บัญชามังกรเดือด บทที่ 204 ถือโอกาสทุบร้าน4Sสักแห่ง
เวลานี้ ชายหนุ่มที่ถูกฉินเทียนผลักออกเมื่อครู่นี้คนนั้น ถือไม้เบสบอลเอาไว้แล้วพุ่งตัวเข้ามา
เมื่อครู่นี้เขาถูกฉินเทียนผลักอย่างสบายๆ นึกไม่ถึงว่าจะโซเซออกไปเสียไกล ถ้าไม่ใช่ด้านหลังมีเสากันเอาไว้ ก็คงจะล้มลงไป
ตอนนี้ เขากำลังเดือดด้วยความโกรธ
“ไอ้ชาติหมา นึกไม่ถึงว่าจะกล้าผลักฉัน!”
“คุกเข่า ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้!”
“ไม่อย่างนั้นวันนี้พวกแกใครหน้าไหนก็ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น!”
หลี่จงได้สติกลับคืนมาแล้ว รีบขวางไว้ที่ด้านหน้าของฉินเทียน กล่าว: “เสี่ยวเทียน นายรีบไป!”
“ไม่ใช่เรื่องของนาย”
ฉินเทียนกวาดสายตามองพนักงานฝ่ายขายที่อยู่ตรงหน้าเหล่านี้ กล่าวอย่างดูแคลน: “แต่ละคนอาศัยบารมีของคนอื่นมาอวดเบ่ง พวกแกมันก็แค่พนักงานฝ่ายขายต่ำต้อยตัวเล็กๆคนหนึ่งเท่านั้น”
“ไปเอาความกล้าหาญมาจากที่ไหน!”
พูดไป ทันทีที่ฝ่าเท้าขยับ ยื่นมือออกไปแย่งไม้เบสบอลมา พลิกมือแล้วกวัดแกว่งมือทันที
เสียงผลัวะดังขึ้น ตีเข้าไปบนขาของชายหนุ่มคนนั้นโดยตรง
เสียงร้องที่น่าเวทนาดังขึ้น ชายหนุ่มคนนั้นคุกเข่าลงไปบนพื้น อย่างควบคุมตัวเองไม่ได้
ผู้จัดการตัวแทนฝ่ายขายอึ้งไปครู่หนึ่ง พาลโกรธ กล่าวเสียงดัง: “โต้กลับ!”
“ตีมันให้ตาย!”
คนเจ็ดแปดคน ตะโกนร้องด้วยความโมโหกระโจนเข้าใส่ฉินเทียน
ฉินเทียนกวัดแกว่งไม้เบสบอล ผลัวะผลัวะผลัวะผลัวะ!
ตีไปรอบหนึ่ง เสียงร้องเวทนาดังขึ้นติดต่อกัน รวมถึงผู้จัดการฝ่ายขายที่อยู่ในนั้นด้วย สีหน้าของทุกคนต่างก็หน้าซีดเผือด คุกเข่าอยู่ตรงหน้า
ฉินเทียนกล่าวอย่างดูแคลน: “ตอนนี้ ฉันสามารถกวนน้ำให้ขุ่นได้แล้วหรือยัง?”
“ถ้าหากแกมีอำนาจ ก็เปลี่ยนรถคันใหม่ให้ฉัน ถ้าหากไม่มีอำนาจ โทรศัพท์เรียกเถ้าแก่ของพวกแกมา”
“ฉันก็อยากจะดูสักหน่อย ว่าเขาศักดิ์สิทธิ์มาจากที่ไหน”
ผู้จัดการฝ่ายขายกัดฟันกล่าว: “ไอ้หนุ่ม แกตายแน่!”
“แน่จริงก็รออยู่ที่นี่!”
เขากดโทรออกหาเบอร์โทรศัพท์เบอร์หนึ่ง
ระหว่างนั้นฉินเทียนเงยหน้าขึ้นโดยไม่ตั้งใจ มองเห็นหน้าต่างของห้องหนึ่งบนอาคาร ชายหนุ่มวัยกลางคนคนหนึ่งรับโทรศัพท์
เห็นได้อย่างชัดเจนว่า เขาก็คือเถ้าแก่
ชายหนุ่มคนนี้หลบอยู่ในห้องทำงาน มองดูพนักงานที่เป็นลูกน้องทำร้ายทุบตีหลี่จง เห็นได้อย่างชัดเจนว่า เรื่องทั้งหมดนี้ ล้วนเป็นเขาที่สนับสนุนเงียบๆอยู่เบื้องหลัง
ฉินเทียนหันไปทางเขา ชูนิ้วกลางขึ้นมา
แม่งเอ๊ย ไอ้หัวแข็งดึงดันที่ไหน รนหาที่ตายวะ!” ชายหนุ่มวัยกลางคนด่าสบถ แล้ววางสาย เดินออกมาข้างนอกด้วยความโมโหเกรี้ยวกราด
“เถ้าแก่ คุณต้องทวงคืนความยุติธรรมให้พวกเรา!”
“คุณซัง ไอ้หมอนี่จะมาทุบร้าน4S!”
“คุณซัง จัดการเขาให้ตาย!” ผู้จัดการฝ่ายขายและคนอื่นๆที่คุกเข่าอยู่บนพื้นไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้ หันไปฟ้องชายหนุ่ม
ชายหนุ่มนามว่าซังซิน ทำการค้ารถยนต์อยู่ที่เขตหลงเจียง มีสถานะที่แน่นอน
เขามองดูฉินเทียนกล่าวอย่างดูแคลน: “ไอ้เด็กบ้า วันนี้ที่แกมา ก็เพื่อทุบร้าน4Sงั้นหรือ?”
“ว่ามาเถอะ ใครเป็นคนส่งแกมา”
ฉินเทียนกล่าวอย่างดูแคลน: “เดิมทีคิดที่จะมาซื้อรถ ตอนนี้ดูเหมือนว่า ถือโอกาสทุบโชว์รูมด้วยก็ได้”
กล้ามเนื้อบนใบหน้าของซังซินกระตุกทีหนึ่ง กัดฟันกล่าว: “ได้!”
“มีความหยิ่งในศักดิ์ศรี!”
“ฉันชื่นชมคนแบบแก!”
“หวังว่าอีกประเดี๋ยว แกยังจะสามารถใช้น้ำเสียงแข็งกร้าวแบบนี้พูดคุยกับฉัน”
เมื่อครู่ตอนที่อยู่บนอาคาร ตอนที่ได้เห็นฉินเทียนลงมือ เขาได้โทรศัพท์ขอความช่วยเหลือเรียบร้อยแล้ว
ในไม่ช้า รถตู้คันหนึ่งก็จอดลงอยู่ริมถนน
ด้านในมีอันธพาลมากกว่ายี่สิบคนกรูกันลงมา ถือไม้กระบองเอาไว้ เอะอะโวยวายพุ่งตัวเข้ามา
“ไอ้ระยำที่ไหน กล้ามาก่อเรื่องที่นี่?”
“ไม่อยากชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม!”
พวกเขาราวกับผีห่าซาตาน นำฉินเทียนและหลี่จงห้อมล้อมเอาไว้
บรรดาผู้คนที่มุงดู ทั้งหมดต่างก็หลบหลีกด้วยความหวาดกลัว
นี่ก็คือเหตุผลที่คนทั่วไปไม่สามารถหาเรื่องร้าน4Sได้ ในสายตาของพวกเขา ต่างก็เต็มไปด้วยความเห็นใจ
เมื่อครู่ที่พูดเตือนฉินเทียนไป เขาไม่ฟัง ตอนนี้ดูเหมือนว่า จะต้องเสียเปรียบอย่างรุนแรงเสียแล้ว
คุณซัง เป็นไอ้หมอนี่ใช่ไหม?” ชายหนุ่มหัวโจกคนหนึ่ง ที่ลำคอมีรอยสักนกเค้าแมวตัวหนึ่ง เขาเอ่ยถามด้วยความดูถูก
“พี่ยิง สูบบุหรี่!” ซังซินรีบจุดบุหรี่ยี่ห้อจงฮวามวนหนึ่ง กล่าวอย่างประจบเอาใจ: “พี่ยิง ไอ้หมอนี่ข่มขู่ว่าจะทุบร้าน4Sของผม”
“พี่ดูซิ ยังทำร้ายพนักงานของผมมากมายขนาดนี้”
“ผมโดนบีบบังคับไม่มีทางเลี่ยง ถึงได้ขอความช่วยเหลือจากพี่”
“พี่จะต้องทวงคืนความยุติธรรมให้ผมนะ”
“ไม่อย่างนั้น จะทำให้ผู้คนคิดว่าแก๊งเทียนหลงของพวกพี่จัดการเรื่องได้ไม่ยุติธรรมนะ”
เมื่อได้ยิน“แก๊งเทียนหลง”สามคำนี้ ผู้คนบริเวณรอบๆ ก็ตื่นตระหนกตกใจอีกครั้ง
มิน่าเล่าซังซินถึงได้กำเริบเสิบสานถึงขนาดนี้ แท้ที่จริงแล้วมีแก๊งเทียนหลงนั่งอยู่เบื้องหลัง
นั่นเป็นแก๊งใหญ่อันดับหนึ่งแห่งหลงเจียง เป็นราชาแห่งใต้ดินสมคำร่ำลือ
เมื่อเห็นว่าทุกคนหวาดกลัว พี่ยิงก็ค่อนข้างลำพองใจ
เขาสูบบุหรี่ไปทีหนึ่ง แล้วก็พ่นใส่บนใบหน้าของฉินเทียน กล่าวอย่างดูแคลน: “ไอ้หนุ่ม ได้ยินแล้วหรือไม่?”
“แก๊ง เทียน หลง!”
“ร้าน4Sนี้ เป็นแก๊งเทียนหลงของพวกฉันคุ้มครองอยู่ ตอนนี้บอกฉันมา แกยังอยากจะทุบอยู่อีกไหม?”
ชายหนุ่มกลุ่มหนึ่งบริเวณรอบๆยิ้มขึ้นอย่างเอ้อระเหยลอยชาย
ในสายตาของพวกเขาในเวลานี้ ฉินเทียนก็เป็นแค่ไอ้โง่คนหนึ่ง
พวกเขากวัดแกว่งกระบองในมือ กล่าวอย่างลำพองใจ: “ไอ้หนุ่ม ถ้าไม่อยากตาย ก็รีบคุกเข่าขอโทษเถอะ”
“นำมือข้างที่ตีคนเมื่อครู่นี้ ตัดมันด้วยตัวเองซะ ไม่แน่ว่าอาจจะไว้ชีวิตแกได้สักครั้ง”
“เสี่ยวเทียน เป็นเพราะฉันที่ไม่ดี!”
“นายรีบไป!”
เมื่อเห็นว่าฉินเทียนใบหน้าเคร่งขรึมไม่พูดจา หลี่จงจึงเอ่ยกล่าวกับพี่ยิงอย่างหวาดกลัว: “พี่ยิงใช่ไหม?”
“เรื่องเป็นผมที่เป็นคนก่อ ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับฉินเทียน”
“พี่ปล่อยเขาไป ให้ผมทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น!”
พี่ยิงเดินเข้าไปใกล้แล้วจ้องมองฉินเทียน กล่าวอย่างดูแคลน: “ไอ้หนุ่ม แกไม่ยอม?”
ฉินเทียนสีหน้าเคร่งขรึม ในที่สุดก็เอ่ยปากพูด
ในขณะตอนที่ทุกคนต่างก็คิดว่าเขาจะต้องร้องขอให้ไว้ชีวิต เขากล่าวอย่างดูแคลน: “แก๊งเทียนหลงตัวดี”
“พอดีเลย ฉันมีน้องเล็กคนหนึ่ง ก็คือคนของแก๊งเทียนหลงของพวกแก”
“ฉันจะเรียกเขามานี่ ให้พวกแกได้ทำความรู้จักเสียหน่อย”
“แกพูดอะไร?” พี่ยิงนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง กล่าว: “ไอ้หนุ่ม แกพูดจริงหรือ?”
“น้องเล็กของแกคนนั้นชื่อว่าอะไร ลูกน้องคนไหน?”
ฉินเทียนกล่าวอย่างดูแคลน: “อีกประเดี๋ยวแกก็รู้แล้ว” เขากดโทรออกไปหมายเลขหนึ่ง กล่าวน้ำเสียงเย็นชา: “ร้าน4Sโตโยต้าถนนกั้นเจียง”
“ไสหัวมาหาฉันเดี๋ยวนี้!”
พูดจบ ก็วางสายโทรศัพท์ทันที
เมื่อเห็นหน้าตาท่าทางที่เต็มไปด้วยความมั่นอกมั่นใจของเขา พี่ยิงและคนอื่นๆ ก็ลังเลใจแล้วเช่นเดียวกัน
ชายหนุ่มคนหนึ่งกล่าวอย่างดูแคลน: “ไอ้หนุ่ม พี่ยิงของพวกเราถึงแม้ว่าจะเข้าร่วมแก๊งเทียนหลงได้ไม่ได้นาน แต่ว่าผลงานยิ่งใหญ่มาก”
“เมื่อวานหัวหน้าแก๊งยังต้องมาต้อนรับเขาด้วยตัวเอง บอกว่าพี่ยิงของพวกเราอนาคตยาวไกล”
“พูดได้ว่า พี่ยิงของพวกเรา ก็คือคนที่ได้รับความไว้วางใจแถวหน้าของหัวหน้าแก๊ง”
“น้องเล็กของแกคนนั้น เมื่อได้เห็นพี่ยิงของพวกเราแล้ว ก็ต้องคุกเข่าลงตามเดิม!”
พี่ยิงกล่าวอย่างลำพองใจ: “ถ้าหากน้องเล็กของแกคนนั้นเป็นคนของแก๊งเทียนหลงจริง ไม่ว่าเขาจะอยู่ในระดับไหน ฉันคงจะต้องดูแลสักหน่อย!”
“แต่ว่า ร้าน4Sแห่งนี้ฉันคุ้มครองอยู่ เงินที่ต้องชดใช้ คงจะเป็นจำนวนไม่น้อยเลย”
ฉินเทียนกล่าวอย่างดูแคลน: “คำพูดพวกนี้ อีกเดี๋ยวแกสามารถนำไปพูดกับน้องเล็กของฉันได้”
พี่ยิงขมวดคิ้ว
เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ชายหนุ่มตรงหน้าคนนี้ เมื่อรู้ว่าตนเองเป็นคนของแก๊งเทียนหลง อีกทั้งเป็นคนที่ได้รับความไว้วางใจจนหัวหน้าแก๊งต้องมาต้อนรับด้วยตนเอง ทำไมถึงยังใจเย็นได้เช่นนี้?
แต่ทว่า เขาคิดอย่างไรก็คิดไม่ออก ว่าแท้ที่จริงแล้วตรงไหนที่ผิดปกติ
แต่ว่า เขายังสบายใจ เนื่องจากเขาเชื่อมั่นว่า ด้วยตำแหน่งของแก๊งเทียนหลงในตอนนี้ของเขา น้องเล็กของฉินเทียนคนนั้น จะต้องเทียบไม่ติดแน่นอน
เมื่อพบเขาแล้ว อย่างไรเสียก็ต้องเรียกเขาว่าพี่ใหญ่
ท่ามกลางเสียงแผดก้อง รถเบนซ์หลายสิบคันแล่นเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง
จอดอยู่ริมถนน ด้านใน ชายรูปร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีเดียวกัน กรูเข้ามา
“พี่เทียน!”
“พวกเรามาแล้ว!”
“ใครกล้าแตะต้องพี่เทียน? ฉันเฉียงหลงจะสับมันทั้งเป็น!”
เฉียงหลงที่เดินนำหน้า นำบริเวณนั้นล้อมเอาไว้ภายในชั่วพริบตา
สีหน้าของคนเหล่านี้เคร่งขรึม ดวงตาเผยให้เห็นเจตนาสังหาร
ประกอบกับชุดสูทสีเดียวกัน ภายใต้การเปรียบเทียบกัน คนเหล่านั้นที่พี่ยิงพามาก่อนหน้านี้ เรียกง่ายๆว่าเป็นนักเลงข้างถนนที่ไม่มีระดับ