เมื่อได้ยิน เฉิงเวินหรูก้มหน้าลง มองถุงเอกสาร
เธอกอดอก เลิกคิ้วขึ้น “ไปเห็นจากที่ไหน”
น้ำเสียงฟังดูไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไหร่
นี่คือถุงเอกสารที่แจกจ่ายโดยอวิ๋นกวงกรุ๊ป วันนี้อวิ๋นกวงกรุ๊ปทำการเสนอราคา มีองค์กรน้อยใหญ่มามากมาย เป็นครั้งแรกที่อวิ๋นกวงกรุ๊ปมีส่วนร่วมในธุรกิจผลิตภัณฑ์อิเล็กทรอนิกส์ ถึงกระนั้นไม่มีใครกังวลเลยว่าโครงการนี้จะยืดเยื้อหรือไม่
อวิ๋นกวงกรุ๊ปเพิ่งจดทะเบียนโลโก้ได้ไม่นาน และยังไม่มีการวางสู่ท้องตลาด
ที่ด้านบนมีเสียงเท้าเดิน เฉิงเจวี้ยนกำลังเดินลงบันไดมาอย่างเชื่องช้า
เฉิงมู่ชำเลืองมอง สะดุ้งอย่างรู้ทัน ปิดปากทันที ไม่พูดอะไรอีก และไม่อยากอยู่ต่อ จึงอุ้มเอากระถางดอกไม้เดินขึ้นไปด้านบน ไปหาฉินหร่าน
ด้วยความรวดเร็ว ราวกับลมพายุลูกหนึ่ง
เฉิงจินผงะ ความเร็วนี้…ไม่ปกติเท่าไหร่
“มาหาฉันทำไม” เฉิงเจวี้ยนนั่งลงที่โซฟา ก้มหน้าลงมองแขนเสื้อชุดนอนของตัวเอง เอนหลังพิงโซฟา น้ำเสียงเชื่องช้าเหลาะแหละ
สายตาของเฉิงเวินหรูยังอยู่ที่หลังเฉิงมู่ ไม่รู้กำลังคิดอะไรอยู่
ได้ยินคำพูดของเฉิงเจวี้ยน เขามองตอบ เอื้อมมือโยนแฟ้มข้อมูลบนโต๊ะให้เฉิงเจวี้ยน “ดูนี่สิ”
เฉิงเจวี้ยนรับมา เห็นโลโก้บนกระเป๋าเอกสารทันที เขาเลิกคิ้วขึ้น “วันนี้ไปเสนอราคามาแล้วเหรอ”
“รู้รึยังล่ะ” เฉิงเวินหรูถอนหายใจ แต่ที่ผ่านมาข่าวของเฉิงเจวี้ยนเยอะกว่าเธอ เธอจึงไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยว “ตกลงว่า เนื้อชิ้นใหญ่ชิ้นสุดท้าย จะมีสักกี่คนจับตามอง”
ถึงอย่างไรอวิ๋นกวงกรุ๊ปก็เป็นยักษ์ใหญ่ในฝั่งเอเชียนี้ ผู้ที่สามารถเผชิญหน้ากับเขาในเส้นสายทางเศรษฐกิจมีเพียงสี่คน นี่เป็นครั้งแรกที่เข้ามาในเมืองหลวง ไม่ต้องพูดว่าเฉิงเวินหรูและคนอื่นๆ หรือแม้แต่ผู้มีอิทธิพลอื่นในเมืองหลวงต่างหวังว่าอวิ๋นกวงกรุ๊ปจะสามารถตั้งถิ่นฐานได้สำเร็จ
และสามารถนำพาเศรษฐกิจของเมืองหลวงขับเคลื่อนได้มากขึ้น
มีโอกาสนี้ เฉิงเวินหรูไม่อยากปล่อยไป
“ก่อนหน้านี้ฉันไม่ค่อยอยากยุ่งเรื่องนี้เท่าไหร่ ได้ยินมาว่าหัวหน้าใหญ่ท่านหนึ่งของแกนหลักอวิ๋นกวงกรุ๊ปเข้าร่วมระบบอัจฉริยะ โดยหลักคือปัญญาประดิษฐ์กับโทรศัพท์สินะ” เฉิงเวินหรูวางมือบนโต๊ะ ถามเฉิงเจวี้ยน “ลองคิดๆ ดู ฉันมีโอกาสมากไหมนะ”
“0” เฉิงเจวี้ยนพลิกมือไปมา แล้วเอาข้อมูลกลับไป พูดอย่างไม่ใส่ใจ
“ฉันก็คิดว่าไม่มาก” เฉิงเวินหรูกลับไม่โกรธ เธอหรี่ตาช้าๆ “แต่การเคลื่อนไหวครั้งนี้อวิ๋นกวงกรุ๊ปค่อนข้างใหญ่นะ”
ตลาดด้านไอทีของโทรศัพท์จะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่
ตั้งแต่บริษัทของเธอเริ่มต้น ค่าใช้จ่ายไม่มากเท่าตระกูลเหล่านั้นในเมืองหลวง จะต้องการเทคโนโลยีหรือไม่ ต่างก็ไม่เชี่ยวชาญด้านความเชี่ยวชาญผลิตภัณฑ์อิเล็กทรอนิกส์ ในด้านนี้ไม่เทียบเท่ากับอุตสาหกรรมไอทีของกลุ่มเล็กๆ
เว้นแต่จะมีพายหล่นมาจากท้องฟ้า
“อวิ๋นกวงมีการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่?” เฉิงจินที่ยังนั่งอยู่บนโซฟาและคนอื่นอีกสองคนพูดจบ มองไปที่เฉิงเวินหรู
“ใช่” เฉิงเวินหรูค่อยๆ เหยียดขา พูดยืนยัน “ฉันมั่นใจ เหมือนว่าจะเป็นยักษ์ใหญ่ในอุตสาหกรรมไอที…”
วันนี้ที่ไปเสนอราคามา ส่วนใหญ่องค์กรด้านไอทีต่างพูดถึงบุคคลสำคัญเหล่านั้น เธอไม่ได้สนใจอุตสาหกรรมไอที แต่ความกระตือรือร้นของคนกลุ่มนั้นทำให้สัมผัสได้ว่ายักษ์ใหญ่เหล่านั้นไม่ธรรมดา
เฉิงจินพยักหน้า ครุ่นคิดสักพัก ไม่ได้พูดอะไร
หลังจากนั้น เฉิงเวินหรูก็เลิกสนใจ อยากไปหาฉินหร่าน “หร่านหร่านยังซ้อมไวโอลินอยู่ข้างบนรึเปล่า”
“ไม่ กำลังทำอย่างอื่นอยู่” เฉิงเจวี้ยนไม่ได้แสดงท่าทีใดต่อเฉิงเวินหรู น้ำเสียงเองก็สบายๆ ไปเรื่อย
“งั้นเหรอ” เธอมองด้านบนอย่างเสียใจแล้วพูด “งั้นฉันไม่กวนเธอแล้ว”
**
ด้านบน
ฉินหร่านนำต้นไม้ที่เฉิงมู่เอาเข้ามาวางไว้ริมหน้าต่าง
จากนั้นลงชื่อเข้าใช้บัญชีคอมพิวเตอร์ ใช้มือจิ้มไม่กี่ปุ่ม ก็เข้าไปที่หน้าวิดีโอ
แม้จะเป็นตอนกลางคืน แต่อีกฝ่ายก็ยังรับอย่างรวดเร็ว
ในวิดีโอ เป็นใบหน้าของชายวัยกลางคนคนหนึ่ง เขาน่าจะอยู่ในห้องอ่านหนังสือ เพ่งมองถ้วยชา แล้วสละเวลามามองเธอ “ลูกพี่ ฉันอยู่ในคิวแล้วรึยัง”
ฉินหร่านเอื้อมมือไปหยิบถุงที่โต๊ะมา ได้ยินแล้วยิ้ม “ใช่ ไม่เลว”
อีกฝั่ง คือฉังหนิง
“เธอตั้งใจงั้นเหรอ” ฉังหนิงนั่งตรง ถูกฉินหร่านเพิกเฉยมาแล้วสองเดือน เขาปลงแล้ว
ฉินหร่านพลิกถุงใบเล็กไปมา หยิบโทรศัพท์สีดำข้างในออกมา ยังไม่เงยหน้าขึ้น “ฉันพูดเล่นกับคุณได้เหรอ”
“ได้” ฉังหนิงเอามือยันโต๊ะยืนขึ้น “พูดสิ พรุ่งนี้เจอกันที่ไหน ให้ฉันตั้งเวลาและสถานที่หรือคุณตั้งเวลาและสถานที่”
“ไม่ต้อง” ฉินหร่านกดปุ่มเปิด รอระบบดาวน์โหลดตัวเอง ค่อยเงยหน้ามองฉังหนิง
“พรุ่งนี้ฉันจะไปที่อาคารสำนักงานใหญ่ แล้วเดี๋ยวไปตรวจสอบข้อมูลด้วย”
“ยังไงก็ได้” ยังไงซะทั้งปีไม่มีแม้แต่จะมองเขา จองคิวได้ก็โอเคแล้ว
“จะพูดอะไรกับคุณหน่อย” ฉินหร่านปรายตามองโทรศัพท์ ระบบข้างในแสดงให้เห็นว่าดาวน์โหลดเสร็จแล้ว พูดอย่างไม่รีบเร่ง “แค่นี้ก่อน”
เธอเอื้อมมือวางสายวิดีโอ แล้วจึงมองไปที่โทรศัพท์สีดำเครื่องใหม่
นี่คือการวางแผนงานของเธอที่ให้ไว้กับอวิ๋นกวงกรุ๊ปก่อนกลับมาจากรัฐ M เนื้อหาค่อนข้างซับซ้อน อวิ๋นกวงกรุ๊ปใช้เวลาไปสองเดือนกว่าจะทำแนวคิดตัวเครื่องออกมาได้ บอบบางมาก ถือไว้ในมือแทบจะไม่รู้สึก
ฉินหร่านยังหยิบกระดาษออกมาจากถุงกระดาษด้วย
ข้างในเป็นกระดาษเอสี่ ทั้งหมดเป็นกระดาษสีขาว ด้านบนมีตัวอักษรเขียนไว้ เนื้อหาโดยประมาณคือโทรศัพท์เครื่องนี้ไม่มีชื่อ มีแค่โลโก้ดอกป๊อปปี้ ถ้าหากต้องมีชื่อจริงๆ คงเป็นชื่อป๊อปปี้ และอวิ๋นกวงกรุ๊ปต้องการพัฒนาสายงานของโลโก้ดอกป๊อปปี้ นอกจากโทรศัพท์ จากนี้ยังมีหุ่นยนต์ซีรีส์ EA
เพียงแต่หุ่นยนต์ต้นทุนสูง เทคโนโลยีซับซ้อน ทั้งอวิ๋นกวงกรุ๊ปยังไม่มีการวางขายสาธารณะ และยังอยู่ในขั้นตอนการวิจัย ล่าสุดที่จะปล่อยออกมาคือโทรศัพท์
ฉินหร่านยิ้ม เธอพับกระดาษ วางไว้ในลิ้นชักจากนั้นจึงลองใช้โทรศัพท์ใหม่…
[โปรดดำเนินการจดจำม่านตา]
ยังคงเป็นเสียงกลไกเสมือน
ฉินหร่านดำเนินการตรวจสอบ จากนั้นเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ต ใช้มือเปิดหน้าเว็บ ก่อนใช้มือสองข้างรูด หน้าเว็บเหมือนเว็บข่าวสารกระจายออก ที่ด้านหน้าของเธอแสดงการฉายภาพเสมือนจริง โทนสีของธีมคือสีฟ้า
เปิดหน้าเว็บยังคงเป็นหน้าเว็บเครือข่ายอัจฉริยะของอวิ๋นกวงกรุ๊ป
ฉินหร่านเอนพิงพนักเก้าอี้ มือวางที่คางดูการฉายภาพเสมือนจริง
จากนั้นจึงคิด แล้วหยิบเอาโทรศัพท์สีดำเครื่องหนักในกระเป๋าเป้ออกมา โยนลงบนโต๊ะ “ดูสิ น้องชายคุณ”
โทรศัพท์สีดำไม่มีแสง เพียงดัง วื่อวื่อ สองครั้ง
ราวกับกำลังประท้วง
ฉินหร่านเหลือบมอง และไม่ได้สนใจมัน เอาโทรศัพท์วางไว้อีกด้าน แล้วหยิบเอาชุดนอนไปอาบน้ำในห้องน้ำ
เธอปิดประตูห้องน้ำ
หลังจากนั้นสองนาที โทรศัพท์สีดำเครื่องหนักมีแสงสว่างขึ้น
**
ในเวลาเดียวกัน
บ้านฉังหนิง
เขาอาศัยอยู่ใจกลางเมือง ซื้อชั้นที่สูงที่สุด ที่ด้านล่างของมุมหน้าต่างพอยืนอยู่จุดนี้สามารถมองเห็นความคึกคักวุ่นวายในเมือง
แต่เห็นได้ชัดว่าเวลานี้เขาไม่ได้สนใจ
เขาออกจากห้องหนังสือ รินน้ำหนึ่งแก้ว ดื่มอึกหนึ่ง แล้วจึงนั่งลงโซฟา สงบนิ่งพักหนึ่ง ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ เขายังส่งข้อความหนึ่งฉบับให้ฉินหร่าน…
[บอกคนอื่นได้ไหม]
คนอื่นที่เขาพูดคือผู้ก่อตั้งหน่วย 129 เพียงไม่กี่คน เขาและเหอเฉินรู้จักฉินหร่านมาตั้งแต่ก่อนหน้า แต่ไม่ได้บอกคนเหล่านั้น
ถึงยังไงฉินหร่านก็ยังอายุน้อยมาก
ไม่นาน ก็ได้รับคำตอบคำเดียวจากฉินหร่าน… [ได้]
ฉังหนิงเปลี่ยนบัญชีโซเชียลทันที คลิกเข้าไปในกลุ่มเพนกวิน… [พรุ่งนี้หมาป่าเดียวดายจะมาที่สำนักงาน มีใครอยู่แถวนั้นบ้าง]
ธุลีมังกร: บอส คุณไม่ได้พูดชื่อผิดแน่นะ
ธุลีมังกร: หมาป่าเดียวดาย!
ธุลีมังกร: แม่เจ้า!
ธุลีมังกร: ?!!
ธุลีมังกร: [ตกใจ] JPG
ไม่สามารถตำหนิที่ธุลีมังกรตกใจ ผู้อาวุโสทั้งห้าคือผู้มีชื่อเสียงที่สุดใน 129 ในนั้นตำแหน่งสูงสุดคือหมาป่าเดียวดายไม่เคยพ่ายแพ้ใครในการอยู่บนยอดของแท่นแห่งความสำเร็จ ง่ายดายมาก…
ครั้งก่อนแม้แต่ตำรวจอาชญากรรมระหว่างประเทศอย่างแมทธิวต้องการเรียกให้หมาป่าเดียวดายมารับคำสั่ง ก็ยังทำได้เพียงแค่เห็นลำดับใบสั่งของเขาเอง
แน่นอน เหตุผลที่ตรงไปตรงมาที่สุดคือ เพราะมีเพียงหมาป่าเดียวดายที่เป็นแฮ็กเกอร์
คนอื่นในภายใต้อีกสี่คนเคยเห็นหน้าหมดแล้ว คุ้นเคยกันมาก แต่หมาป่าเดียวดายนอกจากรับคำสั่ง ไม่พูดแสดงตัวตนแล้ว แม้แต่ชื่อต่างก็ไม่มีใครรู้
นี่ทำไมจู่ๆ ถึงบอกว่าจะไปหน่วย 129 ธุลีมังกรรู้สึกว่าน้ำหนักข้อมูลรุนแรงมาก!
ฉังหนิง: ปัดหน้าจอเพื่อปิดเสียง
นกยามอรุณ: ฉันมาทำรายการสัมภาษณ์ที่ต่างเมือง กลับพรุ่งนี้บ่าย
จระเข้ยักษ์: หมาป่าเดียวดาย? พี่ชายฉันอยู่เมืองหลวง? แต่เขากลับไม่บอกสักคำ ฉันอยู่ชายแดน เขาจะมาจริงๆ เหรอ
ธุลีมังกร:ฉันก็ไม่อยู่เมืองหลวง แต่รีบกลับมาตอนค่ำได้ ไม่พูดแล้ว ฉัน! ไป! ออก! รถ!
ธุลีมังกรพูดแล้วออฟไลน์
จระเข้ยักษ์ที่อยู่อีกด้านไม่สบายใจนิดหน่อย: 129 ครึกครื้นมาก ฉันก็อยากไปเจอพี่ชายฉันเหมือนกัน
นกยามอรุณ: …
ผู้อาวุโสทั้งหลายต่างรู้ สามปีก่อน จระเข้ยักษ์เข้าร่วมทำข้อตกลงกับผู้ก่อการร้ายอยู่ที่ชายแดน เกือบถูกแมทธิวจับได้ ถ้าไม่ใช่เพราะหมาป่าเดียวดาย ฉังหนิงและลูกน้องของจระเข้ยักษ์อาจต้องไปช่วยเขาที่เรือนจำนานาชาติ
ตั้งแต่นั้นมา หมาป่าเดียวดายก็เป็นพี่ชายใหญ่ของจระเข้ยักษ์แต่เพียงฝ่ายเดียว
ฉังหนิง: คุณไม่ต้องไป ถ้าคุณไปพวกยักษ์ใหญ่อาจรู้ได้ ถึงเวลาจะมีการเคลื่อนไหวมากไป
จระเข้ยักษ์: …
ฉังหนิง: คุณทำธุรกิจอะไรคุณไม่คิดบ้างเหรอ ยังอยากให้หมาป่าเดียวดายไปช่วยคุณอีกรึไง (รอยยิ้ม)