อ่าฮ่า! สำเร็จ!
ปรมาจารย์อาวุโสขั้นที่หนึ่ง!
แดร์ริลรู้สึกถึงพลังงานที่เต็มล้นในกาย เขาอดไม่ได้จนต้องหัวเราะออกมาอย่างเปรมปรี
…
โรงพยาบาลอันดับหนึ่งของเมืองตงไห่
แดร์ริลนั่งแท๊กซี่มาที่นี่แล้วพลันเดินเข้าไปในล็อบบี้ทันที เขาเพิ่งสังเกตว่ามีสายที่ไม่ได้รับจากแด๊กซ์ แซนเดอร์ส นับสิบสายเมื่อเขาเพิ่งมาถึงโรงะยาบาล เมื่อแดร์ริลรับสาย มันก็เป็นแนนซี่ที่โทรมา เสียงของเธอแหบแห้งจากการร้องไห้ ซึ่งนั่นทำให้แดร์ริลโมโหอย่างมากที่ได้รู้ว่าแด๊กซ์กำลังบาดเจ็บหนัก
เมื่อเขาไปที่วอร์ดของแด๊กซ์ แด๊กซ์ก็ถูกห่อด้วยผ้าพันแผลไปทั้งตัวและมีเลือดที่ยังคงไหลซึมออกมา เขาดูเหมือนมัมมี่ที่มีเพียงดวงตาคู่หนึ่งที่มองเห็นได้
“แด๊กซ์!”
ดวงตาเขากลายเป็นสีแดงเมื่อแดร์ริลเห็นเขา “แด๊กซ์ ฉันขอโทษที่มาช้า ฉันขอโทษจริง ๆ…” แดร์ริลรู้สึกผิดอย่างสุดแสน และน้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้มของเขาอย่างควบคุมไม่ได้ เขารู้สึกเหมือนหัวใจถูกมีดกรีด
แด๊กซ์ได้รับสติหลังจากนั้น หมอบอกว่าชีวิตของเขาปลอดภัยแล้ว แต่เขาอาจจะต้องใช่ชีวิตที่เหลืออยู่บนวีลแชร์
“แดร์ริล ฉันยังไม่ตายด้วยซ้ำ ทำไมนายถึงร้องไห้ซะเล่า?” แด๊กซ์พึมพำอย่างอ่อนแรงในขณะที่กะพริบตาไปด้วย
“แน่นอนว่าฉันไม่ได้ร้องไห้! หายไว ๆ ล่ะ!” แดร์ริลปาดน้ำตาแล้วแทนทที่มันด้วยรอยยิ้มจาง ๆ จากนั้นเขาก็หัวไปแล้วถามแนนซี่ “เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ใครทำแด๊กซ์?”
แนนซี่ดึงแดร์ริลออกจากวอร์ดแล้วกล่าว “เมื่อวานเย็น แด๊กซ์และฉันเห็นภรรยาของคุณไปเดทกับชายคนอื่น เราเห็นชายคนนั้นพยายามจะวางยาภรรยาของคุณ และแด๊กซ์ก็พยายามจะหยุดเขา”
อะไรนะ!?
แดร์ริลร้อนใจมาก แดร์ริลยืนค้างอยู่ตรงนั้นด้วยความโกรธ ร่างกายของเขาสั่นสะท้านหลังจากได้ยินสิ่งที่แนนซี่กล่าว
แด๊กซ์บาดเจ็บ เพราะลิลี่!?
เธอไม่ได้กำลังไลฟ์-สตรีมมิ่งอยู่เหรอ? ทำไมเธอไปเดทกับผู้ชายคนอื่น? ในทันใดนั้น แดร์ริลก็รู้สึกท่วมท้นไปด้วยความโกรธและความรู้สึกผิด
อ๊าก!
แดร์ริลพลันสูดาหยใจลึก ๆ แล้วโทรหาลิลี่ทันที
สายถูกรับหลังจากนั้นไม่นาน ที่ปลายสายค่อนข้างเสียงดังเพราะลิลี่กำลังชอปปิ้ง นั่นยิ่งกระตุ้นแดร์ริลเข้าไปอีก มันเหมือนการเติมเชื้อไฟ
“คุณอยู่ที่ไหน?” แดร์ริลพยายามเก็บโทสะของเขา
ลิลี่ตอบอย่างเย็นชา “ชอปปิ้ง นายโทรมาทำไม?” เธอยังคงโกรธที่เขาไล่เธอออกไปตอนที่เธอและซาแมนธาไปเยี่ยมพ่อของแดร์ริลที่โณงะยาบาล
แดร์ริลแค่นเสียง “ชอปปิ้ง? กับใคร?”
เสียงของแดร์ริลทำให้ลิลี่รู้สึกขุ่นเคือง เธอตอบด้วยน้ำเสียงรำคาญ “นายถามใคร? สิ่งแรกที่นายทำหลังจากออกจากคุกคือการก่อกวนฉันเหรอ”
“ผมจะถามคุณเดี๋ยวนี้ เกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน?” ความโกรธของแดร์ริลเริ่มหลุดจากการควบคุมทีละน้อย เขาเริ่มตะโกน “คุณรู้ไหมว่าแด๊กซ์บาดเจ็บสาหัสเพราะคุณ!? เขาเกือบตายก็เพราะคุณ! แล้วตอนนี้เขาก็ต้องนั่งอยู่บนวีลแชร์ไปทั้งชีวิต ต้องขอบคุณคุณเลย!”
แดร์ริลเกือบจะร้องตะโกนในประโยคสุดท้าย
“แดร์ริล ดาร์บี้! นายตะโกนใส่ฉันเหรอ!” ที่ปลายสาย ลิลี่โมโหยิ่งกว่าเดิม แก้มของเธอแดงขึ้น “ฉันแค่ไปพบกับแฟนคลับของฉัน แต่แด๊กซ์ทำตัวเจ้ากี้เจ้าการแล้วทำลายการพบปะของเรา แล้วเขาจะโทษใครได้ที่บาดเจ็บ?”
เจ้ากี้เจ้าการ?
ฮ่า!
แดร์ริลหัวเราะอย่างเย้ยหยัน “เจ้าจี้เจ้าการ!? ฮ่า! ผมทึ่งมากที่มันคำนี้มันออกมาจากปากคุณ! บอกผมหน่อย แฟนคลับของคุณนั่นเขาเป็นใคร?”
“ชื่อของเขาคือโดน็อก เขาหล่อ รวย และเป็นสุภาพบุรุษ เขาส่งของขวัญให้ฉันทุกวัน แดร์ริล หยุดวุ่นวายกับฉันสักที!” ลิลี่ตะโกนใส่มือถือ
ลิลี่โมโหมาก ๆ ในตอนนั้น
แน่นอนว่าแดร์ริลเองก็สั่นด้วยความโกรธเกรี้ยว เขาขู่ออกมาด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์น่าขนลุก “ผมจะบอกคุณให้ ลิลี่ ลินดัน ผมจะไม่มีวันให้อภัยคุณที่ทำให้แด๊กซ์พิการ”
ปิ๊บ
แดร์ริลวางสายด้วยดวงตาแดงก่ำกระหายเลือด ร่างกายของเขาปลดปล่อยบรรยากาศน่าสะพรึงกลัว
ลิลี่เองก็สั่นเทาด้วยความโกรธที่ปลายสาย ใบหน้าของเธอแดง แดร์ริลไม่มีเหตุผลเอาซะเลย!