก็นึกได้ว่าความสัมพันธ์ของเธอกับแดร์ริลนั้นจบไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่ควรอับอายกับเรื่องนี้
ลิลี่เรียกความสงบกลับคืนแล้วขมวดคิ้วเรียว ๆ ของเธอ “แด๊กซ์ นี่คุณทำอะไร?”
“คุณดื่มมันไม่ได้” เสียงของแด๊กซืชัดเจนมั่นคง
เขาจ้องไปที่โดน็อกเขม็งในขณะที่กล่าว
โดน็อกจ้องแด๊กซ์กลับไปอย่างเงียบงัน
ผ่านไปไม่กี่วินาทีก่อนที่โดน็อกจะยิ้มออกมา “สหาย คุณเป็นใครเหรอ? เกิดอะไรขึ้น?” เสียงของเขาสุขุมมากและไม่มีร่องรอยของความตื่นตระหนกและความโกรธเลย
สายตาของแด๊กซ์ดุดันขึ้น
‘หมอนี่เอาเรื่อง’
คนทั่วไปจะต้องร้อนใจแน่หากแผนวางยาสาวของเขาล้มเหลว
แต่ ชายคนนี้สงบจนน่ากลัว
ไม่มีใครที่ไร้ซึ่งเบื้องหลังที่ไม่ธรรมดาแล้วยังนิ่งแบบนั้นอยู่ได้ เพราะเรื่องท่าทางนั้นไม่สามารถแกล้งทำกันได้
“นายเป็นใคร?” แด๊กซ์ถามเขากลับ
โดน็อกยังคงรอยยิ้มบนใบหน้าในขณะที่เขาตอบด้วยน้ำเสียงปกติ “ชื่อของผมคือโดน็อก ดิกสัน”
โดน็อก ดิกสัน?
แด๊กซ์ไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน
ไม่มีตระกูลใดในเมืองตงไห่ที่ใช้นามสกุลดิกสัน ชายคนนี้ต้องมาจากตระกูลที่มีอิทธิพล เพราะการกระทำของเขาดูไม่เหมือนคนทั่วไปโดยสิ้นเชิง
มันมีตระกูลดิกสันอยู่ในเจียงหนาน ไม่ไกลออกไปจากเมืองตงไห่มากนัก มันเป็นที่ที่เรียกว่าเมืองหยุนโจว ตระกูลดิกสันเป็นตระกูลขุนนางที่ทรงอำนาจ ทุกคนในตระกูลดิกสันล้วนเป็นผู้บ่มเพาะ และอำนาจของพวกเขาก็ปกคลุมทุกที่
หรือว่า…
โดน็อก ดิกสัน คนนี้จะมาจากตระกูลดิกสันนั้น?
แด๊กซ์ต้องยอมรับว่าตระกูลดิกสันนั้นทรงอำนาจจริง ยังไงก็ตาม เขาต้องบ้าแน่ที่เลือกเป้าหมายเป็นเมียของเพื่อนเขา!