กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 119
ความเจ็บปวดใจอย่างรุนแรง และเจ็บปวดที่ขาของเธอส่งคลื่นที่น่าตกใจไปทั่วร่างกายของลอเรน เธอหมดหวัง และสิ้นหวังอย่างมากน้ำตายังคงไหลอาบแก้มของเธอ
ชายหนุ่มยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ขณะที่เขามองไปที่ใบหน้าสวยที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเธอ เขากระแอมในลำคอ และตะโกนว่า “พาเธอขึ้นรถ!”
เสียงของใครบางคนดังมาจากด้านข้าง “คุณเวสต์บรูก เมื่อไหร่คุณจะให้เราได้ลิ้มรสของผู้หญิงคนสวยคนนี้ครับ?”
ชายหนุ่มพูดอย่างเย็นชา “เมื่อฉันทำกับเธอเสร็จแล้ว พวกนายสามารถทำอะไรก็ได้ตามต้องการ!”
จากนั้นเขาก็ยื่นแขนออกไป และต้องการจะจับเธอเข้าไปในรถ ทันใดนั้นมีเสียงกรีดร้องอย่างกะทันหันจากด้านหลังของผู้ชายคนนั้น!
“อ๊ากก!”
ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องที่ดัง และเจ็บปวดก็ดังก้องอย่างรุนแรง
ชายหนุ่มหันกลับมาด้วยความโกรธ และตะโกนว่า “เป็นอะไรไป?”
แต่เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นเขาก็รู้สึกได้ถึงลมแรงที่พัดมาทางเขา! เกินกว่าที่เขาจะหลบได้เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรง เลือดพุ่งตรงหน้า ดวงตาของเขา ดั้งจมูกของเขา มีเสียงดังขึ้น “ผลั่ก” และมีเลือดไหลออกมาจากจมูกของเขาในทันที
ราวกับว่าใบหน้าของเขาโดนค้อนขนาดใหญ่ เขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดอย่างมากร่างกายของเขาแกว่งไปมา และล้มลงไปข้างหลัง
เมื่อเขาล้มลงบนพื้นเขาเห็นคนของเขานอนอยู่บนพื้นอย่างไร้ชีวิตเหมือนฝูงสุนัขที่ตายไปแล้ว
ลอเรนเงยหน้าขึ้นด้วยความหวาดกลัว ดวงตาที่เป็นประกายขนาดใหญ่ของเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจ
เธอเห็นชายในหน้ากากสีดำยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ดวงตาของเขาเย็นชาราวกับมีดสั้นคู่หนึ่ง
ลอเรนรู้สึกประหลาดใจ และมีความสุขในเวลาเดียวกัน ‘เขาคือใคร? เขามาที่นี่เพื่อช่วยฉันไหม? ใช่ต้องเป็นอย่างนั้นแน่ ๆ เขาต้องอยู่ที่นี่เพื่อช่วยฉัน!
ชายหนุ่มนอนอยู่บนพื้นโดยมีเลือดปนใบหน้า
ชายในหน้ากากเคลื่อนไหวเร็วมากจนปราบชายสี่คนได้ในพริบตา คนที่เหลืออยู่ในความงุนงงเนื่องจากการโจมตีอย่างกะทันหัน ในที่สุดพวกเขาก็ฟื้นตัว และพุ่งเข้าใส่เขาพร้อมกับคำรามเสียงดัง
“ใคร…คุณเป็นใคร?” ลอเรนนั่งอยู่บนพื้นมองไปที่ชายคนนั้นเหมือนเธอกำลังชื่นชมซูเปอร์ฮีโร่
ชายคนนั้นไม่ตอบเธอ แต่เขาไปอุ้มเธออย่างรวดเร็ว และวิ่งลึกเข้าไปในซอย
ลอเรนหอบพยายามกลั้นหายใจ หัวใจของเธอเต้นแรงอย่างมากขณะที่เธอยังอยู่ในอาการช็อก
ข้างหลังพวกเขาเสียงโห่ร้องอย่างเสียงดังของชายร่างท้วม และเสียงคำรามของรถจักรยานยนต์ดังก้องไปทั่วอากาศ พวกเขากำลังไล่ตามพวกเขาอย่างวุ่นวาย
สายลมยามค่ำคืนพัดผ่านใบหน้าของเธอ ขณะที่ชายคนนั้นกำลังวิ่งหนีจากแก๊ง เธอเสียเลือดที่ขามากเกินไปประกอบกับความตื่นตระหนกจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเธอทำได้เพียงแค่จับผู้ชายไว้อย่างอ่อนแรง
ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอรู้สึกไม่แน่ใจว่า ลมหายใจที่แผ่ออกมาจากชายคนนั้นดูคุ้นเคยหรือไม่
อย่างไรก็ตามเธอไม่รู้ว่าชายลึกลับที่อุ้มเธอมานั้นแท้จริงแล้วคือชาร์ลี สามีของเพื่อนที่ดีของเธอ
เมื่อชาร์ลีขับรถผ่านบริเวณนั้น เขาเห็นลอเรนถูกกลุ่มอันธพาลล้อมรอบ เขากลัวว่าลอเรนอาจกำลังตกที่นั่งลำบาก เขาจึงรีบสวมหน้ากาก และมาช่วยเธอ
หลังจากการเปลี่ยนแปลง และการช่วยเหลือโดยเรกิจากหินสีขาว ทักษะของชาร์ลีพัฒนาขึ้นหลายเท่าแม้แต่ความแข็งแกร่ง และความเร็วของเขาก็เร็วกว่าเดิมมาก
เขาวิ่งซิกแซก และข้ามตรอกซอกซอยหลายแห่งในพื้นที่จนกระทั่งเขาปลอดสายตาจากคนที่ไล่ตาม
เมื่อลอเรนถูกอุ้มไปโดยชาร์ลี เขาวิ่งไปได้ไกลเป็นไมล์ก่อนที่จะหยุดลึกในสวน
มันมืดลงเรื่อย ๆ และในสวนสาธารณะก็ถูกล้อมรอบไปด้วยต้นไม้ และพุ่มไม้หนาแน่นซึ่งจะเป็นจุดซ่อนตัวที่ดีในระหว่างหลบหนีพวกมัน
เขาวางลอเรนลงบนพื้น และขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่ากางเกงของเธอเปื้อนสีแดงไปด้วยเลือด
แม้จะเสียเลือดมาก แต่ลอเรนก็พยายามตั้งสติอย่างเต็มที่ ใบหน้าของเธอซีดราวกับแผ่นกระดาษขณะที่เธอพูดอย่างซาบซึ้ง “ขอบคุณจริง ๆ นะคะ ที่ช่วยฉัน ฉันขอถามได้ไหม…ว่า…คุณเป็นใคร?”