กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 111
เกรแฮมยิ้มก่อนที่เขาจะพูดด้วยความเคารพอีกครั้ง “คุณเวด ทางเราจะไม่มีวันลืมความเมตตาของคุณที่มีต่อตระกูลควินตัน วันนี้อาจจะเร่งรีบเล็กน้อยเนื่องจากเราไม่มีเวลาเตรียมการใด ๆ เลย อย่างไรก็ตามผมก็อยากจะเชิญคุณไปที่คฤหาสน์ของตระกูลควินตันเพื่อรับประทานอาหารค่ำในวันพรุ่งนี้ ผมอยากจะจัดงานเลี้ยงเพื่อขอบคุณสำหรับความใจดีของคุณเวดเป็นการส่วนตัว”
“ไม่เป็นไรครับ ผมมีอะไรต้องทำในวันพรุ่งนี้” ชาร์ลีตอบอย่างเฉยเมยขณะที่เขาส่ายหัว “เหตุผลเดียวที่ผมช่วยคุณในวันนี้ ก็เพราะผมรู้ว่าคุณได้ทำความดีมากมายเพื่อผู้อื่นมาโดยตลอด ไม่อย่างนั้นผมจะไม่ช่วยคุณเลย คุณเข้าใจสิ่งที่ผมพูดไหมครับ?”
เกรแฮมผงะกับเรื่องนี้ กระนั้นเขาก็หัวเราะก่อนจะพยักหน้า “ผมเข้าใจ! คุณเวดโปรดอย่าลังเลที่จะมาหาผมหากคุณต้องการความช่วยเหลือในอนาคต ตระกูลควินตันจะต้อนรับคุณเสมอ”
หลังจากนั้นเกรแฮมรีบหยิบนามบัตรเคลือบทองที่มีข้อมูลติดต่อส่วนตัวของเขาออกมา
ชาร์ลีรับนามบัตรจากเกรแฮมโดยไม่ได้มองด้วยซ้ำก่อนจะหันกลับมา และพาพ่อตาของเขาออกไปจากที่นั่น
เกรแฮมยังคงจ้องมองไปที่ด้านหลังของพวกเขาในขณะที่เขาเฝ้าดูพวกเขาสองคนออกจากที่นั่นอย่างช้า ๆ หลังจากนั้นเขาก็หันกลับมา และจ้องที่อดัม “จากนี้ไปฉันอยากให้นายโค้งคำนับและทักทายคุณเวด ด้วยความเคารพ หากนายเจอเขาที่โอลรัส ฮิลล์ อย่าทำให้ฉันเดือดร้อนอีก!”
อดัมตอบด้วยความเสียใจ “ผมไม่รู้ว่าผมจะทำให้คนอย่างเขาขุ่นเคืองบนถนนสายนี้…”
ออโรร่ามีสีหน้าเย็นชา และกัดฟันขณะมองดูชาร์ลีเดินจากไป
แม้ว่าเธอจะเคารพชาร์ลีในทักษะ และความรู้ของเขา แต่เธอก็ไม่สามารถลืมหรือยกโทษให้เขาที่เตะก้นเธอได้
ท้ายที่สุดแล้วสำหรับผู้หญิงที่หยิ่งผยองอย่างเธอ เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องที่ไม่น่าให้อภัย
เกรแฮมถอนหายใจขณะที่เขาพยายามปลอบเธอ “ออโรร่าอย่าพยายามตอบโต้คุณเวดโอเคไหม? ครอบครัวของเราหวังให้เขาช่วยเหลือเรื่องความโชคร้ายนี้…”
“ลุงคิดว่ามันจะได้ผลจริงหรือ?” อดัมพึมพำ
เกรแฮมไม่สามารถหยุดตัวเองจากการดุอดัมได้อีก “ถ้านายยังจะพูดเรื่องไร้สาระต่อไปฉันจะหักขานายทันที!”
อดัมนิ่งเงียบเพราะไม่กล้ายั่วลุงของเขาต่อไป
ออโรร่าก็กระทืบเท้าอย่างขมขื่นขณะที่เธอพูดว่า “ก็ได้ค่ะ…หนูจะไม่ไปยั่วโมโหเขา…”
อย่างไรก็ตามยิ่งเธอคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่เธอก็ยิ่งโกรธ และรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้น
“มันช่างน่าเสียดายจริงๆ…” จู่ ๆ เกรแฮมก็ถอนหายใจขณะที่เขาส่ายหัว
ออโรร่าหันกลับมามองเขาก่อนที่เธอจะถามว่า “เรื่องอะไรคะ?”
เกรแฮมเหลือบมองเธอก่อนที่เขาจะพูดว่า “น่าเสียดายที่คุณเวดแต่งงานแล้ว ไม่อย่างนั้นฉันคิดว่าจะให้พวกเธอทั้งคู่ดู ๆ กัน มันคงจะเข้ากันได้อย่างสมบูรณ์แบบ…”
“คุณพ่อกำลังพูดถึงอะไร?!” ออโรร่าตอบด้วยความลำบากใจ และรำคาญ
***
เจคอบยังคงประหลาดใจมากเมื่อพวกเขาเดินทางกลับบ้าน
เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหัวหน้าตระกูลควินตันจะให้ความเคารพต่อลูกเขยของเขาซึ่งไม่เคยมีมาก่อน
“ชาร์ลี นี่นายไปพูดอะไรกับคุณควินตันงั้นเหรอ?”
เจคอบอดไม่ได้ที่จะถามชาร์ลีเพราะเขารู้สึกสับสนมาก ดูเหมือนว่าลูกเขยของเขาจะกลายเป็นคนขี้โกหกมากขึ้นเรื่อย ๆ
ชาร์ลีหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ก็ครึ่งหนึ่งเป็นเรื่องจริง และครึ่งหนึ่งอาจเป็นเท็จ มันไม่น่าสนใจที่จะทำให้มันลึกลับที่สุดเท่าที่จะทำได้เหรอครับ?”
เจคอบตกใจกับคำตอบของชาร์ลี และตำหนิเขาทันที “โอ้พระเจ้า นี่นายทำอะไรลงไป? ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านายจะกล้าโกหกตระกูลควินตันจริง ๆ นายยังไปเอาสร้อยข้อมือหยกราคาแพงจากพวกเขาด้วยซ้ำ! นายรู้ไหมว่าพวกเขาสามารถทำอะไรกับเราได้หากพบว่านายโกหกพวกเขา?”
ชาร์ลีส่ายหัวขณะที่เขาตอบว่า “มันจะเป็นเรื่องใหญ่ได้ยังไงกัน? อย่างมากผมก็แค่คืนกำไลหยกให้พวกเขา พวกเขาทำอะไรกับผมได้บ้าง? ฆ่าผมงั้นเหรอครับ?”
เจคอบได้แต่ถอนหายใจเพราะทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว เห็นได้ชัดว่าเขากังวล แต่หลังจากคิดถึงเรื่องนี้ ตระกูลควินตันจะทำอะไรกับพวกเขาไม่ได้จริง ๆ บางทีวิธีการของชาร์ลีอาจช่วยตระกูลควินตัน ได้จริงๆ พวกเขาคงได้แต่พนันได้เท่านั้น
เมื่อกลับถึงบ้านชาร์ลีเข้าไปในห้องนอนก่อนจะหยิบก้อนกรวด ‘สันติภาพ และความมั่งคั่ง’ ที่เขาซื้อมาจากซาคารี
ทันใดนั้นเขารู้สึกได้ถึงพลังงานจากก้อนกรวดที่แทรกซึมเข้าไปในร่างกายของเขา
มันทำให้เขารู้สึกอบอุ่นมาก แต่หน้าอก และท้องของเขารู้สึกอึดอัดมากเช่นกัน
หลังจากนั้นไม่นานชาร์ลีก็เริ่มมีเหงื่อออกมาก และมีสิ่งสกปรกสีดำที่ถูกขับออกจากร่างกายของเขา หลังจากนั้นเสร็จชาร์ลีรู้สึกได้ว่าร่างกายของเขาค่อย ๆ ผ่อนคลายตัวเอง